UWV gaat beleid rond verwerken ziekmeldingen aanpassen na klacht AP

Het UWV gaat strengere eisen opstellen voor het verwerken van ziekmeldingen van mensen met een uitkering. De uitkeringsinstantie kreeg een waarschuwing van de Autoriteit Persoonsgegevens omdat dat proces niet aan de wet voldeed.

Het Uitvoeringsinstituut Werknemersverzekeringen verwerkt gezondheidsgegevens van werknemers op basis van de Ziektewet. De privacytoezichthouder deed in 2017 onderzoek naar de wijze waarop dat gebeurde en sommeerde het UWV de werkwijze aan te passen omdat die niet aan de wet voldeed. De uitkeringsinstantie geeft nu aan dat te doen.

Het UWV moet iemands verzuim beoordelen om te kijken of een werknemer in aanmerking komt voor een ziektewetuitkering. Dat mag echter alleen onder verantwoordelijkheid van een arts, maar dat deed het UWV niet. De instantie gaat dat proces nu verbeteren door voortaan al het verzuimbeheer te doen onder supervisie van een verzekeringsarts, schrijft de toezichthouder. "Cliënten van het UWV moeten erop kunnen vertrouwen dat hun gegevens goed worden beschermd", schrijft de AP.

De autoriteit wijst daarnaast ook op een last onder dwangsom die zij in oktober 2018 aan het UWV heeft opgelegd. Die krijgt het UWV voor de slechte beveiliging van het werkgeversportaal. Dat is bijvoorbeeld niet beveiligd met tweestapsverificatie, wat wel verplicht is als een organisatie medische data verwerkt. Het UWV gaf eerder al aan daaraan te werken, maar heeft van de AP tot 31 oktober 2019 gekregen om aan die eis te voldoen. Als dat niet gebeurt, krijgt het UWV een boete van 150.000 euro per maand, met een maximum van 900.000 euro.

Door Tijs Hofmans

Nieuwscoördinator

01-08-2019 • 11:56

146

Reacties (146)

146
144
121
7
0
13
Wijzig sortering
“De instantie gaat dat proces nu verbeteren door voortaan al het verzuimbeheer te doen onder supervisie van een verzekeringsarts”

Wat betekent dit concreet? Dit kan in de praktijk van alles betekenen.
Goede vraag.
"een verzekeringsarts” - hoezo is medische mening van de huisarts vd betreffende werknemer, en/of evt een ziekenhuis dat er aan te pas is gekomen, niet voldoende?
Je huisarts/specialist kan vaststellen of je ziek bent. De verzekeringsarts kan vaststellen of je door die ziekte wel of niet in staat bent om je eigen werk te doen en welk passend werk je met die ziekte eventueel nog wel zou kunnen doen. Eigen artsen kijken alleen naar wel of niet ziek, de verzekeringsarts kijkt naar ziekte in relatie tot je werkzaamheden. Bij een deel van de ziektes kun je nog gewoon werken of aangepast werk doen.
Dat is gewoonweg niet waar. eigen artsen brengen ook gewoon advies uit over levensstijl. als die zegt dat je minder moet gaan werken of bedrust moet nemen is het de bedoeling dat je dat gewoon doet en niet dat je vervolgens doodleuk weer aan het werk gaat. het is daarom ook vaak handig je arts de second opinion arts te laten bellen en de situatie uit te laten leggen omdat je persoonlijke arts vaak een veel beter beeld heeft dan de second opinion arts die je maar een paar uurtjes heeft gezien.
Hieronder een link met werkinstructies voor behandelaren waarin nadrukkelijk staat dat alleen een onafhankelijk arts advies mag geven over geschiktheid/ongeschiktheid.

https://www.knmg.nl/advie...eeskundige-verklaring.htm

Mij valt vanuit de praktijk op dat behandelaren vaak ook kennis missen. Vroeger werd overal rust geadviseerd terwijl ze nu steeds vaker zien dat rust niet helpt. Hou er rekening mee dat de specialisatie bedrijf/verzekeringsarts nog 4 jaar duurt. In die jaren veronderstel ik dat die artsen ook nuttige dingen leren.

Hiernaast is een behandelaar allerminst onafhankelijk te noemen. Jou behandelaar interesseert het niet of je wel/niet werkt. Als je maar gezond bent. Als je thuis blijft omdat je werk niet leuk vind, terwijl er geen medisch argument is om niet te werken, dan gaan ze niet in discussie. Dat is niet hun taak en kan de patiëntrelatie beschadigen.

Als laatste zijn de beoordelingscriteria ook relevant. Vrij weinig aandoeningen vragen bedrust. Met de meeste ziektes, mag je wel werken..., maar moet het werk aangepast zijn. Bijvoorbeeld werk zonder tijdsdruk of werk met niet teveel lopen. Ik ken situaties waarin de orthopeed adviseerde niet te werken vanwege knieklachten. Een bedrijfsarts zou keurig netjes de beperkingen noemen en aangeven dat zittend werk wel kan.

[Reactie gewijzigd door 11supplier op 23 juli 2024 00:04]

Vaak gaat een arts wel in discussie met je als je thuis blijft omdat je het leuk vind. juist omdat dit niet bevoordelijk is voor de gezondheid.
Kijk de wetgeving er op na, dat is exact het verschil tussen de taak van een arts en een verzekeringsarts. Levensstijl is uiteraard wat anders dan de juridische vraag of je je werk nog wel of net niet kunt doen en wat passende andere arbeid is. Daar heeft de verzekeringsarts een specialistische opleiding voor gevolgd. Een uitspraak van een verzekeringsarts heeft gevolgen voor je recht op loondoorbetaling bij ziekte, een werkgever mag de opinie van een basisarts gewoon naast zich neerleggen als die afwijkt van het oordeel van de verzekeringsarts. In de perfecte wereld zal een verzekeringsarts ook benieuwd zijn naar de mening van je huisarts en die meewegen in zijn oordeel. Helaas leven we niet in een perfecte wereld.
Vaak is het gelukkig wel zo dat je basis arts voor je kan opkomen tegen de verzekeringsarts. ik heb al meerdere keren meegemaakt dat een arts voor een client opkwam en zo de verzekeringsarts bij bijvoorbeeld het UWV heeft kunnen overtuigen. die artsen spreken elkaars vakjargon, dat alleen al is een behoorlijk voordeel. al moet ik zeggen dat UWV artsen soms echt pleuris slecht zijn. soms weten ze nieteens wat een diagnose inhoud.
.... al moet ik zeggen dat UWV artsen soms echt pleuris slecht zijn. soms weten ze nieteens wat een diagnose inhoud.
Vaak is het niet zozeer een kwestie dat het ze niet interesseert, maar simpelweg omdat de UWV-organisatie stelt dat ze zoveel procent van de gevallen die ze bekijken werkgeschikt moeten verklaren, iets met doelstellingen in terugdringen ziekteverzuim.
de UWV-organisatie stelt dat ze zoveel procent van de gevallen die ze bekijken werkgeschikt moeten verklaren
Pertinent onwaar. Een kwalijke leugen.
Ik wacht wel op je bron.

[Reactie gewijzigd door daan! op 23 juli 2024 00:04]

nee ik bedoel letterlijk dat de verzekeringsarts niet weet wat een ziektebeeld inhoud. stel je voor: je zegt tegen een verzekeringsarts dat je kanker hebt en die arts zegt "huh maar dat gaat toch vanzelf over na een maandje"? dat kaliber opmerkingen maken ze soms alleen dan niet met kanker maar ik gebruik hier kanker omdat iedereen hier het ziektebeeld van kanker kent. een arts hoort dat gewoon te kennen, als die dat nieteens weet kan die al helemaal niet weten of iemand arbeidsvermogen heeft of niet.
Het is 100% wel waar. De arts in de behandelende sector kijkt naar ziekte, diagnose, behandeling, herstel. De Bedrijfsarts, arboarts en verzekeringsarts kijkt ook naar ziekte, maar het licht van belastbaarheid voor werk. Je kan ziek zijn en toch belastbaar voor werk, dat is een belangrijke nuance.
De huisarts kan adviezen geven over rust, maar als het gaat over beslissingen over belastbaarheid in werk en recht op ziektewet ligt dat 100% bij de bedrijfsarts/verzekeringsarts. Een huisarts die in een brief stelt dat zijn patiënt niet belastbaar is met arbeid kan daar tuchtrechtelijk problemen mee krijgen.

Bovendien heeft de huisarts een goede behandel- en vertrouwensrelatie te behouden, die zal dus sneller met de patiënt meebuigen. Zie ook de vrachtwagenladigen mensen die toch maar een MRI scan krijgen via de huisarts terwijl daar medisch objectief geen reden voor is.
Je kan ziek zijn en toch belastbaar voor werk, dat is een belangrijke nuance.
kLOPT. maar in de praktijk is de arboarts toch het verlengstuk van de werkgever. Als je niet kunt werken, kost het die geld en dat wilt men - terecht - minimaliseren. Wat er vervolgens gebeurt, verschilt van werkgever tot werkgever. Werkgevers in overheids-gerelateerde bedrijven respecteren meestal wel de arbeidswetten, vele anderen proberen je toch te laten werken ook als het niet gaat. Ik heb dat - meekijkend - al diverse malen gezien, vooral in cut-throat branches zoals de schoonmaak.
... maar als het gaat over beslissingen over belastbaarheid in werk en recht op ziektewet ligt dat 100% bij de bedrijfsarts/verzekeringsarts.
en die is dus evenmin onafhankelijk.
Bovendien heeft de huisarts een goede behandel- en vertrouwensrelatie te behouden, die zal dus sneller met de patiënt meebuigen.
De arboarts buigt vaak mee met de werkgever, vooral omdat het om centen gaat.
Het nieuwsbericht gaat over het UWV. Daar zijn dus geen arbo artsen maar verzekeringsartsen. Er is een enorm tekort aan verzekeringsartsen, een grotere baangarantie bestaat bijna niet. Het management daar bedenkt zich wel 1000x voordat ze proberen de beslissing van artsen te beïnvloeden.
Die verzekeringsartsen zijn echt wel onafhankelijk.
Het nieuwsbericht gaat over het UWV. Daar zijn dus geen arbo artsen maar verzekeringsartsen. Er is een enorm tekort aan verzekeringsartsen, een grotere baangarantie bestaat bijna niet. Het management daar bedenkt zich wel 1000x voordat ze proberen de beslissing van artsen te beïnvloeden.
Die verzekeringsartsen zijn echt wel onafhankelijk.
Werkgever kan kiezen welke dienst zij inhuren voor controle van de werknemer, dat hoeft niet altijd het UWV te zijn, ze kunnen ook zelf een arts in dienst nemen, wat de grote bedrijven vrijwel allemaal doen. De eerste twee jaar van de ziekte is immers de werkgever verantwoordelijk, meestal komt pas daarna het UWV er aan te pas, bijvoorbeeld als de werkgever geen ontslag aanvraagt (vanwege de transitievergoeding, internet staat hier vol over) maar wel stopt met de loonbetaling en dus de werknemer een IVA, WGA of WIA-uitkering moet gaan aanvragen.

