Mozilla richt zich op wetenschappers met Science Lab

Mozilla heeft het Science Lab-initiatief aangekondigd. De browserbouwer richt zich met dit platform naar eigen zeggen op wetenschappers en heeft tot doel onderzoekers vaker gebruik te laten maken van online publicatie- en samenwerkingsmogelijkheden.

Hoewel wetenschappers internet en het web hebben ontwikkeld, hanteren veel van hen nog 'analoge' onderzoeksmethoden, zo stelt Mozilla's executive director Mark Surman. Daarbij wijst de browserbouwer bijvoorbeeld naar het publiceren van papers in vaktijdschriften om een zeker aanzien te verkrijgen. Volgens Surman verhindert het vasthouden aan deze traditionele methode nieuwe werkwijzen, zoals het delen van onderzoeksmateriaal op internet, met als gevolg een trager onderzoeksverloop. Met de introductie van een Science Lab zou Mozilla daar een discussie op gang willen brengen.

Het Science Lab heeft onder andere tot doelstelling om de 'digitale geletterdheid' onder wetenschappers te vergroten. Vooral bij studenten zou nog onvoldoende kennis bestaan over de mogelijkheden om onderzoeksdata online te delen en te hergebruiken. Om hen te informeren over de diverse tools die voorhanden zijn, wil Mozilla cursussen geven. De browserbouwer sponsort al Software Carpentry, een organisatie die zogeheten boot camps organiseert en online cursusmateriaal voor wetenschappers in de aanbieding heeft.

Om de speerpunten van het Science Lab verder te bepalen, is er een wiki geopend. Ook willen de initiatiefnemers een dialoog op gang brengen tussen wetenschappers en de internetcommunity om zo tot nieuwe en efficiëntere onderzoeksmethoden te komen.

Reacties (24)

[maniak]

Het probleem van het delen van onderzoeksresultaten is dat er nog een aantal papers te schrijven zijn met die resultaten. Het delen van deze resultaten kan ervoor zorgen dat anderen met jouw idee vandoor gaan voordat je zelf de paper hebt geschreven. Dit is ook waarom in een aantal onderzoeksgebieden de onderzoeksresultaten niet mee gepubliceerd worden omdat het erg prijzig is om deze resultaten te krijgen.

[vosovich]

Het probleem dat je aangeeft is het gevolg van de wijze waarop wetenschappers moeten publiceren, via de vaktijdschriften. Het is een probleem dat naar mijn mening niet zou mogen bestaan in de wetenschap; een wetenschapper zou nooit een reden moeten hebben om kennis achter te houden (al zijn uitzonderingen te bedenken, maar het zou de uitzondering moeten zijn en niet de regel). Een systeem dat het delen van kennis systematisch belemmert is wat mij betreft verrot.

Echter, zolang de wetenschapper primair wordt beoordeeld op originele publicaties in vakbladen, zal dit niet veranderen. Je moet de eerste zijn met de publicatie, anders is jouw bijdrage vrijwel waardeloos geworden, zeker als je geen gerenomeerde wetenschapper bent. Jouw bijdrage is echter niet waardeloos vanuit een wetenschappelijk perspectief, het is (hopelijk) is solide stuk wetenschap. Maar helaas, je bent te laat, dus het kan in feite de prullenbak in.

Het argument dat sommige onderzoeksresultaten kostbaar zijn en dus niet gedeeld kunnen worden klinkt best logisch, maar het is een triest perspectief op de wetenschap en wederom voornamelijk geinspireerd door de standaard publicatiemethode. De dure data/kennis wordt niet gedeeld, omdat het de wetenschapper een voorsprong oplevert in de publicatierace en NIET omdat het de wetenschap dient.

