IBM heeft recent de eerste versie van zijn Octopiler uitgebracht, een tool die ontwikkelaars moet helpen bij het bouwen van software die de acht gekoppelde cores van de Cell-processor kan gebruiken. Ars Technica heeft de documentatie van de software bestudeerd en geeft een overzicht van de lange weg die nog afgelegd moet worden voor het écht makkelijk wordt om optimaal gebruik te kunnen maken van de mogelijkheden van de Cell. Intern heeft IBM vier niveau's van programmeurs gedefinieerd die het met zijn processor wil kunnen bedienen. De eerste en makkelijkste groep om tevreden te stellen zijn de experts die dromen in assembler en op eigen houtje het maximale uit de processor kunnen persen. Deze mensen zijn zeer zeldzaam en hebben ook erg veel tijd nodig om hun kunsten uit te voeren, maar ze zijn wel in staat om zonder bijzondere hulpmiddelen te werken.
Het tweede niveau bestaat weliswaar uit 'normale stervelingen', maar het moeten nog steeds zeer goede programmeurs zijn die precies weten hoe ze met meerdere threads om moeten gaan. Ook deze groep heeft weinig bijzondere hulpmiddelen nodig, maar ze hebben geen tijd of zin om alles met de hand te doen, dus er moet wel een compiler zijn om hun code te vertalen. Zonder hulp van programma's als de Octopiler zit IBM vast op dit niveau: alleen een kleine, duurbetaalde elite van programmeurs is op deze manier in staat om de Cell optimaal te gebruiken.

De nieuwe software van IBM moet de ingewikkelde opzet van de processor ook toegankelijk gaan maken voor een derde niveau: de programmeur die wel weet wat multithreading is en hoe het werkt, maar er gewoon weinig tot geen ervaring mee heeft. De Octopiler helpt in dit geval bij het aanpassen en herstructureren van code zodat de prestaties op de Cell er beter van worden. Het systeem analyseert het programma en geeft aan welke veranderingen mogelijk betere prestaties op kunnen leveren. Nog steeds is het geen makkelijke klus om de code te optimaliseren, maar de hulp van de Octopiler moet voor veel van de 'lagere goden' onder de programmeurs een uitkomst zijn om toch goede software voor de Cell in elkaar te kunnen zetten.
Het doel is om de Octopiler te blijven verbeteren zodat de Cell steeds eenvoudiger wordt om voor te programmeren, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. De ultime doelstelling (niveau vier) is dat men nauwelijks rekening hoeft te houden met de verschillende cores, en gewoon op een knop drukt om de optimale oplossing te krijgen. Hoewel IBM nog een hoop ideeën heeft om de compilers voor Cell slimmer te maken, lijkt dat echter een erg hoog gegrepen doelstelling waar nog heel veel werk voor nodig is. Alleen een slimme compiler is bovendien niet genoeg: ook aan de kant van het debuggen moet er nog een hoop verbeterd worden om het programmeergemak van Cell te verbeteren. Al met al kan het dus nog wel jaren duren voor het ontwikkelen voor de PlayStation 3 net zo makkelijk wordt als voor de pc.