"Doelgroep" wordt meestal gebruikt voor consumenten in hun hoedanigheid van consumenten. Ik bedoel het veel ruimer, als een mensentype dat je kan herkennen aan bepaalde culturele en lichamelijke codes (jong zijn, artisanale mannelijkheid, tatoeages, piercings, slackers, hipsters, koffie, avocado toast, werken in vrijetijdskledij, fixie bikes,...) maar er niet tot gereduceerd kan worden. Vandaar de term "Gestalt". Het gaat niet om een van die dingen of zich, het gaat om het
menstype dat je herkent aan het geheel van codes. Maar je moet dus wel aandacht hebben voor het voorkomen van mensen, je leert er bijna alles mee wat je over hen moet weten.
En met de Gestalt die ik schets via bepaalde correlaties correspondeert een een archetypisch vermijdings- of vluchtgedrag dat yin-zwaar is. Vertrouw op een bedrijf dat zich richt op de Gestalt van werknemers en klanten die ik beschrijf, en je krijgt typische yin-resultaten zoals falingen, fouten en criminaliteit. Leef een levensstijl die typisch is voor mensen met beperkte banden die constant op de vlucht zijn voor een conservatieve definitie van een verantwoorde volwassene (ongeacht of dat concreet in jouw geval zo is), en je wordt aan banden gelegd door het soort "Oeps, er is een probleem met onze KYC aangaande jouw inkomsten dus we hebben je rekening geblokkeerd. Suck to be you net nu je iets te betalen hebt! [insert emojis]" Vandaar dat ik elders stelde dat er hier een occult principe aan het werk is, nl. de eenheid van tegengestelden. Hoe meer gemak een dienst belooft, hoe ongemakkelijker de situatie waarin je zal terechtkomen.
Waarom kan ik bij mijn saaie Belgische bank, geen virtual debet-/credit- card aanmaken in hun app, en direct gebruiken? Of een single-use virtual card? Het is niet dat het technisch zo moeilijk is, maar de saaie banken hebben gewoon geen oog voor de noden van hun jongere en/of tech-savy klanten en luisteren enkel naar hun "boomers". Vandaar dat jongeren vaker kiezen voor een bank als Revolut, omdat ze features bieden die meer aansluiten bij hun noden.
Ben jij nou niet mensen aan het afschilderen als ongesofisticeerde klanten louter op basis van hun leeftijd ("boomers")?
Wat die virtuele kaarten voor eenmalig gebruik betreft... heb je ooit als eens iets op internet besteld met een kaartnummer dat niet voor eenmalig gebruik was? Zo ja, dan is dat hoogstens een handige feature, geen absolute noodzaak. De baten en kosten van neobanken moet je zoals alles beoordelen volgens het "kanonnen versus boter"-model uit de economie, indachtig dat de baten vaak overdreven worden door merkevangelisten, en de kosten onderschat. Als je duizenden Euro's op een rekening bij een neobank hebt staan, dan ben je niet goed snik. En als je dat niet doet maar je hebt een andere use case, wel, dan heb je inderdaad een use case... maar erken je ook dat het bedrijf fundamenteel niet te vertrouwen valt. Het spreekt niet voor een product of dienst om te argumenteren dat er workarounds zijn voor de problemen die het heeft.