Australische rechtbank: Google was niet misleidend over inzet gebruikersgegevens

De Australische federale rechtbank heeft een rechtszaak tegen Google verworpen. De zaak was aangespannen door de Australian Competition & Consumer Commission (ACCC), die beweerde dat Google niet duidelijk was over het gebruik van gebruikersgegevens voor gerichte reclame.

De Australische consumentenwaakhond meldt dat de federale rechter de rechtszaak tegen Google heeft verworpen. De ACCC spande de rechtszaak aan in 2020. Google zou gebruikers namelijk niet duidelijk hebben geïnformeerd over het gebruik van gebruikersgegevens voor advertentiedoeleinden.

Het bedrijf ging vanaf 2016 de persoonlijke informatie in Google-accounts combineren met activiteiten van die accounts op sites die Googles technologie gebruiken om advertenties weer te geven. Hiermee kunnen advertenties worden getoond die aansluiten bij de interesses van de gebruiker. De gebruiker moet hier echter wel uitdrukkelijk toestemming voor geven. Volgens de ACCC wisten consumenten onvoldoende waar ze toestemming voor gaven. Ook beweert de consumentenwaakhond dat de wijzigingen in het privacybeleid de rechten van accounthouders beperken zonder hun uitdrukkelijke toestemming.

Daar ging de federale rechtbank niet in mee. Die oordeelde vrijdag dat de kennisgeving en de wijzigingen in het privacybeleid niet misleidend waren. Google had de gebruikers om hun uitdrukkelijke toestemming gevraagd om de wijzigingen door te voeren en hen voldoende geïnformeerd over de veranderingen. De rechter wijst erop dat de notificatie die om toestemming vroeg voorzien was van linkjes. Deze leidden naar pagina's met informatie over het privacy- en advertentiebeleid.

Volgens de rechter heeft de ACCC ook niet kunnen bewijzen dat het privacybeleid de rechten van gebruikers beperkt. Daarom wordt de rechtszaak verworpen en moet de consumentenwaakhond Googles gemaakte kosten in de zaak betalen, schrijft The Canberra Times. Google zegt tevreden te zijn met de uitspraak van de rechter. De ACCC zegt 'het oordeel van de rechter zorgvuldig te bestuderen'.

Door Loïs Franx

Redacteur

10-12-2022 • 10:34

31

Submitter: TheVivaldi

Reacties (31)

Sorteer op:

Weergave:

De rechter wijst erop dat de notificatie die om toestemming vroeg voorzien was van linkjes.
Als het afhankelkijk is van linkjes die je moet volgen om een goed oordeel te kunnen maken, weet ik al genoeg: het is niet in de haak.
De (belangrijkste) voorwaarden moeten gewoon direct in beeld komen, zonder een linkje te hoeven volgen. En als de (belangrijkste) tekst niet in een tekst-schermpje past die je snel kan lezen, dan weet ik al dat de 'juridische' tekst te uitgebreid is.

Hoe dan ook: het volgen van gebruikers via advertenties of vergelijkbare methoden die adverteerders gebruiken, zou gewoon verboden moeten worden (voor zover het niet al verboden is).

[Reactie gewijzigd door kimborntobewild op 23 juli 2024 15:20]

Als het een lap tekst is, is het niet goed. Als het voorzien van kopjes en linkjes dan is het ook niet goed. De notificatie waar naar wordt verwezen is overigens één van de manieren waarop Google de gebruikers heeft geïnformeerd. En laten we wel wezen: het gros interesseert het geen zier.

Dat Google an sich verwerpelijk bezig is en/of dat gebruikers beter moeten lezen of dat je niet van hen kan verwachten is niet relevant. Google heeft zich aan de regels gehouden en als je het daar niet mee eens bent, dan moeten de regels aangepast worden. Je kunt niet van een bedrijf, met en winstbelang, verwachten dat ze de gebruikers op de eerste plaats zetten. Alle beleidsmakers en wetgevers die er zo in staan zijn op z'n minst naïef.
Klinkt een beetje al de cookie toestemming. De 1e directe optie is toestaan en anders moet je dieper graven om ze uit te zetten. Het is legaal maar de moeite die je er voor moet doen suggereerd je de makkelijkste keuze te nemen.
Dit noemen ze "Dark Patterns" en is zo'n beetje Google's brood :)
de grap is wel dat als je je aanleert om altijd te controleren en altijd de vinkjes uit te zetten, dat dat weliswaar elke keer weer een extra handeling is, maar je er ook steeds handiger en sneller in wordt. Ik verbaas me dan ook over die cookie walls die soms wel 10 of 20 vinkjes leveren om uit te zetten, anderen kunnen af met 2 of 3.

