Er is geen discussie over eelt op je ziel. We hebben het hier niet over millennials met een beschermde opvoeding die nooit zijn tegengesproken. Die hebben inderdaad wat extra eelt nodig. Dit gaat om iets dat veel dieper gaat. Iemand wordt compleet vertrapt. Je gelooft dat je stinkt, lelijk bent, dom bent, vervormd bent, overal slecht in bent. Mensen sissen, lachen, laten je vallen, beschieten je met propjes kwat, rochelen in je gezicht, springen per ongeluk bovenop je bij gym, breken je spullen, stelen je spullen, of gooien het weg. Ze halen je aan, om je vervolgens en masse af te breken. Elke dag, jaren lang. Dit heeft niets met eelt te maken, dit is pure vernietiging. Dat is pesten.
Onder aan de streep ben ik heel veel kwijt geraakt. Ik heb jaren problemen gehad met het maken van vrienden, kan vooralsnog geen stabiele relatie opbouwen, heb in het verleden alles gemeden wat anderen leuk vinden. Uitgaan, festivals, feestjes, familiebezoek. Ik had pleinvrees, telefoonvrees, praktisch elke vrees die te maken heeft met je zelfbeeld was bij mij aanwezig. Echter, ik ben op een bepaald moment zodanig met mezelf geconfronteerd dat ik al op jonge leeftijd realiseerde dat dit niet de "ik" was die in me zat. Dat heeft er toe geleid dat ik constant aan zelfreflectie ben gaan doen en op die manier ben ik langzaam maar zeker uit het gat gekropen.
Het grootste probleem was het gebrek aan zelfspot. Niet iedereen is er op uit om je te kwetsen, maar als je jong bent en de hele klas terroriseert je in meer of mindere mate voor zo'n 4 tot 5 jaar, dan weet je op een bepaald moment niet meer wat wat is. Je maakt geen onderscheid meer tussen banter of echt kwade bedoelingen. Het gevolg is dat je je afzondert en eigenlijk alle sociale karakteristieken achter laat. Daar begon ook mijn gameverslaving. Anonimiteit + D2 en daarna World of Warcraft, ik heb jaren geen daglicht gezien.
Het probleem met pesten is, dat het wonden achter laat. Een beetje sportieve woordenwisseling kan scherp zijn, maar zonder intentie om te verwonden. Dat bestaat bij pesten niet, sterker nog, de intentie is om je zo veel mogelijk pijn te doen, omdat het kan. Daar is dus geen sprake van eelt. Je doet ook geen work-out met spikes op je barbell.
Ik ben mezelf pas gaan ontwikkelen op het gebied van zelfspot/humor toen ik stopte met HBO (Ik heb VWO, met enige vertraging) en de IT in ging, waar ik eigenlijk nooit het gevoel heb gehad dat de ruwe omgang bedoeld was om te kwetsen. Ik was toentertijd al een stuk stabieler, maar ten opzichte van het schoolse groepsgedrag, wat helaas op elk niveau nog plaats vond, was de IT echt een verademing. Misschien omdat hier veel alternatieve personen werken, ik vond vooral dat ik eindelijk normale mensen tegen kwam. In de IT zijn ook de laatste scherpe randjes verdwenen. Mijn ouders die beiden kanker kregen en de dood van mijn vader daaropvolgend, zetten alles nog eens extra in perspectief.
Het zit hem vooral in je wilskracht, mogelijk ook een mate van intelligentie (geen schouderklopje voor mezelf, maar ik ben uiteindelijk op m'n 30e naar een psycholoog gegaan om er eens over te praten en die was verbaasd dat ik er zelf uit was gekomen). Kruip je uit het gat waar je in zit, dan zijn je ervaringen absoluut een toegevoegde waarde. Je bent minder stressgevoelig, je relativeert makkelijker en incasseert makkelijker. (zie ook @
Unsocial Pixel hieronder) Niets doet je wat (en dan heb ik het niet meer over het opkroppen van emotie, want dat ken ik ook heel goed, maar echt het laten afglijden van zaken die irrelevant zijn). Kom je er om wat voor reden dan ook niet uit, dan betekent het eigenlijk dat die wonden niet genezen daarop volgt depressie en bijv. zelfmoordneigingen.
Mensen die schermen met eelt op je ziel als het gaat om pesten, kunnen zich simpelweg niet verplaatsen in een situatie waar alleen wanhoop bestaat. Ze redeneren vanuit hun volwassen hersenen, rationaliseren met hun onbeschadigde zielen, vanuit hun perfect verlopen levens. De enige tegenslagen die zij over het algemeen zelf hebben meegemaakt zijn lauw bier op een zomerse dag of een blauwe duim bij het ophangen van een schilderijtje.
Overigens zijn er natuurlijk verschillende gradaties van pesten. Waar ligt de grens? Bij die vader die denkt dat één pestkop al betekent dat zijn zoon "gepest" wordt, of ligt het misschien op het vlak waar het om klassikaal terroriseren gaat? Dat laatste was het bij mij. Ik beschouw het eerste niet als pesten. Daar zullen de meningen over verdeeld zijn.
[Reactie gewijzigd door Oyxl op 22 juli 2024 23:48]