Ik denk dat zo'n kamp juist hartstikke goed werkt!
Ik zelf ben zo verslaaft als maar kan, wakker worden, PC, slapen, wakker worden, PC, slapen.. iedere dan 7 dagen per week, 365 dagen per jaar.. een dat al een jaar of 7 lang.
Heb tot me 16de op Scouting gezeten (dus elke zaterdag contact met "echte mensen" en veel beweging, me gewicht was wel veel hoger dan de meeste (was iets van 90Kg.) maar toen ging eraf en had dus "geen beweging" meer, op het lopen naar de bushalte heen een weer om naar school te gaan na.
Op me 18de kwamen we erachter dat ik 115+ Kg woog

Op klasgenoten na heb ik geen vrienden/kennissen... als ik een dag naar een beurs ga dan beginnen me handen te trillen rond de helft van de dag... ookal is het een computer beurs!
't is niet normaal, maar ik zou niet weten wat ik buiten de deur zou moeten doen!
Ben nu 19, ben weer aan Scouting gaan doen, zit nu weer rond de 100Kg.. na ieder lang kamp weer 3Kg eraf

Als ik mensen tegenkom (bij vakantiewerk/school/bushalte/etc) begin ik soms spontaan te praten.. ik schik er soms zelf van!
Als ze met 1 kamp die jongeren kunnen overtuigen dat er meer is dan computer "all-day-long", en op zo'n kamp maken ze natuurlijk ook vrienden!, gaan ze eenmaal thuis gekomen echt makkelijker dingen doen. En als het leuk was gaan ze volgend jaar weer, en daarna weer, en weer, weer, weer, ...
Het gaat er niet om om de verslaving van die kids weg te halen, maar juist om de communicatieve vaardigheden naar een hoger level te brengen. En hoe meer kinderen er vaker meegaan, hoe makkelijker de "nieuwe" kinderen zich aanpassen en ook makkelijker in omgang worden.
Door de combinatie "overgewicht" en/of "computerverslaafde" kinderen trekt het niet alleen kinderen van het mannelijke geslacht maar ook meiden, en dat is nóg veeel beter!
Eigenlijk zouden ze dat soort kampen voor verschillende leeftijden moeten maken, waarbij ze met de jongeren vanaf 16 ook naar uitgaans gelegenheden gaan..
Want dat is bij mij nóg steeds de zwaarste drempel, wat is daar te doen (in uitgaansgelegenheden), wat staat me te wachten, wie kom ik tegen, wat zeg ik als iemand wat zegt, wat als iemand me omduwt??
Allemaal vragen waar ik heeeel vaak mee zit.
Ik, als computerverslaafde, hou niet van veranderingen.. als je wel niet weet hoelang het duurt voordat ik een nieuw stuk kleding ga kopen.. laat staan dat ik heb nog aantrek!
Als ze dat soort kampen hier in NL zouden geven dan meldt ik me DIRECT aan! (als ik te weten kom dat het er is
En dat de ouders van dat soort kinderen (mijn ouders dus ook) een beetje gefaald hebben is aan de ene kant wel waar.. maar aan de andere kant niet.
Ik ben hun oudste kind, wist vanaf me 8ste al dat later met computers wilde werken (sindsdat ik me C64 had en daarna me eigen 286 met Ms Dos). Mijn ouders hebben een opleiding van niets (de enige school die ze hebben afgemaakt is de basisschool), me vader werkte bijna 24/7 dus die merkte alleen mijn computergebruik als het vakantie was en me moeder die snapte toch niets van wat ik deed laat staan dat het "ooit" een keer slecht zou kunnen zijn/worden.
Nu, ben ik de enige van de gehele familie die na zijn MBO (zonder problemen) nog verder kan (HBO > ), ookal weten ze dat mijn verslaving niet goed is (ze proberen me er nu ook zoveel mogelijk achtervandaan te trekken) aan de andere kant willen ze dat ik een veel beter toekomst krijg dan zij.
Met de toekomst (kwa scholing) zit het dus wel goed, maar nou maar hopen dat de HBO Intro week me het uitgaansleven in kan krijgen...