Productiebedrijf van Barbie-actrice Margot Robbie werkt aan De Sims-film

LuckyChap, het productiebedrijf van Barbie-actrice Margot Robbie, werkt aan een filmadaptatie van het levenssimulatiespel De Sims. De regie is in handen van Kate Herron, die ook het eerste seizoen van Disney+-serie Loki heeft geregisseerd.

Sims-uitgever Electronic Arts is eveneens betrokken bij de productie van de film, schrijft The Hollywood Reporter. Het bedrijf gaat onder meer helpen bij het 'creatieve proces'. Welke acteurs gaan spelen in de film en wanneer deze moet verschijnen, is nog niet bekend. Ook is niet duidelijk wat het verhaal van de film wordt, aangezien De Sims-spellen geen overkoepelend verhaal hebben.

De eerste Sims-game kwam uit op 10 februari 2000. Sindsdien zijn er diverse vervolgen verschenen die elk tientallen uitbreidingen hebben. Afgelopen september meldde EA dat het volgende Sims-spel free-to-play wordt en geen betaald abonnement vereist.

The Sims 4 Plus Cats & Dogs Bundle, Xbox One
The Sims 4

Door Loïs Franx

Redacteur

22-03-2024 • 08:57

62

Submitter: Raven

Reacties (62)

Sorteer op:

Weergave:

Een parodie op een parodie van het Amerikaanse leven? Kan mij nou niet voorstellen dat dit iets kwalitatiefs gaat worden.
Da's ook exact wat iedereen zei bij de eerste berichten over de barbie film.
Heb hem zelf nog niet gezien, maar lijkt gezien de reacties toch kwalitatief te zijn.
Ik heb hem gezien en ik ben niet superenthousiast, maar ik vond hem op zich we oké. Ik zou hem een 6,5 of kleine 7 geven.

SPOILER ALERT - SPOILER ALERT
De film komt in de basis neer op: Barbie en Ken wonen in Barbieland. Barbie kan alles (van trimsalon tot astronaut). Barbie is succesvol, woont in een groot huis, grote auto, blablabla.. (ofwel Barbie :) ). En Ken bungelt er een beetje bij. (net zoals het hele Barbie genre). Ofwel. Barbieland is een vrouw-gedomineerde wereld waar de mannen er een beetje bij bungelen. Net zoals het omgekeerde heel lang was in 'onze echte wereld'. Uiteraard gechargeerd, want het is "Barbie" :)

Er gebeurd één en ander, waardoor Barbie en Ken in de 'echte wereld' terrecht komen. Kinderen kennen Barbie en Ken als poppen en nu zijn ze ineens echt. Barbie komt er achter dat de echte wereld niet zo rooskleurig is als haar Barbieland en Ken komt er achter dat mannen ook wat kunnen bijdragen. Ken wordt bozig en krijgt een attitude. Barbie leert hoe oneerlijk het was voor Ken, maar had geen kwade intenttie (het was gewoon zo). En ondertussen zijn de bedrijven die eigenaar zijn van Barbie boos en ongelukkig dat hun franchise (Barbie) ineens rondloopt.
EINDE SPOILER

In de basis is het plot wel leuk gevonden (eigenlijk het 'te kak' zetten van de Barbiewereld en hoe oneerlijk die voor mannen (Ken) is), alleen is de uitwerking ervan te summier vind ik. Juist omdat het Barbie is, hadden ze van mij wel verder over de top mogen gaan. Dat laat het genre wel toe.
heb de film niet gezien (ga ik ook niet doen) :)

maar dit doet me denken aan die leuke grap,

beach barbie kost : 25 euro
astronaut barbie kost : 25 euro
advocate barbie kost : 25 euro
sporter barbie kost : 25 euro
.....
Gescheiden barbie kost : 999 euro !!!!

