Teardown toont hardware van Sony-Nintendo PlayStation-prototype

Het prototype van de door Sony en Nintendo gemaakte cd-rom-uitbreiding voor de SNES is aan een teardown onderworpen. Een analyse van de ingewanden leert dat de 'PlayStation' games voor de Nintendo-console niet mooier had kunnen maken.

Ben Heckendorn haalt de Nintendo-Sony-console uit elkaar in een aflevering van zijn Ben Heck Show. Het gaat om het prototype dat een jaar geleden opdook. Het bestaan van dat prototype bevestigde destijds de geruchten dat Nintendo en Sony hebben samengewerkt aan een cd-rom-uitbreiding voor de SNES. Het apparaat, dat bekendstaat als SFX-100, is een combinatie van beiden: de console bevat een cd-rom-drive maar ook alle hardware van een reguliere Super Nintendo-console.

Volgens Ben Heck is de hardware van de SFX-100 niet in staat om SNES-games er mooier uit te laten zien. Het SFX-100-prototype is wat componenten betreft een reguliere Super Nintendo, met een cd-rom-drive, een microprocessor om die aan te sturen en een aantal extra geheugenchips. Het cd-gedeelte, dat ook als losse add-on voor de SNES had kunnen verschijnen, had games niet van betere graphics kunnen voorzien. Mogelijk is dat een van de redenen dat de add-on nooit is uitgebracht. Concurrent Sega bracht in hetzelfde tijdperk een cd-rom-uitbreiding voor de Mega Drive-console uit, die wel over hardware beschikte om games er beter uit te laten zien.

Het doel van de teardown is om de cd-rom-drive van het apparaat weer werkend te krijgen. De eerste aflevering staat in het teken van de analyse van de hardware, maar Heckendorn hoopt het apparaat aan de praat te krijgen en zal daar verslag van doen in een nieuwe video. Er zijn nooit games op cd-rom uitgebracht voor het systeem, dus op die manier spelletjes spelen op de unieke Sony-Nintendo-console zal niet mogelijk zijn. Wel hoopt Ben Heck dat het lukt om een audio-cd te kunnen laten draaien. Overigens werkt het prototype al in combinatie met reguliere SNES-cartridges.

De daadwerkelijke teardown begint rond 8:25

Door Julian Huijbregts

Nieuwsredacteur

18-07-2016 • 11:53

44

Reacties (44)

44
43
17
3
0
23
Wijzig sortering
Concurrent Sega bracht in hetzelfde tijdperk een cd-rom-uitbreiding voor de Mega Drive-console uit, die wel over hardware beschikte om games er beter uit te laten zien.
Games zager er niet echt beter uit. Oke, er werden wat meer hardwarematige speciale effecten (scaling, rotation) etc. mogelijk. Wat resolutie en kleuren betreft bleef alles zoals het was, en dat is dan ook duidelijk terug te zien in FMV die toen veel in Mega CD games werd gebruikt. Op z'n zachts gezegd zag het er vaak 'niet uit'. Veel ruis, blokkerig, en zoals gezegd: veel te weinig kleuren, en dan de soms toch wat vaak lange laadtijden...

SNES: 32,768 kleuren waarvan 256 tegelijkertijd te gebruiken
Mega Drive/Mega CD: 512 kleuren waarvan 64 tegelijkertijd te gebruiken

Wat geluid betreft was het natuurlijk wel een flinke vooruitgang, al werden de meeste geluidseffecten nog steeds door de Mega Drive geproduceerd en ging het meestal om de (achtergrond) muziek in de games.

Enige add-on die de Mega Drive wel een grafische boost kwa hardwarematige speciale effecten én kleuren gaf was de 32X:

16.7 miljoen kleuren waarvan 32,768 tegelijkertijd te gebruiken.

Maar ook hier werden de achtergronden meestal door de Mega Drive geproduceerd waardoor deze beperkt bleven tot het pallet van de Mega Drive (512/64)...