Voorts is er een verschil tussen een arboarts, een bedrijfsarts en een verzekeringsarts. De eerste twee zijn in dienst van de werkgever, of van de externe serviceverlener die de werkgever inhuurt, de tweede is in dienst van UWV of een externe serviceverlener, de verzekeraar waar de werkgever zijn ziektekosten verzekert (dit betreft dan weer die eerste twee jaar). Arboarts, bedrijfsarts en de niet UWV-gerelateerde verzekeringsarts staan in deze vaak tegenover de werknemer, proberen bv bij een herstelperiode van 1 tot 2 weken of 3 tot 6 maanden de werknemer terug aan het werk te laten gaan bij verstrijken van de minimale termijn (in bovengenoemde herstelperiodes dus na 1 week resp. 3 maanden) ook als werknemer nog duidelijk niet hersteld is (meestal zonder deze te zien) en soms al voordat die minimale termijn verstreken is, iets wat in dat geval de werkgever ook al geprobeerd zal hebben door de werknemer onder druk te zetten.

In het verleden heb ik als begeleider gemerkt dat een bepaalde arbo- of bedrijfsarts constateerde dat de betreffende persoon inderdaad tijdelijk beperkt was in de mogelijkheden om te werken (na een operatie) waarna bij een daarop volgende vergelijkbare situatie het contract tussen de werkgever en deze dienst was veranderd zodat de werknemer niet meer uit eigen initiatief contact meer mocht opnemen met deze dienst. Uiteraard veranderde er niets aan het gepush vanuit het bedrijf en de teamleiders om nog voordat de persoon hersteld was om terug volledig aan het werk te gaan. Nog voor het herstel van de persoon werd het bedrijf echter uit het pand gezet en stopte het met de loonbetalingen aan de werknemers (enkel de staf en 2 teamleiders kregen nog tot het faillissement doorbetaald).

In de zoektocht naar de precieze verschillen kwam ik ook uitspraken van rechterlijke instanties tegen waaruit blijkt dat in het algemeen de bedrijfsarts het laatste woord heeft en soms de UWV-arts die in dat geval dus aan de kant van de werknemer kan staan.

In overige gevallen blijkt echter vaak dat UWVverzekeringsartsen handelen in het belang van het UWV, dus in het nadeel van de wereknemer. Zie hieronder bv de reacties van @Somoghi (en daarop reagerend @Harry21 ),

Ook ken ik iemand die na het vallen van een paard een half jaar tot een jaar niet langer als een half uur achter elkaar kon staan, zitten of liggen en vervolgens door UWV volledig werkgeschikt werd verklaard überhaupt zonder herstelperiode. Ook anderen werden in die tijd volledig geschikt verklaard terwijl ze op dat moment echt niets meer konden.

De daarachter liggende reden was dat er, o.a. ook door misbruik van de oude regeling rond de 1 miljoen WAO'ers waren wat teveel kostte in de ogen van de VVD, verrechtse PvdA en D66. Alle bestaande WAO'ers zouden opnieuw gekeurd moeten worden - wat jaren zou gaan duren - en toestroom moest dus tot het absolute minimum worden beperkt. Uiteindelijk liep dat hele proces vast, ook vanwege de vele bezwaarprocedures die het gevolg waren en uiteindelijk hebben genoemde partijen dan ook maar besloten de WAO af te schaffen (zodat er echt niemand meer bij kon komen) en de WIA in te voeren met een tweetal nieuwe regelingen met strengere normen, de IVA en WGA.

In de laatste link schrijft ook: "De kantonrechter lijkt er ook van uit te gaan dat alleen de verzekeringsarts onafhankelijk en onpartijdig is. Ook dat is een misvatting: de wet bepaalt in artikel 13 lid 6 van de Arbeidsomstandighedenwet dat de bedrijfsarts zelfstandig en onafhankelijk is.
"Hoewel de wet er dus van uit gaat dat beide typen artsen in principe onafhankelijk zijn, is dat in de praktijk voor geen van beide echt zo.

Ik lees ook op mens-en-samenleving.infonu.nl Het gebeurt vaak genoeg dat mensen terecht oneens zijn met het UWV, maar zich door medewerkers laten overrompelen door argumenten. Uit eigen ervaring en verhalen van anderen, ken ik tal van voorbeelden waarin medewerkers, keuringsartsen of arbeidsdeskundigen vanuit onjuiste informatie of een vooroordeel handelen.

Keuringsartsen zijn geen deskundigen of specialisten. Inschattingsfouten met betrekking tot de belastbaarheid in relatie tot de ziekte of handicap, worden regelmatig gemaakt. Psychische problemen en aandoeningen worden wel eens over één kam geschoren met een depressie of een burn-out. "U heeft twee handen en twee benen, daar kunt u prima mee werken" en "met een depressie moet u niet op de bank gaan zitten" zijn uitspraken door keuringsartsen.
...
Medewerkers, arbeidsdeskundigen en keuringsartsen zijn in dienst van het UWV, en handelen in het belang van het UWV. Daarnaast is de werkdruk binnen het UWV, o.a. door bezuinigingen, toegenomen. Cliënten verdienen daardoor niet de aandacht en tijd om adequaat naar werk te worden begeleid, en beslissingen zijn vaak te kort door de bocht.

Ook interessant: https://demonitor.kro-ncr...el-specialist-of-huisarts
Oef, je hebt lang gedaan over die reactie, 11 dagen zelfs. :)
Werkgever kan kiezen welke dienst zij inhuren voor controle van de werknemer, dat hoeft niet altijd het UWV te zijn,
Je hebt de klok horen luiden maar je hebt geen idee waar de klepel hangt. Zo lang mensen een dienstverband hebben doet het UWV in principe niets. De werkgever KAN niet de controle tijdens ziekte uitbesteden aan het UWV. Er zijn enkele specifieke uitzonderingen waarbij het UWV betrokken wordt, maar niet zoals jij lijkt te bedoelen dat het UWV controle overneemt van de bedrijfsarts.
De eerste twee jaar van de ziekte is immers de werkgever verantwoordelijk, meestal komt pas daarna het UWV er aan te pas
precies.
In de zoektocht naar de precieze verschillen kwam ik ook uitspraken van rechterlijke instanties tegen waaruit blijkt dat in het algemeen de bedrijfsarts het laatste woord heeft en soms de UWV-arts
begrijpend lezen is ook moeilijk, blijkbaar. In de specifieke uitspraak die je noemt is de reden dat het oordeel van de bedrijfsarts prevaleert alleen het feit dat de verzekeringsarts geen fysiek spreekuur heeft gehad maar alleen telefonisch contact heeft gehad met de werknemer.
Dus niet de bedrijfsarts heeft in het algemeen het laatste woord bij een deskundigenoordeel maar de verzekeringsarts, als deze een fysiek spreekuur heeft gevoerd. En het echte laatste woord heeft de rechter!
In overige gevallen blijkt echter vaak dat UWVverzekeringsartsen handelen in het belang van het UWV, dus in het nadeel van de wereknemer. Zie hieronder bv de reacties van @Somoghi (en daarop reagerend @Harry21 ),
Als je het niet eens bent met het oordeel van de verzekeringsarts kan je in bezwaar, daarna in beroep, en daarna in hoger beroep. Het komt nog wel eens voor dat de bezwaararts of rechter anders oordeelt, waar mensen werken worden immers fouten gemaakt. Dit is bij het UWV of de bedrijfsarts niet anders. Echter is het in de over over overgrote meerderheid van de gevallen geen sprake van fouten en is er een correcte beoordeling gedaan.

[Reactie gewijzigd door daan! op 23 juli 2024 00:04]

Oef, je hebt lang gedaan over die reactie, 11 dagen zelfs. :)
Weekje vakantie gehad, gisteren tussendoor aan begonnen, daarna weer open laten staan omdat er nog iets anders prioritair was.
Je hebt de klok horen luiden maar je hebt geen idee waar de klepel hangt. Zo lang mensen een dienstverband hebben doet het UWV in principe niets. De werkgever KAN niet de controle tijdens ziekte uitbesteden aan het UWV. Er zijn enkele specifieke uitzonderingen waarbij het UWV betrokken wordt, maar niet zoals jij lijkt te bedoelen dat het UWV controle overneemt van de bedrijfsarts.
Grotere bedrijven hebben een eigen bedrijfsarts, kleinere bedrijven huren daarvoor een serviceverlener in.

Je claimt dat men daarvoor het UWV niet in kan huren, kan best zijn, maar in het verleden was dit, of met een van de voorgangers van het UWV (CWI, GAK, ...) in ieder geval wel het geval. Helaas is er over dit soort historische regelingen vaak nauwelijks informatie te vinden. [ur;=https://nl.wikipedia.org/wiki/Ziektewet]Wikipedia[/url] vertelt er dit over: De term 'ziektewet' wordt ook nog weleens gebruikt in de oude betekenis van het woord, die dus feitelijk niet meer juist is. Vroeger kreeg men een ziektewetuitkering vanaf het moment dat men ziek werd (er was dus geen loondoorbetaling).

Je noemt de specifieke uitzonderingen niet (zwangerschap volgens mij). In ieder geval is sinds 2013 de werkgever verplicht het loon 2 jaar door te betalen (tenzij een contract voor bepaalde tijd eerder afloopt)

Meestal hebben ze een verzekering afgesloten die de kosten van de zieke werknemer overneemt (loonkosten, evt extra kosten van vervanging, daar weet ik in ieder geval te weinig van) en die verzekeringsmaatschappij heeft dan verzekerings-, bedrijfs- en/of arboartsen in dienst.

Na die twee jaar wordt
- de werknemer ontslagen en komt bij UWV
- het dienstverband omgezet in een slapend dienstverband zonder doorbetaling van loon

Er zijn 4 opties op de site van UWV, https://www.uwv.nl/werkgevers/werknemer-is-ziek/index.aspx
4) Werkgever is eigen risicodrager voor de ziektewet
3) Werknemer gaat ziek uit dienst, werkgever meldt werknemer ziek bij UWV op laatste dag dienstverband
2) Werknemer is niet meer in dienst, - werkgever vraakt ziektewet-uitkering aan bij UWV
1) Werknemer blijft in dienst - a) Werkgever blijft doorbetalen
- b) Werkgever vraakt ziektewet-uitkering aan bij UWV

In de praktijk komt er bij 1) nog -c) bij Werkgever stopt loondoorbetaling en vraagt geen ziektewet-uitkering aan. De werknemer moet zelf een WW- of WIA-uitkering aanvragen.