??????

aja , die komt geleverd met 25% van ken's geld, ken's beach house, ken's summer house, ken's racecar, .... :) :) :)
This is why:

5. Divorced Barbie

“Ralph was driving home one evening and realized that it was his daughter’s birthday, and he hadn’t bought her a present. He drove to the mall and ran to the toy store, and he asked the store manager, ‘How much is that new Barbie in the window?’ The manager replied, ‘Which one? We have Gym Barbie for $19.95, Ball Barbie for $19.95, Shopping Barbie for $19.95, Beach Barbie for $19.95, and Divorced Barbie for $375.00.’ ‘Why is the Divorced Barbie $375.00 when all the others are $19.95?’ Ralph asked, surprised. The manager replied, ‘Well, Divorced Barbie comes with Ken’s car, Ken’s house, Ken’s boat, Ken’s dog, Ken’s cat, and Ken’s furniture.”

en deze nog:

Whoever said money can’t buy happiness never paid for a divorce.

Why is divorce so expensive?
Because it’s worth it.
haha ja,

Dat zeggen wij ook altijd met een lachje tegen de vrienden, wij gaan niet scheiden, want dat zou mij gelukkig maken en dat gunt mijn vrouw mij niet :) :)
Ik heb hem helaas wel gezien, en vond het een van de meest (door de industrie) overhypete films van de laatste tijd. Niemand die ik ken vond hem indruk maken (en ja hoor, ook in vrouwelijk gezelschap), maar toch zijn er lyrische reviews overal.
Tja, zo vind ik Oppenheimer een overhypte film, daar is ook niks in te zien wat twintig jaar geleden al niet op Discovery naar voren kwam en toch krijgt die prijzen. Barbie vond ik tenminste nog verfrissend, een minder uitgekauwd onderwerp en met een grappige twist. Het is in ieder geval fijn om zelf te mogen kiezen wat je kijkt.
Oppenheimer was dan ook geen documentaire.
Waarom zou een film nieuwe feiten moeten brengen? Dat is een maatstaf voor journalistieke producties, niet voor kunst.
De 3 vrouwen met wie ik die ging kijken vonden het allemaal een goede film, ikzelf vond die ook niet slecht.

Metacritic : van recensenten krijgt die gewoon 8/10 wat imho terrecht is.

Poor things krijgt 8.8/10 en dat was nu echt een slechte film vond ik, dat kan je gerust scharen onder overhyped.

[Reactie gewijzigd door k995 op 23 juli 2024 17:17]

Zeggen recensies tegenwoordig echt nog wat? Ik heb Oppenheimer nog voor de helft afgezet, ik begrijp de heisa echt niet. Elke scheet van Apple wordt doorgaans de hemel ingeprezen terwijl ik me echt afvraag of die recensenten 'in de echte wereld' leven.

Recenseren is een vak. En dan hobbelen op de een of andere manier van die 'websitejes' en influcencers er overheen en dan dan lijkt het allemaal zo fantastisch. Maar het is een hoop opgeklopte lucht.
Oppenheimer is kwalitatief een goede film. Als je hem technisch toetst, is hij goed. Of hij jou kan bekoren is een ander verhaal natuurlijk.

Recensies hebben vaak een kleur. Kijk op Rotten Tomatoes. Daar worden veel recensies opgeteld en gewogen. Wat je daar heel goed kan zien, is dat sommige recensenten een duidelijke voorkeur hebben voor bepaalde films en een afkeur hebben voor bepaalde films. Denk aan een recensent die een voorkeur heeft voor romcoms en een hekel heeft aan Sci-fi. (Of zo)

Sommige titels zijn inderdaad zwaar hyped. Maar die vallen vaak door de mand met awards.

En nogmaals. De beste film alleen tijden kunnen jij of ik niet boeien vinden. Uiteindelijk is het ook smaakgebonden.
Mijn mening is toch wel omdat er Christopher Nolan op staat, dat hij sowieso al lof krijgt. Een beetje wat ik probeerde te illustreren met Apple.
Tuurlijk zal het kwalitatief een goede film zijn. Maar zó overhyped?
Ik denk dat het ook door het thema en de huidige met Kameraad Vlad die gek doet.

De atoombom is natuurlijk een logisch technologisch gevolg van de wetenschap. De potentiële problemen en gevolgen ervan zijn natuurlijk minimaal ‘groots’ tot op het niveau van taboe te noemen.

Oppenheimer is echt als een persoon neergezet. Met gevoel en een persoonlijkheid. Met de kennis dat het meest destructieve wapen in de geschiedenis heeft ontworpen, is dat iets wat nog niet vaak is gebeurd.