[Reactie gewijzigd door ironx op 24 juli 2024 21:25]

Nintendo had wel enkele keren extra hardware in de cartridge zitten zoals de FX chip voor starfox. Sega heeft dat ook 1 keer gedaan met Virtua racing..
Anoniem: 661359 @SuperDre18 juli 2016 15:12
klopt inderdaad; er zijn verschillende Chips geweest. onder andere in de MegaMan X serie. Super FX werd inderdaad in Starfox (Starwing in de EU) gebruikt. Super FX II werd gebruikt in Supermario RPG (niet uitgekomen in EU) voor een lijstje van alle 'enhanced games' klik hier!
Als ik het me goed kan herinneren koste Virtua Racing voor de Mega Drive destijds iets van 200+ gulden(!) Volgens mij is er toen na een tijdje ook een actie van Sega geweest dat mensen die het spel gekocht hadden nog een gratis spel mochten uitkiezen omdat dat wel erg veel geld was...

Maar dat is wel erg lang geleden, iemand anders die dit nog weet?
De meeste snes spellen waren tussen de 140 en 180 gulden. Nes spellen zo'n 100 gulden, en naar mijn weten waren de megadrive spellen zo'n 130 gulden gemiddeld.

Nu is het erg lang geleden dus ik weet niet of ik helemaal juist zit, maar games waren destijds een stuk duurder dan de games van nu.
ja heb de turtles (hyperstone heist) op de megadrive gekocht voor 160 gulden.. weet ik nog goed.. deed heeeeel veel pijn in m'n portemonnee :)
Maar alsnog was het het waard, Net als Turtles in Time voor de snes, wat een games waren dat!
De games van destijds waren vaak ook wel een stuk lastiger dan de games van nu. Zo lastig zelfs dat speedrunners wereldwijd nu nog steeds records breken met tijden waarin je drie keer een random COD kan uitspelen.
Uhh, niet dus, gemiddelde game was vele malen korter...
De lengte van een game heeft 0,0 te maken met moeilijkheidsgraad. En ja, vroegah waren de games op 'hard' vergelijkbaar met wat nu 'hardcore' is. Tegenwoordig wordt het merendeel van de games gemaakt voor de massa, die wil niet te moeilijk want dan is het niet meer leuk.
Anoniem: 100269 @geekeep19 juli 2016 07:35
Deels mee eens, maar als je ouder word heb je in veel gevallen ook meer besteedbaar inkomen.

Ik kan me nog best vermaken met een moeilijke game zoals Ninja Gaiden op de hoogste moeilijkheidsgraad, maar dankzij het feit dat ik me tegenwoordig meer dan 1 spel per kwartaal kan veroorloven zit ik bijvoorbeeld met een enorme backlog aan games (steam sales....).
Daarom zet ik verhalende games zoals bijv. Uncharted vaak op easy zodat ik van het verhaal kan genieten en daarna naar een volgend spel in mijn verzameling kan.
Heb nog wel een paar folders uit de NES en GB tijd, als iemand geïnteresseerd is wil ik er wel een scan van maken voor de prijzen.
Ik heb er toen zo'n 100 gulden voor betaald, maar dat was al wel nadat de opvolger (saturn) al weer langere tijd op de markt was..
Hoewel het klopt wat je zegt over de Mega CD zijn toch juist die nieuwe effecten wel bepalend voor de grafische update boven Megadrive-titels. Zie bijv. Soul Star of Batman Returns of Thunderhawk, dat soort games zien er toch voor die tijd best goed uit. Uiteindelijk zijn er geloof ik in Europa nog geen 100 titels voor verschenen maar toch zien bepaalde games er wel degelijk een klap beter uit dan wat op de MD los mogelijk was.
Een analyse van de ingewanden leert dat de 'PlayStation' games voor de Nintendo-console niet mooier had kunnen maken.
Was dit dan het doel van het apparaat, of werd het zo gepromoot?
Het is nooit gepromoot :) Nintendo heeft gewoon destijds de keuze gemaakt om toch cartridges te gaan gebruiken ipv over te stappen op CD-ROM, bij de N64 was dit een beetje een kritiekpunt, omdat de concurrentie toen wel op CD overging. (PSX, Saturn, DC). Pas met de GC is Nintendo overstag gegaan met de CD's.
Ze zijn destijds niet overstag gegaan omdat Sony wilde dat alle cd-games uitgebracht voor en door Nintendo snes eigendom zouden worden van Sony. Daar is Nintendo niet mee akkoord gegaan.
Nintendo ging geloof ik een samenwerking aan met philips omdat ze daar meer brood in zagen, met de CD-I van philips.
Om die reden werd de play station van hierboven verder ontwikkeld tot de playstation die we nu kennen.