Als je ze allemaal uitzet, dan zet je ze allemaal uit... als dat er 1 of 10 zijn, dat is mij om het eender... ze gaan allemaal uit. ik heb niet zo veel tegen reclame (behalve als de reclame meer dan 20% van de content wordt) maar dat volgen... alsof er iemand continue achter je aan loopt, mee de wc op om te kijken of je keutel wel de juiste kleur en consistentie heeft om je daarbij een wel heel passend receptje te geven voor nog betere keutels)
Maar Dark Patterns zijn niet statische hè, die ontwikkelen ook :) de bedoeling is dat je door dubbel negatieve stellingen en bewust misleidende pictogrammen het verkeerde kiest. Hoe meer menu's en keuzes, hoe groter de kans dat je per ongeluk alles accepteert. Deze iteraties zijn er al geweest:

[Alles toestaan] - [Alles weigeren]

[Alles toestaan] - Niet toestaan

[Alles toestaan] -> Opties -> Niet toestaan

[Alles toestaan] -> Opties -> Alleen functionele koekjes

[Alles toestaan] -> Opties -> Niets toestaan -> alsnog 49x 'legitieme interesse' uitvinken

>hier zijn we vandaag

[Alles toestaan] -> Opties -> Niets toestaan -> 'legitieme interesse' uitvinken -> bevestig uw keuze -> [ja] [nee] (wisselt willekeurig van plek)

[Alles toestaan] -> Opties -> Niets toestaan -> 'legitieme interesse' uitvinken -> bevestig uw keuze -> lijst die niet overeenkomt met wat je uitgevinkt had -> [nee] -> komt deze lijst meer overeen met uw keuze? -> alle functionele cookies accepteren [cookie.jpg] - [ alle niet functionele cookies accepteren [cookie met kruisje er doorheen.jpg]]

En de grap is dat je op gegeven moment dermate veel schermen door moet, dat het heel makkelijk is om een fout te maken door een knop die qua design suggereert dat het de juiste is, inclusief dubbelzinnige tekst.

[Reactie gewijzigd door nst6ldr op 23 juli 2024 15:20]

Ik ben blij dat ik niet de enige ben die er zo over denkt.
Sowieso gaat praktisch niemand die voorwaarden doornemen als je even snel wat content wil zien.
Dan staat het er technisch wel in, maar praktisch gaat niemand vanalles willen doorspitten en krijg je in feite een valse goedkeuring. Dit is, lijkt me, de essentie van misleiding: het bewust creëren van een situatie waarin een persoon handelt in jouw voordeel, zonder dat die persoon de juiste of volledige informatie heeft.
En dan heb je als informatieverschaffer ook een bepaalde verantwoordelijkheid hoe die informatie gepresenteerd wordt.

Maar dit is waar we in de digitale wereld zijn beland. Computerspellen worden uitgebracht met (ernstige) fouten, maar wel vooraf besteld en betaald. Koop je een televisie van duizenden euro's, krijg je reclames te zien, zonder dat een externe dienst (zoals televisieabonnement) deze voorschotelt.
Internet is sowieso een plek waar je zonder adblocker en/of aanvullende maatregelen niet moet willen zijn. Zo'n 95% van de aandacht is gericht op reclame, persoonlijke gegevens of constructies waaraan geld verdient worden, zoals het weglaten van een 3,5mm aansluiting of creëren van een reparatiemonopolie door alleen eigen onderdelen technisch te accepteren via serienummers.

