Tot zover een mening van een persoon met privilege en daarom waarschijnlijk verder van de realiteit staat dan minderheden.
Die beweringen worden vooral op twitter gedaan, met het doel om emotie en reacties los te krijgen.
Het zou je sieren als je je tegenstander wat serieuzer neemt en niet gelijk aanneemt dat het om emoties en reacties gaat. In plaats daarvan zou je ook kunnen aannemen dat dit soort issues hem aan het hart gaan en dat hij graag de wereld wil verbeteren. Je hoeft het niet eens te zijn met dat doel, maar het helpt wel de discussie als je men niet als aandachtshoer wegzet.
Het probleem dat meteen naar voren komt is dat een industrie dat zeer seksistisch en racistisch is niet mensen die daar tegen vechten meteen een podium geeft zonder de tegenstanders een kans te geven zich te verdedigen.
Er is zeker veel seksisme en racisme in de industrie. Mensen mogen zich er best tegen verdedigen, maar meestal is het een verhulde ontkenning zonder enig bewijs van het tegendeel, terwijl er zat aanwijzingen zijn dat het wel bestaat. Mensen zijn best open om te luisteren als het een intelligent argument is, maar de meeste mensen stoppen gewoon de vingers in de oren en doen alsof het probleem niet bestaat.
Voor mij is dat vrij logisch. Ik verwacht niet dat in Iran alleen joden of christenen de podium krijgen om hun mening over Muslims te uiten.
Ik snap niet wat je hier bedoelt. Gamers mogen best hun mening geven over andere gamers. Developers ook over andere developers. Mensen van erbuiten mogen ook hun mening geven over de gamesindustrie. Wat de discussie echter niet helpt, is ontkennen dat men seksisme en racisme meemaakt. Wanneer jij als wit persoon zegt "racisme bestaat niet", dan vergeet je toch je eigen positie in de maatschappij, namelijk een waarbij witte mensen geen tot zeer weinig last ondervinden van hun huidskleur. Als je dat standpunt toch wil volhouden, moet je dus met hele sterke argumenten komen waarom dat zo is, en waarom al die ervaringen van anderen dus blijkbaar niet kloppen.
Dan is er nog de inhoudelijke kritiek op games. Een voorbeeld is Tomb Raider die seksistisch is omdat Lara Croft als een playboy model uitziet en net zo gekleed is. Dat is wel waar. Maar als we nou in dat spel mannen als zwarten neerzetten en vrouwen als blanken. Dan zouden we een spel hebben waarin een zeer sexy man in strakke speedo honderden zwarten afslacht. Ik kan me niet voorstellen dat in een dergelijk situatie de blanke man als onderdrukt zou worden gezien.
Eén ander voorbeeld is kritiek dat vrouwen geobjectiveerd worden in spellen waarbij het doel van de held is om ze te redden van de slechteriken. Als we weer de mannen als zwarten zien en de vrouwen als blanken. Dan heb je een spel waarbij jonge zwarte mannen elkaar afslachten en hun leven wagen om een knappe blanke te redden. Het is bijna onmogelijk dat in een dergelijke situatie dezelfde kritiek naar voren zou komen.
Dit is een nogal warrig verhaal waaruit vooral het onbegrip voor de kritiek blijkt.
Natuurlijk moet ook gekeken worden of elke vorm van discriminatie wel echt effect heeft. Als ik kijk naar de struikel blokken die overwonnen moesten worden door de pioniers van de game industrie dan zijn de problemen die mensen zoals Rami aankaarten triviaal. Wanneer je beweert dat vrouwen door triviale problemen games niet kunnen maken, dan is het probleem meer aan vrouwen zelf.
Het is niet aan jou om te bepalen welk struikelblok triviaal is of niet. En uiteindelijk maakt dat niet eens uit.
Het probleem met het acivisme en kijk van Rami is dat het gemakkelijk gebruikt kan worden om de meest onschuldige dingen in een kwaad licht te stellen. Het wordt versterkt en aangemoedigd doordat mensen juist omver buigen voor mensen zoals Rami.
Dat dingen eerst onschuldig leken, wil nog niet zeggen dat ze dat zijn. Het is juist goed om er een goede discussie over te hebben, ongeacht de uitkomst.
Dat mannen bjvoorbeeld fantaseren om slechteriken te verslaan en een mooi vrouwen te redden is onschuldig tenzij je uit de weg gaat om er problemen in te zien.
Dit is dus een mooi voorbeeld van iets dat onschuldig lijkt maar dat niet is. Het probleem is niet dat dit verhaal wel eens gebruikt wordt, maar dat zo ongeveer alle (AAA) games dit soort genderrollen gebruikt. De games die dat niet doen zijn vaak op twee handen te tellen per jaar, 1 als je indies niet meerekent.
Het probleem hiermee is wat mij betreft 3-voudig:
1. Dit is niet erg interessant voor vrouwen, en op die manier voelt een grote groep mensen zich niet aangesproken door de huidige games.
2. Wanneer vrouwen dit soort games toch al spelen, zullen ze vaker denken dat dit de normale genderrollen zijn.
3. 1 en 2 leiden bijna vanzelf tot minder vrouwen in de gamesindustrie, wat weer leidt tot minder creativiteit, en minder games die een universelere, of zelfs een specifieke vrouwelijke groep gamers aanspreekt.
Zelfs als je punten 1 en 2 niet belangrijk vindt, zou je toch moeten erkennen dat punt 3 een probleem is voor alle gamers, vooral degenen die klagen over de lage diversiteit in AAA games.
Nogmaals, als het maar een of twee games waren die er nogal ouderwetse genderrollen op nahouden, dan was het allemaal niet zo'n punt. Het probleem is er omdat minderheden stelselmatig ondergerepresenteerd zijn in de games zelf en in de industrie die de games maakt.
Het is ook allemaal niet zo lastig om op te lossen. Wanneer je een game maakt, vraag je af of het hoofdpersonage echt weer een cis, hetero, witte man moet zijn, of mag het ook wat interessanter? Kan je een character builder in de game stoppen zodat mensen zelf kunnen kiezen? En dat is uiteindelijk wat de meeste activisten op dit gebied willen, meer keuzevrijheid en een groter bewustzijn bij ontwikkelaars dat er andere opties zijn dan de standaard witte man.