Disney maakt videotechnologie waarmee emoties in video zijn aan te passen

De onderzoekstak van Disney heeft een technologie ontwikkeld waarmee het mogelijk is om in filmscenes de emoties van acteurs aan te passen. Dat kan door de scenes op verschillende manieren op te nemen en ze dan samen te voegen.

Disney Research heeft de nieuwe technologie gedemonstreerd in een video. Het bedrijf geeft daarin verschillende voorbeelden van acteurs die een scene met verschillende emoties spelen, bijvoorbeeld met woede en angst. Met de zogenaamde FaceDirector kan de regisseur de verschillende scenes samenvoegen, en bijvoorbeeld het eerste deel te tonen met boze emoties, om vervolgens over te gaan naar angst.

Voor het samenvoegen van de verschillende scenes heeft Disney Research een technologie ontwikkeld die van verschillende opnames een naadloos geheel kan maken, iets dat het bedrijf nonlineaire audiovisuele synchronisatie noemt. Het systeem detecteert overeenkomsten tussen de verschillende scenes en maakt daar gebruik van om ze in elkaar te laten overlopen. Volgens Disney is het voordeel van de ontwikkelde technologie dat er geen 3d-reconstructie hoeft te worden gemaakt van de gezichten om scenes in elkaar over te laten lopen.

Er is een tool ontwikkeld voor FaceDirector waarmee regisseurs de controle behouden over de manier waarop scenes in elkaar overlopen. Dat is iets dat voornamelijk van pas moet komen in de postproductiefase van films, aldus Disney. Of en wanneer de technologie in de praktijk gebruikt gaat worden is echter nog niet duidelijk.

Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.

Reacties (44)

De video kan bij autisme confronterend zijn vanwege het veranderen van gelaatsexpressie

Kun je dat toelichten? Want gelaatsexpressie veranderentoch altijd? Met of zonder deze techniek

Kun je dat toelichten? Want gelaatsexpressie veranderentoch altijd? Met of zonder deze techniek

Met deze techniek is het heel makkelijk om allerlei vreemde overgangen te maken die als mens haast niet te doen zijn. Ik denk aan het voorbeeld waarin snel werd gewisseld tussen verschillende emoties. Ook kan je discrepanties krijgen tussen de emoties die gezicht en stem uitdrukken.
Autisten hebben vaak moeite met emoties van anderen goed in te schatten en leunen daarbij (meer dan anderen) op aanwijzingen: lachen -> blij, huilen -> verdrietig (maar dan wat subtieler). Een goede acteur speelt ook dat soort subtiele aanwijzingen mee.
Als je teveel gebruik maakt van dit soort software gaat het waarschijnlijk eerst fout op die aanwijzingen die de meesten niet direct opvallen omdat ze ook andere mechanismes gebruiken om emoties in te schatten.Ik moet niet praten over dingen waar ik geen verstand van heb.

Het is waarschijnlijk vergelijkbaar met het verschijnsel dat Uncanny Valley heet. Daar heb je ook last van dat je normale methodes om "echt" en "nep" van elkaar te scheiden niet meer werken waardoor het heel onprettig wordt om naar te kijken zonder dat je kan aangeven wat het probleem is.

[Reactie gewijzigd door CAPSLOCK2000 op 14 december 2015 00:34]

Anderzijds biedt dit óók de mogelijkheid om emoties te versterken, waar ze misschien oorspronkelijk 'te' subtiel zijn gespeeld. Dit om aan te tonen dat techniek niet per se goed of slecht is, maar op zichzelf neutraal.
Zo zullen er ook mensen zijn die waarschijnlijk hevigere emoties 'overdone' vinden.
Wat mij betreft te gek als dit door de gebruiker ingesteld kan worden zodat iedereen kan kijken naar zijn eigen smaak.
Betekent dan wel weer een hoop meer werk voor acteurs; die moeten de film straks 3x spelen

Vindt zelf de functie die incorrecte/inconsistente gesprekken rechtzet heel indrukwekkend (zeker als dit nog verder verfijnd wordt). Dat zou namelijk betekenen dat ook takes die op dit moment niet gekozen worden omdat er iets niet helemaal volgens script wordt gezegd, toch gebruikt kunnen worden als ze wél iets toevoegen qua emotie.

