Wetenschappers maken laserprinter die met 127.000 dpi kan printen

Deense wetenschappers hebben een manier gevonden om met een dichtheid van 127.000 dpi plaatjes te printen. Hiervoor gebruiken zij een laser en een speciale nanostructuur op basis van aluminium. Het is ook mogelijk om in kleur te printen.

De methode is ontwikkeld door wetenschappers van de technische universiteit van Denemarken. Zij beschrijven een technologie om met een maximale resolutie van 127.000 dpi plaatjes te printen, en demonstreerden dat met een afbeelding van de Mona Lisa die is geprint op een oppervlakte die overeenkomt met die van een conventionele pixel, aldus de onderzoekers.

Volgens de onderzoekers wordt er geprint met een laser die lokaal een blad aluminium, met een dikte van slechts 20 nanometer, verhit. Dit blad aluminium is geplaatst op een nanostructuur met individuele componenten die een diameter van 100 nanometer hebben, waarvan er een groot aantal in een raster zijn geplaatst. Omdat de individuele 'pixels' los van elkaar verhit kunnen worden, kan de printer verschillende patronen maken. Daarbij is ook het maken van kleur mogelijk, doordat het aluminium wordt vervormd en dus andere golflengtes terugkaatst.

Een van de toepassingen die de onderzoekers hebben bedacht is het opslaan van informatie die niet zichtbaar is voor het blote oog. Zo zouden codes en andere informatie opgeslagen en gescand kunnen worden, maar zijn ze voor mensen niet uitleesbaar. Onduidelijk is wanneer de technologie inzetbaar is in de praktijk.

Mona Lisa geprint op hoge dpi

Door RoD

Forum Admin Mobile & FP PowerMod

20-12-2015 • 10:13

81

Submitter: witeken

Reacties (81)

81
78
50
5
0
16
Wijzig sortering
Anoniem: 126717 20 december 2015 10:22
:o Net van de week nog een artikel gelezen waarin op 25.000 DPI geprint wordt (in kleur), klein genoeg om op de zijkant van het papier te printen. Dit is 5 keer zo klein!
Het artikel, met kleurenprint: http://www.bbc.co.uk/news/technology-35110483
Ter indicatie, 127'000 dpi is dus 200 nm pixel-breedte.
De 25'000 dpi is dus zeg maar 1 micron pixel-breedte.
die 1 micron komt overeen met de kleinste pixel-grootte van momenteel verkrijgbare beeldsensoren, maar 200 nm zal niet makkelijk te onderscheiden zijn met optische sensoren.
Dus geen idee hoe je dat moet "scannen"
Dat lost de problemen met het "zien" van de pixels niet per se op:

https://en.wikipedia.org/wiki/Optical_resolution

Er zit een limit aan wat je kan zien* met normaal licht. Nu heb ik dit niet doorgemeten, maar 200nm komt volgens mij al erg in de buurt van de nyquist limiet voor blauw licht.

*Onderscheiden van naastgelegen feature is misschien een betere term.

[Reactie gewijzigd door Thekilldevilhil op 22 juli 2024 19:03]

Met een Roentgenscanner bijvoorbeeld. Ook een electronenmicroscoop is bruikbaar.
Andere techniek, vergelijkbare resolutie (uit 2010) door een vriend van mij: http://www.scientias.nl/de-kleinste-fokke-sukke-ooit/
Interessant. Wel een verschil, inktjet.
Dit is niet echt "laserprinter" zoals we kennen, want het gebruikt toner en drum. Het komt meer in buurt van thermische printer beschrijving, waar we een aluminium vel in nanostructuur mee beschrijven met hitte. In thermische printer hoeft printerkop niet een thermische kop zijn, mag ook laser, het gaat vooral om inbranden op de warmtegevoelige papier.

Het is moderne microfilm. Microfilms kennen we al van vroeger, waar veel informatie op zeer klein stukje folie wordt gezet. Maar de huidige technologie maken dus mogelijk om veel informatie op nog kleiner stukje aluminium te branden. Je hebt wel krachtige microscoop nodig om te kunnen lezen.