In de jaren '90 waren mijn eerste tienerjaren en als tweaker iemand die zich veel heeft beziggehouden met de digitale en online wereld. Maar nu verlang ik steeds meer naar de analoge wereld. De digitale wereld wordt kapot gemaakt door commerciële partijen en wij als consument zijn collectief incompetent om dit te zien en te veranderen. Een van de weinige vlakken waar ik nog serieus interesse in heb op technisch gebied, is fotografie. Daar zie je minder dat technische oplossingen misbruikt worden om de consument te benadelen.
Hoezo is het misleiding als je zelf niet je due diligence doet. Wat een flauwekul. Dat heb echt alleen aan je zelf te wijten.
...ware het niet dat het gros van de gebruikers machteloos staat tegenover het leger aan psychologen, marketeers en designers die samenwerken om die due diligence te voorkomen en vertroebelen.

Dus ja, misleiding.
De (belangrijkste) voorwaarden moeten gewoon direct in beeld komen, zonder een linkje te hoeven volgen.
In welke artikel in de Australische wet staat dat?
En als de (belangrijkste) tekst niet in een tekst-schermpje past die je snel kan lezen, dan weet ik al dat de 'juridische' tekst te uitgebreid is.
Te compacte voorwaarden zitten vaak vol met juridische gaten of grijze gebieden. Juridiische taal wordt niet zomaar verzonnen. Daar wordt over nagedacht. Een tijdje terug had iemand de gebruiksvoorwaarden van verschillende clouddiensten geanalyseerd. De grote (Google, MS etc) hadden erg uitgebreide voorwaarden, maar die waren juridisch wel beter dan de vriendelijke ogende voorwaarden van sommige anderen. Als gebruiker denk je dan dat je voor zo'n partij gaat die op het eerste gezicht vriendelijke voorwaarden heeft. Maar die kunnen wel zo uitgelegd worden waardoor je als consument toch gedupeerd wordt omdat je dingen echt niet wist.

Maar ik ben benieuwd hoe jij de voorwaarden van Google naar een kortere tekst kunt vertalen zonder dat er discrepanties in zitten. Ik laat me graag verrassen.
Hoe dan ook: het volgen van gebruikers via advertenties of vergelijkbare methoden die adverteerders gebruiken, zou gewoon verboden moeten worden (voor zover het niet al verboden is).
Wij hebben niet veel te vinden over Australische wetten.
Te compacte voorwaarden zitten vaak vol met juridische gaten of grijze gebieden. Juridiische taal wordt niet zomaar verzonnen. Daar wordt over nagedacht. Een tijdje terug had iemand de gebruiksvoorwaarden van verschillende clouddiensten geanalyseerd. De grote (Google, MS etc) hadden erg uitgebreide voorwaarden, maar die waren juridisch wel beter dan de vriendelijke ogende voorwaarden van sommige anderen. Als gebruiker denk je dan dat je voor zo'n partij gaat die op het eerste gezicht vriendelijke voorwaarden heeft. Maar die kunnen wel zo uitgelegd worden waardoor je als consument toch gedupeerd wordt omdat je dingen echt niet wist.

Maar ik ben benieuwd hoe jij de voorwaarden van Google naar een kortere tekst kunt vertalen zonder dat er discrepanties in zitten. Ik laat me graag verrassen.
Die opmerking is zeer correct maar ook de kern van het probleem. Juridische teksten zijn inderdaad complex en met goede redenen. Tegelijkertijd kunnen we er niet om heen dat 99% van de wereld dit soort teksten niet kan begrijpen omdat ze geen jurist zijn én geen 3 maanden de tijd hebben om zo'n tekst te analyseren met een team van 12 specialisten.

Dat gaan we niet opgelost krijgen door mensen te vertellen dat ze die teksten wel moeten lezen. Gaat gewoon niet gebeuren en kun je imho redelijkerwijs niet van mensen verwachten. Dus dan zal de wetgever moeten kiezen tussen de belangen van bedrijven en die van consumenten.
De consument is niet in staat om iets te veranderen of te beinvloeden. De bedrijven wel. IMHO moet de aanpassing dus van die kant komen.

