Inleiding
Een snelle bak onder je kont, snerpende gitaarklanken van Guns n' Roses met de speakers op standje 'oorverdovend', lekker zonnetje in een strak blauwe hemel en vooral geen onnodige regels. Kortom: gas op de plank en raggen met dat hok!
Het idee achter Burnout Paradise, of eigenlijk de hele Burnout-serie, zal eenieder aantrekkelijk in de oren klinken. Wie heeft er niet gedagdroomd over duizelingwekkende snelheden binnen de bebouwde kom, zonder je zorgen te hoeven maken over politiecontroles, flitspalen en stoplichten. Burnout Paradise is de tastbare versie van die dagdroom. In een willekeurig stuk schroot maak je de straten van de stad met de veelzeggende naam 'Paradise City' onveilig om uiteindelijk een van de topracers van de stad te worden. Alle begin is uiteraard moeilijk, dus start je onderaan, met een baksteen op wielen in races die minder voorstellen dan de prestaties van de gemiddelde Nederlandse coureur...

In vergelijking met vorige Burnouts is de opzet van deze game flink veranderd. Niet langer is een hoofdmenu het centrum van het spel, alles draait om Paradise City zelf, dat vanaf het begin direct helemaal vrij begaanbaar is. Ontwikkelaar Criterion Games heeft er de nadruk op gelegd dat het ook vooral erg leuk moet zijn om buiten de races om lol te beleven. Terwijl je in je stalen ros de stad verkent, kom je talloze punten tegen waar je een evenement kunt beginnen, om zo verder te komen in het spel. Om bij de online spelmodi te komen moet je wel degelijk het menu onder de startknop gebruiken, maar verder kom je overal door er zelf naar toe te rijden.
Events
Het spel start bij de junkyard, waar je je allereerste stuk schroot krijgt. Hoewel het hier een van de langzaamste auto's betreft, kun je hier al prima mee racen. Daarmee is de hoofdgedachte van Burnout Paradise duidelijk: vooral niet te veel moeite doen, maar gewoon lekker scheuren. Nu is vrij rondcruisen best leuk, maar uiteindelijk kom je niet verder als je geen events gaat rijden – en winnen, want in Paradise City gelden de regels van de straat en daar telt alleen de eerste plaats.

Takedowns & Stempels
De events vind je op vele kruispunten die Paradise City rijk is. Rijd naar een willekeurig kruispunt, houdt gas en rem (R2, L2) tegelijk ingedrukt en de strijd barst los. Het spel schotelt zowel nieuwe als oude modi voor. Bekend zijn de spelmodi Race en Road Rage. Laatstgenoemde is al jaren een favoriete modus van de fans omdat het puur en alleen draait om het maken van zowel mogelijk takedowns. Veel actie, weinig nadenken: altijd goed! Ook min of meer bekend is Showtime, alleen heette dat in de vorige Burnouts nog Crash, wat de lading beter dekt: hierbij is het de bedoeling zoveel mogelijk auto’s bij een crash te betrekken om zo zoveel mogelijk punten te scoren.
De nieuwe modi vormen welkome afwisselingen op de bekende varianten. Stunt-run spreekt redelijk voor zich; zoveel mogelijk stunts uithalen binnen de tijdslimiet voor een zo hoog mogelijk score. Marked man is een soort kat-en-muis-spelletje, maar dan met snelle wagens en aggressieve bestuurders. Jij moet van punt A naar B zien te komen zonder je auto total-loss te beuken. Dat klinkt leuker dan het na drie of vier keer nog is. Het laatste nieuwe evenement is de Burning Route. Dit zijn opdrachten die je alleen met een specifieke auto kunt doen. Kom je binnen de gestelde tijd naar de finish, dan krijg je een geüpdatete versie van je racemonster.

Rijbewijs
Naar mate je meer evenementen succesvol afrondt, krijg je stempels op je rijbewijs en bij een bepaald aantal stempels upgrade je je rijbewijs. Dat is een vrij logisch systeem, met de kanttekening dat elke keer als je rijbewijs omhoog gaat, alle races weer open gaan. Dat betekent dat je per niveau rijbewijs elke keer een aantal races opnieuw afwerkt. Zodoende rijd je dus meerdere keren dezelfde race. Hoewel er genoeg andere races tussen zitten om te zorgen dat je je niet direct stoort aan de herhalingsfactor, is het natuurlijk niet echt netjes. Zet je zo’n lekkere racegame neer, raffel je het af op het gebied van variatie. Dat zorgt er op zijn beurt weer voor dat het afwerken van de events je een beetje tegen gaat staan, waardoor het een plichtmatige bezigheid kan worden. Zonde!
Wagenpark
Want ja, een lekkere racegame is Burnout absoluut. Met een flitsende auto voor je lol door Paradise City scheuren is al vermakelijk genoeg, natuurlijk vooral door de talloze schansen die overal in de stad neergezet zijn. Het ligt sterk aan de auto waarin je rijdt op welke manier je het best door de stad heen kunt scheuren. In Paradise City tref je drie soorten auto's aan: stuntauto's, raceauto's en 'agressieve' auto's. Allen zijn ze snel, maar om de o zo belangrijke boost te verdienen is een andere aanpak nodig.