Optie 1b en1c worden de laatste tijd steeds populairder.
begrijpend lezen is ook moeilijk, blijkbaar. In de specifieke uitspraak die je noemt is de reden dat het oordeel van de bedrijfsarts prevaleert alleen het feit dat de verzekeringsarts geen fysiek spreekuur heeft gehad maar alleen telefonisch contact heeft gehad met de werknemer.
Dus niet de bedrijfsarts heeft in het algemeen het laatste woord bij een deskundigenoordeel maar de verzekeringsarts, als deze een fysiek spreekuur heeft gevoerd. En het echte laatste woord heeft de rechter!
Ik heb deze twee voorbeelden en de blog aangehaald omdat in het ene geval de rechter oordeelde het oordeel van de UWV-verzekeringsarts aanhield en in het andere geval het oordeel van de bedrijfarts.
De blog concludeert dat
- de arbeids- or bedrijfsarts het eerste oordeel geeft
- de UWV-arts een second opinion kan geven
Van dat laatste was sprake in het voorbeeld waarbij de het oordeel van de UWV-verzekeringsarts gehandhaafd blijft, de kantonrechter stelt vast dat het oordeel van de verzekeringsarts niet zonder meer terzijde mag worden geschoven omdat het afwijkt van het oordeel van de bedrijfsarts.
Complicerende factor hier was blijkbaar dat de eerste bedrijfsarts (die concludeerde dat de werknemer "volledig arbeidsongeschikt" is, maar dat er 7 weken later een andere bedrijfarts de beoordeling doet (was de eerste met verlof, met pensioen, van werkgever verwisselt, op non-aktief gesteld?)

Overigens kan een werknemer sinds 1 juli 2017 ook een second opinion aanvragen bij een andere, onafhankelijke bedrijfsarts.

In het andere geval concludeert de rechter: De kantonrechter overweegt dat het oordeel van de bedrijfsarts in deze zaak prevaleert omdat de verzekeringsarts zijn oordeel heeft gevormd zonder de werknemer fysiek te hebben gezien en het oordeel van de verzekeringsarts geruime tijd na de geschildatum tot stand is gekomen.

Een andere link die ik gevonden had was op https://www.xperthractueel.nl maar als ik daar een tweede pagina wilde openen kreeg ik een inlogprompt. en ook teruggekeerd op de eerste pagina kreeg ik die.

Ook een interessante link, alhoewel gericht op burnout-klachten is het merendeel van wat er staat algemeen geldig: https://ruudmeulenberg.nl/burnout/naar-bedrijfsarts-burnout/

In het algemeen kan gesteld worden dat de bedrijfsarts het laatste woord heeft (maar dus niet een second opinion klakkeloos naast zich neer mag leggen) behalve als de rechter er aan te pas komt.
Voor een second opinion bij een tweede bedrijfsarts gaat overigens de rekening altijd naar de werkgever (anoniem, maar die kan - zeker bij kleine bedrijven - vaak toch wel nagaan welke werknemer het betreft), een second opinion via UWV kost de aanvrager geld (werknemer €100, werkgever €400). Komt een second opinion bij een bedrijfsarts al relatief weinig voor, bij UWV is dat nog minder en een procedure bij een kantongerecht is helemaal zeldzaam. Bijde voorbeelden zijn al best extreem,

Voor de meeste mensen is een gang naar de kantonrechter, vooral vanwege de kosten van de advocatuur, niet iets dat snel gedaan zal worden. Alleen als het om grote bedragen gaat en men verwacht dat men gelijk krijgt zal een werknemer dit doen.
Als je het niet eens bent met het oordeel van de verzekeringsarts kan je in bezwaar, daarna in beroep, en daarna in hoger beroep. Het komt nog wel eens voor dat de bezwaararts of rechter anders oordeelt, waar mensen werken worden immers fouten gemaakt. Dit is bij het UWV of de bedrijfsarts niet anders. Echter is het in de over over overgrote meerderheid van de gevallen geen sprake van fouten en is er een correcte beoordeling gedaan.
In het merendeel zal er inderdaad wel een correcte beoordeling zijn gedaan, echter UWV hanteert haar eigen normen. Soms worden er mensen goed gekeurd die echt niet kunnen (ook dat zijn uitzonderingen, maar wel veel meer nadat men maatregelenen nam om het in 2000-2002 uit de pan rijzende aantal WAO'ers terug te dringen, werden dat er veel meer, terwijl de onterecht in de WAO zittenden daar dus in de praktijk wel gewoon bleven. Destijds was het dus ook zo dat wie in de WAO zat en voor minder aan het werk ging, zijn WAO-rechten verspeelde en bij een nieuwe ziekte/afkeur nogmaals 30% in inkomen achteruit ging.

Nog een interessante uitspraak: https://www.vanzijl-advoc...s-en-verzekeringsarts.php De rechter stelt hier zowel de bedrijfsarts als de UWV-verzekeringsarts in het ongelijk, die beide oordeelden dat de werknemer "arbeidsgeschikt is". De werknemer is hier naar een onafhankelijke verzekeringsarts gegaan, een third opinion dus, en gaat diens conclusie naar de rechter. Dat zal een kostbare aangelegenheid zijn geweest.

Interessant is hier ook het commentaar van de blogger:
"...Juist op het punt van de zorgvuldige totstandkoming had de verzekeringsarts van het UWV, zoals helaas wel vaker het geval is, steken laten vallen ...
Dat alles gaat natuurlijk wel ten koste van de werkgever, die er ook niet veel aan kon doen dat de verzekeringsarts van het UWV niet zorgvuldig genoeg te werk ging. ..."

Echter ook als het oordeel van het UWV niet klopt zal 90% van de werknemers hierin berusten, zeker indien ook op een bezwaar (eveneens behandeld door het UWV en dus met dezelfde belangen vanuit het UWV gezien) al hetzelfde oordeel is gegeven. Mensen
- kunnen zich de kosten van griffierecht en advocatuur niet veroorloven - zelfs de eigen bijdrage van het juridisch loket al niet.
- hebben geen zin in de langdurende en slopende rechtsprocedure
- kunnen al die tijd dat de procedure loopt geen aanspraak maken op loon noch op uitkering

https://www.medischcontac...ermaals-onzorgvuldig-.htm

Tot slot, steeds meer werkgevers (verschillende branches) proberen de werknemer te pushen zo snel mogelijk terug aan het werk te gaan zonder daarvoor een bedrijfsarts in te schakelen. Enerzijds vindt men die bedrijfsarts gewoon te duur, anderzijds heeft men geen of onvoldoende invalcapaciteit om het werk van de zieke werknemer over te nemen, of weigert die in te huren vanwege extra kosten. Dat niet vervangen van een werknemer zie ik zelfs gebeuren als mensen hun verlof opnemen. In het gunstigste geval wordt dan voor ¼ tot 1/3 van de normale uren een vervanger ingehuurd en de afwezige werknemer moet bij terugkeer de opgelopen achterstand inhalen.Ja we leven in een "mooie" tijd.

[Reactie gewijzigd door BeosBeing op 23 juli 2024 00:04]

Ik zou zeggen dat dat is omdat een niet-arts niet het werk van een arts mag beoordelen. Dus moet een arts degene zijn die de ziekmeldingen controleert (of de eindverantwoordelijkheid heeft over de niet-artsen), omdat die ziekmeldingen met een verklaring van een arts komen.
Ik zou zeggen dat dat is omdat een niet-arts niet het werk van een arts mag beoordelen.
Hoezo is dan medische mening van de huisarts vd betreffende werknemer, en/of evt een ziekenhuis dat er aan te pas is gekomen, niet voldoende? Dat zijn allemaal geen niet-artsen.
Omdat de verzekering het recht heeft een second opinion te vragen - in de vorm van de verzekering arts.
Dat geldt ook voor de verzekeringnemer. Overigens neemt een verzekeringsarts de bevindingen van andere specialisten (lees: artsen) mee in zijn diagnose. Hij zal bijvoorbeeld niet de bevindingen van een cardioloog in twijfel nemen.
Mijn ervaring is helaas anders. Ik heb zwart op wit een diagnose van een vooraanstaande instantie, door een arts gesteld, toch werd deze diagnose volledig genegeerd. Ik zou maar moeten leren omgaan met mijn klachten en werd volledig goedgekeurd. Allermooiste en ik citeer de verzekerings-"arts" van het UWV: "Ik heb vorige week iemand goedgekeurd die een beroerte heeft gehad en eenzijdig verlamd is geraakt, maar zijn voormalige arbeid prima kan voortzetten." Waarop mijn vraag was; wat voor werk dit zou kunnen zijn geweest. Antwoord bleef uit en hij glimlachte me vriendelijk toe.

Dus nee, conclusies en bevindingen werden in mijn n=1 geval totaal niet meegenomen. Ik werk op dit moment wel, maar niet fulltime, wat ik daarvoor wel kon. Vrijetijdsbesteding en sport heeft drastische veranderingen ondergaan.
Blijkbaar is de ene arts de andere niet..
Tja , als je links verlamd ben, kan je met rechts nog knopjes indrukken.
Ik kon door omstandigheden niet / nauwelijks lopen, maar wel baan voor parkeerbeheer! ( want die rijden allemaal op segways),dus.

Oh ja en dan van 18 euro/uur naar 10,50 euro/ uur! JE MOET !

Ech nie.