Wat mij betreft een onwijs indrukwekkend stukje techniek.

Gezichts herkening en autisme is aleen een probleem naar non autisten...
en kan worden aangeleerd , een groter probleem is dat de non authisten de lichaamstaal van authisten niet kan lezen , dat komt omdat autisten concepten in hun gevoels leven verwerken , en het non athistisch brien is dierlijker en kan deze concepten niet verwerken.
De basis van autisme is high sesitivity ,, een over gevoeligheid voor prikkels , juist het atistisch brein zit meer nuances , maar heeft zich aangeleerd gevoel en prikkels te sturen en of te blokeren...
een mooi voorbeeld is als er een mooe vrouw langs komt zal een non autischtisch mannelijk brein , alle activiteit waar het mee bezig is droppen en pas verder gaan met waar het mee bezig is als de mooie vrouw is verdwenen.
bij een autistich brein word dr vrouw niet op gemerkt , of als het word op gemerkt word de reaktie bewaard en eventueel later of helemaal niet uit gevoerd , er dus dus controle over dat deel van het brein waar de non authist geen controle over heeft.
dit zelfde geod voor verleidingen , non autisten kunnen eigenlijk helemaal niet zeggen ik ga niet vreemd ,, die controle hebben ze simpel weg niet ,, autisten hebben die controle vaak wel , omdat ze geleerd hebben storende prikkels te controleren.
omdat het anders onleefbaar voor ze werd.
de andere kand van het spectrum is borderline , deze mensen hebben de hoige sensitieviteit ook aleen hebben zij daar totaal geeb controle over ,,, dze worden als het waren overal naar heen gesleept , en vallen van de ene in de andere emotie zonder enige rationele controle daar over.
autisten zien dbeter echt van nep ,, een raklame filmpje is nep , een film is nep , en al die nep voorbeelden van echte emoties zijn verwarrend voor authisten.... ik vrees dus dat wat jij zegt niet geheel klopt , of is bekeken vanuit het simpelere brein soort wat minder goed de verschillen tussen echt en nep ziet als een authist....
en omdat authisten relatief weinig echte emotie zien is het voor het brein moeilijk te begrijpen ,... film etc kan NOOIT echt zijn omdat deze kleine verschillen haarscherp worden opgemerkt door een authist.
en daar komt de verwarring van het niet herkennen vandaan...

[Reactie gewijzigd door bluegoaindian op 14 december 2015 00:10]

Dat is een goede vraag!

Ik had er voorzichtig bijgezet dat het confronterend kan zijn, dus dat wil niet zeggen dat gelaatsexpressie (empathie) beperking voor iedereen geldt.

Empathie wordt soms gezien als een individuele vaardigheid of persoonlijkheidseigenschap die belangrijk is in de omgang met mensen. Het empathisch vermogen speelt een hoofdrol bijemotionele intelligentie.[3]

Empathie is een eigenschap die ingebed is in de emotionele en cognitieve ontwikkeling van individuen. Onderzoek toont aan dat empathie zich rondom de kleuterleeftijd ontwikkelt. 

(bron:wikipedia )

Uit empathie onderzoek blijkt dat niet alle mensen in staat zijn om de emoties van anderen te bemerken op eenzelfde niveau. Zo worden autisme en hetsyndroom van Asperger vaak gekarakteriseerd door een verminderd vermogen tot empathie voor een andere persoon. Dit houdt echter niet in dat deze mensen geen gevoelens voor anderen kunnen ontwikkelen. Het komt zelfs voor dat deze mensen gevoelens voor anderen ontwikkelen als gevolg van het verkeerd lezen van deze emoties.

