Nee, je begrijpt me niet.
Ik weet waar jij het over hebt, dat is het installeren van Mac OS X zelf op een machine die vaak qua hardware vergelijkbaar was aan een systeem zoals Apple die zelf ook leverde. Het had de grootste kans van slagen als je dezelfde hardware zou gebruiken zoals die in een iMac van Apple zelf ook werd gebruikt. Een systeem werkend krijgen op een AMD-processor of met een niet door Apple ondersteunde videokaart was werkelijk ondenkbaar. Dat is de echte old-school Hackintosh, waarbij je allerlei lastige zaken moest doen, en waarbij de kans van slagen daarna nog steeds maar een muntworp was. Ik ben bekend met hoe Hackintosh werkt op die manier, want ik heb het enkele jaren geleden zelf ook (met matig succes) voor elkaar gekregen. Inderdaad, zoals je zelf al noemt, enorm veel driver-problemen.
Maar dat is niet langer aan de orde met bovenstaande methode, en dat is ook compleet onafhankelijk van de gebruikte hardware. Wat deze methode namelijk doet, is in feite een virtualisatie van Mac OS X in een Linux-distro, waarbij de hardware wordt gethroughput naar de virtuele omgeving. De enige vereiste hiervoor is dat je een dedicated videokaart hebt (zodat de hele videokaart kan worden gethroughput naar de virtualisatie, grafische kracht delen is namelijk erg lastig met virtualisatie), en het is een voordeel om een hardware-opstelling te gebruiken die ondersteuning heeft voor virtualisatie (Intel VT-x of AMD-V), omdat die borden vaak eenvoudigere adressering toepast voor de individuele hardware-componenten op het moederbord (bij borden die dat niet ondersteunen willen verschillende componenten nog wel eens een adres delen en dan wordt dat op een lager niveau, waar je niets aan kan instellen, gemultiplexed), maar zelfs dat is strikt genomen geen vereiste.
De volledige hardware-ondersteuning van de machine komt op deze manier voor de rekening van een Linux-distro, waarbij de ondersteuning voor hardware gigantisch is en dus ook geen enkel probleem heeft met bijvoorbeeld AMD Ryzen 2 en een nVidia-kaart, en de Mac OS X omgeving wordt in die Linux distro gevirtualiseerd. Hiermee omzeil je volledig het probleem dat Mac OS X maar een beperkte set aan hardware ondersteund en alle driver-problemen die daarbij komen kijken, want Mac OS X draait binnen een virtuele omgeving. Dat is echt een waanzinnig verschil met de conventionele Hackintosh-methodes, waarbij het besturingssysteem direct op de hardware draait.
Jij hebt ook gelijk, die problemen bestaan met Hackintosh, maar wel uitsluitend met de conventionele methode van het nauwkeurig uitzoeken van de hardware en het installeren van Mac OS X als enig besturingssysteem. Inmiddels is er dus een nieuwe methode beschikbaar in de vorm van virtualisatie binnen Linux, en dat maakt het maken van een Hackintosh vele malen eenvoudiger. Als je het interessant vind, kijk dan alsjeblieft het filmpje even wat ik hierboven en hiernaast gelinkt heb, want het maakt echt een hoop duidelijk in hoe anders (ik vind 'revolutionair' een te zware term voor zoiets niche maar binnen de Hackintosh-wereld is het dat toch zeker) dit werkt ten opzichte van de ouderwetse Hackintosh.
https://www.youtube.com/watch?v=ATnpEOo3GJA
[Reactie gewijzigd door naarden 4ever op 23 juli 2024 20:41]