Met de wijze waarop de wetenschap nu werkt is het iedereen voor zich. Zo zou de wetenschap niet moeten werken. De kracht van de wetenschap ligt in het delen van kennis, dat is het enige dat zou moeten tellen. Al het andere is bijzaak. Ik ben op weg naar een leven in de wetenschap. Ik zal er alles aan doen om mijn vergaarde kennis tot in de details met iedereen te delen zonder vertragingen. Ik hoop dat er meer generatiegenoten zo over denken, want als de wil er niet is bij de wetenschappers van morgen, dan verandert er niets.

[Sissors]

Ik ben op weg naar een leven in de wetenschap. Ik zal er alles aan doen om mijn vergaarde kennis tot in de details met iedereen te delen zonder vertragingen. Ik hoop dat er meer generatiegenoten zo over denken, want als de wil er niet is bij de wetenschappers van morgen, dan verandert er niets.

Om nog maar een reden toe te voegen waarom dat nu niet gebeurd, als ik dat zou doen sta ik bijzonder snel op straat zonder werk. Want hetgene wat je nog hebt gemist is de commerciële factor: veel onderzoek wordt betaald vanuit het bedrijfsleven, en die zitten er lang niet altijd op te wachten dat alle data gepubliceerd wordt. In het geval van bijvoorbeeld een PhD onderzoek zullen de resultaten wel gepubliceerd worden, maar alle ruwe data bijvoorbeeld? Dat hoeft absoluut niet het geval te zijn.

En dat kan je wel heel erg vinden, maar als die bedrijven het niet betalen, wie doet dat wel? Als de overheid dat moet doen, haal je dat geld dan weg bij zorg, onderwijs, of meer lastenverhogingen?

En om eerlijk te zijn klinkt je verhaal wel een beetje wereldvreemd. Wetenschappers zijn ook gewoon mensen, en daar is ook competitie. Dan is dus ook de vraag, is er meer vooruitgang als alles gedeeld altijd direct gedeeld wordt omdat we allemaal graag samenwerken, of er is er meer vooruitgang met wat gezonde competitie tussen wetenschappers/groepen?

[FluoDude]

Volgens mij is de basisproblematiek het publiceren in de vorm van artikels,papers of manuscripen. Als je de kost per paper in een bepaald impact factor range neemt bv (5-10) dan gat de kost masaal omhoog jaar na jaar. Dit is een reflectie van hoe uitgebreid een artikkel geworden is, het word dan ook zeer moeilijk vaar al die kleine labotjes van 3-6 man , de PI een postdoc , mischien 2 en een paar PhD studenten. Zeker als je dan in een plek werkt waar er maar zeer weinig gezamelijk geld is en je dus voor allses zelf moet betalen, daar komt dan nog bij dat het zeer moeilijk is om funding te krijgen vanuit verschillende bronnen voor eenzelfde project. Dit alles zorgt ervoor dat het zelfs binnen een kleine groep moeilijk is om samen te werken, en net dat is nodig om met de grote te kunnen concureren en ook te publiceren in de zogezegd belangrijke jourals zoals nature en co. Dit leid ertoe dat projecten soms zeer lang duren omdat je alles achter elkaar door 1 of 2 personen laat uitvoeren en zelf dan beland het nog ergens in een schuif. Hoeveel keer heb ik al niet bediscuteerd met collegas hoe we die of die dataset nu toch ergen kwijt zouden kunnen. Je moet namelijk een leuk verhaaltje (een artikkel) verzinnen waarin het past anders is men niet geintreseerd.
Volgens mij is de enige deftige oplossing, het publiceren van DATA op zich, met DIO nummer en reffereerbaar. Zodra een experiment klaar is met analyse en statistiek, publiceer je die, lieft in een database zodat je het nog ietwat gemakelijk kan terugvinden en/of combineren met wat andere vonden. Een artikkel moet je enkel schrijven als je echt wat te vertellen hebt, data kan dan gerefereerd worden net als dat nu ook al gebeurt naar artikkels van anderen.
Geen issues met scoops , want als jij de data eerst publicerd ben je ook de eerste, over dezelfde data kan je gemakkelijk verschillende keren een artikkel schrijven, die met et beste verhaal komt vanzelf boven drijven via postpublication peer review. Kleine bijdragen krijgen ook krediet, en data word veel herbruikbaarder.
Wetenschappers zijn enorm conservatief en subjectief als het gaat over hoe er aan wetenschap gedaan wordt.. http://futureofscipub.wordpress.com/

