De tijd van puur tekst-based chatten is binnenkort voorbij, als we Discover mogen geloven. Later dit jaar zal de virtuele wereld van There officieel gereleased worden. There is een soort uitgebreide chatbox in een digitale 3D omgeving waarin avatars rondlopen die met elkaar communiceren. Het vernieuwende aan deze wereld is echter niet de omgeving of de avatar, maar de manier waarop deze poppetjes met elkaar praten. De interactie tussen twee mensen in een chatroom beperkt zich op dit moment tot de platte tekst, afgewisseld met enkele smileys en uitspraken als ROFL en FU. There is echter voorzien van een systeem dat de avatars een gezichtsuitdrukking kan geven; nu kan dus ook lichaamstaal een rol spelen bij je online gesprekken.
De bètaversie van het chatprogramma, die nu online staat, bevat op dit moment honderd verschillende combinaties van gezichtsuitdrukkingen en lichaamstaal. Wanneer een avatar bijvoorbeeld verdrietig is, zie je zijn mondhoeken en zijn schouders zakken. Door het combineren van verschillende uitdrukkingen zijn nieuwe emoties te vormen. De ontwikkelaars van There willen elk kwartaal tien nieuwe emoties toevoegen aan het bestand, maar men is van plan om ook de gebruikers de mogelijkheid te bieden deze zelf te ontwerpen. Misschien is hier zelfs een slaatje uit te slaan: adverteerders die hun ontwerpen aan de gebruikers kunnen verkopen.
De emoties zullen niet levensecht zijn. Om de gevoelens beter te laten overkomen worden sommige uitdrukkingen overdreven. Het geheel zal misschien cartoonesk overkomen, zo zeggen de ontwikkelaars. Het zal allemaal wel geloofwaardig blijven, zo wordt ons verzekerd. Om nog meer uitdrukking toe te voegen aan de chat kunnen gezelligheidsdieren gebruik maken van hun eigen stem. Je zou kunnen verwachten dat het gebruik van webcams de volgende stap zou zijn. Volgens Melcher, topman van There, is echter niet waarschijnlijk:
Why would we want to create a new emotional language when our flesh-and-blood facial expressions do such a good job? If the technology is already there for voice, video can't be far behind. Once we get over the 16-frames-per-second threshold, won't we prefer to see real eyebrows arching on our computer screens, not simulated versions?
Yes and no. We like virtual spaces precisely because they don't have to be anchored in the humdrum realities of everyday life. Maybe your facial mole isn't as attractive as Cindy Crawford's. That's why the exaggerated gestures of There have appeal, and why so-called reality television looks nothing like reality.
