Eens de knuppel in het hoenderhok gooien, ben benieuwd of er nog wat zakelijke tegenargumenten komen.
Nieuwe artiesten moeten het bijna 100% hebben van zo veel mogelijk hun muziek te verspreiden om zo veel mogelijk liefhebbers naar hun concerten te krijgen. Dat is tegenwoordig voor de meerheid van alle artiesten in de muziekwereld de ENIGE manier om wat brood op de plank te krijgen.
Dat kan wel zijn, maar de
enige die beslist of het verspreiden mag of niet is de auteur van die muziek zelf, en niet zijn fans of gemakzuchtigen die opereren onder een aegis van 'kunst moet vrij zijn!' of 'je ideeën zijn triviaal, dus verspreid ik die triviale prut maar even voor je'.
En dan is er nog het feit dat meer en meer "consumers" ook "producers" worden. En helemaal niet zo'n interesse hebben in geld. Iedereen die een computer of laptop heeft heeft een zeer krachtige instrument om muziek te maken. Wie talent heeft en inspiratie en hard werkt kan mooie dingen maken en wil dit natuurlijk graag delen op het internet. En daar reageren dan weer andere liefhebbers op en word er nu al jarenlang ontelbare netwerken opgericht van liefhebbers van bepaalde muziek die het niet alleen beluisteren maar ook met elkaar samen maken.
Dat is mooi, ja. Maar let op: het werkt omdat de auteurs bepalen dat hun werk op die manier mag worden gebruikt en gedeeld. Geld verdienen heeft niets te maken met auteursrecht.
Software en films en games en alle andere vormen van kunst laat ik nu even achterwegen, daar heb ik geen ervaring mee. Maar het hele concept van copyright op een melodie of een paar zinnetjes tekst is gewoon totaal belachelijk. Bijna elk nummer kun je terug brengen naar de belangrijkste inspiratie bron. En die bron kun je ook weer terug brengen naar een oudere bron. Qua melodie en akkoorden schema's eindig je dan heel vaak bij klassieke muziek van de grote componisten. Voor tekst kom je bij religieuze teksten uit en denkbeelden uit belangrijke cult films en boeken.
Dat maakt geen donder uit. Iemand is de originele auteur van
die specifieke vorm van wat jij een reeds bestaand idee noemt. In jouw optiek doet evolutionaire ontwikkeling van cultuurgoed niet ter zake voor auteursrecht: het is allemaal triviale voortzetting. Maar je negeert een paar dingen:
- Als het allemaal zo triviaal is, is het vreemd dat slechts weinigen in staat zijn om die triviale ideeën daadwerkelijk te bedenken. Hoe komt dat? (Het antwoord: het is natuurlijk geen triviaal proces.)
- Je redenatie is er verder een van achteraf naar het idee kijken, en niet vooraf. Kun jij bijvoorbeeld voorspellen welke triviale voortzetting te verwachten is met betrekking tot de muziek van, ik noem maar wat, Beyoncé? (Het antwoord: nee, natuurlijk niet.)
- Vaak komen dingen door enorme trial en error tot stand, een proces dat tijd en moeite kost. Als die dingen als triviaal worden afgedaan tot op het punt dat het auteursrecht wordt ontnomen en je dus nooit zekerheid hebt dat jij in ieder geval een tijdje mag profiteren van je werk, waarom zou je er dan mee beginnen? (Het antwoord: als je nu zegt 'omdat je dat zelf wilt', wat is dan het verschil met een artiest die nu datzelfde zegt en graag geld wil zien voor zijn werk? Het is toch zeker de keus van de potentiële luisteraar om te betalen, of gewoon een andere artiest op te zoeken die hem meer ligt omdat die minder geld vraagt?)
- Het feit is dat op een gegeven moment die voortzetting zo afwijkend van het originele idee is geworden dat je niet meer kunt spreken van een triviaal verschil, evengoed als de moderne mens niet meer triviaal verschilt van vroege voorouders. Waar trek je de grens, en waarom? (Het antwoord: dat is een vrije keus, maar wat doe je dan met de zo onstane 'ijkpunten'?)
Kleuters leren taal door hun ouders na te doen. Dit nadoen is in wezen niks anders dan het kopiëren van iets.
Taal is geen muziek, en wordt ook niet auteursrechtelijk beschermd. Echt
bewust nieuwe taal creëren gebeurt niet in het dagelijks leven. Je analogie gaat dus niet op.
De natuur doet niks anders dan kopiëren en natuurlijke selectie helpt een handje in het verbeteren. Praktisch alle muziek is nadoen van andere muziek en evolutie zijn werk laten doen.
Je pleit toch hopelijk niet ook voor sociaal darwinisme? Dat muziek op die manier verandert hoeft nog niet te betekenen dat wij daar slaafs onze hele culturele ontwikkeling op hoeven enten. We zijn vrij om ervan af te wijken, hetgeen in het huidige systeem het geval is: we proberen individuele bijdragen te erkennen en zo goed en zo kwaad als het kan te beschermen. Het systeem is niet perfect, zal dat ook niet zijn.
Alle muzikanten zijn begonnen met het naspelen van de muziek van hun helden.
En probeerden die muzikanten met dat naspelen ook geld te verdienen, of viel dat naspelen onder 'thuisgebruik voor oefening en studie', dan wel 'fair use' dan wel 'fair dealing' of een andere juridische term?
Een groot deel van de films van Hollywood zijn ook gewoon verhalen uit het publieke domein in film vorm met wat extra borsten en billen. En ik zou zedeloos bezig zijn als ik een film download? Hou toch op.
