Het grootste verschil tussen cryptomunten en gefiateerd geld is dat er geen geld 'gecreeerd' kan worden anders dan door 'mining'. Als je het bankwezen kent, weet je dat banken geld met geld creëren wat een wezenlijke machts- en parasitaire positie met zich mee brengt. Geld kan uitgeleend worden wat bij cryptomunten niet meer gaat kunnen.
Sorry, maar ik vind die verschillen dus niet zo spannend, he. De enige banken die daadwerkelijk geld mogen maken zijn de nationale banken - wordt het beter als die het 'mining' noemen in plaats van 'quantitative easing' ofzo? Mining is net zo goed een kunstmatig systeem om waarde toe te kennen, en als de organisatie het nodig acht zou dan ook gewoon de market cap verhoogd kunnen worden of de difficulty naar smaak aangepast kunnen worden.
Bij het tweede fenomeen, leningen, wordt geen geld uit het niets gemaakt - dat lijkt alleen maar zo. Men neemt aan de ene kant pakweg een ton spaargeld in, tegen 1% rente voor de spaarder (ook voorbeeld). Datzelfde geld wordt vervolgens uitgeleend/geïnvesteerd, tegen pakweg 4% rendement. De bank gebruikt het gespaarde geld dan dus om bijvoorbeeld een stukje bedrijf te kopen, en pakt een evenredig deel van de toegevoegd waarde. Van het 4% rendement geeft de bank dan 1% aan de spaarder, de overige 3% is winst. Dat is dus geen geld dat eerst niet bestond, dat is winst uit investeringen in bedrijven/hypotheken.
Nu gaan we datzelfde geintje uithalen met Bitcoin. Iemand heeft 10 Bitcoin en besluit dat het zonde is dat dat niet rendeert. Bedrijf A biedt een dienst aan waar je ze 1 Bitcoin in bewaring geeft, die ze dan voor je gaan investeren, waarvoor je dan 0,01 Bitcoin per jaar krijgt. Bedrijf A investeert dat in Bedrijf B, waarbij ze dus aandelen in Bedrijf B krijgen, die per jaar weer 0,04 Bitcoin opleveren. Bedrijf A draagt braaf die 0,01 Bitcoin af aan de spaarder en steekt de overige 0,03 Bitcoin in eigen zak.
Dat is dus EXACT hetzelfde spelletje, met dezelfde resultaten, maar dan met andere namen en zonder de beschermingen die van toepassing zijn op conventionele banktransacties en investeringen enzo. Alleen de UI is anders, de onderliggende code nauwelijks, om het in IT-termen te stellen.
En of de overheid nu de meest betrouwbare partner voor stabiliteit van een munt is ... (ken uw geschiedenis)
Een overheid is een vertegenwoordiger van een grote groep mensen, waarbij deze mensen in principe allemaal een minuscuul aandeel met stemrecht hebben. Een bedrijf is een vertegenwoordiger van de belangen van een groep aandeelhouders en levert producten of diensten aan derden. Een non-profit organisatie is een vertegenwoordiger van de ideeën (en belangen) van een groep mensen. Iets als een financieel stelsel of zelfs Bitcoin is niet mogelijk zonder enige vorm van organisatie, backbone of leiding (al zijn het maar de forum-moderators of de sysadmins), dus de opties vallen grofweg ergens binnen die drie.
Uit die drie lijkt mij, qua stabiliteit, de eerste dus de veiligste keuze, omdat iedereen in principe vertegenwoordigd is, er geen rare fratsen kunnen plaatsvinden zonder dat er verantwoording afgelegd hoeft te worden, en er geen winstoogmerk zal zijn - immers geld van de overheid is effectief al van iedereen. Een bedrijf een financieel stelsel laten leiden lijkt me zeer onwenselijk, gezien de belangen van de aandeelhouders vaak niet mijn belangen zullen zijn. Een non-profit een financieel stelsel laten leiden lijkt me spannend, gezien je toch afhankelijk blijft van de organisatoren en voortrekkers binnen die groep - zowel qua tijd en energie die zij erin steken als qua belangen die ze erbij hebben.
Bovenstaande juist vanwege de geschiedenis: overheden hebben echt veel betere track records dan bedrijven en NGO's, in veel opzichten, ook al zijn de negatieven excessen potentieel echt heel naar

Het blijft alleen zaak dat de bevolking betrokken en kritisch blijft en zijn vertegenwoordigers terugfluit als er dingen gebeuren die tegen het algemeen belang (of de internationale orde, vooruit) indruisen.