[Reactie gewijzigd door Harry21 op 23 juli 2024 00:04]

Omdat er nog een controlestap overheen mag gaan. Dit is ook waarom ARBO-artsen bestaan. Nu heb ik daar ook wel bedenkingen over, maar dat is het systeem van ziekteverklaringen nu eenmaal. Het heeft het voordeel dat het artsen ook geen vrijbrief geeft om ziektemeldingen goed te keuren omdat ze de patiënt elk weekend in de bar tegenkomen, of omdat het de vader is van hun aanstaande, etc.
een verzekeringsarts heeft een specialistische opleiding gevolgd over relatie ziekte/beperkingen en werk. De verzekeringsarts kijkt ook niet alleen naar de vraag of je ziek bent, maar voornamelijk naar de vraag of je met de vastgestelde beperkingen je eigen werk nog kunt doen en welke andere werkzaamheden je nog kan doen met die beperkingen. Daar hebben je huisarts en specialisten niet voldoende kennis voor.
Functioneren in werk is iets wat tijdens de geneeskundeopleiding geen enkele keer aan bod komt, je wordt als medicus klaargestoomd om symptomen en 'red flags' te herkennen en behandelplannen op te stellen. Werk is in mijn opleiding echt letterlijk geen enkele keer aan bod gekomen. Dat maakt dat vele medici een hele andere blik op werk hebben dan een bedrijfsarts of verzekeringsarts (of zelfs geen blik hebben op werk..). Waar een andere specialist alleen naar ziekte kijkt, kijkt een verzekeringsarts naar mogelijkheden. Wat kan er nog wél. Een chirurg zal na een operatie aan een enkelbreuk nagaan of de enkel weer 'functioneel' is, maar hij staat er maar zelden bij stil wat voor consequenties dit kan hebben op iemands werk. Een verzekeringsarts zal zelden het advies van een huisarts of specialist in de wind slaan, mits de klachten die iemand verteld medisch objectiveerbaar d.m.v. lichamelijk onderzoek, aanvullende onderzoeken (bloed, CT, röntgenfoto, angiogrammen, noem maar op) of zelf zichtbaar (bij burn-out, depressie) en er een duidelijk behandelplan is opgesteld en wordt uitgevoerd.
Neen: de eigen arts wordt betaald door jou. Dit geeft 2 keuzes tot gevolg:
  • klant ziek verklaren of extra lang ziek verklaren
  • klant dreigen te verliezen, want andere arts-concurrent heeft zelfde dilemma en kan er wel op ingaan
Dit doet denken aan het prisoner's dilemma.

Niet alle mensen werken graag, niet alle jobs zijn even boeiend.
Heeft een verzekeringsarts niet 1 doel en 1 doel alleen? Het ziekteverzuim zo min mogelijk laten kosten?
Voor zover ik weet leggen alle artsen de Eed van Hippocrates af. Als je als beëdigd arts mensen terug aan het werk zet terwijl ze er eigenlijk niet aan toe zijn (wat door sommige verzekerings en bedrijfsartsen gebeurt) ben je het vak arts niet waardig.
Een arts is ook maar een mens en zal ook de belangen van zijn broodheer meenemen in zijn besluit. Verzekeraars kijken naar de portemonnee en zullen artsen die kortere verzuimtermijnen aangeven prefereren boven artsen die langere termijnen aangeven. Daardoor ontstaat al een selectie. Dat gebeurt ook bij schade-expertise. Bij grote schades is het bijna altijd lonend een contra-expertise op te stellen.

Wanneer je denkt dat de verzekeringsarts te korte termijnen aanhoudt, kun iets soortgelijks doen; een contra-expertise laten aanvoeren door een andere arts. Tegenwoordig is een reïntegratieproject verplicht bij langdurig ziekteverzuim, dus speelt het wat minder dan vroeger.
Ik moet zeggen dat ik een beetje moe wordt met alle beschuldigingen richting bedrijfartsen en verzekeringsartsen op basis van een aanname. Toon aan dat artsen structureel niet integer handelen, i.p.v. het aan te nemen. Ik werk namelijk in het wereldje en zie het niet gebeuren. (ik vind het zelf vrij kwalijk om dit soort beschuldigingen in de wereld te gooien zonder bewijs)

Er is een enorm tekort aan verzekeringsartsen en bedrijfsartsen. De werkgever heeft absoluut geen macht om ze onder druk te zetten. Daarentegen zijn ze wel bang voor de tuchtraad. Dat kan hun hele carrière om zeep helpen. Hiernaast ben je liever lief dan gemeen en zijn klachteprocedures lang en vermoeiend. Geloof me..., de meeste artsen geven bij twijfel liever toe dan andersom.

Natuurlijk kan je een verschil van inzicht hebben, maar dat maakt ze niet automatisch niet integer.

Dit gezegd hebbende. Back on topic.
Formeel mag alleen een arts bij jou medische dossier. Dat is vet onpraktisch, want er is een tekort aan artsen en artsen hebben een hoog uurtarief. Een arts mag dus een deel van zijn taken uitbesteden aan niet medisch personeel en paramedici. Dit gebeurt overal, denk aan doktersassistenten, telefonist bij het ziekenhuis. Je hebt dus administratief medewerkers bij het UWV.

Blijkblaar heeft het UWV nu niet goed geregeld dat die administratief medewerker formeel onder de verlengde arm van de arts vallen. Dat moeten ze dus even doen. In de praktijk zal het niks uitmaken. Als het goed is werkten die medewerkers al vertrouwelijk en hadden ze een geheimhoudingsverklaring. De beoordeling bij ziektewet gebeurt altijd door een arts. Het administratief personeel doet alleen dossierbeheer/info opvragen/afspraken maken. Hier zal niks in veranderen. Dezelfde mensen zullen hetzelfde werk doen alleen zal er ergens in het UWV een documentje rondzwerven dat die administratief medewerkers formeel onder verantwoordelijkheid vallen van een verzekeringsarts.

[Reactie gewijzigd door 11supplier op 23 juli 2024 00:04]

Je werkt in het wereldje van bedrijfsartsen etc of in het wereldje van het UWV? Daar zit namelijk (in mijn ervaring) een behoorlijk verschil in. Hoe een 'normale' bedrijfsarts zich opstelt of een verzekeringsarts bij het UWV. Maar okay dat is mijn ervaring.
Ik heb verschillende functies binnen de re-integratie gedaan en zowel intensief samengewerkt met verzekeringsartsen en bedrijfartsen. Heb ook weleens een dagje bij het UWV meegelopen.

Verzekeringsarts en bedrijfsarts is een ander beroep. Een bedrijfsarts werkt met een werkende persoon en zijn taak is de werkgever en werknemer te adviseren bij re-integratie en te begeleiden. Nadruk licht dus minder op beoordelen, maar op begeleiden. Een bedrijfsarts coached dus liever dan dat hij/zij beoordeeld.

De verzekeringsarts beoordeeld vooral de medische situatie (als basis voor beoordeling recht op uitkering) en begeleid niet. Dit maakt de beoordeling snel theoretisch en weinig intuïtief. Iemand uit de ziektewet heeft geen werk meer. Als de verzekeringsarts beoordeeld dat er geen medische redenen zijn dat jij je werk niet kan doen... ben je werkeloos.

Hou er rekening mee dat een nare beoordeling bij het UWV niet perse aan de verzekeringsarts hoeft te liggen. De polisvoorwaarden van de WIA zijn vrij streng (ZW iets minder). Ook als een verzekeringsarts aangeeft dat je sterk beperkt bent, dan kan het zijn dat je geen uitkering krijgt.

[Reactie gewijzigd door 11supplier op 23 juli 2024 00:04]

Wellicht komt het door ervaringen van mensen. Er zijn er genoeg die al hebben meegemaakt dat een bedrijfsarts zegt "pak een pijnstiller en terug aan het werk" waarna de eigen huisarts zegt "niets daarvan, rust houden". Zo'n beeld ontstaat niet vanzelf he.
Je kan ook een vervelende huisarts hebben. Dan schrijf je ook niet de hele groep huisartsen af als corrupt.

In jou situatie gaat de huisarts trouwens behoorlijk buiten zijn boekje. Een huisarts hoort de beoordeling aan de bedrijfsarts over te laten volgens de richtlijnen. Omdat mensen hun huisarts vertrouwen betekent dit automatisch dat hun bedrijfsarts wel niet redelijk zal zijn geweest.

Mijn ervaring is niet alleen persoonlijk. Ik heb 100den mensen gesproken die bij de bedrijfarts komen. Over het algemeen zijn het goede ervaringen. Mensen melden zich ziek, omdat ze echt ziek zijn. de bedrijf/verzekeringsarts herkent dit en geeft een advies dat past bij de situatie.

Natuurlijk spreek ik ook mensen met problemen met de arts, maar dat ligt niet perse aan de arts. Dat kan, de arts moet een objectief oordeel geven. Daar kan je het mee oneens zijn.
Mijn bedrijfsarts heeft me verteld dat mijn klachten niet bestonden. Half jaar fysiotherapie later na overleg met mijn huisarts (second opinion past prima binnen het kader van de wet) en ze waren weg, maar dat deze specifieke bedrijfsarts overduidelijk geen oog had voor mijn klachten is me duidelijk: "RSI bestaat eigenlijk niet dus ik kan niets voor je betekenen" waren letterlijk de woorden.

Interesseert mij natuurlijk niet of RSI bestaat of niet: Ik heb pijn en wil die laten behandelen, hoe de kwaal heet kan me niet boeien, of je mijn klachten serieus neemt wel. Voor mij geen bedrijfsarts meer zonder 2nd opinion van mijn huisarts...

Edit: Ik heb overigens het woord RSI niet in de mond genomen, dat deed ze zelf: Ik kwam binnen met schouderklachten...

[Reactie gewijzigd door hottestbrain op 23 juli 2024 00:04]

Een arts die roept dat je klachten niet bestaan mist een stukje empathie. Zoals ik het geleerd hebt, ontken je nooit dat iemand pijn ervaart, maar kan het wel zo zijn dat er geen of minder beperkingen te duiden zijn als er geen objectiveerbare aandoening is.

Binnen de artsenwereld hebben mensen met niet objectiveerbare klachten (denk aan whiplash, fibromyalgie, chronisch vermoeidheidssyndroom) vaak het idee dat ze onvoldoende serieus genomen worden. Naar mijn idee is dit niet zozeer een bedrijf/verzekerings-artsen kwestie, maar het is wel extra vervelend als je uitkering ervan afhangt. De orthopeed stuurt je ook weg, en de huisarts geeft je misschien pijnstillers en fysiotherapie, maar weet het vaak anders ook niet.

Uiteindelijk is er een groot dilemma wat je doet met niet objectiveerbare klachten. Een arts moet immers objectief vaststellen welke mogelijkheden je hebt. Als er geen objectieve afwijking te vinden is, maar een patiënt claimt wel pijn, in hoeverre ga je hierin mee?

Dit is een inherent probleem van het systeem. We willen alleen ziekteuitkeringen geven aan mensen die er recht op hebben..., tegelijkertijd kan je nooit objectief vaststellen welke pijnklachten iemand ervaart.

