Onderzoekers willen moeilijkere navigatie in games door verval in hersenen

Onderzoekers willen dat gamers meer worden gestimuleerd om zelf in een gamewereld te navigeren zonder hulpmiddelen zoals een kompas. Dit leidt tot een groei van de hersencellen in de hippocampus. Bij fps- en actiegames met zulke hulpmiddelen neemt het aantal hersencellen af.

De onderzoekers hebben drie studies uitgevoerd, waarbij elke groep respondenten een ander genre games moest spelen. Daarna zijn bij iedere groep hersenscans uitgevoerd. Een groep kreeg enkel 3d-platformgames voorgeschoteld, waaronder Super Mario 64. Uit de mri-scans blijkt dat deze groep een groei van de hippocampus heeft, of in ieder geval een groei van de aan de hippocampus grenzende entorinale schors.

Het tegenovergestelde effect blijkt op te treden bij de onderzoeksgroep die enkel fps-games zoals Call of Duty, Battlefield, Killzone en Medal of Honor heeft gespeeld. Bij gamers uit deze groep blijkt volgens de hersenscans sprake te zijn van een afname van de grijze hersenstof in de hippocampus. Dit bleek ook te gelden voor de derde groep, die actie-rpg's zoals Dead Island of Borderlands 2 speelde.

De verklaring voor deze verschillen ligt in de mate waarin de games een beroep doen op cognitieve oriëntatie- en navigatievaardigheden van de spelers. De 3d-platformgames vragen van gamers om verbanden tussen kenmerken in het landschap te herkennen en op basis daarvan een route uit te stippelen om verder te komen in het spel. Dit stimuleert juist de hippocampus, het gebied in de hersenen dat een rol speelt bij emoties en het geheugen, en ons helpt om te oriënteren en te navigeren.

Bij shooters en actie-rpg's is volgens het onderzoek veelal de mate waarin het cognitieve navigatievermogen van games wordt aangesproken, beperkt. In deze games is, ook bij een open wereld, veelal sprake van een ingebouwd navigatiesysteem dat vaak grotendeels al een route voor de gamers uitstippelt. Gamers navigeren hier bijvoorbeeld door een uit het hoofd geleerde set instructies, mede op basis van eventuele hulpmiddelen zoals een kompas of waypoint-systeem. Hierdoor worden gamers niet aangemoedigd om via hun hersenen een cognitieve representatie te vormen van de omgeving in de game, en al doende te navigeren aan de hand van kenmerken in het landschap.

Op het moment dat gamers deze cognitieve representatie van de ruimtelijke omgeving in een gamewereld niet maken, leidt dat tot een stimulans van het gebruik van de nucleus caudatus, een onderdeel van het striatum in de hersenen. Dit is min of meer de tegenhanger van de hippocampus, en werkt als een soort autopiloot die we gebruiken om de weg naar het werk te vinden of om te weten wanneer het tijd is om te eten. Het striatum helpt ons ook bij het vormen van gewoontes, waardoor we niet verleren hoe we bijvoorbeeld moeten fietsen.

Het probleem is volgens de onderzoekers dat 85 procent van de gamers de nucleus caudatus meer stimuleert dan de hippocampus. De nucleus caudatus wordt bijvoorbeeld aangesproken bij het nemen van beslissingen als ergens snel op gereageerd moet worden. Het meer stimuleren van de nucleus caudatus leidt weliswaar tot een verbetering van het visuele kortetermijngeheugen en zorgt ervoor dat er snellere beslissingen kunnen worden genomen, maar dat heeft wellicht een prijs: een achteruitgang van de hippocampus. En uit ander onderzoek is gebleken dat mensen steeds meer gebruikmaken van de nucleus caudatus als ze ouder worden. Daardoor worden taken waarvoor de hippocampus nodig is, zoals navigeren, steeds meer een uitdaging voor oudere mensen.

Dit deel van de hersenen is een van de eerste delen van de hersenen die worden aangetast bij de ziekte van Alzheimer. De onderzoekers raden mensen met bijvoorbeeld Alzheimer of Parkinson, die relatief een verminderde hoeveelheid grijze stof in hun hippocampus hebben, af om actiegames te spelen. Ze zien graag een ander design van actiegames, waarbij gamers minder worden gestimuleerd om te navigeren via een al min of meer voorgeschotelde route of een ingame-gps, waardoor hun eigen cognitieve vaardigheden meer worden gestimuleerd.