Daarmee komen we wel terug bij jou oorspronkelijke punt: die teksten zijn niet voor niets zo complex want de achterliggende software en de toepassingen daarvan zijn dat ook. Dan is mijn conclusie dat daar iets aan zal moeten gebeuren. Zolang die bedrijven steeds groter worden en steeds meer diensten en applicaties hebben en ze steeds meer met je data willen blijft die complexiteit groeien. Dat is een zichzelf versterkeden negatieve spiraal. Hoe groter ze worden hoe onaantastbaarder en hoe moeilijker de voorwaarden. Dat is snel onhoudbaar aan het worden nu deze bedrijven groot en machtig genoeg zijn

Nu verwacht je misschien een oproep om deze bedrijven door de overheid te laten splitsen.
In dit geval zou ik het echter aan die voorwaarden hangen: zorg er maar voor dat alle belangrijke details op 1 pagina passen. Als dat niet lukt dan wil je te veel en moet je je product of bedrijf maar versimpelen. Jammer voor jou maar anders is het jammer voor de consument. Bedrijven en diensten kun je splitsen, mensen niet.


Een andere optie is dat de overheid zelf een team juristen inzet om namens de consument te onderhandelen over voorwaarden maar dat resulteert waarschijnlijk in nog meer moeilijk papierwerk.

Een nieuwe optie is dat mensen de tekst niet zelf lezen maar het door een AI laten doen die zo'n tekst samenvat en vergelijkt met de voorkeuren van de gebruiker. Maar ook dat zal een wapenwedloop worden tussen (ai)juristen en (ai)consumenten waarbij de bedrijven meer geld hebben voor snelle computers. Uiteindelijk zal ook daar de overheid een grens moeten trekken.
Wij hebben niet veel te vinden over Australische wetten.
Ik ga er van uit dat iedereen die aan deze discussie meedoet redeneert vanuit de gedachte dat Google een internationaal bedrijf is. Als ze iets in Australie willen doen dan willen ze het waarschijnlijk ook hier.
Redelijkerwijs is wel het toverwoord in deze. We hebben de zogenaamde EULA die niemand ooit leest maar wel een verplichting is. Google heeft de aanpassingen op deze EULA en privacy overeenkomst uitgelicht in, naar mijn beleving, vrij heldere bewoordingen.
Het voordeel van een EULA is dat die zich moet voegen naar de wet. In de EULA mogen geen onwettige zaken staan. Je hebt maar één jurist nodig en de hele EULA kan overboord. In 9 van de 10 gevallen kun je blind de EULA accorderen omdat mag aannemen dat deze voldoet aan Europese wet- en regelgeving. Is dat waterdicht? Uiteraard niet want de wetgever en de commerciële bedrijven zijn altijd op voet van oorlog op dit gebied en niet elk product is gericht op de Europese of Nederlandse markt en hoeft dus te voldoen aan de geldende wetgeving. Dat is een lastige, maar daar komen we nog wel een keer uit.
Mijn punt is dat je het papierwerk moet laten waar het hoort en dat is bij de juristen van de overheden en de belangenverenigingen die opkomen voor consumenten. Het is niet het Wilde Westen zoals jij het beschrijft, er zitten zeker regels aan wat een bedrijf wel en niet mag vragen van een consument.
Het voordeel van een EULA is dat die zich moet voegen naar de wet. In de EULA mogen geen onwettige zaken staan. Je hebt maar één jurist nodig en de hele EULA kan overboord
Er zit nog wel een verschil tussen recht hebben en recht krijgen. Je komt er echt niet met één jurist tegen een team van een bedrijf als Google of Facebook. Kijk maar naar de gevechten die Max Schrems met de steun van NYOB. Dat duurt al jaren en ondanks herhaaldelijke successen in de rechtbank verandert er in praktijk maar weinig.
In 9 van de 10 gevallen kun je blind de EULA accorderen omdat mag aannemen dat deze voldoet aan Europese wet- en regelgeving.
Ik vind het een dappere aanname dat EULA's over het algemeen aan de wet voldoen. Ik heb geen gegevens om het tegendeel te bewijzen maar alleen de grootste websites laten zo'n tekst schrijven door proffessionele deskundigen. De meeste websites (en bedrijven) rommelen maar wat aan en hebben hun EULA niet in gedachte bij de dagelijkse operatie. Bedrijfsjuristen zijn er niet om te zorgen dat bedrijven zich aan de wet houden maar om het aantal boetes acceptabel laag te houden. Dat is bittere realiteit omdat de wet ook niet bepaald zonder fouten is. Ik verwacht meer van de kwalieit van de wet dan van de EULA van het gebruikersforum van een stofzuigerfabrikant, of zo iets.

