Fun fact: voordat Honor een dochtermerk en daarna een dochterbedrijf van Huawei werd, was het de naam van een serie smartphones. In navolging van Apples iPhones, Samsungs Galaxy's en Sony Ericssons Xperia's wilde elke smartphonemaker zijn telefoons in series plaatsen voor wat extra naamsbekendheid. Huawei had al Ascend en voegde daar in 2011 Honor aan toe.
De eerste keer dat er in Europa sprake was van een dochtermerk was in 2014 met de Honor 6. Destijds vertelde degene die verantwoordelijk zou worden voor Honor in de Benelux op een telecombeurs dat het een merk moest worden gericht op jongeren, met lagere prijzen dan Huawei-smartphones en met een andere benadering in marketing.
Nu is Honor eerder dit jaar van een dochtermerk naar een dochterbedrijf gegaan en nu is er dus de verkoop aan een consortium geleid door een Chinees staatsbedrijf en met daarin andere Chinese staatsbedrijven, naast leveranciers en retailers van Honor. Waarom is dat en hoe gaat het nu verder?
De verkoop
Er gingen al langer geruchten over de verkoop van het merk en nu is het zover. Wat opvalt aan het consortium is dat er veel Chinese bedrijven tussen zitten. Als Honor groot had willen worden in andere landen, had Huawei moeten zoeken naar bedrijven die daarbij passen: Westerse, Japanse of Zuid-Koreaanse bedrijven bijvoorbeeld.
Een van de primaire redenen lijkt te zijn dat Huawei met de verkoop geld wil halen uit een smartphonetak die terugloopt. Op deze manier verdient Huawei in een klap volgens een eerder gerucht nog zo'n 13 miljard euro aan een verkoop, terwijl veel medewerkers met nieuw geld van nieuwe investeerders mogelijk aan het werk kunnen blijven en het merk een onafhankelijke toekomst heeft. Om het in perspectief te stellen: als je aanneemt dat Huawei rond de 250 euro krijgt uit de verkoop van een Honor-telefoon, is het verkoopbedrag gelijk aan ongeveer een jaaromzet uit Honor-smartphones. De winstmarge van de Honor-toestellen kan niet heel hoog zijn; in de midrange-markt gaat het vaak maximaal om tientjeswerk wat fabrikanten aan marge halen op smartphones.
Waarom Huawei Honor verkoopt
De reden voor de verkoop is eenvoudig. Sinds het verbod van de overheid van de VS voor Amerikaanse bedrijven om te handelen met Huawei is het steeds lastiger geworden voor de fabrikant om aan de benodigde onderdelen voor telefoons te komen. Chipfabrikant TSMC maakt gebruik van Amerikaanse technologie en valt dus onder het verbod, net als het Zuid-Koreaanse Samsung. China had graag gewild dat er een telefoon te maken valt met alleen Chinese onderdelen, maar dat valt niet mee.
Dat is ook wat Huawei zegt in het statement. "Huaweis consumentendivisie staat recent onder grote druk. Dat komt door een aanhoudende onbeschikbaarheid van technische elementen die nodig zijn voor onze telefoondivisie. De verkoop zal Honor's wederverkopers en leveranciers helpen om door deze moeilijke periode heen te komen."
:strip_exif()/i/2002492804.jpeg?f=imagegallery)
Dat werpt de vraag op wat er was gebeurd als Huawei Honor niet had verkocht. Waren wederverkopers en leveranciers dan niet door de moeilijke periode heen gekomen? Dat is lastig te zeggen, maar het ligt voor de hand dat leveranciers en retailers van een fabrikant in de problemen kunnen komen als de leveringen van die fabrikant dalen - en dat is uiteraard gebeurd met Honor, zeker in het westen waar geen Google-apps meer op de telefoons mogen staan.
De koper is officieel Shenzhen Zhixin New Information Technology, een consortium van dertig bedrijven geleid door Shenzhen Smart City Technology Development Group. Sterker nog, dat bedrijf, opgericht door de overheid in Shenzhen, heeft volgens Chinese media rond 98 procent van Zhixin in handen. De resterende partijen zijn Alibaba's elektroicaretailer Suning en veel andere overheidsbedrijven uit Shenzhen, waaronder een energieleverancier en een wegenbouwer. Het is, kortom, via een proxy de Chinese overheid die Honor koopt.