Dit is wel beetje gevaarlijk voor spionage en smokkelen van informatie. Douane zal gewoon niks van vinden, want informatie is niet groter dan stukje stof.
Waarom zou je dit soort printers gebruiken om informatie te smokkelen? Dat was interessant in de jaren 70. Nu hebben we het internet en encryptie. Om over andere vormen van datatransmissie (radio, satelliet) maar te zwijgen.
Omdat computers en internet worden afgeluisterd door tientallen instanties en e-mail onderschept wordt, dan is dit vele malen bruikbaarder in de Spionage wereld, met een laptop word je eruit gelicht door de b.v. Amerikaanse douane ambtenaren en politie, als je zonder laptop in je standaard Hawaï bloes en verschrikkelijk gekleurde korte broek en massa's stof zoals ik ergens las in de reacties kijken ze je aan en denken, weer zo'n zielige buitenlander :)
Lees je eens in over steganografie. Er zijn manieren om data op je computer te vervoeren op zo'n manier dat zelfs een forensisch lab niet weet dat je iets verbergt, laat staan dat ze het ontcijferen kunnen. Het enige wat ze dan zien is onschuldige filmpjes, muziek en andere bestanden. Waarom zou je dan moeilijk doen met micro-dots, die weer extra apparatuur vereisen om te gebruiken? Het bezit van die apparatuur is dan juist wat verdenking gaat wekken.
Zoals een hidden Veracrypt volume bedoel je?
Meer dat je hele verhalen kwijt kan in een foto bestand (jpeg, png, whatever) zonder dat er een pixel veranderd en zelfs md5 hashes zien niet dat er iets anders is.

Zelfde in video en andere bestanden, er zijn hele legio aan manieren om informatie in het zicht te verstoppen zonder dat iemand het zou kunnen vinden.
Er bestaat software die steganografie kan detecteren.
gewoon je info micro-printen op dat afschuwelijke hawaii-shirt :+
Als deze technologie gebruikt gaat worden komen er uiteraard vanzelf controles hierop bij douane e.d. Die zijn ook niet gek.
De Douane mag dan niet gek zijn, ik zie ze nog niet op Schiphol elk stukje stof van elke reiziger met een Elektronen microscoop minutieus onderzoeken of er misschien niet een geheime boodschap op staat.

Dat is niet praktisch. Zoiets duurt per persoon gewoon veel te lang.

Hoe goed de mannen en vrouwen van de Douane ook moge zijn, realistisch gezien gaan ze iemand die dit bij zich heeft niet erop kunnen betrappen, tenzij diegene van te voren is verraden.
Nee, ze gaan elke frame van elk kattefilmpje op elke telefoon en usb stick cryptografisch maanden onderzoeken of er misschien data in te vinden is... bij elke reiziger :)

En ik denk niet dat de nsa in een airgapped bunker zo'n printer heeft staan zodat je op je tshirt kan printen en naar buiten lopen omdat ze op usb sticks controleren... Veel mensen hier lezen iets te veel spionagethrillers ;)

[Reactie gewijzigd door Zoijar op 22 juli 2024 19:03]

Onderzoeken op microdots is vrijwel onhaalbaar, terwijl versleutelde bestanden nog enige kans op herkenning bieden. Zelfs als het ontsleutelen alsnog erg lastig is.
Kortom de douane is niet toegerust om dit soort controles uit te voeren.

Of steganografie is toegepast kun je overigens relatief snel vaststellen.
Dus in dat opzicht zou het eventueel nog kunnen als steekproefsgewijze controle bij de Douane. De daadwerkelijke inhoud van het versleutelde bericht kun je altijd later laten onderzoeken.

Maar het is nog maar de vraag in hoeverre de Douane de bevoegdheid heeft om de inhoud van een informatiedrager (usb stick/drive microfilm, whatever) te bekijken.
Hoe stel je dat relatief snel vast dan? Veel algoritmes zijn waarschijnlijk herkenbaar, maar dat is niet gegarandeerd.

Alsnog vermoed ik wel dat vaststellen makkelijker is dan ontsleutelen.
"Ponskaarten" (maar nu bedrukt, ipv. een gaatje) icm met encryptie. Als je de halve bibliotheek op 1 vierkante millimeter kwijt kan, dan zijn de mogelijkheden tot het smokkelen van informatie toch eindeloos?
Dit is wel beetje gevaarlijk voor spionage en smokkelen van informatie. Douane zal gewoon niks van vinden, want informatie is niet groter dan stukje stof.
Da's niet anders dan vroeger. Microdots, microfilms ter grootte van een punt uit een zin van een boek.