Recenter onderzoek toont echter aan dat mensen met autisme en aspergersyndroom mogelijkerwijs niet een tekort maar een overschot aan empathisch vermogen hebben waardoor de hersenen zich hierdoor onbewust afsluiten van al die interacties (om overprikkeling van emoties en informatie te vermijden). Er is echter nog meer veel meer onderzoek nodig om te concluderen wat er juist anders gaat in de informatieverwerking op het vlak van empathie. Hierbij zouden spiegelneuronen een aantal aanwijzingen kunnen geven.

update: Zie ook Prosopagnosiepatiënten. (bron wikipedia)

Een van de zaken die bij het onderzoek naar prosopagnosie naar voren zijn gekomen, is dat gezichtsherkenning waarschijnlijk zowel bewust als onbewust plaatsvindt. Er zijn experimenten gedaan met patiënten die afwisselend foto's van bekende en onbekende mensen te zien kregen. Ze bleken veelal niet in staat te zijn de bekenden te herkennen, zelfs niet vaag, maar bij meting van de emotionele respons met een sensor op de huid bleek wel een galvanische huidreactie op te treden. Hieruit zou kunnen worden opgemaakt dat emotie een belangrijke rol speelt bij het herkennen van gezichten. Andersom blijken mensen met prosopagnosie qua hersenactiviteit in de gyrus fusiformis niet te verschillen van normale proefpersonen als er emotionele gezichten worden aangeboden, terwijl zij wel in hersenactiviteit achterblijven wanneer gezichten met een neutrale uitdrukking worden aangeboden[2].

Het syndroom van Capgras wordt ook wel eens de tegenhanger van prosopagnosie genoemd. Bij dit syndroom worden gezichten wel herkend, maar hierbij ontbreekt de emotionele reactie.

Prosopagnosiepatiënten compenseren het gebrek door meer aandacht aan andere kenmerken te besteden. Ze concentreren zich bijvoorbeeld meer op het stemgeluid of richten zich op kleding om mensen te kunnen herkennen. Een vermoeiender manier van compensatie is het inschakelen van het gebied in de linkerhersenhelft waarmee details van gezichten worden herkend. Door al deze informatie te combineren, kan een prosopagnosiepatiënt de identiteit van het gezicht 'reconstrueren'. Uit onderzoek bij mensen met autisme blijkt dat deze compensatiemethode bij hen niet werkt. In plaats daarvan activeren ze hersencentra waarmee normaal voorwerpen worden herkend.

[Reactie gewijzigd door donderdraak op 14 december 2015 06:25]

Nou daar mis je toch een beetje de boot, ik heb autisme en kan me juist perfect in een ander persoon inleven, ik weet precies hoe een ander zich voelt of stel ik kom in een groep waar een treurige stemming heerst omdat er bv iemand is omgekomen dan voel ik dat gelijk bij binnenkomst. Ook herken ik mensen minstens zo snel als andere mensen maar dat komt door mijn goede lange termijnsgeheugen. Ik kan emoties van anderen voelen. Naar mijn mening en ook eigen ervaring baseren veel hulpverleners zich op boekjes van hun opleiding waar instaat wat is autisme, dat en dat en ze wijken er niet vanaf. De beste hulpverlener is zelf een autist. Er zijn zoveel soorten autisme waar nog zoveel over onbekend is je hebt niet een vorm waarbij alles voor iedereen geld. Elke autist is anders misschien heb je het zelf wel zonder dat je je er van bewust bent.

Bedankt voor het delen van je persoonlijke ervaring. Verwar overigens aub niet autisme met prosopagnosie. Weke vorm van autisme is er bij je vastgesteld en wat zegt je psycholoog erover?

Bij mij is pddnos vastgesteld. Elders heb ik gelezen dat de testen die hiervoor gebruikt worden fouten bevatten waardoor diagnoses veel verkeerd worden gegeven maar men vind het hier belangrijker om geld te verdienen dan goede zorg te verlenen. Kan dit kranten artikel helaas niet meer terugvinden. Ken meerdere mensen met pdd nos en er is er geen een hetzelfde. Veel dingen komen overeen maar veel dingen die mensen zeggen dat autisme kenmerkt komt niet bij iedereen voor of zijn ze juist wel heel goed in terwijl men zegt dat autisten het niet kunnen. Mijn psycholoog begon het gesprek met de diagnose met je kunt dit niet je kunt dat niet en zo kun je niet terwijl ze paar dingen opnoemde zoals inleven in anderen dat juist mijn sterke punten zijn. Als ik daar wat over zei werd me de mond gesnoerd met dat kun je niet
klaar. Nou hoor ik jou over prosopagnosie daar heb ik nog nooit van gehoord dat ga ik zeker even googlen.