De entorinale schors is belangrijk voor de codering en opslag van informatie voor het langetermijngeheugen; dit gebied grenst aan de hippocampus. Grijze hersenstof is de verzamelnaam voor cellen en neuronen die in de hersenen verantwoordelijk zijn voor het verwerken en opslaan van informatie. Het is de tegenhanger van witte stof; dat zijn zenuwcellen die in de hersenen zorgen voor de overdracht van elektrische signalen tussen de hersencellen.

De onderzoekers van de universiteit van Montreal hebben hun onderzoek gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Molecular Psychiatry, onder de titel Impact of video games on plasticity of the hippocampus.

Reacties (121)

De samenvatting van het artikel gaat voorbij aan een belangrijk punt. De onderzoekspopulatie is opgedeeld geweest in 2 groepen. Zie paragraaf "Spatial vs episodic memory" in de brontekst. Er zijn mensen die typisch de weg in een game leren aan de hand van waypoints, herkenbare structuren enz. Andere die eerder leren onder de vorm van "3 keer links, 2 keer rechts, 2 keer springen en dan ben ik bij het gewenste eindpunt". Het is deze laatste groep van mensen bij wie de hypocampus kleiner wordt. En FPS spellen lenen zich daartoe meer (duidelijke maps, powerups op vaste plaatsen enz) dan open wereld games als mario waar ze naar verwijzen.

[quote]
Het probleem is volgens de onderzoekers dat 85 procent van de games de nucleus caudatus meer stimuleert dan de hippocampus.
[/quote]
De bron zegt dat 85% van de gamers voor FPS achtige games op eigenlijk episodic learners zijn (of worden). Niet dat 85% van de games dat stimuleren. (The study says 85 per cent of gamers who play six or more hours a week have been shown to rely more heavily on this brain structure to find their way in a game.)
Edit: dit was gebaseerd op een typo (games ipv gamers)

Volgende artikel dat het originele onderzoek beschrijft is naar mijn gevoel iets duidelijker dan het bron-artikel waar hier naar verwezen wordt: http://www.cbc.ca/news/ca...eo-games-health-1.4237361

[Reactie gewijzigd door bomberboy op 11 augustus 2017 15:12]

Het artikel van de website van de desbetreffende universiteit zegt dit:

Gaming has been shown to stimulate the caudate nucleus more than the hippocampus; 85 per cent of players rely on that part of the brain to navigate their way through a game.

Kortom, 85 procent van de gamers (niet perse FPS) navigeert op de 'verkeerde' wijze. En dat wordt dus in veel games juist gestimuleerd doordat de games de gamer via bepaalde hulpmiddelen min of meer aan het handje meenemen en door de wereld heen loodsen.

Vandaar ook de oproep van de onderzoekers om spatial strategies meer te stimuleren in games, omdat dat gunstig is voor de hippocampus. Dus meer creativiteit en minder response-based-route-following.

Bedankt voor je reactie, hier schrijf je het wel goed

Kortom, 85 procent van de gameRs

In jouw artikel staat games ipv gamers (zonder r). Daarom had ik het heel anders geïnterpreteerd

Inderdaad, je hebt gelijk. Fixed. Waar de toevoeging van één letter al niet toe kan leiden

Misschien is het woord spelers beter (ook mooier Nederlands, net als spel).

[Reactie gewijzigd door Cerberus_tm op 11 augustus 2017 18:27]

Niet geheel dezelfde betekenis meer tegenwoordig. Een gamer is iemand die computerspelletjes speelt. Een speler kan van alles zijn: Voetbalspeler, Schaakspeler etc etc. Bij gamers heb je het dus maar over 1 groep.

Maar dat is toch niet erg? In deze context was het meer dan duidelijk dat het over computerspellen ging.

Ik denk dat, dit hele 'probleem' onder gamers even terzijde, het een groter probleem is dat mensen in de echte wereld nauwelijks meer 'zelf' navigeren.

Als we in de auto stappen zetten we onze navigatie aan, als we ergens naar onbekend terrein/plek gaan gebruiken we navigatie (in auto of via google maps op onze phone).

Verkeersborden gebruiken we eigenlijk alleen nog maar om een afslag te vergelijken met de afslag die onze navigatie aangeeft. Als iemand van Den Haag naar Groningen rijd en je vraagt ze halverwege op een kaart van NL aan te wijzen waar ze op dat moment zijn zal het gros van de mensen dat echt totaal niet weten omdat hun GPS zo is ingezoomd dat ze enkel max 5km voor zich uit een kaart zien...