Het komt een beetje neer op Der Untergang. Daarin is Adolf Hitler voor het eerst als een ‘echt mens’ neergezet, met gevoel, die de controle over een situatie verliest. Daarvoor werd hij eigenlijk alleen neergezet als een oppervlakkige schreeuwende idioot of een soort demonische schim. (Uiteraard tijdsgeest)

Of kijk naar de films van 50 Shades of Grey. Tot en met galavoorstellingen. Terwijl het vrij oppervlakkige films zijn. Maar de mainstream verdieping in het thema bdsm en alles er omheen maakte veel los.
En nogmaals. De beste film alleen tijden kunnen jij of ik niet boeien vinden. Uiteindelijk is het ook smaakgebonden.
Je kunt je natuurlijk afvragen wat het dan nog waard is dat een film 'technisch goed' is.

(Ikzelf ben trouwens niet eens aan Oppenheimer begonnen. Een film waarbij in de trailer al zo zwaar wordt ingezet op aanzwellende violen en harde orkestrale muziek moet wel echt heel weinig te bieden hebben. Maar goed, zolang ik hem niet gezien heb kan ik je niet tegenspreken.)
Je kunt je natuurlijk afvragen wat het dan nog waard is dat een film 'technisch goed' is.
Ik snap wat je bedoeld.
Maar als de acteurs objectief hun karakters 'zeer goed' neerzetten, of wanneer de muziek de film 'zeer goed' begeleiden, de kostuums (afhankelijk van de titel) zeer goed zijn afgewerkt, enz, enz, enz, dan kan dat een meerwaarde hebben voor de film zelf.
De kijker ziet en voelt dat allemaal 'onbewust'.

Kijk naar een serie als Marco Polo op Netflix. Goede kans dat iemand het niet boeit, maar die serie is echt bijzonder goed geproduceerd. Ze hebben de costuums op de traditionele manieren nagemaakt. Ze hebben daarwerkelijk replicaas van troonzalen en dojo's gemaakt. Enzovoorts. Dat zie en voel je. Je merkt toch dat een acteur daar beter in gedijt, dan in een groen pak met stippeltjes in een blauwe kamer met her en der witte plusjes op de grond.
Marco Polo is een technisch zeer goede serie. Vrijwel alles is op een zeer hoog niveau gedaan. Ik vond het fantastisch. Maar ik houd ook van het algemene genre. Als iemand helemaal niets met het genre heeft, wordt het heel lastig om het boeiend te blijven vinden. Uiteindelijk is het ook een kwestie van smaak.

Je ziet dit 'probleem' vaker met extremere/specifiekere titels. Menig sci-fi of fantasy titel kan heel goed geproduceerd zijn, maar als iemand niets met het genre heeft houdt het heel erg op. Ik kan persoonlijk helemaal niets met politieseries/crimis (zaken als The Wire, The Rookie, NCIS, True Detective, enz.) . Ik vind het verschirkkelijk. Ongeacht hoe 'technisch fantastisch' ze kunnen zijn. Het is puur persoonlijk. Ieder z'n afwijking.
Ik hou zelf heel erg van Fantasy/SciFi. Ik vind het heerlijk. Of het nou om de populaire Marvel/DC Comics spullen gaat, of Star Trek, Blade Runner, SnowPiercer, enz, enz, Ik vind het allemaal fantastisch. Ook de obscure scifi uit de jaren 40/50/60 (Barberella, Invaders from Mars, enz, enz) met de bordkartonnen ruimteschepen en schuimrubberen 'monsters' :) Fantastisch allemaal.
Het wordt bij mij 'lastig' als het scifi/fantasy-politieseries zijn. Daar verschilt het heel erg voor mij. Daar zitten titels tussen die ik geweldig vind en titels die ik ronduit verschrikkelijk vindt.
Een film waarbij in de trailer al zo zwaar wordt ingezet op aanzwellende violen en harde orkestrale muziek moet wel echt heel weinig te bieden hebben.
Ik heb ooit een gastcollege literatuur bijgewoond. De gastspreker was van mening dat bibliotheken en winkels eigeniljk boeken 'andersom' in de schappen moeten zetten. Mensen moeten niet hun keus baseren op de omslag van een boek.