In de meeste gevallen kiezen artsen trouwens een middenweg. In eerste instantie zal de bedrijfarts de beperkingen overnemen die de werknemer claimt (er is immers nog geen onderzoek gedaan, om vast te stellen wat er aan de hand is). Later zal de arts steeds meer objectief beoordelen wat er aan de hand is. Als de patient in die tijd consistent de klachten claimt te ervaren (dus niet RSI roepen en thuis uren gamen) en er alles aan doet om eraf te komen. Dan zal de arts in veel gevallen nog wel enige beperkingen duiden, maar soms wel minder dan jij zelf vindt. Ik denk dat jij in dit geval een arts hebt gehad die erg streng in de leer zit.
Tja, het is aan de andere kant niet voor niets zo geregeld dat een bedrijfsarts wél en een huisarts géén uitspraak mag doen of en in welke mate iemand geschikt is voor werk; Dat is toch een vak apart.
Dezelfde mensen zullen hetzelfde werk doen alleen zal er ergens in het UWV een documentje rondzwerven dat die administratief medewerkers formeel onder verantwoordelijkheid vallen van een verzekeringsarts.
Dat betekend dat alles wat die mensen fout doen meteen de arts te verwijten is. Vraag me af of de artsen daar wel op zitten te wachten.
Je hebt maar één arts nodig om een hele afdeling te begeleiden. Je hebt altijd wel een arts die ervoor te paaien is :).
Je kunt mij rustig meer verantwoordelijkheden willen geven, maar als ik daardoor alleen maar meer risico loop, bedank ik daar toch hartelijk voor.
Uit deze vacature maak ik op dat de medewerker verzuimbeheersing (ik denk dat het daar hier om draait) niet alleen formeel onder de verlengde arm werken, maar ook daadwerkelijk overleggen met de verzekeringsarts in een MDO, en verder werken met de directe instructies van die verzekeringsarts.
Als MVB werk je in de eerste lijn, onder verantwoordelijkheid van een verzekeringsarts. Je werkt binnen de kaders van de MVB-protocollen, handboeken en werkinstructies. Je overlegt met de verzekeringsarts in het multidisciplinair overleg (MDO)
Toon aan dat artsen structureel niet integer handelen, i.p.v. het aan te nemen.
Je vraagt nu iets anders dan wat gesteld werd, dat was namelijk:
Een arts is ook maar een mens en zal ook de belangen van zijn broodheer meenemen in zijn besluit.
De arbo/bedrijfsarts bij mijn werk is eruit gegooid omdat hij veel te vreemd redeneerde. Zo snel mogelijk mensen aan het werk (oftewel: te snel) sturen zonder dat de werkgever dit ondersteunde. De werkgever heeft vervolgens de arts vervangen (en OR geïnformeerd). Ik weet alleen niet zeker of het een bedrijfsarts of een arboarts was.

Een opmerking zoals "is ook maar eens mens" is niks mis mee.

[Reactie gewijzigd door bkor op 23 juli 2024 00:04]

Zelf gelukkig nooit mee te maken gehad maar ik ken verhalen van een goede kennis.
Anekdotaal uit begin jaren 90. Dus er zal wel het een en ander gewijzigd zijn sindsdien.
Ik denk dat veel mensen nog met bedrijfsart-complex zitten uit dee tijd dat je bij grote bedrijven bij de bedrijfsarts kwam met 4 ontbrekende ledematen zij het met een pleister probeerden af te doen. (Hyperbolisch)

Gezien de dramatische wachttijden met keuringen voor rijbewijzen bij de RDW verwacht ik daar eenzelfde 'probleem'.
Iemand die intern werkt heeft altijd een andere beleving dan de patiënt/klant zelf.
Dat is niet te vergelijken met elkaar.

En blijkbaar kan een werkgever zeker wel roet in het eten gooien!
Iemand die ik ken is recent 100% afgekeurd. Maar nu is de werkgever het daar niet mee eens en heeft een bezwaar ingediend en nu wordt diegene nogmaals gekeurd. Dus er kan weldegelijk indirect roet in het eten gegooid worden.
Ik beschuldig niet, ik wijs alleen een menselijke factor aan die een rol kan spelen.
tja, wat jij beschrijft kun je voor elk vak wel stellen.. Alsof die eed ook maar iets betekent....
Ja, want als hij zich niet aan die eed houdt kan hij voor de tuchtraad komen.
Maar voor je dat gedaan hebt, heb je het wel erg bont gemaakt. Voor de tuchtraad bereikt is, kan een (bedrijfs)arts een heleboel stuk maken.

Een goede bedrijfsarts weegt alle belangen af. Ook belangen waar een werknemer geen weet of verstand van heeft, bijvoorbeeld ten aanzien van zijn eigen gezondheid. Ik heb best veel met bedrijfsartsen te maken gehad en er zijn echt wel rotte peren, maar het overgrote deel heeft toch echt wel die middenrol op het oog.
wat bedoel je precies met "kan een (bedrijfs)arts een heleboel stuk maken."?
De spijker op zijn kop.
Bedrijfsartsen zijn geen artsen, zoals mijn eigen dokter.
Bedrijfsartsen zijn voor bedrijven, mijn eigen dokter is er voor mij.
Ja en nee,

Je hebt ook werknemers die een hart voor de zaak hebben en alleen een hart voor hun zelf.

Ik bedoel. Bij mij op het werk geeft de bedrijfsarts het meeste belang bij de patiënt terwijl ik bij mijn vorige werkgever verhalen ken waar het belang van de werkgever voorop stond.

Andersom kan ook.

Mijn moeder werkt voor de persgroep als freelancer en heeft onder haar beroep haar knieschijf in 4 stukken gebroken (patella fractuur) na een paar dagen liep ze alweer redelijk vrolijk rond.
Nu een collega die precies hetzelfde heeft en zegt doodleuk, ik kom pas weer werken na 8 weken rust.

Ik bedoel ermee te zeggen dat alles per persoon verschillend is, bij de dokter en zowel bij de patiënt
Knieschijf gebroken maar na een paar dagen liep ze al weer vrolijk rond? Ik heb ook een gebroken knieschijf en ik heb er al 20 jaar last van...
Dat is indd bijzonder. Bij mijn moeder hebben ze haar knieschijf met wat pinnetjes en in een soort 8 verbinding vast gezet en na een paar dagen kon ze al redelijk lopen. Niet buigen enzo, maar ging na een paar dagen alweer aan het werk..
Dit is pertinent onwaar (zie ook https://tweakers.net/nieu...ction=13265750#r_13265750). Een arts is er altijd voor een patient en niet voor het bedrijf. De mensen die bij ons naar de bedrijfsarts gaan worden helemaal niet zo snel mogelijk teruggestuurd en de keuzes en adviezen van de bedrijfsarts zijn doorgaans niet in het voordeel van het bedrijf. Soms wordt er juist door mensen gedacht dat het wel erg makkelijk is om door een bedrijfsarts naar huis te worden gestuurd en dat men niet fit voor het werk wordt geacht.

[Reactie gewijzigd door hiostu op 23 juli 2024 00:04]

Die eed betaald de rekeningen niet.
Dat doet iemand anders en die heeft er een financieel belang bij dat iemand zo snel mogelijk weer aan het werk gaat.
Niet alle bazen zijn goeie en niet alle bedrijfsartsen zijn de beste. Als je dan een vervelende combo van die 2 krijgt kun je zwaar de sjaak zijn.
Tja, als je als arts je registratie kwijt raakt omdat je er een potje van maakt, kan je ook geen rekeningen meer betalen;
Wat jij zegt! Bedrijfsarts: ja ,versleten schouder, dus beter lichter werk gaan doen. Baas :(na 30 jaar werken daar) Nou, dan moet je maar opzoek naar andere werkgever.
je ziet het inderdaad helaas vaak, gelukkig heb je er ook goeie tussenzitten. maar er is natuurlijk ook altijd bestwel wat speelruimte tussen wanneer het nou gezond is en wanneer niet.
Wat kan je dan doen als van mening bent dat een arts zich niet waardig gedraagd?
wat kan je dan doen als je van mening bent dat je arts niet waardig is?
ja maar hij is daarbij wel verplicht (objectief/medisch) te onderbouwen hoe hij tot zijn oordeel gekomen is en hij moet kijken naar duurzaam herstel. Zeggen dat je deze week kan werken wetende dat je de week er op weer ziek bent is niet goed genoeg.
En wat als ze zich niet aan de regels houden? Kan ik dan zeggen dat peltco op Tweakers zei dat het niet goed genoeg is of moet ik, terwijl ik niet eens in staat ben te werken, jarenlang procederen om m'n gelijk te halen?
Ik denk dat ieder systeem daar last van heeft.

De basis is jij zegt dat je ziek ben. Daar lever je documentatie voor aan. Zij mogen dan een eigen expert naar die documentatie laten kijken en die komt dan tot een conclusie en die moet dan vertellen waarom hij tot die conclusie gekomen is.

Als je het daar niet mee eens bent vraag je naar een rechter om er een knoop over door te haken. En die zal tot een oordeel kopen op basis van wat jij aanlevert en wat te tegenpartij aanlevert en mogelijk door nog een onafhankelijke partij er nog een keer naar te laten kijken.
Het Nederlandse recht is gebaseerd op redelijkheid en biddelijkheid wat ruwweg inhoud dat jij je best moet doen om beter te worden/te doen wat je kan maar dat je niet verwacht mag worden jezelf kapot te maken. In dat licht zal jij en de verzekering ook beide standpunten moeten onderbouwen.

Natuurlijk kan iemand altijd zeggen "je bent nog niet dood dus ga maar aan het werk". Maar dat is niet hoe het systeem werkt. En hoe onredelijker ze zijn hoe sneller een rechter er doorheenprikt en dat maakt de procedure weer korter.

het zelfde geld voor het inhuren van accountants, schade inspecteurs of ieder willekeurig keurmerk. Die doen hun werk zo voordelig mogelijk voor hun baas. Maar wel zodat de regels goed gevolgd worden.
Je komt mij erg naief over. Je beschrijft een papieren werkelijkheid die in de praktijk dus niet werkt. Mensen die zo ziek zijn dat ze niet kunnen werken hebben de energie voor een rechtsgang niet. Organisaties sturen ook aan op een rechtsgang wetende dat de meeste mensen die stap niet zullen zetten.

Bekijk de vele consumentenprogramma's eens (radar, monitor, zembla, etc), zodra je in de molen terecht komt werkt het systeem echt niet.
Beschrijf jij maar eens een systeem dat welk werkt als mensen zich niet aan de regels houden.
"Als je het daar niet mee eens bent vraag je naar een rechter om er een knoop over door te haken. "
Meeste zieke mensen hebben hier geen geld voor en dat weet een arts en kan dus doen wat hij maar wilt.

[Reactie gewijzigd door tweakmember op 23 juli 2024 00:04]

Medische wetenschap is niet exact en herstel varieert van persoon tot persoon. Waar de een 3 maanden nodig heeft voor volledig herstel, is het bij een ander 2 maanden. Maar als de arts weet dat terugval erg waarschijnlijk is, zal hij daar rekening mee houden.
Nope. Ik ben 1 keer bij zo'n arts geweest, en waar ik dacht een weekje rust te nemen zei hij "neem je tijd, kijk na een maand maar eens of het beter gaat, en zo niet gewoon meer tijd nemen."