Nou is het schijnbaar natuurlijk al langer een probleem geweest... mensen roepen al jaren dat 'vrouwen niet kunnen navigeren' en zelf onder mijn eigen ervaring met mensen is gebleken dat eigenlijk wel minstens 75% van de mensen (die ik ken) totaal geen gevoel voor richting hebben...

Maar ja, laten we lekker focussen op gaming want dat is hot en trending natuurlijk.

Ik kan serieus niet navigeren zonder GPS. Ben er ook heel bewust van (bewust onbekwaam dus). Ben erg blij met een navigatiesysteem, anders raak ik volledig in paniek.

Was vroeger al zo, ver voor het GPS-tijdperk; topografie was echt een drama, heb het nooit écht geleerd en wat ik geleerd heb ook altijd direct weer vergeten. Er zit geen logica in (behalve plaatsnamen 'aan de Rijn' of 'aan Zee').

Ander IRL-voorbeeld waar ik aan moest denken: De vakantieman die vraagt aan Nederlandse toeristen in den vreemde, op de wereldkaart aan te wijzen waar ze nu zijn. Hele volksstammen blijken dan niet eens te weten op welk continent ze zitten...

De hamvraag is: Hoe erg is dat? Er zijn zoveel zaken waar we geen benul van hebben. We rijden bijvoorbeeld ook massaal in auto's waar we nog geen (gloei)bougie van kunnen verwisselen, als we al weten waar die zitten. Ook als je dat wél weet, heb je vaak toch geen bougie of het nodige gereedschap bij de hand, mocht er ooit eentje verwisseld moeten worden. Ik heb al een paar honderdduizend kilometer gereden met verschillende motorvoertuigen. Ik ben een paar keer dicht bij huis gestrand vanwege een leeg batterijtje van de afstandsbediening En één keer in de sneeuw tegen de stoep geschoven waardoor de spoorstang verboog. Op zo'n moment kun je nog zoveel technische kennis hebben, je moet toch hulp van buitenaf inroepen.

wijziging: typo

[Reactie gewijzigd door breakers op 14 augustus 2017 02:22]

Tja en dat is dan ook de moraal van het verhaal.

Wij zijn mensen. We hebben opposable thumbs. We gebruiken tools... daar is niks mis mee.

So what als het gros van de mensen niet kan navigeren... met GPS, kaarten en borden kunnen we ten minste wél de weg vinden op plekken waar we nog nooit geweest zijn. Een kat kan dat niet. Een holbewoner kon dat ook niet...

Iedereen gebruikt computers/smartphones/tablets en ik weet zeker dat er geen ENKEL persoon is die PRECIES weet hoe ELK onderdeel van een van die apparaten werkt van hardware tot software. En so what?

Dat is toch just de kracht van de mensheid? We hebben boeren zodat niet iedereen hun eigen eten hoeft te verbouwen, we hebben bakkers, slagers, supermarkten en koks zodat niet iedereen hun eigen eten hoeft te bereiden. We hebben bouwvakkers, elektriciens, loodgieters, kabelmonteurs, automonteurs, google, wikipedia, etc etc...

Het boeit niet als we bepaalde taken niet meer goed kunnen omdat we deze geautomatiseerd hebben.. wat belangrijk is dat we hetgeen beschermen dat onze unieke kracht is.. en dat is niet onze mogelijkheid om te navigeren in een videospelletje maar onze verbeelding, ons vermogen om te communiceren met anderen, samen te werken, te rationaliseren en relativeren.

Meen ooit gelezen te hebben dat vrouwen eerder herkenningspunten onthouden, en mannen eerder de route zelf.

Hah, het is dus wetenschappelijk bewezen dat veel van de huidige games "dom" zijn.
Ik erger me ook altijd groen en geel aan liniaire "corridor" gameplay.
Vorige maand Far Cry 1 nog maar eens uitgespeeld, zonder minimap

[Reactie gewijzigd door Geekomatic op 12 augustus 2017 12:47]

haha dit doet mij denken aan bijna alle gta delen..

het voornaamste geef mij gta vice city nu en ik navigeer je door de hele stad heen (tussendoor weggetjes en alles)

nu moet ik ook zeggen dat san andreas en gta 5 een stuk groter zijn maar ook daar zal ik de weg grotendeels kennen op basis van punten.

