Het is niet zozeer het bitje dat kan omvallen of iets dergelijks. Het is eerder het feit dat een electromagnetisch signaal een inductiespanning kan opwekken op de lead die van pacemaker richting hart gaat om dit te stimuleren, maar ook om de natuurlijke hartslag te meten.
Een pacemaker wordt meestal rechtsbovenop de borst geplaats, een paar centimeters onder het sleutelbeen. Daar loopt een ader waarin een soort van gat wordt gemaakt waardoor de lead, een draad, wordt gestoken. Deze lead wordt tijdens de operatie, die trouwens onder plaatselijke verdoving gebeurt, richting het hart geschoven, waarna deze in de wand van de binnenkant van het hart wordt gestoken. Hierna moet deze vastgroeien, wat ongeveer drie maanden duurt.
De hartspier word aangestuurd door de sinusknoop die naast het hart zit. Deze geeft met regelmaat spanningen af van maximaal enkele minivolts. Hierbij geven de hersennen normaal gesproken opdracht hoe snel pulsen van de sinusknoop elkaar moeten opvolgen. Bij iemand die hartritmestoornissen heeft, kan het best zijn dat de sinusknoop soms een 'pulsje' laat vallen. Als dat meerdere pulsen achter elkaar gebeurt, dan val je gewoon flauw vanwege zuurstofgebrek. In dit soort gevallen wordt een pacemaker ingezet die via de lead meet hoeveel tijd er tussen twee pulsen zit. Als er een vooraf ingestelde tijd geen puls door de sinusknoop is gegeven, dan verzorgt de pacemaker zelf voor een puls.
Het probleem zijn echter electromagnetische velden. De lead werkt namelijk als een grote antenne en een sterk electromagnetisch veld, kan een spanning opwekken op de lead. Hiervan gaat de pacemaker niet kapot en ook voor je hart is dit niet slecht. Het probleem is echter dat de pacemaker door deze spanning echter niet meer je natuurlijke hartslag kan detecteren. Daarom stapt de pacemaker op een failsafe-systeem over waarbij hij ervan uitgaat dat er geen natuurlijke hartslag aanwezig is. Het probleem is echter dat sommige pacemakers de conclusie trekken dat iemand dood is als ze gedurende een bepaalde tijd geen natuurlijke hartslag hebben gemeten. Op dat moment houden ze dus op met pulsen. Op zich geen probleem voor iemand met een lichte hartritmestoornis. Voor iemand met een grotere afwijking is het echter wel een groot probleem.
Ik vind dit trouwens best wel raar dat Nintendo dit in zijn handleiding heeft staan. Ik vraag me zelfs af, of dit product straks wel in de EU mag worden verkocht. Ik bedoel, als ik telefoneer met mijn GSM, dan is de afstand tussen GSM en pacemaker ook maar iets van twintig centimeter. Ik vraag me dan echt af wat Nintendo heeft gedaan, want dit is wel erg raar.