Een interessante discussie! Ookal heb ik als drager van een klassieke horloge en een stijlvolle gewone architectenbril zelf geen behoefte aan een horloge of bril met een camera.
Ik probeer mijn eigen menig te vormen binnen deze discussie. Ik merk dat ik zoek naar één optimaal harmonissch model waarin vrijwel iedeeen gelukkig is, maar dat ik te weinig informatie heb om dat model vorm te kunnen geven.
Samenvattend zijn er in elk geval de volgendde variabelen:
- de
wet die bepaalt wat wel mag en wat niet mag (@
OxWax) waar alle burgers samen volledige invloed op hebben als het goed is in een daadwerkelijk democratisch land.
- de
wil en de vrijheid van de fotograaf, filmer, meningsuiter, tot en met de aardappelteler (@
-J00P-) als voorbeeld.
- de
wil en de vrijheid van de getofografeerde, gefilmde, toehoorder, degene die wel of niet wil dat er mooie of lelijke of in welke vorm dan ook beelden van hem of haar gemaakt worden op dat moment in die situatie (@
eli_r) of iets dat door iemand gewoon simpelweg ongewild is zelfs al is het aardappels verbouwen (@
RVervuurt), kortom iemand zou om eigen redenen daar geen deel van moeten mogen kunnen willen deel van uitmaken.
- de
technologie die iets (nieuws) mogelijk maakt, wat er nog niet eerder bestond in die vorm, hoedanigheid of onopgemerktheid (@
DeCo)
- de mate van
adoptie (lees gewildheid en gewenstheid door het grote publiek) van deze technologie (@
D-Ed) (@
Vexxon )
De vrijheid van de adoptie van iets nieuws voor de één staat hiermee tegenover de ontnomen ervaren vrijheid van de ánder. En dan is er zoiets als een cultuur beschaving, vormen van omgang, opvoeding/scholing, aangeleerd veranderlijk en toekomstige cultuur. Wat is normaal? "Wannear kan je terecht tegen iemand zeggen: "Doe eens normaal, leg dat apparaatje weg".
Ik ben oud genoeg dat toen ik op school zat er Niemand een mobieltje had. Niemand.
Dat bestond nog niet. Daar kon je toen ook niet voor of tegen zijn: het woord "mobieltje" of "mobiele telefoon" was nog niet uitgevonden want de techniek was er nog niet.
Één jongen had een kleine buzzer apparaatje waarmee je kon zien wie hem gebeld had thuis op zijn vaste nummer. Dat is handig! Een zwart klein rechthoekig kastje met een LCD display waarin de telefoonnummer van de gemiste beller getoond werd.
Wij scholieren vonden dat gaaf. Maar de juf in de klas vond het helemaal niks. Ookal belde niemand de jongen in de klas tijdens les, het ding "kón toch elk moment afgaan?". Wat zou er dan gebeuren? Hoe zou het klinken? Het was nieuw en daarom ook wel een beetje eng. De gedachte alleen al maakte de juf zo van slag dat het apparaat, op laste van schorsing voor een dag van onze streng Christelijke Lyceum, thuis gelaten moest worden, tot verbazing en ontsteltenis van de klasgenoot die er veel geld voor had betaald voor het techonologische wondertje, nooit gedacht hebbend dat een ander van zoiets kleins last kon ervaren!
Hiermee kom ik tot de satement van (@
kabelmannetje). Die laatste zin. "We leven gelukkig ... vrije vergaring van informatie." Is dat wel zo? Ik vraag het mij af. Leven wij "gelukkig in een vrij land met vrije vergaring van informatie?"
- Als dat wel zo is, waarom is er dan van alle kanten van de klas tot aan het technologisch meest innovatieve platform van Nederland (hier) toch veel ongewenstheid van diezelfde vrije uiting van filmen?
- Als dat niet zo is, wat moeten we dan doen om onze vrijheid van vergaring van informatie te beschermen? (Op een manier dat de regels van fatsoen niet gebroken worden en dat anderen daar geen hinderlijk bezwaar of last van ervaren).
[Reactie gewijzigd door SambalSamurai op 9 juni 2022 16:02]