gta is als ik het dus goed begrepen heb een voorbeeld van een goede game in dit onderzoek? (als je de minimap niet gebruikt)

Volgens een literatuurstudie/-review van Koss en Frick uit 2016 is zoiets inderdaad de algemene tendens:

Sex differences in the radial arm maze may also be influenced by the different navigation strategies that males and females use in the maze. Males tend to use geometric strategies, thus navigating based on the shape of the environment, whereas females tend to use both geometric and landmark-based allocentric strategies, thus navigating based on the location of certain objects in relation to the shape of the environment (Williams et al., 1990; Galea and Kimura, 1993; Saucier et al., 2002; Astur et al., 2004; Cherney et al., 2008; Andersen et al., 2012; Grissom et al., 2013).

Volgens Rahman en Koerting (zie ook het artikel in Science Daily uit 2008) correleert ook de seksuele geaardheid van een persoon met de manier van navigeren.

Ah, die goeie ouwe tijd bij The Elder Scrolls Morrowind: Niks punt op kaart, je krijgt een beschrijving van "je gaat bij die stad naar het westen, neemt de 3e weg links en dan bij de grote splitsing rechts, ga dan bij de grote steen van het pad af richting het noorden en als je een boom ziet in de vorm van een dwerg dan ben je er ongeveer"

Had je dan een kompas om te zien wat het westen van de stad was of keek je daarvoor naar de stand van de zon?

Ik heb wel Morrowind gespeeld, maar ik kan dat soort details eigenlijk niet meer herinneren (te weinig grijze stof aangemaakt toch? )

Je had een kaart + pointer van waar je stond en heenkeek

Ik betrap me zelf regelmatig dat ik eigenlijk enkel naar de kaart kijk en het landschap compleet langs me heen laat gaan. Ik zou graag meer games zien waar je ook nog eens kan verdwalen.

Dat was dan ook nog het mooie bij morrowind, als je dan verdwaald en dan voor de grap een willekeurige grot ingaat was er ook nog een goeie kans dat daar iets te doen viel.

Bij The Long Dark (survival game) was tot nu toe bewust de map achterwege gelaten, dus je kan enkel navigeren op herkenningspunten. Als er dikke mist of een sneeuwstorm opsteekt, zie je geen hand voor je ogen en is het soms een ramp om je thuisbasis terug te vinden terwijl je ondertussen doodvriest of uitdroogt.

Wat de immersion helemaal ten goede komt -vond ik- is dat je er papier en pen bij neemt en je gaandeweg zelf de kaart tekent tijdens je exploraties. Nu is er volgens mij wel een update onderweg met een ingame map met fog of war.

Was vroeger bij WoW quests inderdaad ook zo, uit de beschrijving moest je maar halen waar het was, ergens in de buurt van blabla, of op het oosten van inderdaad.

Nu is het quest aannemen en zo snel mogelijk naar het cirkeltje op de kaart rennen..

De meeste genoemde games in het artikel; daar navigeer je mogelijk 1 of 2 keer op het kompas en daarna niet meer. Voor goede killshots / teamplay, zoek je toch altijd dezelfde plekjes op omdat je daar een (minimaal) tactisch voordeel kan creeeren ten opzichte van de tegenstanders.

Kijk voorheen naar CounterStrike; puur op basis van geluid, waren een aantal levels blind te lopen. Kon je goed tellen in je hoofd, was het 3.8 seconden de tunnel uit, 1.5 seconden en dan was je door de poort. 2x bunnyhoppen om op een rotsblok te komen en dan de granaat diagonaal bij iemand in zijn mik gooien.

De enige manier dat we gaan nadenken in games is als levels randomly generated worden. Maar ja, dat is (vaak) tegen het zere been van de spelers. En begrijpelijk want dan zijn eSports ineens niet meer zo interessant want je kan er niet op trainen dat je ineens een level krijgt waar een deur niet meer bestaat.

Ligt er aan wat je de e-sport noemt/vindt. Persoonlijk zou ik het probleemoplossend vermogen en wisselende omgevingen (ook voor de spelers) een welkome afwisseling vinden. Wie het beste de map uit z'n hoofd kent, uit ervaring weet waar iedereen loopt op tijdstip x en loopt te pixelschieten vind ik maar beperkte skill. Net zoals dat de Formule 1 of wielrennen eigenlijk behoorlijk saai is.

Het zouden gewoon verschillende disciplines in een tak van e-sport kunnen zijn. Net zoals er bijv. allerlei varianten op baanwielrennen zijn, met heel andere tactieken en eigen specialisten.

