Er is een verschil tussen lijstjes en de realiteit...
Op papier is Suriname het zesde rijkste land ter wereld - in de praktijk is er momenteel geen voedsel voor hun gevangen (in de gevangenis) hebben de griffiers van de rechtbank geen potloden meer om te notuleren en kunnen de rechters geen uitspraak doen, omdat de airco's kapot zijn en er geen geld is om te repareren.
Als je nu als politie-agent na een opleiding wordt aangenomen, moet je zelf je uniform betalen - omdat er geen geld meer is voor kleding.
Zo geldt het ook voor de persvrijheid;
http://www.trouw.nl/tr/nl...zelf-het-zwijgen-op.dhtmlDe verbazing in Suriname was groot toen mediawaakhond Reporters Without Borders onlangs zijn nieuwe persvrijheidsindex presenteerde.
De ex-kolonie scoorde nooit eerder zo hoog en bekleedt nu wereldwijd de 22ste positie. "Onrealistisch hoog", vindt de Surinaamse Vereniging van Journalisten (SVJ).
Want actieve censuur of niet, van absolute persvrijheid is geen sprake in Suriname. Slechts enkele journalisten durven kritisch te schrijven, de rest kiest uit angst voor vergeldingen voor zelfcensuur.
Ik heb regelmatig meegemaakt dat een publicatie door een minister of vertegenwoordiger werd verboden, dat er opeens iemand "van de regering" op de redactievloer stond en eiste dat een stuk werd ingetrokken, of dat zelfs tijdens de uitzending het beeld op zwart ging - omdat er een stuk werd aangekondigd dat negatief is voor de regering.
Daarnaast spuwt de regering via de heer Limbo dagelijks haar propaganda door de ether en beheert grote delen van de publicatie-stromen.
Een drukpers valt nauwelijks meer aan te schaffen, omdat er geen vergunningen worden afgegeven.
Er heerst ook actieve censuur en geschiedvervalsing, omdat Bouterse als held en revolutionair te boek wil staan - letterlijk;
Een aantal jaar geleden kregen de Surinaamse scholen - eindelijk - eigen geschiedenisboekjes, tot die tijd leerden ze nog de Nederlandse geschiedenis, omdat er geen geld was voor eigen boekjes.
Door een schenking uit China zijn toen eigen boeken geschreven, maar de volledige geschiedenis van Bouterse is daarin weggelaten, op één foto na;
Een Surinamer in Amsterdam met een bordje "Bouterse is een Moordenaar" er op.
Op basis daarvan is de hele partij boeken vernietigd en hebben ze dus nog niets.
Als laatste is er geen onderzoeksjournalistiek in Suriname, maar hooguit rapporteert men wat de regering dicteert;
Niemand stelt vragen, niemand doet onderzoek.
De enige uitgave die dit wel doet, Parbode, is nota bene door ex-Nederlanders van Trouw opgezet en zijn veelvuldig bedreigd, mishandeld en voor de rechter gesleept...