Maar je kan natuurlijk makkelijker je informatie encrypten en verstoppen in gangbare data tegenwoordig.
5,000 punten op 1mm, onvoorstelbaar hoe klein dat is.. Lijkt me een interessante techniek om toe te passen op bankbiljetten. Hoe moeilijker te vervalsen hoe beter lijkt me.
Volgens mij is het 5000 per mm2, bij DPI gaat het toch om oppervlakte en niet om een bepaalde lengte?
Volgens mij is het 5000 per mm2, bij DPI gaat het toch om oppervlakte en niet om een bepaalde lengte?
Dots per inch, niet dots per square inch. Lengte dus.
Dat komt van de oude matrix printers "Dots Per Inch" dat is dus 1 lijntje. kortom 25000/25,4 ongeveer 1000/mm is dus 1miljoen pixels / mm2.

Edit, had ea verkeerd berekend
Je bedoelt 25 mm/inch (ongeveer)
Met zo'n matrix printer had je ook geen vierkante pixels. Een virtual printer driver om meer pagina's per vel te printen, geen idee meer hoe dat ding ook alweer heette, snapte dat niet en kon daarmee niet met een matrix printer overweg.
Nee, dpi gaat over dots per inch en niet square inch.
Dan zegt DPI dus eigenlijk totaal niets.
Als je een stuk grond koopt van 25m, dan weet nog niets. Het stuk grond kan bijvoorbeeld maar 1cm breed zijn. Pas als je 25m2 hebt, dan weet je pas echt iets.
Even jouw analogie gebruiken. Het zegt dat er per 2,54cm bijvoorbeeld 300 zandkorrels op de grond liggen. En dit geldt dan zowel in de lengte als in de breedte ongeacht de oppervlakte van de grond. Het gaat dus niet om de oppervlakte waar jij over praat, maar om de "dichtheid" van de zandkorrels op die grond.
Terug naar printers: 300pixels per inch geldt voor zowel de lengte als de breedte en heb je dus 90.000 pixels op een vierkante inch.
Hmm, dit is vrees ik niet per se waar.

Ik weet niet hoe het nu zit maar je had vroeger inkjets die in de ene richting 2000+ dpi haalden en in de andere maar 700.

Het blijft een eendimensionale maat
Ow, dat zou best kunnen en verbaasd me ook niet, maar dat is niet echt gebruikelijk volgens mij.
In de ene richting heb je met de nauwkeurigheid van de printkop (destijds vooral het aantal naalden) en diens geleiding te maken en in de andere richting met de nauwkeurigheid van de papiergeleiding enzo. Klinkt me vrij plausibel in de oren :) Het zou ook niet de eerste keer zijn dat de beste specs gequote worden en verzwegen wordt dat die maar in een richting gelden...

Deze lasertechniek is leuk omdat het kan, maar echt praktische toepassingen zie ik niet direct. Ik verwacht het niet over 5 jaar op ons kantoor :P
Zeer correct uitgelegd als oud graficus zijnde aan deze kant :)
Alleen DPI zegt inderdaad niet alles. Je weet alleen dat je een rij pixels met een bepaalde hoeveelheid DPI kan printen. Hoeveel ruimte er tussen de rijen in zit weet je niet. X en Y hoeft immers niet hetzelfde te zijn. En vroeger zag je bij inkjetprinters en scanners ook dat dat niet hetzelfde was. Dan had je een 2400 DPI scanner die in de andere richting slechts 300 of 600 DPI leverde. Effectief is het dan dus maar 300 of 600 DPI voor grafische afbeeldingen.
5,000 punten op 1mm, onvoorstelbaar hoe klein dat is.. Lijkt me een interessante techniek om toe te passen op bankbiljetten. Hoe moeilijker te vervalsen hoe beter lijkt me.
De truc met bankbiljetten is dat de veiligheidsmaatregelen bijna niet meer uitmaken omdat ze vooral technisch georiënteerd zijn.