[.Johnny]

Ik vind dat je een nobel standpunt inneemt, maargoed de toekomst moet nog wel uitwijzen hoe houdbaar dit is. Ik begrijp je punt over een principieel probleem, maar echt een realistische oplossing hoor ik nog niet. Het systeem heeft z'n nadelen, maar ook duidelijke voordelen die je sterk naar voren ziet komen in onder andere de open access discussies: wie gaat bepalen wat goed is en wat niet? het systeem is nu archaisch, ja, maar heeft ook een bepaalde zuiverende werking. En dan nog blijft er een hoop vriendjespolitiek overeind. Kun je nagaan wat daarvan overblijft als er geen rigide systeem meer omheen ligt.

Overigens is het ook de vraag wat van Mozilla's initiatief terecht gaat komen. Google heeft ook een tijdje geprobeerd, met datasets. Hebben ze nu ook de stekker uit getrokken.

[Verwijderd]

Precies met dat probleem wordt een initiatief als Docear dan ook geconfronteerd: http://www.docear.org/

[Verwijderd]

Dat is niet helemaal waar. Zo is er in ieder geval bij de Amerikaanse American Psychology Association (en ik gok dat dit bestaat voor veel meer vakgebieden geldt) een regel dat iedereen je onderzoeksresultaten mag opvragen, mits de anonimiteit van de participanten gewaarborgd kan worden. Dat is tevens een veelgebruikt excuus om onderzoeksresultaten niet te delen.

[Hierodemus]

Dan deel je de resultaten toch tegelijk met de paper, en niet vooraf?
Dat later anderen ook nog conclusies uit dezelfde data kunnen trekken lijkt me alleen maar een pluspunt.

Andersom kan die universiteit dat dan ook met de data die door anderen is opengesteld, dus dat het prijzig kan zijn om het de eerste keer te vergaren is ook een beetje een non-argument. Daarbij kan het opnieuw uitvoeren van een experiment en de data verifiëren ook een onderzoeksrichting zijn, waarbij dezelfde kosten alsnog gemaakt worden door een ander.

Maar waar budgetten gespaard kunnen worden en toch vooruitgang geboekt? Wanneer dit de kwaliteit van de resultaten niets aan afdoet, ga vooral je gang.

[ocf81]

Ik denk dat het probleem niet alleen in het publiceren van papers zit, onderzoek gebeurt nog vrijwel volledig 'lokaal' (als in binnen gesloten groepen van onderzoekers in instituten en samenwerkingsverbanden) en wordt uitgewisseld op conferenties en via papers. Ik ken geen internetfora o.i.d. waarin onderzoekers elke dag over hun ontdekkingen praten en samen onbaatzuchtig werken aan het doen van nieuwe ontdekkingen. ScienceLab is dus zo'n initiatief, maar ik zie het nog geen hoge vlucht nemen onder echte onderzoekers.

Voor een deel komt dat denk ik omdat onderzoek het liefst relevant en als het even kan toepasbaar moet zijn om er geld voor te kunnen krijgen. (terwijl al tijden bekend is dat mogelijke valorisatie een bijproduct is van het proces, en dus nooit een doel op zich moet zijn)
Binnen die cultuur is het beschermen van je inkomstenbronnen gewoon te belangrijk om alles prijs te geven, ongeacht met welke leuke/sympatieke initiatieven 'internetnerds' aan komen zetten.