Laat ik het omdraaien. Jij spendeert flink wat manuren en een paar honderd euro aan een leuk
projectje. Maar in tegenstelling tot de huidige situatie ziet de wetgever in jouw ideale wereld slechts triviale voortzetting van ideeën, kent geen auteursrecht toe (met andere woorden erkent jou niet als zijnde de maker), en forceert je je werk gratis te verspreiden. (Want anderen doen dat toch wel, informatie is vrij enzo.) Een filmstudio pikt het geheel op, maakt zeer snel gebruik van zijn grote en toevallig zo opgebouwde publiekspositie, gooit er een lekker stel tetten en een paar mooie konten in in strak leer dan wel latex in, en weet er fors geld mee te verdienen. Jij krijgt geen rooie cent, wordt niet eens genoemd in de credits. Misschien dat een obscure website nog wel eens refereert aan jouw idee, en dat trivialiseert ten gunste van eerdere ideeën, want origineel was je natuurlijk niet. Zou je dat een prettige situatie vinden? Zo nee, dan ligt je argument bij deze aan duigen.
Zo ja, dan maken we het wat moeilijker. Je heet
Rebekka Guðleifsdóttir. Je bent single mom, hebt het sociaal en financiëel zwaar, maar kunt goed met een camera overweg. Je post wat shots van de fraaie natuur van je thuisland IJsland op Flickr. Die worden gejat door een postermaakbedrijf in een ander land dat ze opblaast en als origineel voor grof geld verkoopt, zonder jou een rooie cent te betalen, zonder zelfs jou maar als fotograaf te noemen. Van dat geld had jouw kleine beslist een paar weken extra voeding of kleding kunnen krijgen en je wat tijd gegund om een 'normale' baan te vinden. Verzoeken om te stoppen met de verkoop of tenminste wat licentiegelden over te maken, worden stilzwijgend genegeerd. Pas na een
public outcry krabbelt het stel jatmozen terug, zonder excuses en zonder Wiedergutmachung, welteverstaan. Zou je dat een prettige situatie vinden? Zo nee, ligt je argument wederom aan duigen.
Zo ja... Ach, blijkbaar mag ik dan kosteloos en straffeloos parasiteren op jouw noeste arbeid. Stuur je je eigen maaksels even naar me toe? Dat scheelt gehannes en gerommel met Bittorrent.
Japan is een sterke economie geworden door het nadoen en verbeteren van het westen. China is hard aan de weg aan het timmeren. De meeste van onze zo prachtige uitvindingen van de mens is gewoon het nadoen van de natuur in een vorm die iets makkelijker voor ons is.
Raar idee van uitvinden heb jij. Welke natuurlijke concepten liggen er aan siliciumchips ten grondslag, als ik vragen mag? Of organische lichtgevende plastics dan wel quantum dots? Of GPS? Hoe dan ook: op een gegeven moment hield het kopiëren op en ging men zélf verder ontwikkelen. Maar in jouw wereld zou dát dus nooit gebeuren, want iemand die iets nieuws maakt wordt zeer snel links en rechts voorbijgekopiëerd. In de échte wereld heeft de maker tenminste nog een juridische stok om mee te slaan; in jouw wereld niet. Waarom zou jij de tijd en moeite dan investeren om een echte verbetering aan te brengen in een ontwerp?
Ik heb niet eens tijd om over de revolutie te dromen die de 3D printer gaat brengen in combinatie met een 100% transparant en wiskundig onbreekbare "digitale waardecontainer" zoals bijvoorbeeld de bitcoin.
Zielig anarchistisch wensdromen, je ziet het wel vaker. De 3D printer staat of valt met de kwaliteit en materiaaleigenschappen van de gemaakte ontwerpen. Polymeren kunnen veel, maar niet alles. Een betaalbare 3D printer voor metalen, glas, hout en andere moeilijk te lijmen dan wel te laseren materialen kun je op je buik schrijven, dat worden hooguit beslist geen triviale freesmachines zoals
dit. (Let even op de boterzachte 'shuffle' om de cylinders uit te frezen op ongeveer 7:00. Ga d'r maar aanstaan om dat met enige precisie voor elkaar te krijgen. Ach, triviale technologie natuurlijk.) En de ontwerpen voor de 3D-printer, waarvoor een ontwerper geld zou kunnen vragen, worden ongetwijfeld met evenveel plezier getorrent want triviale voortzetting van ideeën, nietwaar?
Bitcoin is gebaseerd op achterhaalde monetaire concepten, biedt nul komma nul bescherming voor betalers, heeft deflatie als kernprincipe, en zal helemaal
niets veranderen aan het feit dat je nog steeds gewoon moet betalen voor de diensten die een overheid biedt. Die verandert gewoon het inkomstenmodel, probleem opgelost. En om alle problemen op te lossen heb je betrouwbare derden nodig. En weet je wat het Nederlandse woord daarvoor is?
Banken. Hee, een digitale munt met allerlei problemen voor de kleine eindgebruiker die eigenlijk niets oplost, klauwen vol met geld kost omdat bestaande infrastructuur moet worden vervangen dan wel aangepast, en uiteindelijk hetzelfde zal functioneren als gewoon geld behalve principiëel op een anoniem p2p-netwerkprincipe en wat moeilijk te inverteren functies gebaseerd waar sommigen blijkbaar natte cryptodromen van krijgen. Over KISS gesproken.
[Reactie gewijzigd door Verwijderd op 27 juli 2024 20:31]