Intel heeft een patentaanvraag ingediend voor een techniek om via software van meerdere processorcores één virtuele core te maken. Zo'n softwarematige singlecore zou dan kunnen komen in plaats van een fysieke singlecore die krachtig is, maar ook meer energie verbruikt.
De techniek waar Intel patent op aanvraagt heet software-defined super cores (sdc) en is in wezen het tegenovergestelde van Intels hyperthreading. Sdc laat meerdere cores samenwerken alsof ze één core zijn. Het besturingssysteem kan dit flexibel in- of uitschakelen afhankelijk van het soort taken dat de cores te verwerken krijgen. Sdc werkt onzichtbaar voor de applicaties die draaien op het besturingssysteem.
Het voornaamste voordeel van sdc is een betere efficiëntie, schrijft Videocardz.com. Intel hoeft door deze techniek niet per se fysieke singlecores te maken die hoge prestaties neerzetten in singlethreaded taken. Bij software die singlethreaded draait worden alle instructies achter elkaar uitgevoerd. Bij multithreaded verwerking worden instructies verdeeld over meerdere cores die het werk parallel uitvoeren. Voor sommige toepassingen kan singlethreaded verwerking door één krachtige core betere prestaties geven dan multithreaded door meerdere cores die relatief zwak zijn.
De prestaties van een singlecore worden in de regel verbeterd door de kloksnelheid te verhogen of zo'n processorcore uit te breiden. Het eerste kost meer energie en kan meer koeling vereisen. Uitbreiden betekent grotere cores, waardoor een chipfabrikant minder stuks kan halen uit één chipwafer. Wafers zijn de ronde plakken die worden gemaakt door chipproductiemachines zoals die van ASML.