Qimonda-fabriek Dresden sluit nog dit jaar zijn deuren

De Qimonda-fabriek in Dresden sluit aan het eind van dit jaar zijn deuren. De curator en de ondernemingsraad zijn overeengekomen dat een liquidatieverkoop voorrang heeft boven het zoeken naar een koper van de gehele faciliteit.

Bij de fabrikant van geheugenchips in Dresden werkten ooit 3900 personeelsleden. Begin dit jaar kwam Qimonda echter in betalingsproblemen en in maart werd de productie stilgelegd. Sindsdien zijn er nog maar 200 mensen werkzaam en dit aantal wordt in de tweede helft van dit jaar nog eens gehalveerd, schrijft de Sächsische Zeitung. De curator, Michael Jaffé, gaat zich erop toeleggen het pand, de machines en andere onderdelen van de faciliteit afzonderlijk te verkopen.

Het bericht komt ironisch genoeg op een moment dat er weer prijsstijgingen en zelfs tekorten op de dram-markt zichtbaar worden. Qimonda ontstond in 2006, toen Infineon zijn geheugentak afsplitste. De fabrikant had flink te lijden onder de jarenlange malaise van de geheugenmarkt en een omvangrijk reddingsplan zou vorig jaar het einde van het bedrijf moeten afwenden. De betrokkenen konden het echter niet op tijd eens worden over het plan en ook de reorganisatie mocht niet baten, zodat nu het doek definitief gevallen is voor het Duitse bedrijf.

Reacties (21)

Heb het indertijd nog proberen duidelijk te maken tegen iedereen die het goedkope geheugen zaten toe te juichen en het nog goedkoper wouden. Nu zie je dus het resultaat.
Infineon/Qimonda hadden enorm goeie chips maar enkel de aziatische fabrikanten met goedkope werkkrachten kunnen zoiets volhouden.

Nu blijft enkel nog Micron, Elpida, Samsung en Hynix over.

Personeelskosten in halfgeleider industrie = volkomen verwaarloosbaar, dus daar komt het verschil in concurrentiepositie niet van.

De ingenieurs die al je ontwerpen maken of al je machines onderhouden zijn anders vrij dure werknemers ivm de gemiddelde fabriek.
Als er in hardwareland problemen zijn, dan zijn het meestal de researchers die als eerste naar huis mogen.

Dat zal best zo zijn, als ze de machines verkopen kunnen ze helemaal niet meer produceren, dus dan blijft er weinig over om op te bezuinigen. Volume is alles als je een IC producent bent, dus delen van je productielijn afstoten is geen optie.

Even voor je beeldvorming: een waferscanner gaat voor rond de 25 miljoen euro, en alleen daar heb je er echt wel een flink aantal van nodig en wordt in principe binnen 5 jaar afgeschreven. En dan hebben we het nog maar over 1 onderdeel van je productielijn. Van de prijs van 2 wafer scanners alleen kan je al 500 mensen een jaar lang een royaal salaris bieden. In Azie werken de mensen ook niet voor niks, zelfs als een ingenieur daar de helft zou kosten dan nog valt het verschil volkomen in het niet bij de kosten van het draaiend houden van een IC productielijn.

Sowieso zitten de grote chipbakkers niet in lage lonen landen, Japan en Taiwan zijn kwa welvaart vergelijkbaar met de VS of west Europa, dus denk niet dat ze daar hetzelfde werk voor 1/10e doen wat iemand hier verdient.

Ik vind je statement niet kloppen:
Geheugen maken is niet arbeidsintensief, het gebeurt geheel machinaal. Die mensen zijn alleen maar nodig om de machines te bedienen en te onderhouden. Kosten besparen doe je in deze markt door je processen te optimaliseren en te zorgen dat je sneller krimpt in resolutie dan de concurrenten.

Qimonda is failliet gegaan omdat ze te duur voor deze markt waren. Zelfs in economisch goede tijden maakten ze verlies. Faillisement kon niet uitblijven.

[Reactie gewijzigd door Anoniem: 118761 op 30 juli 2009 18:52]

Er zijn er wel meer als die vier hoor, twee andere redelijk grote spelers zijn Winbond en Nanya, en daarnaast zijn er nog een aantal andere grote semiconductor bedrijven die ook wat aan DRAM doen.

[Reactie gewijzigd door knirfie244 op 30 juli 2009 17:03]

Goedkope werkkrachten heb je niets aan, in Taiwan zijn de lonen in de high-tech industrie echt niet bepaald laag te noemen (gewoon op West-Europees niveau).

Bijna al je kosten zitten in razend dure machines. Die moeten op hoge capaciteit draaien om zichzelf terug te verdienen - doen ze dat niet (ingestorte vraag - overcapaciteit) draai je heel snel heel veel verlies op die dingen. Op een gegeven moment is het geld op en trekken de schuldeisers de stekker eruit - zoals bij alle failliete bedrijven.

[Reactie gewijzigd door Dreamvoid op 30 juli 2009 23:22]

Qimonda voorheen Infineon was volgens mij één van de top merken qua standaard rams.
Had minste last mee qua compatibiliteit en weinig uitval.

Ben nu overgeschakeld naar Samsung en Kingston.