De enigen die met een volledig open platform van start zouden kunnen gaan zijn mensen die geen belangen hebben, zoals amateur onderzoekers.

[Reactie gewijzigd door ocf81 op 5 augustus 2024 16:46]

[MaDLiVe]

Daar heb je toch conferenties voor? Mijn conferenties bestaan vaak uit meer meetings dan daadwerkelijke sessies bijwonen. Maar wellicht ligt het aan je vakgebied. In onze tak van sport (malaria) werken we vrijwel uitsluitend met instituten van buiten NL.

[ocf81]

Maar zit jij dan ook elke paar weken bij een conferentie? En bespreek je dan ook openlijk in elk detail die vinding die je kort daarvoor hebt gedaan maar waar je nog geen paper over in voorbereiding hebt?
Dat lijkt mij toch niet? Althans, van dat soort praktijken heb ik nog nooit gehoord/gelezen. Het beeld dat ik heb is dat de meeste wetenschappers maar een paar keer per jaar naar een conferentie gaan om buiten de groep zaken te bespreken. Laat staan dat er een 24/7 (online)conferentie is waar iedereen continu deelneemt aan de discussies en papers worden voorgesteld.


Met lokaal bedoelde ik in gesloten gemeenschappen, en niet zo zeer geografisch beperkt, hoewel instituten vaak wel aan een bepaalde universiteit verbonden zijn. Vandaar ook de toevoeging samenwerkingsverbanden in mijn vorige reactie.

N.B. Even voor de duidelijkheid: Ik ben geen onderzoeker, ik ken er wel een paar en ik volg de wereld van de wetenschap via science blogs etc. Mijn beeld kan dus enigzins vertekend zijn.

[Reactie gewijzigd door ocf81 op 5 augustus 2024 16:46]

[Verwijderd]

Een paar keer per jaar naar een conferentie lijkt me voor wetenschappers eerlijk gezegd meer dan genoeg. Het is immers niet zo dat je iedere week iets nieuws ontdekt wat gedeeld moet worden. Als je verder zaken in je netwerk, dat je tijdens die conferenties opbouwt en onderhoudt, communiceert kom je een heel eind.

[Hierodemus]

Dan denk ik op mijn beurt dat die situatie ook te veranderen is door de geldschieters op andere gedachten te brengen.

Als ze zich als onzelfzuchtig presenteren is het argument dat open onderzoek veel meer bereikt. Lijkt me vrij logisch.

Als het ze vooral om hun naam gaat, 'mede mogelijk gemaakt door een gift van ...', ook dan is open onderzoek in hun voordeel, omdat bij iedere generatie van citeren van de resultaten in nieuwe onderzoeken ook die naam weer een impuls krijgt.

Dan stel je dus als sponsor van onderzoek de voorwaarden dat de complete resultaten samen met het onderzoek worden vrijgegeven bij publicatie, en dat de publicatie vrij toegankelijk moet zijn. Da's voor zowel de sponsor als de onderzoeker meer 'bang for the buck'. Zeker na verloop van tijd.

Wanneer er een select maar bekend clubje over is op die methode volgen er vanzelf meer.

[ocf81]

Die geldschieters zijn vooral uit op mogelijke valorisatie, dus die zien, in het geval van bedrijven, liever geen patenteerbare ideeën ontsnappen denk ik.

Blue skies research door bedrijven is tegenwoordig zeldzaam. (Voorbeelden: Bell labs, Xerox PARC, Philips NATLAB etc. zijn allemaal ten grave gedragen) Dat is allemaal overgeheveld naar universiteiten, maar die moeten ook geld bijeen schrapen en zijn dus ook steeds meer uit op valorisatiekansen.