Dat klinkt ook logisch: met de aankoop redt de overheid van Shenzhen veel banen van Chinezen, bij Honor en bij bedrijven die deels of helemaal afhankelijk zijn van het merk. Het is daarmee aan te merken als staatssteun, maar het is zeker ook een economische transactie: de mensen, r&d-afdelingen, expertise en netwerk van Honor vertegenwoordigen een economische waarde waarvoor Huawei nu een bedrag krijgt.
Een belangrijke nuance daarbij is dat een onafhankelijk Honor niet langer een handelsverbod heeft van de overheid van de VS. Dat betekent dat het socs kan inkopen bij Qualcomm of MediaTek en 5G-smartphones kan aanbieden zonder met restricties te maken te hebben.
Hoe het verder gaat met Honor
Honor - we moeten ze nu loszien van Huawei - wil niet antwoorden over hoe het nu verder gaat in de Benelux. "We zullen binnenkort meer informatie bekend maken over onze nieuwe reis", aldus John Chan, hoofd van Honor in de Benelux.
De grote vraag is of het merk hier actief blijft. Het kan beide kanten op gaan. Aan de ene kant kan de nieuwe eigenaar de bestaande contacten met providers en retailers gebruiken om telefoons en andere apparatuur in de Benelux te blijven verkopen. Hoewel Honor zeker niet het bekendste elektronicamerk is in de Benelux, heeft het afgelopen zeven jaar wel wat bekendheid opgebouwd. Bovendien heeft Honor naar alle waarschijnlijkheid ook zelfstandig de mensen en expertise in huis om apparaten op de markt te brengen; het is weliswaar afhankelijk van Huawei voor software en socs, maar op gebied van productontwikkeling, marketing en distributie is Honor wel meer los komen te staan.
Daarnaast wordt het vermoedelijk weer mogelijk om Google-diensten op telefoons te zetten; dat is een belangrijke voorwaarde om in Europa, en dus ook in de Benelux, een aantrekkelijke smartphone op de markt te brengen. Huawei heeft afgelopen anderhalf jaar hard getrokken aan het eigen ecosysteem met de AppGallery en HMS als vervanging voor de Play Store en Google-diensten, maar dat is zeker nog niet op hetzelfde niveau gekomen.
Bovendien zijn er nogal wat beren op de weg. Aan de ene kant heeft Honor dus eigen leveranciers, maar voor belangrijke onderdelen als de soc en de software is het de afgelopen jaren afhankelijk geweest van Huawei. Chinese fabrikanten doen graag alsof dochtermerken helemaal los opereren, maar Honor-telefoons zijn nog altijd Huawei-telefoons met een andere merknaam erop. Daarvoor moet Honor dus eerst alternatieven vinden.
Wat ook niet makkelijk zal zijn, is om telefoons aan de man te brengen met de Chinese staat als de facto eigenaar van Honor. Huawei heeft het al lastig om verdachtmakingen te ontkrachten dat het nauwe banden onderhoudt met de Chinese overheid. Voor Honor is dat zo goed als onmogelijk.
De stap lijkt vooral gericht op de Chinese markt. Met Chinese overheidsbedrijven, Chinese leveranciers en Chinese retailers aan boord is Honor sterk gericht op de thuismarkt, waar het vermoedelijk ook de grootste afzetmarkt zal kunnen vinden.
/i/2000572928.jpeg?f=imagenormal)
:fill(white):strip_exif()/i/2003333874.jpeg?f=thumbmedium)
:fill(white):strip_exif()/i/2002950028.jpeg?f=thumbmedium)
:fill(white):strip_exif()/i/2003080266.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_exif()/i/2004393416.jpeg?f=fpa)
:fill(white):strip_exif()/i/2002833118.jpeg?f=thumbmedium)
/u/1006081/crop5a2704340349c_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/777/pennywise.gif?f=community){kind=small}
zijn.
/u/45979/crop6384ca1fe4efa_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/644864/IMG_20150630_221348.jpg?f=community){kind=small}
/u/47542/crop5835c0be871d0_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/383145/MLP%2520fluttershy-forum.jpg?f=community){kind=small}