https://en.wikipedia.org/wiki/SNES-CD
Daar heb ik nooit over gelezen. Zou goed kunnen. Ik weet wel dat Nintendo ook simpelweg koppig is geweest en niet mee wilde gaan met de CD-ROM techniek. In Japan is dit ook een van de redenen geweest waarom de N64 niet zo'n succes was. Ook game developers weigerde games voor cartridges te maken. Bijvoorbeeld Namco. (Op Ridger Racer 64 na gelloof ik :) ). Het gerucht gaat dat de N64 geen CD-ROM techniek aan boord had omdat ze anders niet met de prijs van de concurrentie meekonden.

Maar kortom, het was niet alleen een rechten kwestie dat Nintendo niet de CD-ROM heeft omarmt. Er gaan ook geruchten dat de nieuwe console (NX) ook weer cartridges gaat krijgen....
Er gaan ook geruchten dat de nieuwe console (NX) ook weer cartridges gaat krijgen....
Dat zou zeer goed kunnen, maar dat komt omdat flashgeheugen tegenwoordig veel meer capaciteit biedt dan DVD of Blu-ray. Er zijn Micro SD kaartjes van meer dan 128GB. Externe harde schijven van enkele TB's zijn tegenwoordig net zo groot als een N64 cartridge. De NX cartridges zouden in de praktijk minuscuul kunnen zijn, en daarmee qua formaat, snelheid en capaciteit heel goed kunnen concurreren met Blu-ray.
Sd kaartjes zijn inderdaad veel sneller dan blu ray schrijfjes, wat betekend dat games niet meer op de hdd geinstalleerd hoeven worden, weet alleen niet of een hdd sneller is dan een sd kaart. Maar sd kaartjes met een gelijke grote als een blu ray disc zijn veel duurder, een paar euro per sd kaart lijkt misschien niet veel, maar als je 10 miljoen games verkoopt scheelt dat nogal wat. Helemaal met de grote van games van tegenwoordig zijn 64gb sd kaartjes pas geschikt bij veel games.
Sd kaartjes zijn inderdaad veel sneller dan blu ray schrijfjes, wat betekend dat games niet meer op de hdd geinstalleerd hoeven worden, weet alleen niet of een hdd sneller is dan een sd kaart. Maar sd kaartjes met een gelijke grote als een blu ray disc zijn veel duurder, een paar euro per sd kaart lijkt misschien niet veel, maar als je 10 miljoen games verkoopt scheelt dat nogal wat. Helemaal met de grote van games van tegenwoordig zijn 64gb sd kaartjes pas geschikt bij veel games.
Wat je vergeet is dat in tegenstelling tot optische media, solid-state media niet alleen hogere transfer bandbreedte heeft, maar ook veel lagere (zeg maar; zo goed als niet-bestaande) latency.

Daardoor wordt het weer mogelijk om zaken met loss-less compression op te slaan en near real-time te decompressen. Zeker als deze implementatie in hardware gegoten wordt.

