Zo'n testje op hydrogen is geinig, maar dat is weer zo'n test die nergens over gaat. X-quz me. Atrac 3 (?) in vergelijking met MP3. De huidige versie is 6 (versie 4 in 1997 geintroduceerd en vanaf versie 4.5 wordt Atrac pas als volwassen beschouwd).
Zelf run ik een prof. audio studio. Het is heel makkelijk om een testje in elkaar te zetten, maar het zegt niet zo veel. Tenslotte gaat het om "psycho-acoustics", oftewel, de luisteraar zo goed mogelijk doen geloven dat iets gereproduceerd zo dicht mogelijk bij de kwaliteit van de bron.
Juist omdat dergelijke geëncodeerde formaten incl. Atrac allemaal moeite hebben met harmonische componenten in de data, zijn deze formaten voor een geoefende luisteraar (lees: iemand met een paar redelijke oren en dito apparatuur die weet waar hij naar luistert en hoe, daar hoef je geen professional voor te zijn) makkelijk herkenbaar als "slechter".
Sony heeft altijd MD gepushed. In de studio hebben ze nooit echt voet aan de grond gekregen (omdat Atrac te langzaam doorontwikkelde kwalitatief en toen het goed was, was het te laat). Daarbij is Sony volledig voorbij gegaan aan het feit wat je als muziekliefhebber wil: m-u-z-i-e-k. Maakt mij uit als ik onderweg ben of ik naar een 96/128/192 MP3-tje luister op mijn oordopjes of achter mijn PC ff wat geluid om me heen wil hebben.
Dat verhaal dat Sony over haar eigen muziekrechten in zat lijkt me ook wat vergezocht: in de pro-apparatuur waren ze een van de eerste die MD, DAT en CD-recorders uitbrachten die de SCCS-copy bit konden uitschakelen/negeren. Ze moeten gewoon niet flauw zijn: MPEG1-Layer3 (MP3) is gewoon 90% van de tijd goed genoeg en was vanaf het begin meteen al goed tot zeer goed, afhankelijk van de encodering e.d., terwijl Atrac, zeker de eerste versies tot en met V3, kwalitatief slechter was dan een gemiddelde cassette-recorder...