Zit je in een stuntauto, dan doe je jezelf een groot plezier door veel te driften, andere weggebruikers nét te missen en elke schans die je tegenkomt mee te pakken. Door de stunts bouw je boost op, die je op elk moment kunt inzetten voor een pittige versnelling. Dat mechaniekje werkt ook met 'aggressive cars', alleen dan gaat het erom hoeveel schade je onderweg weet aan de richten. Hoe meer chaos je achterlaat, hoe sneller je boost vult. Raceauto's werken iets anders; daar moet de meter eerst vol zijn alvorens je de boost erop kunt gooien. Deze variatie zorgt ervoor dat je af en toe zult moet nadenken in welke auto je een bepaald evenement begint. Overigens zit Burnout Paradise vol met auto's, op meerdere manieren. Niet alleen kun je zelf een aardig wagenpark verzamelen, ook lopen de straten geregeld vol met verkeer, waar jij als een volleerd slalommer doorheen moet zien te komen.
Zeer fijn aan dit geheel is dat er geen rooie duit bij komt kijken. Je hoeft niet te racen puur om centjes te verdienen, je hoeft niet op te passen voor schade die je dan moet repareren en auto's komen je bijna letterlijk aanwaaien. Deze aanpak is niet nieuw in de Burnout-serie, maar in Burnout Paradise valt pas echt op hoe rustgevend het is om je nergens druk om te hoeven maken. Auto bijna kapot? Even door de drive-through reparatie rijden en je bak is weer zo goed als nieuw. Eenzelfde drive-through tripje door een tankstation en je boost-meter zit in een klap helemaal vol. Het zorgt ervoor dat de aandacht op de actie gevestigd blijft.
Navigeren
Sleutel tot succes in een actievolle racegame is dat die actie vloeiend verloopt. Daarbij kunnen de mogelijke obstakels bestaan uit technische problemen en problemen in de gameplay. Met de techniek zit het in Burnout Paradise meer dan snor. Het spel loopt keurig in 60 frames-per-second, en hoe hard je ook door de stad heen vliegt, de framerate zakt nooit in.

Een wereld zonder TomTom...
De gameplay levert een groter obstakel op als het gaat om vloeiend racen. Dat heeft alles te maken met het feit dat Paradise City helemaal open is. Dat is een zegen als het gaat om vrij rondcrossen, maar het kan knap lastig zijn als je eenmaal in een race zit. Je moet dan namelijk zo snel mogelijk van punt A naar punt B komen, bij voorkeur via de snelste route. Er zit echter niet echt een goede TomTom verwerkt in de game. Wel krijg je boven in beeld aanwijzingen als je naar links of rechts moet, maar dat moet je maar net op tijd zien, wat niet eenvoudig is als de snelheid hoog ligt.
Is dit een probleem? Het is net hoe je er tegenaan kijkt. Persoonlijk vond ik het meer een uitdaging. Zeker als je Paradise City een beetje leert kennen, weet je op welke wegen je hoge snelheden lang kunt vasthouden. In een race naar de andere kant van de stad nam ik bijvoorbeeld eens een gigantische omweg, waar ik wel constant op topsnelheid kon blijven rijden, waardoor ik alsnog won. Als je braaf een routeplanner volgt zul je dit soort trucjes nooit uithalen. Kortom: je kunt het ontbreken van een duidelijke routeplanner zowel positief als negatief uitleggen, afhankelijk van hoeveel doorzettingsvermogen je hebt! Of je kunt natuurlijk deze kaart uit je hoofd leren.