Dit in tegenstelling tot disc-based consoles, waar het vaak voorkomt dat alles uncompressed opgeslagen wordt en bijv. in het geval van de PS3 Bluerays zelfs op verschillende fysieke locaties op de disc ge-aliased, om die initiële latency omlaag te krijgen.

[Reactie gewijzigd door R4gnax op 24 juli 2024 21:25]

.oisyn Moderator Devschuur® @R4gnax18 juli 2016 14:57
Daardoor wordt het weer mogelijk om zaken met loss-less compression op te slaan en near real-time te decompressen. Zeker als deze implementatie in hardware gegoten wordt.
Aparte argumentatie, latency is niet echt van invloed op het besluit on al dan niet te comprimeren, dat heeft veel meer met throughput te maken. Van een low-bandwidth medium is het veel interessanter om te comprimeren omdat je daar de effectieve bandbreedte (na decompressie) in feite verhoogt.

Bovendien is seektijd afstand-afhankelijk. Door data te comprimeren staat alles dichter op elkaar en hoef je dus minder lang te seeken.

[Reactie gewijzigd door .oisyn op 24 juli 2024 21:25]

Vziw had dat te maken met waar de dictionary voor de compressie staat, vis-a-vis waar de daadwerkelijke chunk data uithangt.

Iets in die trend tenminste.
(Heel eerlijk; ik heb het ook maar van horen zeggen. Geen eerstehands ervaring. :) )
.oisyn Moderator Devschuur® @R4gnax18 juli 2016 16:40
Goed, dat lijkt me dan wellicht een hele specifieke usecase, maar ik kan me nauwelijks er een voorstelling van maken. Als de compressiedata zo tightly coupled is met de dictionary dan sla je de dictionary natuurlijk op bij de data. Of niet, wat impliceert dat die data door heel veel resources gedeeld wordt, en dan hoef je 'm natuurlijk niet steeds opnieuw uit te lezen.

Wat betreft het laden van resources is het medium in de praktijk altijd de bottleneck (zelfs bij het laden van HDD), dus zolang je CPU cycles en wat extra geheugen te verspillen hebt tijdens het laden, dan comprimeer je je data.
Dat Nintendo koppig klopt, maar ze hadden hier wel gelijk mee als Sony alle rechten op games kreeg dan zouden de IP's Nintendo ook van Sony worden destijds.
Final Fantasy wou ook graag op de Playstation, want op de cartridges konden ze hun films niet kwijt.
Dat is een onzinbewering. Natuurlijk wil Sony een licentieregeling, maar geen eigendomsrecht... Daarbij heeft Nintendo eenzijdig publiekelijk de overeenkomst stopgezet (op een groot evenement). Blijkbaar kon dat juridisch door de beugel. Details zijn vaag.
Wat REDSD zegt is just, ik weet niet hoe je aan deze info komt. Wat de anderen zeiden over cartridges is ook niet waar, aangezien Nintendo hun partnerschap met Philips aankondigde, de partnerschap voor de CD-I, op de dag van de aankondiging van de Nintendo-Sony deal (PlayStation). Nintendo was later inderdaad wel tegen CD's en toen ze voor CD's/DVD's kozen hadden ze dat liever niet gedaan. Bron: Google it, ik heb het van meerdere sites.
En ook bij de GameCube hadden ze naar mijn mening geblunderd, de GameCube kon grafisch veel meer aan dan dat er paste op die kleine schijfjes.
Verwarrend artikel, wat ik ooit heb gelezen is dat Nintendo eerst in samenwerking met Sony een nieuw console op de markt wou brengen met cd's als media, toen Nintendo de stekker uit dit project trok en de n64 ontwikkelde heeft Sony deze techniek gebruikt om de Playstation te maken.
Destijds in de jaren 90 was de cd-rom qua opslag superieur aan flashgeheugen. Sony en Nintendo besloten samen te gaan werken om een console te maken die cd-rom support had. Het uitgangspunt was hierbij de mogelijkheid tot meer details, wat opslag kost.
Wat ik ervan weet (niet veel, sorry als ik iets mis heb) is dat Nintendo vervolgens beweerde dat flash beter was vanwege o.a. snellere laadtijden, en door nog wat andere dingen is de samenwerking stukgelopen, en besloot Sony om zelf maar een console te maken, de Playstation, die wel cd-rom support had.
Eergisteren bekeken, echt heel leuk om te zien. T zou toch leuk zijn als ze de ontwerper van het apparaat vinden om er discsoftware op aan de praat te krijgen!
Concurrent Sega bracht in hetzelfde tijdperk een cd-rom-uitbreiding voor de Mega Drive-console uit, die wel over hardware beschikte om games er beter uit te laten zien.
Klopt. Ook was er de 32X, een andere uitbreiding om graphics op te poetsen van spellen gereleased op speciale cartridges en sommige Sega CD spellen. Je moest wel drie aparte voedingen gebruiken om dat allemaal tegelijk te gebruiken. Het apparaat zag er dan zo uit.