Update: ben niet helemaal wakker volgens mij je legt het in je post ook uit met een link. Bedankt daarvoor.

[Reactie gewijzigd door duizel op 13 december 2015 23:27]

Ken meerdere mensen met pdd nos en er is er geen een hetzelfde.

NOS staat voor "not otherwise specified". PPD-NOS is de verzamelbak voor alles wat niet binnen de een van de andere hokjes valt. Bijna per definitie zitten er dus mensen met uiteenlopende verschijnselen in. Officieel bestaat het overigens niet meer, de hokjes zijn opgeheven en tegenwoordig heet het allemaal "autisme".

Bijna alle hokjes. PDD-NOS (en Asperger etc.) vallen inmiddels inderdaad onder het autisme spectrum. Mensen met enkel en alleen problemen in de sociale omgang en communicatie vallen nu onder de paraplu van de sociale communicatie stoornis.

@duizel niet ieder mens met autisme is perse slecht in sociale omgang en communicatie (maar dat had je al ervaren). Dat dit wel aan jou zo is verteld vind ik zeer vervelend voor je en kan me voorstellen dat je daar last van hebt gehad. Veel voorkomend is bijvoorbeeld het niet tegen verandering kunnen en het nodig hebben van vaste routines (en bij het doorbreken van die routines (door anderen) erg 'van slag' van raken). Dat is in sociale omgang misschien wel van toepassing (wordt vaak als 'anders' bestempeld), maar heeft bijvoorbeeld weinig met inlevingsvermogen te maken.
Daarnaast werd er enige tijd geleden (en nog wel eens) met regelmaat een stempel gedrukt met een aandoening, die eigenlijk niet helemaal klopte, zodat er geld beschikbaar kwam voor behandeling / hulp etc.

@bluegoaindian de ene persoon met autisme heeft wel een sociale stoornis waardoor deze er minder goed in is, terwijl de ander er misschien geen moeite mee heeft. Dit wil dus niet zeggen dat een persoon met autisme niet goed kan zijn in het onderscheiden van echt en nep, er is echter ook geen reden noch bewijs dat ze er beter in zouden zijn.

Dat klopt en dan moet je ook nog eens bedenken dat DSM5 een diagnostische tool is. Er wordt slechts naar kenmerken gekeken die klinisch relevant zijn, simpel gezegd, die problemen opleveren. Per stoornis heb je dan een aantal behandelingen (die kunnen overlappen) die daarvoor, zover we weten, het beste werken. Autisme spectrum (of welke diagnose uit de DSM5 dan ook) is dus helemaal geen eenduidige 'ziekte', zoals bijvoorbeeld kanker, waarbij je kunt zeggen: er groeit een gezwel ergens in het lichaam. Er wordt wel steeds meer hersenonderzoek gedaan, maar daarin is oorzaak en gevolg meestal onduidelijk. (Zijn het de hersenen die voor de stoornis zorgen, of zorgt de stoornis voor een verandering van de hersenen.) Daarbij zijn de resultaten bijna nooit eenduidig, dat wil zeggen dat er bij mensen met bijvoorbeeld autisme spectrum grote verschillen blijken te zitten. Omgekeerd kun je van bepaalde hersenafwijkingen wel zeggen dat die mensen een bepaalde stoornis hebben.

Ik wil niet zeuren hoor maar mijn grootste punt waar het altijd op mis ging is bijvoorbeeld sarcasme. Dat is bij definitie het een zeggen maar het andere bedoelen, dat heeft bijna 20 jaar met veel training geduurd voordat ik dat ook maar een klein beetje begreep.