Zolang een AH 18-jarige kassieres aanneemt die niet meer naar het briefje kijken als je die een beetje overbluft heb je niets aan de technische verbetering.
Nu is de DPI opvoeren ook niet erg zinnig als beveiligingsmaatregel voor mensenlijke controle he, dat kan het menselijk oog toch niet zien.
Daarnaast moeten die bankbiljet beveiligingsmaatregelen er ook tegen bestand zijn dat biljetten een aantal jaren gebruikt worden en ontzettend smerig worden, betwijfel of de resolutie zelfs voor een computer dan nog goed te onderscheiden is.
Is het opslaan van informatie op deze schaal niet ontzettend gevoelig voor schade? Lijkt me niet zo handig om te verwerken in bankbiljetten die zo veel worden gebruikt...

[Reactie gewijzigd door Waswat op 22 juli 2024 19:03]

Ik vraag mij hier één ding over af.
Mocht er ooit een scanner komen die op dezelfde of een hogere resolutie kan scannen, is het dan niet zo dat ze een perfecte kopie kunnen maken van bijvoorbeeld de Mona Lisa, die dan niet meer van het echte exemplaar te onderscheiden is ?...
En als ze de korreligheid van het echte exemplaar / doek op elke plek op het kopiedoek ook nog eens exact kunnen evenaren lijkt mij dit wel degelijk mogelijk.

Mocht het mogelijk zijn, dan doe mij die maar :+

[Reactie gewijzigd door SSDtje op 22 juli 2024 19:03]

Gaat niet, want de Mona Lisa bestaat nog steeds uit klodders verf. Dus dan zou je een verfprinter moeten hebben die ook nog eens precies de verfdikte kan dupliceren ongeacht waar op het doek.
Deze printer heeft een zeer hoge dpi waardoor de kleur e.d met dezelfde golflengtes kan worden weerkaatst als in de echte mona lisa, daar heb je niet dezelfde dikte verf nodig, klopt het schilderij voelt anders aan maar ten eerste denk ik niet dat iedereen er de hele dag aan mag gaan staan voelen en ten tweede ik denk niet dat iemand weet hoe het echte schilderij voelt
Aluhoedjes offtopic: ideaal voor achter op de nek ter identificatie van personen.


Iets serieuzer: dit is natuurlijk geniaal als volgende level van bijvoorbeeld encryptie. Een bestand kraken kan pas als je deze hebt gevonden, en hiermee zou je offline dingen kunnen opslaan zodat letterlijk niemand het meer kan vinden. Computers worden steeds sneller, mensen echter niet en hiermee moeten mensen weer het werk gaan doen in plaats van wachten tot de computer klaar is.
Doe dit op een willekeurig stukje muur/vloed/plafond/kast/kaft van boek... En niemand kan het ooit nog vinden.

[Reactie gewijzigd door Xanaroth op 22 juli 2024 19:03]

Totdat iemand anders weer een apparaat maakt dat snel grote oppervlakken met voldoende detail kan scannen zodat de computer weer op zoek kan naar deze data.
Daar doel ik dus exact op. Iemand moet dus weer aan het werk.
Met data 'weet' je ongeveer waar het staat. Je pakt de PC/laptop/USB, haalt de schijf eruit, en je hebt de drager al te pakken. Inpluggen, laat het een nachtje draaien, klaar. En anders weet je dat je moet zoeken naar een digitale drager of eventueel accounts waar die persoon regelmatig naar toe gaat in de cloud.

Je weet dus telkens hoe datgene eruit ziet wat je zoekt, of in welke richting je moet zoeken zodat je een computer aan het werk kunt zetten.

Hiermee kan in theorie elk voorwerp een gegevensdrager gaan worden. Dus leuk als je iets hebt wat snel kan scannen, maar als je niet weet wat/waar je moet scannen ben je heel lang bezig.

Kijk ik bijvoorbeeld hier in huis rond, zijn er denk ik al snel 50-60.000 potentiele objecten (een blad van een nepplant, een bladzijde uit een boek, willekeurig stukje servies, onderdeel van mijn auto/fiets, stukje gereedschap... bedenk het maar). Hoe goed je scanner ook is, je bent heel wat jaartjes zoet om elk stukje afzonderlijk en volledig 3D gescand te krijgen om er zeker van te zijn dat je niks mist.
Dit zou dus bijvoorbeeld een quantumcomputer kunnen verslaan, omdat je de bottleneck in de ketting terugbrengt naar de mens zelf.


