Onderzoekers van de universiteit van Berkeley beschrijven hoe je een 3d-printer kunt gebruiken om elektronische onderdelen te maken. Als demonstratie maakten ze een dop voor een melkpak die kan detecteren of de melk nog goed is.
De onderzoekers gebruikten polymeren en was om een soort mallen voor de elektronica te maken. Door de was te verwijderen ontstonden buizenstelsels, gaten en vlakken in de plastic onderdelen, die ze injecteerden met vloeibaar metaal, zoals zilver. De resulterende vormen van metaal bepaalden de werking van de onderdelen. Zo wisten de wetenschappers weerstanden, condensatoren, lc-kringen en spoelen te maken.
Dat de onderdelen ook daadwerkelijk functioneerden, toonden ze aan door de lc-kring in een dop voor een melkpak te integreren. Het melkpak lieten ze ongeopend 36 uur lang staan, waarbij het onderdeel de veranderingen in elektrisch signaal als gevolg van de toename van het aantal bacteriën detecteerde. Met een draadloze radiosensor konden de onderzoekers de veranderingen in de gaten houden. Na 36 uur detecteerden ze een verschuiving van de resonantiefrequentie van 4,3 procent, waar de verandering van een pak melk in de koelkast zo'n 0,12 procent bedraagt.
"De 3d-printtechnologie kan uiteindelijk elektronische circuits maken die goedkoop genoeg zijn om in de verpakking van eten te worden geïntegreerd, voor waarschuwingen voor consumenten", zegt Liwei Lin, van het Berkeley Sensor and Actuator Center. Volgens hem kunnen klanten zo met hun smartphone de houdbaarheid van producten in de schappen controleren.
Zijn team werkt aan andere gezondheidstoepassingen, zoals implanteerbare elektronica die de bloeddruk en spierspanning kan meten. De onderzoekers beschrijven hun bevindingen in een paper bij Nature Microsystems & Nanoengineering.