End die is niet lek te krijgen? Het is een constante keten van "ergens hangt wel iets aan het internet". Zelfs als je het geheel 100% afsluit, en alleen via een virtuele desktop er bij kan gaan komen, zul je zien:
https://www.ncsc.nl/actue...-kwetsbare-citrix-servers
Blam. De manier waarop je bij de virtuele desktop (de enige brug van internet naar de data is virtueel muis/toetsenbord) software, zoals citrix, defect is.
De kracht van moderne informatietechnologie ZEKER in een geval als een pandemie is geweldig: je kan heel snel met heel veel mensen samenwerken aan een probleem, en zo heeft de hele internationale wetenschappelijke community dan ook samen gewerkt om:
- Een behandel plan te bedenken voor mensen die ziek zijn
- Medicijnen te vinden die niet werken, wel werken, of wel werken maar met bijwerkingen
- bewegingen van het virus te lokaliseren om maatregelen op af te stemmen
- Resultaten van elders in de wereld toe weten te passen op andere locaties
etc, etc...
Mensen die nu met het virus in het ziekenhuis behandelen zijn er doorgaans sneller bovenop dan de 'eerste generatie' en liggen minder lang in het ziekenhuis, terwijl gevaarlijke medicijnen zoals ivermectine en chloroquine die eerst veelbelovend bleken (immers is wetenschap het proces van tot andere conclusies komen) naar het mythe/slechts in enkele scenario's-putje zijn gestuurd. Dat is ook hoe de vaccins zo snel goedgekeurd konden worden. In plaats van kleine, lokale klinische tests, zijn er mega zware internationale trials geweest waar een budget + computing cluster tegenaan is gezet die zelden gezien zijn: er zijn geen snellere stappen gemaakt op de post-stage2 voorwaardelijke goedkeuring (maar dan is de zekerheid al hoger dan dat de wetenschappelijke zekerheid op het bestaan van zwaarte kracht is) na, er is gewoon met meer techniek en internationale samenwerking dan ooit in de geschiedenis van onze diersoort er aan gewerkt.
En ja. Dat is allemaal informatie technologie geweest die dat mogelijk heeft gemaakt. En dat is moeilijk, en helaas heeft niet altijd iedereen het beste voor.
Puur op inbreuk gelet is de meest veilige informatie uitwisselingsmethode nog altijd 'sneakernet': mannetje wat van A naar B gaat met een gegevensdrager/usb-stickie. Niet altijd even praktisch, en in deze hele probleemstelling, heb je bovendien nooit genoeg mannetjes. Ergens moeten dus dingen (via internet, er is geen niet-internet, alles peered op den duur wel met elkaar/gaat via multi-carriers) op elkaar aangesloten worden. En dan kan je nog zo goed encrypten, met MFA, en andere zaken werken (tot het niveau dat het amper bruikbaar is), maar ergens is altijd wel een lek. Ik deel de mening: "een DB aan het internet is niet slim" puur vanuit een "DB software is bekend" (zei het dat ze indirect altijd wel wat peeren met het internet al is er nog zoveel firewall en airgapping tussen), maar de data zelf is wel degelijk aan het internet. En dan is er ineens een lek in een CPU, een memory manager, een framework als OpenSSL, een populaire REST-api, een framework als Flask, of zelfs iets "KVM"-achtigs als Citrix: en je hele database is veilig... maar je data ligt op straat.
Het versimpelen van "hang er even een webservice voor" is wat... beperkt.