Door gebruik te maken van het World Computing Grid, een filantropisch initiatief van IBM, hebben onderzoekers weten te ontrafelen hoe water te filteren is met koolstofnanobuisjes. Dat kan zonder de waterstroom noemenswaardig af te remmen.
Het Computing for Clean Water-team ontdekte dat water veel makkelijker door koolstofnanobuisjes heen kan stromen dan voorheen gedacht. Mogelijk leidt dat tot het efficiënter filteren en ontzilten van water. De diameter van de koolstofnanobuisjes is zo gekozen dat watermoleculen er wel doorheen kunnen, maar veel grotere moleculen niet. De gedachte is niet nieuw, maar het vermoeden bestond dat de waterstroom dusdanig afgeremd zou worden dat het gebruik van een dergelijk filter niet praktisch zou zijn.
Simulatie en meting stonden ver van elkaar af en tot dusver was er niet voldoende rekenkracht om te kunnen simuleren wat er precies gebeurt binnen de koolstofnanobuisjes. Door de simulaties ontdekten de wetenschappers dat in bepaalde gevallen natuurlijke trillingen, of fononen, kunnen zorgen voor een diffusietoename van 300 procent van het water door de koolstofnanobuisjes in vergelijking met eerdere simulaties. Omdat fononen van nature voorkomen, is er geen externe energiebron nodig voor dit fenomeen.
De diepere inzichten in het fenomeen zijn niet alleen handig voor het ontwikkelen van efficiëntere waterfilters, maar bieden ook mogelijkheden binnen de terreinen van de microfluïdica en transport van stoffen, zoals medicijnen, door de celwanden van levende cellen.
Voor het werk van het Computing for Clean Water-team is gebruik gemaakt van 150.000 vrijwilligers die hun computerkracht aanbieden via het World Community Grid. Het onderzoekspaper van het team is te vinden in Nature Nanotechnology.