"Het lijkt wel of alles toch al gelekt is"
Soms voelt dat misschien zo, al is ook dit een onderbuikgevoel dat de plank behoorlijk misslaat en niets zegt over wat er verhoudingswijs daadwerkelijk op straat ligt. Dit gevoel wordt mede veroorzaakt door de regelmatige berichtgeving over lekkages, dat als anekdotische onderbouwing beschikbaar komt in ons geheugen.
En dit gevoel is ook precies wat veel tech-bedrijven die met data groot zijn geworden hopen te bereiken. Als mensen het idee hebben dat het toch al een verloren strijd is, dan zullen ze zich niet langer verzetten tegen privacy-verlies, wat vooral leuk is voor deze bedrijven zelf (en voor veel overheden).
Is het dan geen verloren strijd? Nee, natuurlijk niet! Tenzij mensen er massaal in gaan geloven, want dat creeert een self-fulfilling prophecy. De neiging bestaat om zwart-wit te denken: als het niet volkomen wit meer is, dus een beetje grijzig, ach laat het dan ook maar meteen helemaal zwart zijn. Maar waarom? Het heeft vaak te maken met genot en gemak:
"en ik het mezelf alleen maar moeilijk maak met m'n strenge privacyregels."
Ja, zo voelt het vaak inderdaad. Maar voor veel dingen die belangrijk zijn, moeten we nou eenmaal moeite doen om ze te beschermen, ook als het resultaat minder dan perfect is. Dat betekent consessies doen in plaats van de weg van de minste weerstand te kiezen (van gratis, gemakkelijk en genot, door de verleider geplaveid).
Dat we er moeite voor moeten doen, dat het soms geld kost en dat bepaalde mogelijkheden of sociale interacties dan niet meer beschikbaar voor ons zijn, maakt de verleiding groot om de handdoek compleet in de ring te gooien. Vervolgens komt dan de overtuiging dat het allemaal wel meevalt, of dat het toch niet te voorkomen was, om zo de cognitieve dissonantie weg te werken.
Maar bekijk het eens zo: als ik zwerfafval op straat zie of plastic in zee zie drijven, dan heb ik eerder de neiging deze op te pakken/vissen dan dat het me motiveert om zelf ook maar achteloos rommel weg te werpen. Hoe meer mensen dit doen (mede omdat je het goede voorbeeld geeft) hoe meer effect het heeft.
Zo is ook het totale verlies aan privacy deels een kwestie van of we er al of niet in geloven en van in hoeverre we bereid zijn om er concessies te doen. Ik begrijp mensen die zich laten verleiden door de gemakkelijkste weg en probeer daarom mild in mijn kritiek naar hen te zijn. Ik prijs bovenal mensen als ze moeite doen om privacy te beschermen.
"De pijnlijke vraag die zich dan opdringt is hoeveel zin het nog heeft om je eigen gegevens te beschermen."
Heel veel dus, zolang je je niet laat ontmoedigen door berichten die laten zien dat je het niet volledig in eigen hand hebt. 'Niet volledig' is hier dus totaal iets anders dan 'volledig niet'.
"Ik geloof dat het nog veel erger kan ik dus voorzichtig moet blijven"
Exact!
"maar het is af en toe wel lastig uit te leggen aan anderen."
Zeker. Het wordt ons niet gemakkelijk gemaakt, noch om ons tegen privacy-verlies te beschermen, noch om mensen te laten zien dat het wel degelijk zin heeft. Wat meestal wel helpt is om niet veroordelend te zijn en om te laten zien dat er alternatieven zijn, die met een beetje technische hulp en sociale beloning in gang gezet kunnen worden.
[Reactie gewijzigd door Timfonie op 22 juli 2024 14:05]