En niet alleen met sarcasme, maar met alle communicatie waarbij 'normale' mensen wel de onderliggende boodschap begrijpen en dat bij mij er dan compleet aan voorbij ging.

Begrijp me niet verkeerd, ik kan me zeer goed inleven in de gevoelens van een ander persoon, maar dan moest dit wel eerst goed duidelijk zijn.

Nieuwe functie op de aftiteling: "Emotion editor".

Zou wel gaaf zijn als ze dit in videogames kunnen toepassen. Live action videogames...

Zou niet weten waarom dit niet kan...
Zoals een model geanimeerd kan lachen kunnen ze ook huilen.

Weet niet precies wat je met "live action" bedoeld maar het idee van een game is juist, vaak, dat je een model live door een wereld animeerd dmv. je eigen input?

"live action" wordt meestal mee bedoeld dat het een film met "echte" mensen is die "echt" dingen doen(dus acteurs en stuntmannen, i.p.v. 3d animatie of cgi).
in principe vallen een zeer groot deel van de films die je kijkt hier onder.

live-action videogames bestaan ook al, maar dan heb je nu nog dat je per speler en per npc een acteur nodig hebt die het de hele spelsessie vol kan houden.

Oh. Nou ...

In films kan ik er wat bij voorstellen maar in games ligt de focus toch heel anders.

We zijn een aantal jaren verder dan Phantasmagoria (1995) maar ik zie dit technisch op professioneel "CGI niveau" live en "vrij" op consumentenhardware niet snel gebeuren lol.

Gezichtsuitdrukkingen en full body motion zijn geen probleem met bestaande animatietechnieken, zelfs eniginds dynamisch/veranderlijk (denk aan wind en cloth) maar een smeerboel aan platte pixels aan fotomateriaal van actors? ik krijg er mijn hoofd niet omheen.

[Reactie gewijzigd door Anoniem: 714367 op 13 december 2015 12:29]

Ik zie de effecten in video games al voor me.

Extreem serieus momentje, erg dramatisch en hartverscheurend... Staan de karakters er met een gigantische grijns bij te lachen.

Romantisch momentje, en main character staat er met zijn tanden te knarsen van de woede terwijl er iemand anders aan hem staat te lebberen.

Een beetje zoals men kan met de Source engine, maar dan toch nog een beetje makkelijker en ridiculer.

als je goed naar de ogen kijken is de overgang te zien maar dat zal altijd wel de moeilijkste plek zijn om te volgen..

Maar dat is omdat je er nu scherp op let.
Als ze dit deden in een film viel het niet op.

Ik denk dat het je onbewust toch zal opvallen. Bij The Hobbit, hoewel ook veel bewust, heb ik qua visueel toch steeds een nare smaak in mijn mond. Iets wat ik bij LOTR niet had.
Ik ben bang dat als dit in films toegepast wordt je hetzelfde krijgt. LA Noire is ook zo'n voorbeeld. Prachtig gedaan met de gezichtsanimaties, maar het "voelde" toch niet helemaal echt.

Laat ze deze techniek maar bewaren voor CGI characters en voor het oefenen van acteren.

Als je weet dat de techniek er is, en er erg op gaat letten, dan zie je veel visuele effecten die je uit het verhaal van de film halen. Maar de meeste mensen letten daar niet op.

Als je weet dat de techniek er is, en er erg op gaat letten, dan zie je veel visuele effecten die je uit het verhaal van de film halen. Maar de meeste mensen letten daar niet op.

Dit geld voor bijvoorbeeld alle vakkennis die kijkers hebben. Zodra je ergens verstand van hebt zul je in elke film zien wat een ongelovelijke onzin er door filmmakers wordt uitgebraakt. Bij zaken waar je niets van weet zal het je -gelukkig- niet opvallen.