Geen 'retry'
Een ander, irritanter puntje is het gebrek aan een mogelijkheid om een race snel opnieuw te doen. Als je een race afbreekt, stap je direct uit, maar ben je met je auto gewoon op de plek waar je op dat moment was. Wil je het evenement waar je mee bezig was opnieuw doen, dan moet je weer helemaal terugrijden naar de plek waar de race begon. Op dat moment is het ineens een stuk minder leuk dat Paradise City zo groot is...
Online & Graphics
Meer dan ooit legt Electronic Arts de nadruk op online spelen, ook al hoef je dat helemaal niet zo te ervaren. Het is namelijk heel makkelijk om je spel te koppelen aan dat van iemand in je vriendenlijst. Op dat moment rijd je wel degelijk samen in de stad, maar kun je allebei je eigen ding blijven doen. Natuurlijk kun je, via het start-menu, ook meedoen aan diverse races online. Dat kan dan zowel ranked als unranked, wat natuurlijk gevolgen heeft voor de online leaderboards.

Interessant is ook de manier waarop de multiplayer uitdagingen zijn opgezet. Je hebt per X aantal spelers vijftig challenges te volbrengen, waarbij de uitdagingen voor met drie spelers anders zijn dan met twee spelers. Dit doe je dus terwijl je met die spelers vrij aan het rondrijden bent in Paradise City. Als je dus met drie man bezig bent en er komt een vierde bij, betekent dat dus dat er ineens een hele andere set challenges actief wordt. Het geeft de multiplayer modus een heel eigen tintje mee en maakt doelloos rondcrossen er een stuk leuker op.
Eye-candy
Met de gameplay en de mogelijkheden in Burnout Paradise is dus erg weinig mis, maar de zintuigen willen ook wat. Criterion Games heeft het wat dat betreft nooit slecht gedaan en de sterke lijn wordt in Burnout Paradise moeiteloos doorgetrokken. De omgevingen zien er allemaal even mooi uit, evenals de auto's zelf. Opvallend is dat de grafische pracht geen moment voor druk op de framerate zorgt, die - zoals gezegd - probleemloos 60 frames per seconde aanhoudt.

De ware kracht van de graphics ligt echter niet in hoe helder, kleurrijk of scherp alles is, maar het het sterke gebruik van de blur-effecten. Op het moment dat je flink tempo maakt, verandert de omgeving om je heen steeds meer in een waas, waardoor het gevoel van snelheid flink versterkt wordt. Daardoor wordt het weliswaar ook moeilijker om andere weggebruikers te ontwijken, maar dat zorgt tegelijk ook weer voor een verhoogde spanningsfactor.
Guns n' Roses
Terwijl de ogen genieten van de geboden eye-candy, wordt het gehoor ook verwend. Burnout Paradise biedt naast het voor de hand liggende 'Paradise City' van Guns 'n Roses een brede soundtrack waarin rock de overhand heeft. Dat neemt overigens niet weg dat er dance-achtige nummers in de soundtrack voorkomen, die voor de nodige afwisseling zorgen. Over afwisseling gesproken: je kunt beter ook snel wennen aan het geluid van staal dat over asfalt heen schraapt...
Conclusie
Burnout Paradise is niet perfect, maar daarmee is alle realistische kritiek op de game wel gegeven. Hoewel het soms irritant is dat je een race niet direct kunt herstarten of dat je eerst naar een Junkyard moet rijden voordat je een nieuwe auto kunt gebruiken, is dat niet meer dan een klein smetje op een verder keurig blazoen.
De stap naar een open stad is bijzonder geslaagd en de actie is weer erg lekker. Na een tijdje kan het verzamelen van auto's en plichtmatig afwerken van events een beetje als werk gaan voelen, vooral als je het spel lang achter elkaar speelt. Houd je de speeltijd echter binnen normale perken, dan heb je daar niet zo snel last van.
Die snelheid in Burnout Paradise komt goed tot uiting door de sterke blur-effecten en doordat het spel de framerate van 60 frames per seconde probleemloos vasthoudt, ondanks de chaos die af en toe ontstaat. Tenslotte kan het online gedeelte van grote toegevoegde waarde zijn, doordat het erg simpel is samen met je vrienden in dezelfde stad rond te scheuren, waarbij dan weer aparte opdrachten te volbrengen zijn. Zodoende is Burnout Paradise een zeer uitgebreide, actievolle racegame, die zeker aan te raden is.
Pluspunten
+ Snelheid
+ Open stad
+ Veel actie
+ Online mogelijkheden
+ Sterke soundtrack
Minpunten
- Geen 'retry' optie
- Plichtmatig events afwerken
- Matige route-aanwijzingen
Cijfer: 8,5
Titel | Burnout Paradise |  |
Platform | PS3, Xbox 360 |
Ontwikkelaar | Criterion Games |
Uitgever | EA Games |
Releasedatum | 24 januari 2008 |