Ziekteverzuim zo min mogelijk laten kosten houd ook in dat je mensen gewoon goed laat herstellen, zodat ze niet steeds terug in de ziektewet komen.

[Reactie gewijzigd door StefanDingenout op 23 juli 2024 00:04]

Komt het bij het UWV vaak wel op neer. De arts roept iets n.a.v. zijn 'onderzoek'. Levert een conclusie met onderbouwing. Vervolgens ben je (volgens arts/UWV) weer beter. Ben je het er niet mee eens dan maak maar bezwaar, pas dan gaat men echt een beoordelen, maar wel met als doel je uit de ziektewet/WIA te houden en zsm aan het werk of richting WW. Niet mee eens? Ga maar naar de rechter, die vervolgens kijkt of het UWV de beslissing goed heeft onderbouwd. Niet of je wel of niet ziek bent, want dat 'recht' heeft alleen de verzekeringsarts van het UWV. Brieven, verklaringen etc van je huisarts, behandelaar etc worden zodoende aan de kant geschoven. Pas als je in hoger beroep gaat heb je de kans dat de rechtbank zegt we doen een beroep op een onpartijdige arts.
Ze hebben alles d.m.v. heel veel jurisprudentie dichtgetimmerd.
Dus ja in de basis is het de bedoeling je zo snel mogelijk buiten te zetten.

[Reactie gewijzigd door ManiacsHouse op 23 juli 2024 00:04]

Heeft een verzekeringsarts niet 1 doel en 1 doel alleen? Het ziekteverzuim zo min mogelijk laten kosten?
Nee.

Als dat zo was, hoefde men er ook niet speciaal een arts voor in te huren.
Dat een arts eindverantwoordelijke is lijkt me.
Niet de IT die de 'pipeline' heeft opgezet.
Dat een arts eindverantwoordelijke is lijkt me.
Dat zou dus gewoon de huisarts kunnen zijn.
Nee, de huisarts wil daar (wijselijk) niet in terecht komen!

Zie bijvoorbeeld https://www.verwijswijzer...kte/ziekteverklaring.html
Vroeg ik mij ook af. Dat kan ook betekenen dat zijn krabbel er onder staat en dat hij steeksproefgewijs eens een dossier nakijkt. Geeft niet heel veel vertrouwen. Ze hebben ook simpelweg de capaciteit, tijd en ruimte niet om alles door verzekeringsartsen te laten doen. Herkeuringen kun je rustig jaren op wachten, ondanks veelvuldig aandringen.
Het gaat om het verwerken van ziekmeldingen niet om keuringen
Daar ben ik me terdege van bewust, maar wat ik aanhaal is dat zij kampen met schrijnende achterstanden in het werk van de verzekeringsartsen. Die keuringen zijn een voorbeeld van hoe ernstig die achterstanden zijn. Als de verzekeringsarts echt iedere ziekmelding moet beoordelen (of erop 'toezien') vraag ik me af hoe ze dat voor elkaar willen krijgen als ze nu al zo achter lopen met hun werk.
1 verzekeringsarts die leiding geeft aan tweehonderd administratief medewerkers... Deze truc staat in de gezondheidszorg bekend als "de verlengde arm" :)
ik vraag me af of er veel artsen op die manier leiding geven, omdat je tuchtrechtelijk gezien ook aansprakelijk bent
Daarnaast ben ik benieuwd naar het antwoord, moet ik mijzelf ziekmelden of kan een werkgever dat doen, ik ga hier een discussie over voeren. Mijn gereedschap werkt niet naar behoren met windows 10 of dan wel debian. ge-time-de partitie verwijderings virussen e.d. net zoals vroeger bestaan nog steeds en moeilijker te traceren met die preboot van tegenwoordig. iemand enig idee hoe ik dit zootje kan oplossen. Vroeger kwam een buurjongen nog bij me met hetzelfde virus, ik ff online kijken had ik dat virus ook. en nog steeds bestaat deze, deze is al zo oud als windows 98. wie doet dit soort dingen, kan zo niet werken en zit nu ziek thuis.
Een verzekeringsarts heeft als doel (lijkt me), iemand zo snel en zo goedkoop mogelijk weer aan het werk te helpen.
Ik kan me niet voorstellen dat er op die manier dan ook echt objectief en eerlijk gekeken kan worden.
Aan het werk te houden. Ten eerste zijn dit gewoon artsen die een eed afgelegd hebben, die moeten zich aan dezelfde ethiek houden als andere artsen. Ten tweede kost het alleen maar meer als je iemand terug in werk dwingt voor ze hersteld zijn, want dan krijg je de situatie dat mensen steeds weer terug in de ziektewet komen.
Jaren geleden bij een autofabriek in Limburg ben ik ziek gewoorden met een zwaar overbelaste eleboog (2 jaren lang). 3 dagen naar het operatie op mijn eleboog ben ik opgroepen bij de bedrijfarts waar hij mij verteld dat hij me hersteld heeft gemeld.
Ik was niet mee eens aangezien ik al hechtingen in mijn eleboog had en heeel veel pijn maar dat maakt niets uit vertelt hij het bedrijf ging toch naar het kantonrechter om een verguning aan te vragen om mij te onslaan ivm het niet kunnen doen wat in mijn contract stond. Als je ziek bent kan dat niet blijkbaar, 9 mandan laten (gedwongen nonaktief op 25% loon) was ik mijn baan van 12.5 jaren kwijt.

Wat ze moeten doen en wat ze werkelijk doen is anders.
Na twee jaar ziekte kunnen ze een procedure starten. Daar heeft de herstelmelding eerder negatieve invloed op.

https://www.uwv.nl/partic.../ontslag-na-2-jaar-ziekte

[Reactie gewijzigd door mOTiVe op 23 juli 2024 00:04]

klopt maar ik was geen 2 jaar ziek. 2 jaar minder inzetbaar en 40 uur p/w op een andere functie. Ik was volgens mij 1 of 2 week ziek voor de operatie.
Maar uiteindelijk is het goed gekomen omdat ik nu een beter baan heb op kantor ipv op een lopende baan. Minder fysiek werk dus prima om te doen met een 15%-25% WAO uitkering.
Ook in de wereld van verpleging en artsen lopen er rotte appels rond helaas, erg jammerlijk dat je ervaring negatief was. Maar je kunt het niet totaal aan die knuppel ophangen - er zat duidelijk meer rots in dat bedrijf, ik denk niet dat je daar nog eens 12,5 jaar voor had willen werken.

Je ervaring betekent ook niet dat het merendeel van de bedrijfsartsen het belang van het bedrijf voortrekken.
Een bedrijfsarts is wat anders dan een verzekeringsarts van het UWV.
Met beiden heb ik slechte ervaringen, omdat ze me ondanks een teruggekeerde zware hernia weer aan het werk hebben gezet (net voordat de 2 jaar ziekteverlof waren afgelopen). Van de specialist moest ik zoveel mogelijk liggen of lopen. Zitten en stilstaan moest ik vermijden. Helaas bestond mijn werk toen voor het grootste deel uit zittend en staand werk. Na een paar uur ben ik flauwgevallen van de pijn en per ambulance naar het ziekenhuis gebracht. Volgens de bedrijfsarts was dat nog steeds aanstellerij.

Onder artsen heb je rotte-appels, die lijken dan als bedrijfsarts of verzekeringsarts bij het UWV te gaan werken. Een half jaar later ben ik op een andere functie teruggekomen. De bedrijfsarts die me toen moest begeleiden was uiterst voorzichtig. Een bezoek bestond uit een handje geven en zeggen dat het niet beter ging (zenuw is blijvend beschadigd). Nog een handje geven en weer naar huis. Mede dankzij de bedrijfsarts ben ik nu voor 50% afgekeurd.

Inmiddels werk ik voor een ander bedrijf en doe ik mijn werk vanuit huis. Op slechte dagen kom ik mijn bed moeilijk uit (dan werk ik daar). Op goede dagen kan ik zelfs buiten op pad om bordjes, panelen, tel-sensoren enz. te controleren en schoon te maken of te (laten) vervangen. Tijden kan ik nu volledig zelf indelen en het werk is super afwisselend. Bovendien aan te passen aan de conditie van de dag.
Met salaris, schade vergoeding en (verzekerings) uitkeringen ben ik er financieel zelf op vooruit gegaan, maar dat lever ik graag weer in voor een goede rug en pijnvrij leven.
Zelf het omgekeerde meegemaakt. Ziek thuis maar toen ik goed genoeg was om te gaan werken gemeld dat ik ging terugkomen. Bedrijfarts deed heel moeilijk daarover totdat ze gecorigeerd werd dat een werknemer die zich goed genoeg voelt niet alleen het recht, maar ook de plicht heeft van terug te komen. Arts heeft zich achteraf ook persoonlijk verontschuldigd.
Vervelend voor je, maar je kunt niet jouw persoonlijke slechte ervaring aanvoeren als ondersteuning voor het idee dat ALLE bedrijfsartsen of zelfs maar de meerderheid zo handelen (waar ik op reageerde). En het klinkt alsof het er sowieso niet zo netjes aan toe ging in dat bedrijf.

