De strijd tussen Israël en Hezbollah-milities in Zuid-Libanon vindt zijn weerslag op het internet, bericht de Britse krant The Times. Elke dag worden duizenden websites gekraakt om een podium te bieden aan protesten tegen het oplaaiende geweld, wat zou neerkomen op een verdubbeling van het 'normale' aantal aanvallen. Robert Preatoni van Zone-H.org, een organisatie die zich bezighoudt met het inventariseren van cybercrime, spreekt van 'het grootste politieke cyberprotest aller tijden'. Met name Amerikaanse, Israëlische en Europese sites zouden door de hackers onder virtueel vuur worden genomen. Voor wie een selectie van de getroffen sites op Zone-H.org wil bekijken, is een waarschuwing op zijn plaats: de gedefacete sites zijn niet zelden van schokkende beelden voorzien.
Opmerkelijk is in dit geval dat de krakers slechts zelden partij in het conflict kiezen. De aanvallen komen in meerderheid dan ook niet uit de betrokken regio, maar worden van overal ter wereld uitgevoerd. De activisten lijken bovendien niet uit een bepaalde stroming afkomstig, zoals dat bij de rel rond de Deense cartoons het geval was. Nieuw is ook dat niet alleen relatief kleine sites doelwit zijn: een fors aantal goed beveiligde websites, zoals die van de Nasa, Berkeley University en diverse Amerikaanse militaire organisaties, zagen hun homepage in de afgelopen dagen tot politiek pamflet verbouwd worden. 'Deze wijze van actievoeren is bijzonder effectief', verklaarde Preatoni de populariteit van het medium: 'Niet alleen is het anoniem, je hoeft ook je huis niet uit.'
De puberale schotschriften waar hackers vroeger hun aanwezigheid mee kenbaar maakten, hebben plaatsgemaakt voor meer weloverwogen teksten, constateert de krant, en dat is 'zorgwekkend': de betrokkenheid van de 'zeer gemotiveerde' activisten is van dien aard dat fanatisme om de hoek ligt. Als de oorlog nog een paar weken aanhoudt, en alle berichten lijken die kant op te wijzen, mag dan ook niet worden uitgesloten dat het protest een kwaadaardiger vorm aanneemt. DDoS-aanvallen bijvoorbeeld zijn minder geschikt om een politieke boodschap over te brengen, maar door de economische schade die ze aanrichten, zijn ze wel degelijk als politiek drukmiddel te gebruiken.