Een leuke review van de Angry Video Game Nerd van de Sega CD is hier te vinden, en hier is een review van de 32X.

[Reactie gewijzigd door The Zep Man op 24 juli 2024 21:25]

wel interessant om te zien het filmpje zag op de Wikipedia van het apparaat ook de info staan van de breakdown. tevens interessant om te weten is er dus iemand geweest die er een spel voor gemaakt heeft en in juli 2016 is uitgekomen voor de Snes/cd linkje naar game Play van het spel https://www.youtube.com/watch?v=XRbdVEp3smI en linkje naar Wikipedia https://en.wikipedia.org/wiki/SNES-CD
En de rest was geschiedenis.
Ben Hack's zijn altijd leuk en vooral informatief om te zien! Ik had hem afgelopen weekend ook al gezien.
Graphics waren echt pixelachtig als Minecraft back then :p.
Een vervolg van megaman en double dragon zouden niet verkeerd zijn
Voor de echte Nintendo en Sega gamers uit die tijd hebben die consoles nog steeds iets bijzonders... We zijn er mee opgegroeid, en dat kun je totaal niet vergelijken met hoe kinderen nu opgroeien met Xbox/PlayStation/Nintendo... De sfeer die dat toen had is er totaal niet bij de huidige consoles.

En ja, een emulator is veel handiger om snel even een spelletje te spelen, maarop een echte console speelt het gewoon net even anders. Mischien zit het tussen de oren, maar toch ;)
Ik geef je volledig gelijk.

Toen keken we nog echt uit naar een game, of wist je 0,0 van het bestaan af tot hij opeens in de Carrefour lag :o geen videopreviews/ratings/reviews om je op te baseren; je kocht een spel en je moest het helemaal zélf ervaren, de wonderen ontdekken...
Man, de momenten dat ik Killer Instinct, Turok II, Goldeneye 64, Quake I, Mario World, SMB3... voor de eerste keren opstartte. Za. Lig. Niemand wist waar je je aan kon verwachten. Het internet en youtube verpesten deze belevenis, deze indrukken... Maar dankzij het internet leer je dan weer meer en andere games kennen uiteraard... elk voordeel heb z'n nadeel

[Reactie gewijzigd door musback op 24 juli 2024 21:25]

Zelf speel ik het dan vooral via een emulator, omdat het nogal veel moeite kost om het uberhaupt nog op mijn 'tv' aan de praat te krijgen.. Heb zelf nog de meeste oude consoles, en de hele oude consoles die alleen nog maar coax aansluiting hebben kan ik niet eens aansluiten op mijn 'tv'..
Juist daarom zijn er enorm veel verschillende adapters en ander soort apparatuur gemaakt en in gebruik.

Op dit item kan niet meer gereageerd worden.