En je hebt het over een bedrijfsarts, niet over een verzekeringsarts. Voor het bedrijf heeft het wellicht nut om je er uit te schoppen, en die zullen dan druk op een bedrijfsarts zetten. Maar een verzekering gaat dus niet met dat spelletje meespelen, want dat kost ze uiteindelijk veel meer door steeds terugkerende klachten.
Bedrijfsartsen worden betaald door het bedrijf en zullen dus in eerste instantie hun werkgever tevreden willen houden en in tweede plaats pas de patiënt.
Nogmaals, ik reageerde op een comment over verzekeringsartsen, niet bedrijfsartsen.
Dat is echt heel naïef!
Toevallig ken ik iemand die recent ook een hele keuring etc moest ondergaan.
En dat gaat echt niet zoals het moet. Het liefst sturen ze je zo snel mogelijk weer aan het werk.
Draait allemaal om geld niet om het welzijn van de mensen. Zieke mensen die in dienst zijn kosten geld en zo denken al die instanties.
Hetzelfde geldt voor een bedrijfsarts, daar hoor je ook verschillende verhalen over, want je moet maar net de juiste treffen.
Tsja, tot zo ver de theorie. In de praktijk zijn de UWV-artsen duidelijk verzekeraars. Ik heb het niet alleen mee moeten maken met mijn partner maar ook van insiders begrepen. Ging in casu om een ziekmelding als gevolg van zwangerschap. Dat er een verband was destijds was tamelijk evident, doch luidde het besluit dat mijn partner wel ziek was maar niet als gevolg van zwangerschap. Maar dat je een tik krijgt van een bevalling met een dood kindje waarbij je ook zelf bijna het loodje legt en op de IC landt leek ons wel verband houden met die zwangerschap. Met succes bezwaar aangetekend en de toevoeging 'als gevolg van zwangerschap' gekregen. Was voor ons een principe-ding, later bleek dat de uitkering dan ook hoger is. Dat is ook de reden, zo heb ik me later laten vertellen, dat het UWV altijd probeert de link met zwangerschap af te wijzen (in eerste instantie).
Maar je vergeet 1 verschil.
Deze verzekeringsarts is in dienst van een bedrijf, die werkt dus niet ten dienste van jou.
Ja, ze mogen geen medische gegevens van jou verstrekken aan het bedrijf. Het beroepsgeheim blijft van kracht, maar ze zijn er niet voor jou.
In de praktijk wordt daar jammer genoeg vaak anders tegenaan gekeken, vooral in de bouw.
Aan het werk te houden. Ten eerste zijn dit gewoon artsen die een eed afgelegd hebben, die moeten zich aan dezelfde ethiek houden als andere artsen.
Dat zo'n arts niet aan je werkgever mag vertellen wat je mankeert en met hem bespreekt betekend natuurlijk niet dat die vent verder geen neiging naar de belangen van het bedrijf kan hebben in zijn handelen.
Die eed is wel aan enige inflatie onderhevig. Kijk maar naar plastisch chirurgen.
Zo'n verzekeringsarts/arbo arts is vaak iemand die wel een echte gepasioneerde arts is maar die het gedoe van runnen van een praktijk en de weekenddiensten niet ziet zitten. Meer arts dan ondernemer zeg maar.

[Reactie gewijzigd door mashell op 23 juli 2024 00:04]

Een arbo arts is een basisarts (6 jaar studie geneeskunde), en een bedrijfsarts is een arts die na zijn basis opleiding geneeskunde nog een vierjarige medische specialisatie gevolgd.

Het is dus geen 'HBO opleiding'
Je hebt totaal geen idee wat een arbo arts is.
Je kunt het vergelijken met een bedrijfsarts. Deze is onpartijdig.

Je kunt overigens in beroep gaan als je als bedrijf, of persoon, het niet eens bent met het medische oordeel van de betreffende arts. Het gaat er juist om dat het medische oordeel niet afhangt van 1 iemand (bedrijf/huis arts), en hiermee altijd een tweede profesionele blik word geworpen op het oordeel.
Bedrijfsarts onpartijdig??

Nou die van mij was "gewoon" een ingehuurde die heeele goede contacten had met mn werkgever. Bonussen, vakanties, briefjes.

"In principe onpartijdig, of ZOU zo moeten zijn" klopt eerder.
Als je het niet eens bent met het oordeel van de bedrijfsarts kan je bij een onafhankelijk verzekeringsarts een zogenaamd 'deskundigenoordeel' aanvragen. Dat oordeel gaat boven dat van de bedrijfsarts.
Vervelend om te horen dat je dit is overkomen,

Maar gelukkig is dit de uitzondering op de regel. Verder heeft @daan! het oplossende antwoord op je probleem.
Kun je aantonen dat dit de uitzondering op de regel is?

Een verzekeringsarts van het UWV hoeft ook niet onpartijdig te zijn. Uiteindelijk moeten ze allemaal eten en hun vaste lasten betalen, zoals de hypotheek. Linksom of rechtsom zal het geld daarvoor er moeten komen... artseneed of niet. Voor geld doen mensen veel...
Er staat op papier dat ze onpartijdig zijn.

Op papier staat ook dat je je hand moet uitsteken als je afslaat op de fiets. Neemt niet weg dat veel mensen dit niet doen. Ik snap je punt.

Echter blijf het zo, dat ze aangenomen worden om onpartijdig te zijn.

Het volgende zou wel een onpopulaire uitspraak zijn, maar vergeet niet dat jijzelf ook partijdig bent en de zaak altijd gekleurd ziet.
Mwah, ondertekenen alsof het bedrijfsarts is, terwijl het gewoon basisarts is...

En sinds de AVG ingevoerd is, zal een representant van een bedrijf ook zeggen dat ze zich daaraan houden, terwijl het voor problemen kan zorgen als je op het tegendeel wijst, zodat zo'n wet averechts kan uitpakken.

Tja, partijdigheid, het is een belangenspel. Een beslissing kan het gevolg zijn van belangen waar je geen weet van hebt.
Ken ik ook, nu hebben we een die echt onpartijdig is bij deze werkgever.
Zelfs heeft hij mij naar huis gestuurd omdat ik veel te snel op het werk was naar een double gebroken been.

Was wel unverwacht dus ze zijn niet allemaal voor het bedrijf.
In het bedrijfsleven hebben ze de wet "poortwachter", als je door je rug bent gegaan belt je manager je dagelijks met de vragen of het goed gaat en of je de volgende dag weer aan het werk kan.
Bedrijfsartsen kunnen daar ook wat van, die zouden in het velang van de zieke moeten werken maar eigenlijk proberen ze je veel te snel beter te verklaren. Alleen onafhankelijke artsen komen op voor de welzijn van de zieke.
Het is net welke bedrijfsarts / verzekeringsarts je treft. Wellicht ook of diegene verstand heeft van de oorzaak (welke ziekte / beperking) van de ziekmelding.
Uiteraard willen ze zo min mogelijk mensen in een WIA hebben, maar het aan het werk zetten van mensen die niet in staat zijn om te werken heeft op langere termijn geen nut.
Hoewel de regels wel strikt zijn, wordt er gekeken naar arbeidsvermogen op basis van het laatst verdiende loon en de mogelijke belastbaarheid.
Kan dus betekenen dat als je €5000 per maand verdiende je sneller arbeidsongeschikt kan worden verklaard dan iemand die €2000 per maand verdiende. Het blijft een verzekering met voorwaarden die niet altijd "menselijk" is.

[Reactie gewijzigd door Myliobatis op 23 juli 2024 00:04]

De uitkeringsinstantie krijgt een boete. En wie zullen dat merken? Uiteindelijk de uitkeringsgerechtigden (want minder geld beschikbaar) en/of de belastingbetalers (want meer geld nodig om de begroting rond te krijgen).

Vind het overigens wel schandalig dat een overheidsorgaan dat naast medische gegevens ook verantwoordelijk is voor de polisadministratie (register Nederlandse inkomensgegevens) zich zo lang niet aan de wet kan houden. De wet is in mei 2016 van kracht geworden, waarbij men tot mei 2018 de tijd had om de bedrijfsvoering aan te passen. We zijn inmiddels ruim 3 jaar verder sinds het ingaan van de wet en ruim een jaar na de laatste deadline. Als ik mijn eigen verplichtingen op deze manier niet was nagekomen had ik allang de deksel op de neus gekregen.
Ik vind het schandalig dat je je eigen persoonlijke verplichtingen durft te vergelijken met het aanpassen van een gigantisch ICT systeem wat enorm onder druk staat om maar zo min mogelijk fouten te maken, omdat het anders alsnog verguisd wordt door mensen als jij. Niet dat ik daarmee alles wat het UWV doet goed probeer te praten, maar het is altijd zo ontzettend makkelijk schieten.

[Reactie gewijzigd door Bansheeben op 23 juli 2024 00:04]

Maar je vindt het niet schandalig dat een organisatie zo groot en cruciaal als het UWV niet in staat is om zich aan de Nederlandse en Europese wetgeving te voldoen?...
Als Jorgen de wet breekt is dat jammer, als het UWV dat doet (en ruim 3 jaar lang voordat ze aankondigen er maar een keer wat aan te gaan doen) is het schandalig, gek dat er geen gevolgen aan zitten voor de verantwoordelijken die dergelijk wanbeleid uitvoeren om expres drie jaar lang de wet te breken.
Nee, ik begrijp dat juist een grote ICT organisatie traag, log en lomp is. En de Nederlandse wetgeving is dat zeker niet met al onze uitgebreide en zeer ingewikkelde bureaucratie. Dat mensen van de zijlijn, gespeend van enige relevante vorm van ICT kennis, daar dan iets over roepen, verbaasd me niet zozeer, maar ik vind het wel jammer. Zoals ik al zei, roeptoeteren over hoe dingen niet goed gaan is erg makkelijk. Daadwerkelijk een proces verbeteren is hele andere koek.
Dat is al een stukje genuanceerder dan je het eerst zei ;)
Dat het lastig is om aan het roer van de UWV IT afdeling te staan lijkt me voor iedereen duidelijk, dat is echter geen excuus om jarenlang niet aan de wet te voldoen en dan pas na 3! jaar aan te kondigen dat je van plan bent daar eindelijk wat aan te doen, op zijn minst was dat bericht 3 jaar geleden te verwachten ipv nu pas.

Dat iemand dan roept dat hij/zij nogal teleurgesteld is in het presteren (of het gebrek...) van het UWV is lijkt mij niet 'schandalig' maar gewoon te verwachten en normaal.
Je hebt geen IT kennis nodig om te begrijpen dat een rechter niet luistert naar 'ja maar het is wel moeilijk hoor' als excuus waarom je je niet aan de wet houdt, waarom zou dat bij een grote organisatie anders moeten zijn volgens jou?
mensen worden wel ter verantwoording geroepen en soms uit functie gezet, maar dan komen ze heel blij ergens anders weer aan de bak. Want zomaar ontslaan kan natuurlijk niet en hopen dat diegene zelf opstapt is vrijwel altijd ijdele hoop :)
Ik denk dat je hiermee de plank volledig misslaat. Of je het systeem voor 100 of 100.000 mensen moet aanpassen, doet er niet toe. Dat is precies dezelfde hoeveelheid werk in de software. Daarnaast is dit een overheidsorgaan dat zeer delicate gegevens omtrent gezondheid en inkomen verwerkt. Daarom vind ik het schandalig dat het nog steeds misgaat.

Ik haal enkel mijn privésituatie aan ter illustratie dat ditzelfde UWV wel van mij eist dat ik mijn gegevens juist aanlever, maar zijzelf daarna mijn privacy niet waarborgen.
Geld voor het functioneren van het UWV komt niet uit hetzelfde potje als de verstrekte uitkeringen. Dat zou een perverse prikkel zijn om alles maar af te wijzen en het geld zelf te houden.

De medewerkers merken het meeste van zo'n boete: er is minder ruimte voor de verbetering van werkomstandigheden en voor lonen. Iedereen die iets bij het UWV moet regelen merkt dat in theorie, want de dienstverlening wordt er niet beter op.

In de praktijk hoef je geen verschil te verwachten, geen kostenbeheersing, disfunctioneel en incompetent als het UWV nu al is.