Goed punt inderdaad. Daarom vond ik Age of Empires altijd leuk, omdat maps random werden gegenereerd. Al zijn RTS natuurlijk weer anders dan waar het hier over gaat.

Over zijn algemeenheid ben ik ook erg benieuwd hoe het op langere termijn werkt. Want een map die ik goed ken ga ik echt niet op de minimap navigeren, dat doe ik zo uit mijn hoofd. En niet zo erg dat ik het op tijd zou doen, maar ik navigeer dan wel op basis van landmarks, en niet op basis van de kaart. Maar of dat nog nut heeft voor je hypocampus, als het gewoon bekend gebied voor je is (net als dat de lokale supermarkt ook bekend gebied is), vraag ik me af.
Maar dat is onafhankelijk ervan of er wel of geen kaart in zit, na de eerste paar keer navigeer je wel op basis van landmarks. Heel veel verschillende, of nog liever random, maps zijn dan inderdaad enige oplossing. Maar dat ga je bij de echt competitieve spelers nooit erdoorheen krijgen.

Juist de random levels zouden een uiting van kunde zijn. Alleen vergt het meer kunde...

Dit vind ik best een grappige vraag eigenlijk, want relatief simpel kunnen mensen soort van slimmer gemaakt worden door een simpele wijziging in je gameplay, maar het moet wel optioneel blijven gamen is toch juist voor de ontspanning...

Dat is het nu al, gewoon de 'hardcore' optie selecteren bij COD4. Vind ik ook veel leuker dan met al die poespas.

Edit: Gezien de comments had ik er bij moeten vermelden dat ik alleen maar multiplayer speel. Single player is zo suf en saai dat het voor mij niet eens meer bestaat. Single player is idd meer een film kijken dan spelen tegenwoordig.

[Reactie gewijzigd door Zumpelvelder op 11 augustus 2017 15:15]

Ja, alleen bij hardcore worden de vijanden ook tig keer moeilijker.

Ik zou het bijvoorbeeld wel leuk vinden om zelf mijn route uit te moeten stippelen, maar de rest van de moeilijkheidsgraad hoeft van mij niet heel veel hoger.

Welke route uitstippelen? Die ene kant die je alleen maar op kan omdat de rest alles afgesloten is?

Bij COD wel ja, maar er zijn meer games waarbij je bij de hoogste moeilijkheidsgraad totaal niet meer bij het handje wordt vast gehouden. Echter zijn de vijanden dan ook zo sterk en lastig, dat de lol er voor mij voor het gamen ook vanaf gaat. Ik game voor ontspanning, niet om zwaar gestrest achter een console of pc te zitten.

Ik mis juist een beetje die frustratie die ik vroeger had met games. honderduizend keer opnieuw proberen. Keer schelden, schoppen, ding uitdrukken. De nintendo dagenlang aan laten staan (jeuj geen savegames) om voorbij 1 of ander rotpuntje te komen.

Dying Light met recente sale gehaald, difficulty op Instanity gezet en gaan. Heerlijk om weer die ragequit woede te krijgen omdat je tig keer op hetzelfde stukje doodgaat en dan maar het spel weg ALT+F4'd. Dat je eerst 5 keer doodgeslagen moet worden door een bepaald monster voordat je een beetje doorhebt hoe je hem moet verslaan.

Vroeger was de 'normal' mode al een beetje van "zoek het maar uit, wil je hulp, daar zijn de easy mode of tutorials voor". Met al die pijltjes, routes en elke 2 meter checkpoints. Ik betrap me er steeds vaker op dat ik overal maar een beetje doorhen rag met klikken. Verhaal lezen? toch niet nodig om verder op te komen, boeiend.

Klopt helemaal, ik zou nu niet weten waar ik een "goed verhaal" game zou moeten zoeken.

ESO doet het best netjes, 1 van de weinige games de laatste -vele- jaren waarbij ik voor een groot gedeelte lekker het verhaal gevolgd heb, voornamelijk omdat elk stukje tekst ingesproken is (en met een stuk meer variatie dan Skyrim waar 9/10 gasten door die Karl is ingesproken). Doordat het gesproken is, zuigt het je meer de game in vind ik.

Rimworld heeft wel een leuke aanpak kwa verhaallijn met hun rogue "narrators". Je bouwt zelf een heel complex verhaal op, erg gaaf.