Bedenk je eens wat een bedrijf als bijvoorbeeld Coca Cola, met hun (nog steeds!!) geheime recept, er wel niet voor zou geven. Volledig offline/analoog dit kunnen opslaan en diefstal praktisch onmogelijk maken, zelfs als iemand er recht voor staat.

[Reactie gewijzigd door Xanaroth op 22 juli 2024 19:03]

Er komt weer een volgend probleem om de hoek kijken, welke materiaal gebruik je? Normaal papier zal het wel niet worden maar veel andere materialen zijn aan de oppervlak te ruw.

Maar inderdaad frappant om te zien dat het ouderwetse 'papiertje' wel eens een revival kan maken als manier van encryptie.
Iets serieuzer: dit is natuurlijk geniaal als volgende level van bijvoorbeeld encryptie.
Dan moet je wel een zeer sterke foutcorrectie inbouwen want een groot uitgevallen virusdeeltje kan al data verbergen en een vliegenpoepje kan je hele bestand onvindbaar maken. Nogal onpractisch dus.
Met goede encryptie kan je gewoon zeggen: hier is het bestand, je kan er toch niet bij. Als je meer richting plausible deniability en het voorkomen van meta-data learning wilt gaan kan je nu ook al steganografie toepassen op een willekeurig digitaal filmpje of plaatje en dat ergens in een pornonieuwsgroep dumpen.
Totdat iemand zijn nek wast of de schoonmaker het kantoor komt soppen en stoffen. En niemand die dan kan zien dat het weg is.
Behalve dat veel oppervlaktes zich helemaal niet lenen om zo klein op te printen.
Dit vind ik meer graveren dan printen. Kan ook in de medische wereld van pas komen, bijvoorbeeld bij oogoperaties.
Anoniem: 633773 20 december 2015 13:55
Leuk als je hier je eigen chipjes mee kunt printen.
Nu wordt het nog lastiger om "de kleine lettertjes" te lezen.
conventionele pixel
Een conventionele pixel? Over hoeveel DPI hebben we get hier dan over?

Trouwens: taaltechnisch is het DPI (hoofdletters), het is een afkorting :)

Edit: rip spelling 8)7

[Reactie gewijzigd door SampleUser op 22 juli 2024 19:03]

Uit de bron:
Just to demonstrate how revolutionary the technology is, the DTU researchers reproduced a color image of the Mona Lisa in a space smaller than the footprint taken up by a single pixel on an iPhone Retina display.
Zo conventioneel is een iPhone Retina pixel nu ook weer niet, eerder ultra high-end.
Retina is alweer achterhaald. De lumia 950 heeft bv een veel hogere dpi. Dat maakt de iPhone midrange.
565ppi (Lumia 950) vs 326ppi (iPhone 6) lijkt een enorm verschil op papier, maar we zitten dan echt in 'gradatie land', wellicht dat je het merkt als je er met je neus op zit, maar de meeste mensen gebruiken het met een redelijke afstand.

Ik heb recentelijk mijn werk monitoren (1600p) vervangen met 4k (2160p) schermen, op 30" => 31,5" merk je dat verschil nog net, maar 5k of 8k schermen komen er voorlopig niet in. If ever.

Op een gegeven moment ga je een drempel over waar je gedurende normaal gebruik (redelijke afstand) het verschil niet ziet. Bij een hoop tablets (zoals bv. de iPad Air (2)) mag die ppi nog wel omhoog, zelfde geld voor de displays in VR headsets, maar in de huidige hoge resolutie TVs, monitoren en smartphones is dat geheel niet meer nodig en alleen maar een getalletje op een spec sheet. Ik zou zelfs willen zeggen dat het op een gegeven moment averechts werkt ivm. stroom verbruik van het beeldscherm en de videokaart.