Dus wat mij betreft gewoon beboeten voor alles wat fout gaat, ik zie geen reden om coulance te bieden op basis van resultaten uit het verleden. Ergste wat er gebeurt bij capaciteitsgebrek is dat mensen onterecht geld krijgen.

[Reactie gewijzigd door Cio op 23 juli 2024 00:04]

Als de dienstverlening slechter wordt, merk je dat direct (klantcontact) en indirect (gedoe met uitkeringen) dus ook.

Misschien niet zo zwartwit als ik in eerste plaats stelde, maar uiteindelijk merken we dat sowieso.

Ergste is onterecht geld krijgen? Wat denk je van onterecht géén geld krijgen? Of te goeder trouw geld uitgeven wat je daarna moet terugbetalen.
Sorry, maar je stelt letterlijk dat er minder geld is voor uitkeringen als het UWV een boete krijgt. Met dat soort logica kan je roepen dat een BTW verhoging naar 50% geweldig is, want dan blijft er meer geld voor onderwijs over. De koppeling die je maakt is misleidend en raakt de kern van de vraag of zo'n boete zin heeft!

Dan over het 'onterecht geen geld krijgen': als het UWV geen tijd heeft om goede argumenten te verzinnen voor het weigeren van een uitkering, dan wordt een aanvraag goedgekeurd.

Ze mogen zo'n beslissing niet zomaar herzien, stukje rechtszekerheid. Tenzij je bij de aanvraag hebt gelogen (dus de basis van de beslissing klopt niet en dat is niet de schuld van UWV) hoef je dus niet zomaar terug te betalen.
Het is niet zo dat het budget van het UWV naar ratio wordt verdeeld over uitkeringsgerechtigden. En het is dus ook niet zo dat uitkeringen worden verlaagd als het UWV minder geld heeft (het UWV bepaalt niet de hoogtes van uitkeringen, die worden door de staat bepaald).

Overheidsinstanties moeten boetes uit hun eigen budget betalen en als ze daar niet in slagen, zullen ze in Den Haag om meer geld moeten vragen. Dat heeft weer allemaal (politieke) consequenties, en dat is de stok achter de deur waardoor boetes die overheidsinstanties aan andere overheidsinstanties opleggen effectief zijn. Het is allemaal ons belastinggeld, maar dat zit gelukkig wel in verschillende potjes, en die potjes communiceren niet met elkaar (maar wel allemaal met de staat).
En het boete geld is betaald aan den Haag. Cirkeltje rond en niemand die er iets verder iets van leert ;)
Naar wie gaat dat geld van die boete dan? Denk je dat "De Autoriteit" dat in zijn kontzak stopt? Lijkt me toch dat dat ook weer terug komt bij "de belastingbetaler".

[Reactie gewijzigd door Gamebuster op 23 juli 2024 00:04]

Juist ja, dat geld komt bij ons terug. Bij de volgende aangifte inkomstenbelasting komt een apart kopje "Korting UWV boete van AP". Dit wordt dan in mindering gebracht wanneer je bij moet betalen of je krijgt het extra waneer je terug krijgt. O-)
Ja precies, net onder het kopje “Kosten UWV door boete” en het kopje “korting door inkomsten uit verkeersboetes”

[Reactie gewijzigd door Gamebuster op 23 juli 2024 00:04]

Dat hoop je. Hoevaak komen de miljardeninkomsten uit verkeersboetes direct terug bij de weggebruiker? Btw gaat alleen omhoog, lastenverlichting betaal je aan de andere kant van het spectrum ook weer zelf. Ik hoop dat je gelijk hebt hoor.
Het geld verdwijnt niet, het gaat ergens heen. Lijkt me toch dat zoiets gewoon in te zien is, hoeveel geld er binnen komt en waar het dan weer heen gaat.
Het UWV heeft al de tweetraps autorisatie op het werkgeversportaal al enige tijd ingericht via E-herkenning.
Er is nu alleen nog een overgangsperiode voor de werkgevers.
https://werkgeversportaal.uwv.nl/iam/inloggen
dat is natuurlijk het lastige aan een overheidsorgaan. De overheid krijgt het geld dat betaald moet worden via de boete, maar dezelfde overheid (danwel via een sub-orgaan) moet de boete betalen. De uitkeringen zullen niet lager worden, dat is allemaal via de overheid zelf bepaald. Wat je in de praktijk dus krijgt is een extra post op de begroting van UWV en dat moet verantwoord worden. Want de begroting is al bepaald door de ministeries. Uiteindelijke effect is dat Den Haag boos wordt. UWV sorry zegt en verbetering beloofd.

Is er een betere manier om een overheidsorgaan aan zijn verplichtingen te laten voldoen? Je zou kunnen zeggen dat de burgers het geld van de boete moeten krijgen, maar bij een boete van 1 miljoen krijg je ongeveer 5 cent uitgekeerd als burger (1mln delen door het aantal burgers). Daar wordt jij als burger niet vrolijk van, daarnaast gaan ergens anders (basisverzekering) de kosten omhoog met diezelfde 5 cent (maar waarschijnlijk meer) omdat die boete ergens vandaan moet komen. Is het wel uit de reserves van de staat, is het wel het verhogen van de staatsschuld.
Het AP deed in 2017 onderzoek. Er is in oktober 2018 een last onder dwangsom opgelegd. En nu, op 1 augustus 2019, roept het UWV dat ze aanpassingen gaan doen.

Als je, als werkloze, 1 dag te laat je overzicht van sollicitaties bijwerkt wordt een deel van je uitkering ingehouden.

Als jouw persoonsgegevens buitgemaakt zijn bij misbruik van de UWV site krijg je een mailtje waarin nog niet eens "sorry" staat.

Degene die verantwoordelijk zijn bij het UWV moeten zich kapot schamen - dat doen ze niet, want ze blijven gewoon in hun ivoren torentje zitten. En de minister maakt die top enkel nog wat breder in de hoop dat er wat meer signalen uit het UWV naar de minister komen wat er nu mis is. Yeah right.
Anoniem: 426269 @Calypso1 augustus 2019 13:23
Ja precies. En of die dwangsom er wat aan doet, laat staan een nieuwe dwangsom voor dit. Als ze die willen/moeten betalen, dan gaat het UWV gewoon nog duurder worden, de belastingbetaler betaalt wel.
Voordat die aanpassing zich naar iets tastbaars materialiseert ben je ook vast wel weer een jaar verder. Bij de overheid zijn dingen die een gemiddelde webdevelopper in twee dagen in een website propt, jarentrajecten.

[Reactie gewijzigd door Koffiebarbaar op 23 juli 2024 00:04]

Alsof die verzekeringsartsen daar tijd voor hebben. Er zijn nu al gigantische achterstanden bij (her)keuringen. Daarnaast is er een groot tekort aan verzekeringsartsen. Ik snap wel dat dit gedaan word onder supervisie van een verz. arts maar ik neem aan dat er nog wel een handeling van deze persoon verwacht word.
Het UWV moet iemands verzuim beoordelen om te kijken of een werknemer in aanmerking komt voor een ziektewetuitkering. Dat mag echter alleen onder verantwoordelijkheid van een arts, maar dat deed het UWV niet.
Nee, dat hebben we gemerkt! En als het al een arts is, is het geen arts met qualificaties om depressie, suicidaal gedrag en burnouts to beoordelen. Heeft bij ons 1.5 jaar moeten duren met bijna een rechtzaak tot gevolg en een hoop pijn bij de belasting aangifte dit jaar omdat alles over die periode in 1x is uitgekeerd!

UWV is 1 grote aanfluiting die je niemand toewenst. Uiteindelijk is mijn partner voor 80% afgekeurd, maar was voorheen "niet ziek genoeg" en we deden niet genoeg aan de sitatuatie volgens het UWV. Wat moet je dan als je meer dan een jaar moet wachten voor een psycholoog? En er vervolgens uit wordt gegooit omdat het GGZ geen ruimte meer heeft?

Niet alleen UWV aanpakken, ook de gezondheidszorg!
Het werd tijd..
eind augustus 2016 lag ik in het ziekenhuis ivm hartinfarct ,die dag ook doorgegeven aan het uwv.
eind september ergens voor gebelt "uw ziekte melding is hier onbekend" wtf..
had het papier met de ziektemelding hier thuis liggen van 30 augustus..

ze moeten de interne communicatie eerst eens verbeteren.
Wel jaa, gooi er maar boetes tegenaan, alsof het UWV dáár wat van merkt...

Die zeggen gewoon: "Oh uitkeringsgerechtigden, wij hebben tekorten, jullie gaan gewoon nog eens 5% erop achteruit zodat wij het kunnen volhouden"....

De vorige boete kwam ook een aantal maanden voordat er een verlaging van 80% naar 70% van het minimumloon aankwam.
Dus straks zit ik op 60% van het minimum? Of mag ik dit jaar nog uitzingen met 65%?
We zullen zien maar het UWV gaat hier niets van voelen, dit gaat doorberekend worden naar de mensen die zichzelf niet kunnen verdedigen, mensen die 100% zijn afgekeurd en vervolgens steeds minder krijgen om hun reet mee te vegen.

Bedankt staat. Heel erg bedankt.
De hoogte van uitkeringen wordt bepaald door de wet.
Het UWV geeft daar alleen uitvoering aan.
Als uitkeringen structureel verlaagd of verhoogd worden dan komt door wetwijzigingen van de regering goedgekeurd door het parlement
Ik zei het misschien vanuit het perspectief van UWV, maar dat snapt iedereen ook wel die bij hun zit dat ze zelf de wet niet veranderen, en zelf niet de uitkeringen aanpassen.... Moet echt elk bijtje en bloemetje genuanceerd in beeld komen?
Eigenlijk is dit artikel geen tweakersnieuws. De ziekmeldingen en beoordelingen hebben niets te maken met de GDPR of AP. Dat het proces verbeterd moet worden, lijkt me duidelijk, maar is geen privacy issue. De dwangsom voor het werkgeversportaal is een technisch probleem, maar was al langer bekend.
Pas wanneer die oplossing er is of de AP die dwangsom gaat vorderen is er nieuws.
Of heb ik iets gemist in dit artikel?
UWV voldoet niet aan de beveiliging van ziektemeldingen (verwerking medische gegevens) die in AP en GDPR beschreven staan. Dat jij dat interpreteerd als "heeft niks te maken met...." is mij een raadsel.
Ik heb inderdaad iets gemist.
Het werd mij niet meteen duidelijk dat de behandeling van ziekmeldingen ook onder de GDPR valt, zoals ook al aangegeven door 11supplier hierboven.
Wat heeft het AP er nou mee te maken of een aanvraag door een arts of door een stagiair wordt beoordeeld?

Op dit item kan niet meer gereageerd worden.