Kingston maakt modules, geen dram, als je kingston op de chips ziet staan zijn het meestal gerelabelde/underclockte van andere merken, zoals infenion. Dit underclocken doen ze omdat ze op de snelheid waarvoor ze eigenlijk gemaakt werden onbetrouwbaar zijn.

De curator, Michael Jaffé, gaat zich erop toeleggen het pand, de machines en andere onderdelen van de faciliteit afzonderlijk te verkopen.

Dat zal allemaal wel, maar wat veel interessanter is, wat gaat er gebeuren met het intellectual property van Qimonda?

quote: http://tweakers.net/nieuw...leinen-dram-geheugen.html

Terwijl andere geheugenfabrikanten voor ddr3-geheugen de overstap naar het 50nm-productieproces gemaakt hebben, heeft Qimonda de ontwikkeling van zijn 46nm-'Buried Wordline'-productieproces afgerond.

Het zou zonde zijn als dat proces niet verkocht wordt en "verloren" gaat...

Daar hoef je je geen zorgen over te maken.
Het bedrijf is failliet, de curator zal alles verkopen wat verkoopbaar is.

Als bedrijf IP overnemen is 1 ding, ze werkelijk ten gelde maken is wat anders.

Ze niet ten gelde maken is alleen echt waarschijnlijk in een niet-competatieve markt (of als het IP echt een koopje is). Zie ik niet echt gebeuren.

Dus dit is het einde van het bedrijf? Ik kende ze niet echt.

Qimonda was een belangrijke leverancier van gddr5-geheugen. Maar volgens AMD zal het wegvallen geen invloed hebben op zijn grafische kaarten met gddr5: AMD Does Not Anticipate GDDR5 Supply Constraints Due to Production Stop at Qimonda

Als het wel "spannend" word is er vast wel een koper te vinden voor de machines, ontwerpen en evntuele patenten waar die mee gemaakt kunnen worden lijkt me.

Erg jammer dat het bedrijf op de fles gaat, ze maakten erg goede ram chips.

Tegenwoordig gaat het er vaak niet meer om of een plant winst maakt of niet, maar of ze het kapitaal elders niet beter kunnen uitzetten. Dat is een van de logische gevolgen van multinationals die de wereldwijd opereren. Ze voelen zich steeds minder gebonden aan een land. Ook al hebben de werknemers uit een land en de plaatselijke infrastructuur het kapitaal tot stand gebracht, het wordt daarna vlot over de grens geïnvesteerd. Daarom vind ik dat internationals op de een of andere manier gedwongen moeten worden om een footprint te houden in de landen waar ze hun winsten realiseren. Zolang er geen wereld staat is, is er onvoldoende wetgeving om zulke bedrijven verantwoordelijk te laten opereren. Sommigen gedragen zich echt als boeven. Neem shell die in Nicaragua pesticiden verkoopt die tot duizenden mismaakte kinderen heeft geleid en simpelweg haar boeltje pakt en weigert de honderden miljoenen schadeclaim te betalen. Dat kan want Nicaragua heeft toch niets in de melk te brokkelen. Ik ben erg voor internationale handel, maar sceptisch over het optreden van de multinationals. In de afgelopen 25 jaar zijn multinationals er in geslaagd om 80% van de internationale handel naar zich toe te trekken. Ik vind dat de overheid nationale industrieën moet bevoordelen boven multinationale. Was dit een nationale fabriek geweest dan hadden ze geprobeerd over te schakelen op andere productie en de knowhow vast te houden. Nu wordt de zaak gewoon plat gegooid.

Daarom vind ik dat internationals op de een of andere manier gedwongen moeten worden om een footprint te houden in de landen waar ze hun winsten realiseren.

Bedrijven betalen belasting in het land waar de winst wordt gerealiseerd, en genereren welvaart (en weer belasting) waar ook ter wereld ze mensen in dienst hebben.

Verder klinkt dit als een nogal eng nationalistisch verhaal. Zolang Nederlanders hun beschermde baantje maar houden mag van jou blijkbaar de rest van de wereld van armoe omkomen. De technologie en kennis die we hier hebben mag nooit ten goede komen aan buitenlanders, en wee het bedrijf dat het durft om ook maar 1 cent in het buitenland te investeren. Pure xenofobie verpakt als 'sociaal' denken. Brrr...

Ik denk niet dat Degener dat schrijft. Hij verdedigt juist de belangen van elk land/elke regio. Niet speciaal die van Nederland, anders zou hij het wel best vinden wat Shell in Nicaragua uitvreet.

Gezonde handel en een gezonde economie werkt alleen als elke regio voor zich voldoende economie/industrie heeft. Dat betekent inderdaad ook dat je niet alles altijd moet willen uitbesteden, maar dat heeft geen directe nationalistische achtergrond.

[Reactie gewijzigd door mae-t.net op 30 juli 2009 23:32]

In de afgelopen 25 jaar zijn multinationals er in geslaagd om 80% van de internationale handel naar zich toe te trekken.

Internationale handel gaat dan ook een stuk beter voor bedrijven die vestigingen in meerdere landen hebben.
Ik heb ook voor (technisch gezien) een multinational gewerkt (met een verkoopkantoortje met 3 medewerkers in Italie, en de rest gewoon in Nederland). Nogal wiedes dat die veel internationale handel doen. Gaat veel lastiger als je daar niet gevestigd bent.