Een dergelijke hoge resolutie printer is leuk voor bv. microfiche, maar aangezien het op aluminium moet, is het ook niet echt handig. Het plaatje doe me heel erg denken aan wat mijn Commodore MPS 840 (?) kleuren matrix printer er uit gooide, erg vet voor de tijd (25-30 jaar geleden, maar absoluut niet 'mooi'...
Wat voor beeldschermen geldt v.w.b. de resolutie, geldt dat ook voor het menselijk oog. Sommige mensen hebben meer "kegeltjes" op het netvlies dan anderen, waardoor die mensen meer kunnen waarnemen. Waar iemand met 100% zicht het verschil niet meer ziet tussen fullHD en 4K op een redelijke afstand, kan iemand met 200% zicht dat wel degelijk zien.
Vorig jaar heb ik een laserbehandeling voor mijn ogen ondergaan en bij een van de laatste controles bleek dat mijn rechteroog +/- 150% zicht heeft en mijn linkeroog bijna 200%. Ik vond dit opmerkelijk en heb mij zodoende laten informeren hoe dat kan. Het is dus puur de resolutie van het oog. Daarom vind ik de term "retina" van Apple ook zo'n flauwekul. Ik zie duidelijk pixels bij alle iPhones bij normaal gebruik, terwijl een collega van mij zegt dat ik overdrijf.
De retina term is inderdaad marketing.

Maar hoeveel mensen hebben beter zicht dan 20/20? En hoeveel daarvan zitten regelmatig genoeg achter beeldschermen om daar baad bij te hebben? Ik geloof dat 20/8 zo een beetje het beste is wat een mens kan hebben zonder bionische implantaten. De vraag is nogmaals of dit om genoeg mensen gaat om daar dergelijke producten voor te maken.
Dat betreft de visus. 20/20 betekend 100% gezichtsscherpte, 20/8 is 250%. Dat je meer dan 100% kan zien, wilde er bij mij ook niet zo in, maar mijn vriendin (ze is opticien) heeft mij uitgelegd hoe dat mogelijk is.
"100%" zicht is vastgesteld als het kunnen lezen van een bepaalde grootte letters op een bepaalde afstand. Kun je op die afstand de letters niet lezen, is er sprake van verminderde gezichtsscherpte. Maar kun je op diezelfde afstand nog kleinere letters lezen heb je juist een hoge gezichtsscherpte.

zie ook http://www.oogartsen.nl/o...g/gezichtsvermogen_visus/
Ahhh, ok. Ik zit op 150-175% variërend van de tijd van de dag en wie het meet enzo.
Een "retina"scherm is eerder mid range dan ultra high-end momenteel.
Zelfs mijn HTC One m7 heeft al een veel hogere ppi (namelijk 468ppi).
300dpi is voor een laserprinter erg conventioneel, om niet conservatief te zeggen. Veel printers doen 600dpi of meer. Dat klopt dus wel. Ook voor een telefoon is het niet echt opzienbarend meer. In 2012 zat Nokia ook al >300dpi.
Sinds afgelopen oktober is de dpi opgenomen in het groene boekje.
Ik veronderstel dat we het hebben over 300 DPI.

Niet iedere afkorting moet worden geschreven in hoofdletters, "pc" is bijvoorbeeld correct Nederlands, het hoeft niet "PC" te zijn, maar dat ligt vooral aan of het op zich als een woord wordt gezien.
De pixeldichtheid bij Retina-schermen ligt rond de 327 PPI (Pixels Per Inch)(iPhone)
Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Retina-display

Een scherm van 15,6 Inch met een resolutie van 1920x1080 heeft een resolutie van ca 144 PPI.

Handige info over DPI:
Misverstanden over dpi: http://www.dpiphoto.eu/dpi2.htm

Het kan trouwens nog kleiner:
http://blogs.scientificam...t-the-atomic-scale-video/

Google eens naar: Printing with atoms.

[Reactie gewijzigd door Synthiman op 22 juli 2024 19:03]

Is dit het punt waar wij de 'korrel' in de foto terug kunnen krijgen op print? If you catch my drift..
Je zou het woord "korrel" zelfs per pixel kunnen schrijven ;)
Maar inderdaad, je zou een dithering per (300 dpi) pixel kunnen tekenen, zodat je een random effect kunt ervaren.
Alleen de print zal wel een beetje duur worden, om de retro-look terug te krijgen.
Is dit het punt waar wij de 'korrel' in de foto terug kunnen krijgen op print? If you catch my drift..
Pak een hoge resolutie foto en leg er een ruis filter overheen.

Op dit item kan niet meer gereageerd worden.