Zelfs als alle bedrijven zich keurig aan de wet hielden dan leg je de lat nog niet erg hoog. Legaal is het absolute minimum. Ik lees contracten en EULA's niet om te controleren of ze zich aan de wet houden maar omdat er binnen de wet best wel veel mogelijk is waar ik geen zin in heb.
Werken tegen minimumloon is ook legaal maar dat betekent niet dat ik mijn nieuwe arbeidscontract niet doorlees en genoegen neem met het minimumum.

Dat een product in de supermarkt ligt betekent ook niet dat het verstandig is om het te eten. Van de wet mag ik iedere dag alleen maar bier en chips kopen. Maar om verstandig te leven zal ik zelf moeten nadenken en dus ook de benodigde informatie beschikbaar hebben zoals de ingredienten.

Wat meer concreet is het volgen van mensen over internet gewoon toegestaan, net als het verzamelen en verhandelen van hun gegevens.
Mijn punt is dat je het papierwerk moet laten waar het hoort en dat is bij de juristen van de overheden en de belangenverenigingen die opkomen voor consumenten.
Ik ben het helemaal met je eens dat dit door juristen en politici moet worden opgeknapt maar dat betekent niet dat het nu al geregeld is. De Nederlandse overheid is al jaren met Google en MS in overleg en komt nauwelijks verder. Op papier is er vanalles geregeld in praktijk veranderd er bijzonder weinig.
Het is niet het Wilde Westen zoals jij het beschrijft, er zitten zeker regels aan wat een bedrijf wel en niet mag vragen van een consument.
Wat de overheidsjuristen geregeld hebben is dat bedrijven toestemming moeten vragen voor bepaalde zaken. Er is een groot grijs gebied van dingen die niet mogen ténzij je eerst om toestemming vraagt.
Daar is die EULA voor. Alles wat in de wet staat hoeft niet in de EULA. De EULA is er juist voor zaken die niet door de wet worden afgedwongen. Welke? Tja, dat zal je zelf moeten lezen in de EULA, dat is het hele punt van dat document.
Zeggen dat je de EULA niet hoeft te lezen omdat die zich aan de wet houdt mist het hele punt. Die EULA is juist voor de grensgevallen die alleen mogen als je de gebruiker /duidelijk/ informeert via de EULA. Als je stelt dat je de EULA niet hoeft te lezen dan is de gebruiker dus niet duidelijk geinformeerd en heeft het bedrijf dus geen toestemming voor de zaken waar ze in de EULA om vragen. Dan heeft het hele document geen zin meer. De aanname bij een EULA moet daarom zijn dat de gebruiker deze wel leest.

Dat impliceert weer dat de EULA een zeer toegankelijk document is. Zoals je zelf eerder aangaf gaat dat niet bij juridische teksten. Ik ben het met je eens dat Google heel goed z'n best heeft gedaan maar het blijft veel te veel voor de meeste mensen om te lezen, laat staan om het echt te begrijpen.
Daarmee zitten we in een impasse. Het is onmogelijk om de gebruiker goed te informeren omdat de gebruiker geen jurist is en je alleen in juristentaal duidelijk kan maken wat je bedoelt. De enige logische conclusie is wat mij betreft dus dat de hele constructie niet kan werken in de huidige vorm.

Mijn quick fix is dat de overheid een paar standaard EULA's schrijft en dat websites daar uit moeten kiezen met slechts zeer beperkte mogelijkheden om extra te vragen. Dat maakt het veel makkelijker voor iedereen om te begrijpen wat er wel en niet mogelijk is. Zoiets als "standaard webshop" = "NAW + e-mail + bankrekeningnummer".