Ditzelfde heb ik met trailers. Eigenlijk zou je nooit een trailer van een hollywood film moeten bekijken. Sowieso gebeurd get sporadisch dat een traier daadwerklijk het 'gevoel' of de 'essentie' van de titel goed weergeeft. (vroeger had je één man die zo'n beetje alle titels insprak van trailers. Een beetje een zwoele spannende stem had hij. Trailers zijn vaak veel te bombastisch danwel extreem voor wat het inhoudt. Jouw voorbeed is een gouden voorbeeld daarvan. Jij hebt al gelijk het gevoel "Als ze het zo moeten doen, dan compenseren ze vast voor iets anders".
Maar als de acteurs objectief hun karakters 'zeer goed' neerzetten, of wanneer de muziek de film 'zeer goed' begeleiden, de kostuums (afhankelijk van de titel) zeer goed zijn afgewerkt, enz, enz, enz, dan kan dat een meerwaarde hebben voor de film zelf.
De kijker ziet en voelt dat allemaal 'onbewust'.
Dat ben ik helemaal met je eens. Technische zaken op orde hebben, maar ook uberhaupt de technische keuzes die gemaakt worden hebben allemaal een groot of klein effect op het eindresultaat dat je ervaart.

Daar zit eigenlijk geen goed of slecht tussen. Die bordkartonnen ruimteschepen beinvloeden je ervaring ook en dat is dus bij sommige films dus een plus. (Barbarella staat hier ook in de kast hoor :) ) En los van goed of slecht is 'het volgens het boekje' doen of juist niet in zichzelf weer een keuze die zijn effect heeft op het eindresultaat. Je kan hooguit kijken of de regisseur succesvol was in wat hij/zij probeerde te bereiken met die keuzes.

Een film als There's Nothing Out There (1991) is ook zo'n B-film uit het horror genre, maar het neemt zichzelf totaal niet serieus en juist daardoor is het een enorm vermakelijke film. Bordkarton en ketchup of niet.

Maar uiteindelijk gaat het dus om dat eindresultaat. Werkt het of werkt het niet? Dat is de ervaring van de kijker. En die is (helaas/niet helaas?) weer voor iedereen verschillend.
Eigenlijk zou je nooit een trailer van een hollywood film moeten bekijken. Sowieso gebeurd get sporadisch dat een traier daadwerklijk het 'gevoel' of de 'essentie' van de titel goed weergeeft.
Ik gebruik trailers vaak om te kijken in welke hoek de film globaal zit. Is het een moderne Hollywood fillm, of een Franse Nouvelle Vague uit de jaren 60? Dat soort info. Na een paar shots weet je dan wel genoeg. Ik kijk ze ook vrijwel nooit uit.

[Reactie gewijzigd door DJ Henk op 23 juli 2024 17:17]

Disclaimer: "Groot Sims-fan hier!!" :)

Ik denk dat je gelijk hebt. Ik ben persoonlijk een zeer grote van fan van De Sims. Het is, zoals je al aangeeft, een parodie op het leven.
Je kunt het spelen 'hoe je wilt'. Je kunt je Sims zo geukkig of ongelukkig maken als je wilt (en/of kunt). Met de ingebakken cheats/console kun je relatief makkelijk de wereld om je heen maken (van de gebouwen tot de karakters) hoe je hem wilt hebben. Het spel omvat gigantisch veel kleine details. Het spel heeft ook zeer veel 'verborgen eigenschappen'. Iedere Sim heeft wel tientallen eigenschappen/vaardigheden die onzichtbaar zijn in de GUI, maar wel de Sims een eigen 'persoonlijkheid' geven. Denk aan zaken as een 'favoriete kleur', aantrekking tot bepaalde eigenschappen, zoals gender, oogkleur, haarkleur, gemoedstoestant, hobbies, enz.
De emoties geven bijvoorbeeld ook hele grappige nuances. Heerlijk flauwe grapjes in de vorm van, wanneer je je Sim naar de wc laat gaat terwijl hij boos is. Dan krijg je op optie "Boos poepen". Erg kinderachtig, maar stiekem wel leuk :)

Anyway:
Ik zou persoonlijk niet weten hoe je hier een serieuze film van zou kunnen maken. Juist omdat De Sims zo ongelofelijk veelzijdig en breed is en nergens echt heel erg de diepte gaat, zit er niet echt een vast genre in. Met Barbie hebben we natuuriljk "You can be anything, Barbie!". Barbie is een succesvolle alleskunner (van een hondentrimmer tot kraanmachinst en alles ertussen) in een wereld waar ze op handen en voeten gedragen wordt door Ken. Daar kun je heerlijk een film op bouwen.

