De discussie over muziek/kunst vind ik dubbel. Dezelfde argumenten werden namelijk ook gebruikt om te zeggen dat iets juist wel of niet legitiem danwel "echte muziek" was omdat er dingen werden hergebruikt.
Daft Punk staan inderdaad bekend omdat ze lang juist
volledig bouwden op samples, maar dan op een manier die vrijwel iedereen zou omschrijven als "
substantieel transformerend" maar ja, hoe meet je dit?
Dit is iets wat steeds moeilijker is geworden door enerzijds draconische wetgeving rondom copyright - de
beruchte Sonny Bono/Mickey Mouse oprekkingen.
Anderzijds door het dubieus interpreteren van "wat maakt een stuk uniek" zoals de beruchte zaak over de
Blurred Lines vs. Marvin Gaye Estate rechtszaak en later ook de
Ed Sheeran rechtszaak i.c.m. de concentratie van bezit (v.d. rechten).
We zagen dat laatste specifiek ook bij
UMG die een tijd hun muziek van TikTok weghaalde en daarna deed voorkomen alsof het ten behoeve van de artiesten was en dat ze daar écht het beste voor hadden voor de eindklant/eindgebruiker, terwijl
juist de
grote platenlabels zich decennialang als maffiabazen hebben gedragen. Dit lijkt vooral leuk voor de grote partijen/labels terwijl het stééds moeilijker gaat worden voor kleinere indie (independent) artiesten en labels.
The legal issue was whether “Blurred Lines” was “substantially similar” to “Got to Give It Up.” A key factor was the copyright protection for Gaye’s song. Because “Got to Give It Up” was created before a major change in U.S. copyright law, its protection under the 1909 Copyright Act was limited to the musical composition as written on the sheet music filed with the U.S. Copyright Office, not the full commercial sound recording with its specific instrumentation and groove.
This distinction meant the jury could not compare the familiar recording of “Got to Give It Up” with “Blurred Lines.” They were legally required to compare “Blurred Lines” only to the basic musical elements, such as melody and harmony, notated on the original sheet music. The Gaye estate argued that even within these limits, the songs were similar enough to constitute infringement, while the defense countered that the similarities were limited to a common style or genre, which is not protected by copyright.
Veel
muzikanten vinden
dit (imho terecht) bizarre onzin omdat je daarmee zegt dat een fundamenteel iets als een akkoordenprogressie en een rudimentair drumpatroon ineens een copyright krijgt.
Ik verwacht dan ook dat Meta, OpenAI etc. hier gewoon mee weg blijven komen, terwijl de
kleinere artiest
gaat moeten dealen met onterechte
copyright-strikes die misbruikt worden als drukmiddel en/of censuur, denk ook aan het recente gebeuren rondom
GamersNexus en Bloomburg met hun video over smokkel van nVidia spul.
Daarnaast zien we ook al tijden gedoe met
Distrokid en het misbruik van algoritmes: Je kon tijdenlang een sample van Splice (online rechtenvrije muzieksample dienst) halen, je muziek een releasedate in het verleden geven en daarna
vrolijk doen alsof andere muziek iets van jouw "muziek" had gejat.
Ook dingetjes als Spotify waarbij ze zelf toestaan (want ze kregen er een dikke zak geld voor) dat
kunstmatig grote artiesten overal te zien zijn, maar
anderzijds je een strike geven omdat je muziek in een playlist staat waar "artificial streaming" (bots dus) de luistercijfers omhoog krikken. En ook daar zien we dat mensen het prima vinden als het hun zelf helpt, maar niet als ze denken dat
het tegen ze gebruikt is, getuige de rechtszaak van Drake tegen UMG.
---
Also: het zjin
HTTP meldingen guys, kom op nou!

grofweg betekent 4xx dat we de schuld bij de client leggen en 5xx dat we de server de schuld geven

edit:
edit: volgorde + verkeerde links aangepast
[Reactie gewijzigd door Vyo op 9 oktober 2025 14:52]