[Reactie gewijzigd door ocf81 op 5 augustus 2024 16:46]

[FragFrog]

Ik vraag me af wat de meerwaarde hiervan is ten opzichte van initiatieven als PLOS|one, scholarpedia en researchgate, of databases met onderzoeksresultaten als modeldb en brainPharm. Het is nou niet bepaald zo dat er geen mogelijkheden zijn om data uit te wisselen, of voorlopige resultaten te delen, althans niet in mijn vakgebied. Het ontgaat me een beetje waarom een browserbouwer daar mee bezig moet.

Met dat in het achterhoofd, het nut van Google Scholar om snel artikelen te vinden en importeren is ontegenzeggelijk, dus wie weet, wellicht gaat dit initief wel degelijk wat toevoegen. Ben benieuwd wat ze er uiteindelijk mee gaan doen, de voorlopige introductiepagina is nog weinig concreet.

[Verwijderd]

Eens. Snap ook niet wat een browserboer in dit veld te zoeken is... Laat ze in plaats daarvan eindelijk een keer die mailclient van ze opschonen (bijv het beruchte mork formaat van het adresboek vervangen door sqlite)

[MaDLiVe]

@FragForg, exactly my idea. Weinig concreets nog, ik zou het overigens ultiem gaaf vinden als meer platformen zouden adapten war google scholar doet. Een profile pages waarop automatisch interessante artikelen uit jouw vakgebied worden weergeven. Ook kun je dmv de profielpagina's papers van vorige co-authors in de gaten houden. Kennis delen blijft moeilijk word weleens gezegd maar volgens mij is het grootste probleem dat er gewoon erg veel wordt gepubliceerd en dat het lastig is om goed bij te houden wat er aan de flanken van jouw vakgebied precies gebeurd. Binnen instituten heeft iedereen toch wel toegang tot de grootste journals. Behalve in ontwikkelingslanden dan, en daar valt nog een flinke inslag te maken. Gelukkig zijn er dan initiatieven zoals PLOS (en spinoffs) en Malaria Journal (mijn vakgebied). Ben benieuws wat mozilla precies gaat doen.

@Vosovich
We willen allemaal de scoop zodat we in Lancet/Nature of PNAS kunnen publiceren maar misschien moeten we wat vaker genoegen nemen met het feit dat je 2de bent, en misschien moeten we daar inderdaad minder op worden afgerekend. Overigens is deze discussie in sommige takken van wetenschap erg actueel. Prima instelling heb je daar, maar ben benieuwd hoe goed je je kunt handhaven tegenover de Prof. of nog erger de afdelingsmanager die verantwoording moet afleggen voor al die lage impact papers. Helemaal op het punt wanneer je weer grants moet aanvragen. Want geld voor onderzoek komt niet meer uit de 1ste lijns funding (overheden) maar eigelijk alleen nog maar van 3de partijen.

[Reactie gewijzigd door MaDLiVe op 5 augustus 2024 16:46]

[FragFrog]

Een profile pages waarop automatisch interessante artikelen uit jouw vakgebied worden weergeven. Ook kun je dmv de profielpagina's papers van vorige co-authors in de gaten houden.

Ik gok dat dit ook de reden is waarom researchgate zo snel lijkt te groeien (uitgaande op hoeveel nieuwe wetenschappers zich daar aanmelden de laatste tijd): je ziet direct nieuwe publicaties van mensen waar je eerder mee hebt samengewerkt / geciteerd hebt, bovenop hun huidige activiteiten en relevante discussies binnen je vakgebied. Persoonlijk vind ik het nog beter werken dan Google Scholar, al is hun "RG score" wel wat vager dan de simpele i10 / h-index die je wel terugziet bij google.

[vosovich]

De academische werkelijkheid is inderdaad hard. Je eerste punt is terecht. Het is echter een feit dat de waarde van een publicatie voor een groot deel wordt bepaald door het blad waarin het gepubliceerd wordt. Publiceer je in Nature, dan heeft je artikel in intrinsieke waarde die onafhankelijk is van de inhoud. En dat is het nare, want als je als tweede publiceert, dan kom je niet meer in Nature maar in veel lager gewaardeerde -- en veel belangrijker, minder gelezen -- blad terecht. En dan is er natuurlijk ook de eerzucht van de mens. Dat heeft ook altijd bestaan in de wetenschap, maar dat is geen reden om het aan te moedigen.