Als je extra wil dan moet je jouw EULA van te voren (tegen betaling) laten goedkeuren door de overheid, inclusief uitleg waarom het noodzakelijk is. Ik zie geen mogelijkheid om het zonder "extra's" te doen. Sommige producten vereisen dat nu eenmaal, zoals bijvoorbeeld een sporthorloge met GPS-tracker die precies bij houdt waar je bent. Dan moet je een mogelijkheid hebben om gedetailleerde tracking toe te staan die onder andere omstandigheden volkomen onacceptabel is (in bed, top).
De consument is niet in staat om iets te veranderen of te beinvloeden. De bedrijven wel. IMHO moet de aanpassing dus van die kant komen.
Gelukkig dat wij een GDPR/AVG hebben die duidelijk aangeeft dat een bedrijf in begrijpelijk taal moet uitleggen wat ze met je data doen.
En dat je dat dus niet mag verbergen achter een linkje in een juridische document van 50 paginas.

Tweakers kan in dit artikel in een paar alineas duidelijk maken wat google in Australië doet. Dat kan google zelf dus ook. Het heeft er helemaal niks mee te maken dat ze alles willen dicht spijkeren in een juridische tekst. Het gaat er simpelweg over dat ze willen verzwijgen wat ze met je data doen.

Toen Whatsapp gedwongen werd toestemming voor nieuwe voorwaarden te vragen gingen mensen ineens die juridische tekst lezen en ze schrokken zich rot toen ze lazen what whatsapp er allemaal mee deed. Vervolgens accepteerden mensen die tekst niet en gingen mensen massaal Signal installeren.
Plotseling werd de boel uitgesteld. Wachten tot de verontwaardiging overgewaaid is en dan opnieuw proberen.
[...]
In welke artikel in de Australische wet staat dat?
[...]
Je moet niet in het verleden blijven steken, maar meer kijken naar hoe het zou moeten zijn. Wetten zijn aan verandering onderhevig. En dat moeten ze ook, op plaatsen waar gebruikers/consumenten niet al voldoende beschermd worden tegen bedrijven.
Als gebruiker denk je dan dat je voor zo'n partij gaat die op het eerste gezicht vriendelijke voorwaarden heeft. Maar die kunnen wel zo uitgelegd worden waardoor je als consument toch gedupeerd wordt omdat je dingen echt niet wist.
Maakt niet zoveel uit; bij de grote partijen staat het ook vol met teksten die multi-interpreteerbaar zijn.
Maar ik ben benieuwd hoe jij de voorwaarden van Google naar een kortere tekst kunt vertalen zonder dat er discrepanties in zitten. Ik laat me graag verrassen.
"We will not collect any data, other than data which is required to serve the things you want. If you want something which would require personal indentifiable data, we can't provide that service because of our 'no evil' law, and by the laws our country has or should have."
Wij hebben niet veel te vinden over Australische wetten.
Daar hebben wij heel veel over te vinden. En ook omgekeerd.
Wij vinden toch ook iets van de Iraanse wetten, waarin staat dat je je (politieke) tegenstanders mag opknopen? Of van wetten (waar dan ook) waarin staat dat je bommen mag laten ontploffen bij burgerdoelen?
Allemaal wensdenken, en dat mag, maar hoe is het van op toepassing van het artikel dat gaat over een uitspraak aan de hand van daadwerkelijk bestaande regels en wetten?

Voor mij mogen veel meer regels sneller, bedrijven die veel verdienen vooral sneller opbreken zodat ze hun macht niet meer kunnen misbruiken om zichzelf te bevooroordelen in andere markten.

[Reactie gewijzigd door watercoolertje op 23 juli 2024 15:20]

De (belangrijkste) voorwaarden moeten gewoon direct in beeld komen
En wie bepaald wat de belangrijkste voorwaarden zijn?
[...]
En wie bepaald wat de belangrijkste voorwaarden zijn?
Wel ik denk dat we daar best een lijstje voor kunnen maken.

- Onder welke wetgeving valt het databeheer (val me niet lastig met te zeggen dat je er zorgvuldig mee om zal gaan). EU? US? China?
- Met welke partners word de data gedeelt (bijvoorbeeld Microsoft doet dat zeer duidelijk)
- Wat is het adres van het bedrijf?
- Welke garanties heeft de gebruiker?
Je haalt twee zaken door elkaar.
In de rechtszaak velt men een oordeel over het gedrag van Google. Google is duidelijk genoeg over hoe zij de gegevens gebruiken voor het plaatsen van advertenties.

