------ Diffractiespikes = puntbron = ster -------
De twee heldere punten die je ziet, zijn twee van de weinige objecten op deze foto waar je vier diffractiespikes kunt zien. Deze spikes zijn het gevolg van de ophanging van de secundaire spiegel in de hubble telescoop. Deze is met vier punten bevestigd aan de rest van het frame, dit veroorzaakt de spikes.
Wat belangrijk is om te weten, is dat diffractiespikes alleen zichtbaar zijn bij objecten die niet ruimtelijk oplosbaar zijn. Dat wil zeggen dat deze punten kleiner zijn dan de maximale resolutie van de telescoop. Als je dit weet, wordt het extra interessant om naar deze foto te kijken.
De vuistregel is dat elke ster met diffractiespikes, een ster is in ons sterrenstelsel, de melkweg. Dat betekent dat ALLE andere lichtjes op deze foto niet sterren zijn, maar objecten met een ruimtelijke uitgebreidheid, zoals nevels (maar ik zie geen nevels op deze foto), sterrenstelsels en clusters van sterrenstelsels. Elk van vlekjes op deze foto is dus weer opgebouwd uit honderdduizenden sterren die samen genoeg licht uitzenden om zichtbaar te worden op de sensor van de Hubble-telescoop.
---- Waarom zijn die twee sterren dan zo blauw en die ene rood? ---
Ik zie op deze foto drie diffractiespikes. Dat wil zeggen dat op deze foto drie sterren (IN onze melkweg) zijn gefotografeerd en verder alleen sterrenstelsels. Twee van deze zijn blauw en eentje rood. Dit is simpelweg omdat er op deze foto twee massieve, hete, blauwe sterren te zien zijn en die derde ster waarschijnlijk een koelere, rodere
(koud=rood, heet=blauw!) rode reus is. Niet een heel spannend antwoord, maar het is niet anders.
De reden dat de uitdijing van het heelal hier niets mee te maken heeft is omdat deze sterren in ons sterrenstelsel staan en daardoor gravitationeel gebonden zijn aan hetzelfde systeem als wij. Je zult dus geen roodverschuiving meten als gevolg van uitdijing van het heelal. Hiervoor staan ze niet ver weg genoeg; de zwaartekracht van onze melkweg houdt deze sterren meer bij elkaar dan dat het heelal ons uit elkaar trekt. We draaien allemaal netjes rondjes om het middelpunt van de melkweg heen.
-------------- ~10.000 sterrenstelsels en ~1.000.000.000.000 sterren -------------
Er zijn in grote lijnen twee soorten sterrenstelsels te onderscheiden. Schijf-stelsels en "elliptische stelsels". Ik denk niet dat ik hoef uit te leggen wat een schijfstelsel is, dat is immers gewoon een schijfvormig stelsel zoals onze eigen melkweg. De minder interessante vlekken die je ziet zijn elliptische sterrenstelsels. Deze heten zo omdat ze als ovale vlekjes te zien zijn op je foto's. Deze sterrenstelsels zijn soms tientallen malen groter dan de grootste schijf-stelsels en zijn letterlijk een enorme 'wolk' sterren.
In grote clusters van sterrenstelsels zijn soms vele sterrenstelsels gefuseerd tot één groot sterrenstelsel. Dat is wat je linksboven de supernova ziet. Een enorme vage vlek met vele kleinere mini-vlekjes eromheen.
Deze foto is een prachtige illustratie van hoe groot het heelal wel niet is. Op deze foto alleen al zien we meer dan 1.000.000.000.000 sterren. En wij bevinden ons op een kleine planeet in een baan om slechts één van zulke sterren. Er is nog zoveel om te ontdekken...
[Reactie gewijzigd door stephenskocpol op 25 juli 2024 07:35]