Bedankt voor de tips ;-)

Geen probleem . Let wel, ESO is wel een beetje noobfriendly (je zal niet snel verdwalen, en als je verdwaalt is het niet erg, overal is wel wat te doen). Sinds de One Tamriel update (negeer videos en reviews van hiervoor een beetje) is het een echte TES game, en ook direct 1 van de beste TES of zelfs RPG games ooit, maar dat is mijn persoonlijke mening. Het spel is eigenlijk volledig single player te spelen, alleen bij wat world eventjes zul je met andere mensen samen moeten werken, maar je hoeft geen parties te maken of mensen te leren kennen, je kunt andere spelers als NPC's beschouwen. Ik vind zelf de PVP ook erg goed gedaan, je kan het naast je laten liggen, maar het castle siegen enzo is erg vermakelijk. Er komt ook strategie bij kijken als "groepen" zijnde.

Rimworld is erg lastig, uit de doos al vrij pittig en je word redelijk aan je lot overgelaten. Bij dit spel is echt echt aan te raden om op easy (base building) mode te beginnen. Elke survivor heeft zijn eigen verhaal, zijn eigen verleden, zijn eigen relaties en connecties. Alles is randomly generated, de wereld, de partijen, de mappen, de survivors. En het gaat je een boel playthroughs kosten om de boel een beetje door te krijgen. Zelfs al lijkt het uren helemaal goed te gaan. Een foutje is snel gemaakt en het kan uren duren voor je de effecten hiervan terug begint te zien en dan gaat het hard. Dit spel is ook uiterst goed te modden en er zijn best wel een aantal mods die het spel een hele flats complexer en ingewikkelder maken (en voor mij, veel leuker). Het duurt even voor je je eigen verhaal begint te zien, maar het is heel leuk te beseffen dat je een boek vol kan schrijven over je kolonie. Geen playthrough is hetzelfde wat weer erg goed is voor de herspeelbaarheid.

rimworld ziet er leuk uit, doet me beetje denken aan dwarffortress Ik koop geen games die niet af zijn, maar wel 1 om in de gaten te houden.

Anders probeer straks Original sin 2 maar eens. (tenzij je alfa wil spelen)
Het zit er allemaal wel in, maar je moet het zoeken.

sorry maar games als Call of Duty pakken je bij de hand en nemen je van de ene kant van de gang naar de andere kant van de gang. Vroeger moest je zelf uitvinden waar je naartoe moest, waar je bepaalde objecten kon vinden en waar je uiteindelijk de uitgang kon vinden. Spellen als Call of Duty zijn zo zwaar gescript dat er geen navigatie aan te pas komt.

En vergeet de quicktime events niet. op tijd op een knopje drukken, maar het staat wel aangegeven wanneer je het moet doen!
Of items 'zoeken', die en op een mini map staan en zodra je in de buurt komt overal metpijlen staat aangegeven "HIER BEN IK"

Als een trinket geen zoektocht meer is, maar meer een wandeling en iets oppakken, dan is de trinket niets meer waard...

Het probleem is dat games waarbij de navigatie uitgezet kan worden lang niet altijd speelbaar zijn zonder die navigatie. Ga bij WoW maar eens nieuwe quests doen zonder navigatie. Er word vaak helemaal niet beschreven waar het is, of zelfs fout.

WoW is inderdaad een goed voorbeeld, vroeger moest je goed de quests lezen en dan zelf goed uitzoeken wat je moest doen, nu is het compleet hersenloos de icoontjes volgen geworden.

Gamen is zeker voor de ontspanning. Maar het haalt het feit niet weg dat games de sleutel kunnen zijn tot het verhelpen van bepaalde kwalen (ik wist niet echt een subtielere benaming ). Voor die groep zou het natuurlijk beter in de smaak vallen dan een gebruikelijk praatgroepje of iets dergelijks.

[Reactie gewijzigd door Ben Rasenberg op 11 augustus 2017 16:04]

Denk niet dat je slimmer kan worden. Het heeft gewoon eerder te maken met meer moeten nadenken, je hersens dus meer moeten gebruiken of minder gebruiken. Lui zijn of actief met je hersenen bezig zijn.

Je kan ook een kruiswoordpuzzel doen of iets anders om je hersens te trainen, breinbrekers noem ze maar op. Hulpmiddelen als kompas maken het natuurlijk iets eenvoudiger. Heb je hier nu een heel onderzoek voor nodig. Nee als je gewoon je verstand gebruikt kom je zelf tot de conclusie dat het stimuleren van je hersenen ze net als trainen van spieren gezond houdt en sterker maakt.

