Sowieso werden zenders wereldwijd verkocht en was lineaire televisie nog een ding. Iets werd dus gewoon uitgezonden en mensen die iets te kijken moesten hebben keken dan. Daarnaast was er veel minder keus en was on-demand nog veel kleiner (en voor de meesten überhaupt geen ding).
En in de industrie werden medewerkers ook gewoon veel meer uitgebuit. Er was in die tijd ook een enorm verschil tussen televisie en film (is er overigens nog steeds) en multimiljonair worden van acteren in een serie was alleen weggelegd voor de grootste toppers waarvan men wist dat men het tot in lengte van jaren kon verkopen en vooral ook heruitzenden en waar de acteurs een zeer belangrijke, niet vervangbare rol in hadden (de succesvolle sitcoms vooral).
Series maken destijds was echt een soort productiehuis. Een serie als Lost had misschien wel 20 schrijvers die parallel aan elkaar werken in lijn van wat de showrunner als rode lijn had uitgezet. En ook voor het overige productieproces werkte dat zo; terwijl aflevering 3 werd opgenomen, zat men aflevering 5 al te pre-producen en aflevering 1 te monteren. En dat dan gedurende 8 a 9 maanden zonder pauzes en tijden van meer dan 60 uur waren niet ongewoon voor iedereen die betrokken was bij de productie, inclusief regisseurs, 80 voor series met tijdsdruk.
Dit soort series kwamen dus meer uit een fabriek om een metafoor te gebruiken terwijl de kleinere series uit een atelier komen. Het was gewoon productiedraaien, en de kwaliteit werd vaak dan ook over een langere periode minder doordat alles uitgerekt was in creatief opzicht, of omdat ze al gepland waren met uitrekken doordat de zender extra seizoenen bijbestelde (Lost was bijvoorbeeld in eerste instantie geschreven voor 3 seizoenen). Dit laatste betekende natuurlijk ook gegarandeerd werd, en dus was het makkelijker om geld te vinden voor een grotere organisatie die weer meer afleveringen konden produceren. En op basis van economies of scale was de productie ook goedkoper.
Veel series hebben tegenwoordig inderdaad een enorme tijd tussen seizoenen zitten. Erg vervelend. De beschikbare recaps zijn altijd zeer matig en daarvoor ben je dan afhankelijk van andere fans die bijv. op Youtube een uitgebreide recap maken. Maar dat heeft ook weer met productiekosten en financiering te maken. Een Lost kon op lange termijn de hele outillage plannen (locaties, apparatuur, crew, etc) omdat ze meer lange terwijl zekerheid hadden. Series kosten veel meer om te produceren in zijn algemeenheid en het is erg afhankelijk van het succes of ze mogen blijven produceren.
En productietechnisch moet er voldaan worden aan een hogere norm tegenwoordig. Veel mensen zien het er niet eens aan af, maar 16 mm of vroege HD-camera's, de snelle belichtingen en matige visuele effecten waren de norm en dat kost veel minder dan serieus als GoT of wat Star Trek tegenwoordig is. Ook in tijd. Vroeger schoten ze afleveringen in 7 tot 10 dagen, tegenwoordig een maand.
Overigens geldt dit allemaal wel vooral voor de VS. In Engeland waren seizoenen voor series van 6 afleveringen altijd vrij normaal. Dit omdat zij de enorme infrastructuur niet konden bouwen omdat hun industrie simpelweg niet zo groot is.
[Reactie gewijzigd door RaJitsu op 10 oktober 2025 15:10]