"Damn.. they have 1024 cypher.. this will take me at least .. ... i am in"

En zo zijn er nog veel meer voorbeelden te vinden. Veel film makers minachten namelijk het publiek. Want veel van de 'spoofs' worden gewoon gezien in de edit room maar het kan ze niets schelen want de kijker ziet het toch niet. Gelukkig kunnen ze met CGI een hoop wegpoetsen

Wel vreemd dat ze nog steeds geen vlekkeloze spraaksynthese kunnen doen terwijl ze met andere dingen veel verder lijken te zijn.

Een film is dan ook geen representatieve weergave van de werkelijkheid en kan je ook niet van minachting spreken. Films zijn er voor vermaak, gelukkig maar want anders zouden oorlogsfilms veel minder leuk zijn of zou een hacker drie maanden bezig zijn om ergens binnen te komen, of wordt een detective verhaal moeilijk te volgen en saai omdat er weinig tot geen interessante ontdekkingen worden gedaan.

Auto's ontploffen niet zo snel, vechten met vuisten klinkt ook niet zo en zo zijn er talloze andere voorbeelden te vinden wat al jaren lang niet klopt. Maakt het de film minder realistisch? Ja. Maakt het film minder leuk? Nee, daarom kijk ik geen film.

Deze techniek lijkt mij dan ook vooral handig in shots waarin er alleen een gesprek is. Echter zou je hier ook makkelijk omheen kunnen werken door de camera hoek even te veranderen en dan weer terug te zetten op de persoon om zo de scene van de ene emotie naar de andere emotie over te laten vloeien. Dan vraag ik mij nog af wat het nut hier van is.

Ik bedoelde meer microfoons, auto's die plotseling geen enkele schade meer hebben. Continuity.

Maar je hebt gelijk. Ik ben helaas niet in staat dat uit te schakelen als ik een film kijk dus ik zie het meestal. En dan denk ik; Grr

Dat vind ik soms eigenlijk wel komisch om te zien, net zoals een auto die te water raakt en dan ineens geen motor meer heeft .

Maar je hebt gelijk, soms zit het aardig 'slordig' in elkaar.

kon me iets herinneren dat als je tv kijkt je naar herkenbare dingen zoekt die ( elke persoon verschild ) interessant vind ,

maar wat de een opvalt kijk de andere totaal niet naar natuurlijk ,

Is dit de doping van het acteren?

Niet helemaal, de acteurs moeten eerst wel de emoties uiten, als de acteur alle gewenste emoties heeft geuit kan in de post-editing pas alles samenvoegt worden tot een scène, met de verschillende emoties op verschillende plaatsen in de scène.

Het is wel een beetje "valsspelen" natuurlijk. Ja de acteur in kwestie moet eerst alle emoties individueel uiten, wat natuurlijk al knap is. Ik zou echter zeggen dat je je als goede acteur onderscheidt door ook de transitie van de ene naar de andere emotie te kunnen maken. Normaal zou je een scene misschien meerdere malen opnemen om dit goed en geloofwaardig te krijgen (en wat wellicht ook de ambacht van het acteren is), nu kun je elke emotie individueel doen zonder aan te voelen wanneer je van emotie veranderd (en dus afstand neemt van het verhaal/het personage), en de editor de rest van het werk laten doen.

Als het puur om films zou gaan zou ik dit voor acteren als vak een slechte ontwikkeling vinden. Ik verwacht echter dat dit breder ingezet gaat worden dan dit. Wellicht voor evenementen waar video gebruikt wordt en waar men live de emotie in de film wilt manipuleren.

Dit hoeft uiteraard niet gebruikt te worden om het acteerwerk te verbeteren / versimpelen. Het eerste waar ik hierbij aan denk is verschillende opties voor een scène rustig achteraf kunnen bekijken.