Met De Sims zie ik dat persoonlijk niet. Het enige dat ze, denk ik, kunnen doen in een soort "grip uit het leven" maken. Dus gewoon wat dagelijkse dingen, maar dan gepariodeerd op z'n De Sim's. Maar om daar nou een film omheen te maken, wordt denk ik heel erg slapstick of gewoon stom/geforceerd.
Je kunt er denk ik wel een sitcom-serie van maken. Je volgt een huishouden of een paar, en die leven in de De Simswereld. Geef iedereen een plumbob (die groene diamand) boven z'n hoofd met de gemoedstoestand, en daar kun je denk ik wel wat mee. Voor een film, waar je, traditioneel gezien, iets met een begin en een eind voor nodig hebt, is denk ik lastig.
Misschien doen ze een insteek a la Free Guy (2021 met Ryan Reynolds). Daarin is de hoofdpersoon een NPC uit een game als... Laten we zeggen Grand Theft Auto Online. Waarbij één van de makers een soort AI code heeft verstopt in de NPCs die langzaam begint in te kicken, waardoor de NPC een eigen wil begint te krijgen.

Nu is die film echt 100% comedy. Maar het is echt een prima vermakelijke film. Je hoeft natuurlijk niet het complete spelprincipe te kopiëren, maar je kunt er ook een verhaal omheen verzinnen in een The Sims setting.
Ben zelf ook een redelijk Sims fan geweest. Alle grote namen maar ook Bustin' Out, Urbz en nog wat andere spellen met een daadwerkelijke verhaallijn. Helaas is dat grappige en overdreven er wel steeds minder op geworden.

Het is tegenwoordig meer slice of life dan zoals het begonnen was als parodie maar zie dan al helemaal geen waarde in het maken van een film erover. Enige wat ze echt kunnen doen, is grappen maken over typische Sims dingetjes. Ik verwacht alleen niet een grap van hoe spelers constant uitgemolken worden terwijl dat toch echt de grap moet zijn van de film.

Irritante is wel dat een hoop mensen denken dat dit hetzelfde is als met de Barbie film terwijl het Barbie speelgoed helemaal geen parodie is. Sims is dat dus wel en ik vraag mij af of er ook maar één iemand is die een parodie van een parodie dat daadwerkelijk goed is kan opnoemen. Laten we dus gewoon van The Sims genieten als spel en niet als film om nog meer uitgemolken te worden!

Oh ik ben trouwens een persoon die een ringtone gebruikt van de intro van The Sims 2!

[Reactie gewijzigd door deKayzer op 23 juli 2024 17:17]

Een parodie op een parodie van het Amerikaanse leven? Kan mij nou niet voorstellen dat dit iets kwalitatiefs gaat worden.
Je omschrijft de Barbiefilm. Een 6,9 op IMDB (nice!) is niet verkeerd. :+
Ach barbie viel wel mee, als ze iets soortgelijk kunnen doen...
Whoa, déjà vu.

Dit is ook hoe mensen praatte over de Barbie-film indertijd.
Hoezo het Amerikaanse leven? Je kunt in De Sims toch oneindig bouwen, carrièrepaden kiezen, etc., waardoor je bijna elk leven kunt nabootsen?
The Sims is met die insteek gemaakt en het echte poppenhuis kwam pas in The Sims 2. Maar het heeft altijd dat overdreven theatrale neppe Amerikaanse leventje gehouden.
Ik verwacht in ieder geval een scene waarbij iemand dood gaat doordat plotseling het trappetje van het zwembad verdwijnt.
Zou wat zijn als ze hier een horrorfilm van maken waarbij iedereen op bizarre wijze om het leven komt. :P
Of alle deuren uit het veel te kleine kamertje verdwenen zijn.
After credits scene waarbij de camera langzaam omlaag beweegt, en dan zie je plotseling iemand schilderen in de kelder.
Ik moet dan meteen aan Free Guy denken, alleen dan met minder actie. Kan best leuk zijn, al zou ik niet weten wat voor verhaal ze erin moeten verwerken.
Free Guy was inderdaad een erg vermakelijke film die verassend goed in elkaar zat.