Maar let op te veel is ook niet goed, dus doe het met mate.

[Reactie gewijzigd door bbob1970 op 11 augustus 2017 14:09]

Denk ook eerder aan, mediteren en mindfulness net zo, kwestie van oefenen,

[Reactie gewijzigd door dezekeer op 11 augustus 2017 21:07]

Wetenschappelijk bewijs dat Morrowind > Skyrim.

Als ik daar geen map zou hebben zou ik helemaal gek worden. Zelf met een map is het vaak nog moeilijk te vinden.

Haha mijn god, ja, wat was het een draak om in Morrowind iets te vinden. Had vrijwel de hele kaart al ontdekt voordat ik ook eindelijk de plek had gevonden die ik eigenlijk zocht voor een quest van de mages guild: "she lives in a cave between the Foyadda Mamaeya and the Ghostfence" -> succes daarmee

Ondanks dat en de vele vele vele bugs en crashes toch wel veruit de gaafste van de serie

Ik betrap mezelf er tegenwoordig wel steeds vaker op dat ik de volledige 'navigatie' in games uitzet, maar vaak wel de kompasnaald oid aan laat wanneer dat mogelijk is, omdat dat wel handig is bij het niet uit het oog verliezen van waar je nou eigenlijk heen moet.

In Euro Truck Simulator heb ik wel de navi aan, maar dat doe ik in het echt ook op onbekende wegen. Ik kijk wel altijd braaf nog op de kaart (zowel in game als in het echt) om te kijken of er misschien een interessante locatie langs de route ligt, of om semi ut het hoofd een omleiding te maken bij file oid.

Morrowind was prima te doen, al was het geregeld op de kaart kijken of je wel in de juiste richting keek/gelopen was wat irritant. Maar wel "echter".

Op zich zou ik Fallout 4 ook wel overleven zonder het kompas, maar de nabijheids-radar voor vijanden en sommige objecten is wel fijn. Anders moet je echt grote gebieden gaan uitkammen stukje voor stukje...

Probleem is natuurlijk ook dat morrowind nog iets van directie in de quest tekst heeft. En dit in skyrim totaal niet. Zonder markers die je vertellen waar je moet zijn kom je er ook niet.

Off topic, maar hier een video die uitlegt waarom het design van Solitude uit Skyrim nogal belabberd is. Het ziet er op het eerste gezicht imposant uit maar is nauwelijks te verdedigen. Geweldig youtube kanaal trouwens.

ArmA 2 of 3, zonder GPS, gewoon een papieren kaart en compas. Geweldig om te zien wat er dan met sommige mensen gebeurd.
Verkeerde stad markeren voor luchtaanval, verkeerde locatie uit het vliegtuig parachuteren en 4km terug moeten lopen (zelf ook schuldig aan).
Een vriend voor vijand aanzien want: die hoort daar niet te zijn.

Helaas gebeurd dat ook wel eens in het eggie.

Battlefield Vietnam, of iets soortgelijks wat ik me nu niet kan herinneren.

Kreeg je de optie om alle Hud onderdelen uit te zetten. Geen cursor, geen map die vijanden toont, geen beschikbare munitie.

Dan moest je opeens heel anders een gevecht in. Bewust gaan mikken met je rechter muisknop, Voor de zekerheid herladen om met een vol magazijn een vuurgevecht aan te gaan.

In GTA San Andreas heb ik de hele kaart uit mijn hoofd gekend, ook omdat ik er veel tijd in stak maar ik wist altijd waar ik naartoe moest voor iets. met GTA 5 kan ik bijna het eerste gebied nog niet eens zonder kaart navigeren.

Het is ook best lastig om te bepalen waar je bent op de kaart als je je beginpunt niet weet.

Voortaan dus de navigatie uit bij Euro Truck Simulator. Gamen voor meer hersenen

Gewoon weer de kaart uit het dashboard kastje halen en het straatnamenboek van onder de stoel

goederen in Frankrijk afleveren in plaats van polen? =) ( ken het spel niet maar verwacht dat je iets moet afleveren?)

Het is een vrachtwagensimulatie in Europa, dus ja je moet vrachtjes afleveren. Gelukkig staan er borden boven de weg, dus lekker ouderwets navigeren. Zo moeilijk is het niet. Kijk op de ingame map, bepaal globaal langs welke plaatsen je wilt rijden, en volg de borden langs die plaatsen. Hetzelfde als in Nederland.