Je hebt gelijk dat het vechten is tegen een systeem en dat geld een serieus probleem is waar nog geen goede oplossing voor bestaat. Ik weiger te geloven dat er geen oplossing bestaat. Daarom ben ik ontzettend blij dat er initiatieven zijn zoals deze van Mozilla. Ik ben ervan overtuigd dat het collectief van wetenschappers alternatieven kan vinden als de neuzen in dezelfde richting staan.

[MaDLiVe]

Wetenschap is net zoals elk ander ambt. Ik denk dat het een grote misconceptie is dat wetenschappers zich als onafhankelijk verheven groep gedragen. Was het maar zo. Wetenschap is net zo doordrenkt van politieke spelletjes, secondaire belangen als al het andere. Maar inderdaad verandering begint met 1 persoon, of liever nog een groep personen. De tijd zal het leren. Loop inmiddels wat jaartjes mee maar moet eerlijk zeggen dat het voor mij redelijk zijn charme aan het verliezen is.

[Terpen Tijn]

Het is nu eenmaal zo dat dingen maar eenmaal ontdekt kunnen worden. Als je "2e" bent geworden, dan kan het inderdaad zo zijn dat je gewoon de race van #1 hebt verloren, ondanks dat je 99% van diens prestatie hebt geleverd.

Het kan ook zo zijn dat je diens werk hebt afgekeken en eigenlijk alleen hebt nagebootst. Omdat je deze alternatieven niet altijd kan onderscheiden is het dus niet zo gek dat 2e worden niet veel waardering krijgt. Hoe jammer ook in bepaalde gevallen.

Ik zie verder overigens weinig voordelen van data vrijelijk delen. Dat komt er dan op neer dat jij in het lab zwoegt, en dan anderen toestaat om er vanuit de luie stoel gratis mee te spelen. Ik zie liever dat iedereen origineel onderzoek doet, dan dat er een groep "wetenschappers" komt die andermans werk slechts herkauwt op zoek naar gemiste kansen etc. Om nog maar te zwijgen van hobbyende leken.

[EektheMan]

In Europa hebben we OpenAire, waar eigenlijk alle publiek gesponsorde papers als eerste zijn thuis behoren te vinden. Helaas is het ook begrijpelijk dat men het liever in bv Nature achter een paywall publiceerd vanwege de funding die vervolgens vandaaruit kan vloeien door de bekendheid die jouw paper daarmee verkrijgt.

Goed initiatief van Mozilla, maar het gaat pas echt vaart krijgen als overheden eisen dat papers gratis publiek toegankelijk moeten zijn.

[Sissors]

Ik hoop dat je daarbij enkel papers bedoelt die zijn geschreven met publiek geld? Want het zou nogal idioot zijn als dat niet het geval is de overheid het nog steeds zou verplichten.

In de praktijk is het nu al lang zo dat het heel veel van de geschreven papers ook door de auteurs zelf gehost mag worden, mogelijk enkel zonder de definitieve opmaak.

Maar uiteindelijk blijft het resultaat van gratis publiek toegankelijke papers dat meer geld door de universiteiten betaald moet worden en minder door de bedrijven. Immers het geld moet ergens vandaan komen, als dat niet van degene die het lezen, dan moet het van degene die het schrijven komen. En het schrijven wordt nou eenmaal voor een relatief groot gedeelte door universiteiten gedaan, terwijl bedrijven juist meer lezen.

[MRecord]

Zou het delen van onderzoeksresultaten niet veel gehannes met rechten en dergelijke opleveren?
Of is dit initiatief juist bedoeld om deze problemen te overwinnen?