Ik verwacht dat hier een vergelijkbaar ding in voor gaat komen. Een SIM wordt bewust en gaat zich tegen de martelingen van de speler verzetten.
Of andersom, iemand wordt een SIM en moet zich zelf zien te verlossen van de martelingen die de speler toepast!

Of worden we nu iets te duister? O-)
Die mogelijkheden zijn toch al uitgebreid onderzocht in Westworld?
net even de trailer gekeken, ziet er vermakelijk uit, dank!
Kijk even the film Gamer.
Dat is gewoon een mashup van een FPS en de Sims.

https://youtu.be/g6C9t2LkX_o

[Reactie gewijzigd door DJMaze op 23 juli 2024 17:17]

Dat wordt dus een film met daarna elk jaar/half jaar een nieuw deel in de bios?

Al die dlc die verfilmd kan worden... :+
Dan zijn ze nog wel een tijdje bezig. Alleen al met de eerste Sims-delen, maar met 4 al zeker, die elke maand zo'n beetje een nieuwe dlc krijgt.
Voor de meeste mannen hier kan je beter zeggen: wolf of wall street-actrice ;)
Voor de meeste mannen hier zegt Margot Robbie al genoeg ;)
Ken uw klassiekers
Zo klassiek is ze anders nog niet. Tres fraîche. ;)
Of Harley Quinn ;)
Zie je wel! Ik wist wel dat de Sims een meisjes spelletje was. Ik wist het!
Is het daar niet nog wat vroeg voor?
Zou wel een goede marketing actie wezen..
Zolang ze de film 'film' laten zijn en niet 'met politiek karakter' (laten we het tactisch brengen), dan zie ik nog best een goede poging om een vrij legendarische game-series om te bouwen naar een film, met name het uniek taaltje kan best wat humor brengen.

Maar deels ook gezien hoe ze Saltburn hebben gemaakt, verwacht ik wel dat ze aan de 'goeie' kant van humor en inhoud blijven zitten, ben benieuwd.
Wat denk je zelf? Zie de afbeelding in het artikel.
Leg eens uit zou ik zeggen :)
Leuk… maar worden de mensen niet op dit moment door iemand of iets bestuurd? :P (kijk even omhoog)
Is Barbie complete onzin.... ik dacht dat het echt was. Dat je een film na 2 minuten al boring vindt lijkt me niet alleen aan de film liggen maar goed. Dat je kotsneigingen krijgt omdat een film complete onzin is....

Heel veel films zijn complete onzin dus dan kots je w.s. heel wat af. Barbie is onzin, een suikerzoete verpakking van een kritische noot op de maatschappij in de US, maar gaat ook over intermenselijke relaties en de verschillen tussen man en vrouw en hoe dat beïnvloedt wordt door allerlei vooroordelen.

Ik vond de film vermakelijk en zeker de moeite waard. Was deze beter dan Oppenheimer, nee maar ik ken ook weer veel films die ik veel beter vindt, of liever zie dan Oppenheimer en The Burial.
zo heeft iedereen zijn eigen smaak wat betreft films en series.

maar het is zeker zo dat een hoop films tegenwoordig onzinnig zijn of minimaal een informatief of lerend doel hebben.

ik laat liever mijn hersenen knarsen (ook tijdens een film) dan een slechte simpele nare popcorn nasmaak film te gaan zitten kijken, ik noem dat tijd verspilling
Ben jij leuk op feestjes?
nee ontzettend saai om eerlijk te zijn :+
ik noem dat tijd verspilling
En voor een ander is het ontspanning. Smaken verschillen, gelukkig maar
Barbie was een zeer vermakelijke film, prachtige cinematografie ook. Oppenheimer is totaal wat anders, en vond ik dan weer uitgaan als een nachtkaars. Ontwikkeling van de atoombom leuk! Maar wat kan mij het nou schelen of hij wel of niet hoog in aanzien bleef staan :z
Qua cinematografie zou je toch Oppenheimer de voorkeur moeten geven. Sommige beelden waren echt adembenemend mooi. Bij de Barbie film zat ik echt niet te denken: "Wow! Wat is dit mooi gefilmd" :+

Op dit item kan niet meer gereageerd worden.