Ik heb het nog nooit gespeeld maar vraag mij af of dit allemaal realtime is (aangezien het een simulator is)? Als je bijvoorbeeld 500km op een snelweg moet rijden, zit je dan uren naar je monitor te staren terwijl je af en toe een beetje bij stuurt?

Nee de map heeft een schaal, de exacte schaal weet ik niet. De in-game klok tikt met ongeveer een minuut per twee seconden. Als je nieuwsgierig bent kan ik het YouTube kanaal "Squirrel" aanbevelen, hij doet veel met simulaties en ook ETS, dit geeft een goede impressie van de game en de mogelijkheden.

Ik zal eens kijken. Thnx!

Klinkt als een ode aan Zelda: Breath of the Wild.

Omdat er in Zelda een kompas is?

Kan je uitzetten. Ik dacht meer aan "De 3d-platformgames vragen van gamers om verbanden tussen kenmerken in het landschap te herkennen en op basis daarvan een route uit te stippelen om verder te komen in het spel"

In Zelda klim je op een hoog punt om zo mogelijke bezienswaardigheden te ontdekken. Dit als verschil tov bv the witcher 3 (of menig ander open wereld spel), waar je op de kaart de bezienswaardigheden ontdekt, en daar dan met de gps naartoe rijdt, loopt, vliegt etc.

(ps: Zelda en W3, beide topgames)

Ik ben nu benieuwd of dit nu ook geldt voor mensen die voortdurend navigatiesystemen gebruiken als ze in hun auto ergens naar toe gaan? Ik ken enkele die volgens mij zonder hulpmiddel in de meeste gevallen al verdwalen.

Daar zat ik ook meteen aan te denken. Wat je sowieso merkt is dat als je een nieuwe route meerdere keren enkel op navigatie hebt gereden, je lang niet altijd zonder navigatie de route kan doen. Ik vermoed omdat je simpelweg minder op de omgeving let, meer op de automatische piloot, en zo dus ook kenmerken en andere zaken niet in je opneemt of ezelsbruggetjes van maakt. Betrap mezelf er ook regelmatig op... Slechte zaak wat mij betreft.

Toen ik in 2004/2005 begon met het gebruik van navigatie (in verband met werk), merkte ik dit ook al op. Ondanks dat ik weleens meerdere keren op dezelfde locatie kwam, wist ik de weg niet uit mijn hoofd of had ik zelfs gedeelten die helemaal niet herkenbaar waren. Sindsdien heb ik mijzelf aangeleerd ook met navigatie op te letten welke afslagen te nemen en borden te volgen. Goede manier voor mij hiervoor is dat ik het geluid van mijn navigatie heb uitgezet en daardoor alerter ben op waar en wanneer ik de afslag moet nemen. Hierdoor weet ik tegenwoordig na 2 of 3 keer vrijwel altijd de weg naar mijn bestemming uit mijn hoofd (alhoewel ik dan nog bij sommige bestemmingen de navigatie voor de zekerheid aan zet).

Pluspunten van deze bewustwording en het lezen van borden is dat het goed voor je aardrijkskunde is en je dus ook makkelijker navigeert richting bestemmingen die je misschien niet kent (als in weten welke kant ik ongeveer op moet) of bij files vertrouwder ben een omweg te pakken.

Overigens speel ik veel van mijn game tijd toch wel FPS (Siege, Overwatch), race spellen en GTA. Maar je kan je hippocampus natuurlijk ook op andere manieren stimuleren, terwijl je nog steeds kan genieten van games die de nucleus caudatus stimuleren

Werden die games dan enkele maanden opgesloten, kregen allen hetzelfde eten etc... en de éne groep de éne spelletjes, de andere groep de andere?
Want kan me moeilijk inbeelden dat de groei van bepaalde cellen louter afhankelijk is van het type spelletje mensen spelen. Maar ik ben geen wetenschapper :-)

To do their investigation, the researchers recruited close to 100 people (51 men, 46 women) at UdeM and got them to come in and play a variety of popular shooter games like Call of Duty, Killzone and Borderlands 2, as well as 3D games from the Super Mario series, for a total of 90 hours.

Hoe groter de groep hoe minder de invloed van externe factoren, dus wat de proefpersonen buiten t lab doen. Al zullen ze verder niet mogen gamen neem ik aan.