Niet helemaal, de acteurs moeten eerst wel de emoties uiten, als de acteur alle gewenste emoties heeft geuit kan in de post-editing pas alles samenvoegt worden tot een scène,

En ook dat niet eens.
De acteur moet gewoon de scene spelen. Wat je hiermee kunt is het (min of meer natuurlijk) blenden van 2 performances. Maar dan moet je dus eerst wel minstens 2 takes gedaan hebben.
Het is dus niet zo dat je een acteur even een paar minuuten bekken kan laten trekken en dat het daarmee gedaan is ofzo.

een soort autotune maar dan voor acteurs dus

eerder een tool die meerde re verschillende takes aan elkaar lijmt met een traploze crossfade en toch alle zang / ritme elementen in sync houdt

zullen ze vast gebruiken voor de 3d geanimeerde live action films die ze hebben in hun parken
waarmee ze beter kunnen inspelen op de stemming van het publiek

Deze technologie wordt voor het eerst toegepast in X-Men apocalypse.

In dit segment (op 2:04) van de trailer zie je hoe 3 scenes geblend worden:
https://www.youtube.com/watch?v=COvnHv42T-A#t=2m4s
De 3 takes waren angst, vreugde en kwaadaardigheid. In die volgorde hebben ze de opnames in elkaar over laten lopen.

Dit is een leuke optie voor interactieve films en/of games. Afhankelijk van wat de kijker/speler uitvoert, verandert de scene.

We kunnen, liefst in 4k beginnend, onze kinderen, vanaf de wieg tot het graf, een basisset ( of meer) emoties en bewegingen laten uitvoeren voor de Video, en wie weet kan dat zo in de virtuele wereld tot leven komen.
Acteurs kunnen na het verfilmen van hun vaardigheden, emoties en de nodige tekst weer naar huis.
Film is tegenwoordig digitaal dus imo Video, De grote leider Kim Jong-un kan zo makkelijk vervangen worden door zijn opvolger.

Hah, kunnen acteren is er niet eens meer bij straks

Het is geen vereiste meer maar kan toch gewoon voor de lol. Je hoeft bijvoorbeeld niet meer op vinyl te mixen, het kan veel makkelijker met software maar veel mensen doen het toch omdat het gewoon leuk is.

Alsof dat nu wel een vereiste is

We kunnen, liefst in 4k beginnend, onze kinderen, vanaf de wieg tot het graf, een basisset ( of meer) emoties en bewegingen laten uitvoeren voor de Video, en wie weet kan dat zo in de virtuele wereld tot leven komen.
Acteurs kunnen na het verfilmen van hun vaardigheden, emoties en de nodige tekst weer naar huis.
Film is tegenwoordig digitaal dus imo Video, De grote leider Kim Jong-un kan zo makkelijk vervangen worden door zijn opvolger.

Dat doen we nu al toch bewust en onbewust.

Als we jong zijn nemen we de mimiek van onze ouders en omgeving over. Als we ouder worden proberen we ons te spiegelen aan bekende personen. Bij vrouwen had je een aantal jaar geleden dat ze getekende wenkbrauwen hadden, tegenwoordig zijn er zelfs haartransplantaties om een brush te krijgen,
bij mannen was een gladde baby-face de norm en nu zie je zogeheten hippe baardjes.


En dat er acteurs worden vervangen door animaties.
Eigenlijk ook niets nieuws onder de zon. Lang geleden gingen cartoons en film redelijk hand in hand. Vandaag de dag hebben we heel veel acteurs maar een heel klein percentage is bekend en krijgt belachelijke bedragen. Denk dat die b-films een betere kans krijgen omdat het aantal filmdagen minder is waardoor je ook met mindere shots genoegen moet nemen. Een aantal foutjes kun je zo sneller voor lief nemen omdat je die achteraf kunt corrigeren. Het moment hoeft niet altijd te tellen, het resultaat van knap en plak-werk weer wel.


En media en politici, daarvoor hoef je echt niet naar Noord-Korea. Dat is echt veel te makkelijk en een gebrek aan zelfreflectie.
In onze eigen superieure westerse democratie zeggen politici helemaal niets zonder een bataljon woordvoerders. Het zijn niets meer of minder dan sketches van een speech-writer. En niet alleen meneer Barack Obama uit de US,
onze eigen meneer Wilders krijgt ook een stapeltjes gele post-its mee zodat hij altijd een opmerking paraat heeft.

Kun je mooi de geschiedenis herschrijven.