Google verkoopt advertentieruimte en vult die met aangeleverde advertenties die op dat moment aan een aantal voorwaarden voldoen. De inhoud van de advertenties zelf is in de eerste plaats de verantwoordelijkheid van de bedrijven die de advertenties aanleveren. Google heeft wel een aantal regels, maar het gebruik van tracking cookies of andere methoden wordt daarin niet genoemd (dus niet door Google verboden). Zelfs als de advertenties tegen het beleid van Google zijn, is het adverterende bedrijf nog steeds de eerste verantwoordelijke.

Ik vind het volgen van personen niet netjes. Het heeft iets weg van spionage of stalking en ik vindt het ook inbreuk maken op mijn privacy.

Juridische teksten zijn (bijna) altijd lange lappen tekst. Die teksten moeten ook heel veel verschillende rechten en verantwoordelijkheden beschrijven en dat ook nog eens voor meerdere landen en verschillende groepen gebruikers (zakelijk vs consument). Juridische teksten moeten ook nog eens zo opgesteld worden dat het moeilijk is om ze anders (verkeerd) te interpreteren. Dat maakt de teksten voor een leek helaas bijna onleesbaar. Een lange tekst wil echt niet veel zeggen over of het in de haak is of niet.
De belangrijkste voorwaarden direct in beeld brengen kan niet, want dat houdt juridisch gezien automatisch in dat de overige voorwaarden "verscholen" worden of van minder belang zijn.
Als het merendeel van de gebruikers zouden stoppen met chrome en overschakelen naar Firefox en een paar goede addons installeren (adblock origin, privacy badger, etc.). dan zijn die grappen snel afgelopen.
Maar helaas kan het de meerderheid weinig boeien blijkbaar. Het volk krijgt wat het verdient...
De overheid en bijbehorende instanties zouden als eerst moeten beginnen.

Gratis bestaat niet, het heeft waarde.

Microsoft is beboet voor het bijvoegen Explorer,

het blijft raar dat overheden dan vervolgens niet de browser aanbesteden, al is het “gratis”. Hetzelfde geld voor de search-engine die standaard op google staan ingezet.
En dan ziet firefox ook kansen om geld te verdienen en dan wordt die browser ook net als chrome.
Mozilla is een totaal ander bedrijf dan Google met heel andere doelen. Google doet er alles aan om zo veel mogelijk data te verzamelen en winst te maken en Mozilla is non-profit.
Deze gedachte vind ik erg naïef. Dat Mozilla nu nog andere doelen heeft t.o.v. Google betekend niet dat dit nooit gaat veranderen.
Let maar op Firefox krijgt die doelen ook wel. Kijk maar naar Apple, die gaat ook al langzaam aan naar het advertentiemodel.. Het is digitaal GOUD, en waarom zou je dat laten liggen.
Mozilla heeft anders haar ziel ook aan Google verkocht.
Firefox wordt gesponsord door Google, maar kunnen nog steeds alles doen hoe ze zelf willen.
Het is Google dat afhankelijk is van Firefox.
Want als Firefox zou wegvallen betekend het dat Chrome een monopoly heeft en dus onder veel strengere regels zal vallen, ala Internet Explorer zoveel jaar geleden.

Dat Firefox de enige browser is dat niet op Chromium draait is juist een teken dat zij hun ziel niet hebben verkocht.
FF is zeker niet de enige die niet op Chrome draait, maar wel de enige met enige naamsbekendheid en marktaandeel (en Safari eigenlijk ook, maar die is dan weer niet platform-onafhankelijk).
Naast dat Mozilla andere doelen heeft zou het ook stom zijn om ook de V8 te gebruiken want dan verlies je veel van je onderscheid tov andere browsers. Ook al zou Firefox 2x langzamer zijn, ik zou het nog steeds gebruiken om maar niet mijn handje op te hoeven houden bij Google, MS of andere booswichten.
Als het merendeel van de gebruikers zouden stoppen met chrome en overschakelen naar Firefox en een paar goede addons installeren (adblock origin, privacy badger, etc.). dan zijn die grappen snel afgelopen..
Ook met tweakers. Of je hebt een lading boter op je hoofd of je hebt voor tweakers je blockers uitstaan want je hebt geen abbonnement.

[Reactie gewijzigd door Mathijs22 op 23 juli 2024 15:20]

Op dit item kan niet meer gereageerd worden.