Unravel Two Review
Unravel Two brengt een belangrijke vernieuwing: Yarny, het poppetje uit het eerste deel, krijgt gezelschap van een tweede Yarny. De game kan dan dus coöperatief gespeeld worden, maar ook het solo besturen van de twee Yarnys werkt prima. De gameplay richt zich wat meer op de mogelijkheden die samenhangen met het hebben van twee Yarnys, al komt een deel van het level design en de puzzels toch wat bekend voor. De basisgameplay voelt zo mogelijk nog soepeler aan dan in het eerste deel, maar waar dat deel nog uitblonk in het overbrengen van emotie, komt dat in Unravel Two juist wat minder uit de verf. Dat maakt Unravel Two wat minder memorabel dan het eerste deel, zelfs al is de gameplay misschien juist net wat beter.
Pluspunten
Eindoordeel
Diversificatie is een groot goed. In een tijd waarin de grote uitgevers kiezen voor minder titels en inzetten op 'zekerheidjes', is het fijn dat er af en toe verfrissende titels voorbijkomen tussen al het 'standaardwerk'. Indie-ontwikkelaars spelen daar natuurlijk een belangrijke rol bij, maar af en toe helpen de grote uitgevers ook een handje. Electronic Arts doet dat via zijn EA Originals-programma. Na de aankondiging van dat programma was Unravel, van de Zweedse ontwikkelstudio ColdWood Interactive, de eerste titel die erin verscheen. Hij wist duizenden gamers te verrassen door zijn soepele gameplay en een gevoelige, emotionele setting.
Unravel draaide om het rode wolpoppetje Yarny. Zijn rode, zichzelf continu afwikkelende draadje was een metafoor voor het leven en hoe herinneringen soms in de vergetelheid raken. De game vertelde niet zozeer het verhaal van Yarny, het wollen mannetje dat moest overleven in de Scandinavische wildernis, als wel dat van een anonieme familie. In de voorgrond hielp de speler Yarny door de omgevingen en langs puzzels, en in de achtergrond was te zien wat de familie allemaal had meegemaakt. De verdrietige momenten van het leven werden daarbij visueel begeleid door steeds koudere en slechtere weersomstandigheden waar Yarny zich een weg door moest banen.
Kleuren kiezen
In deel twee krijgt Yarny gezelschap van een tweede figuurtje. Dat figuurtje is standaard blauw, maar in Unravel Two kunnen spelers zelf de kleur van hun Yarny kiezen. De komst van een tweede personage betekent dat er andere dingen gebeuren in de gameplay, maar het speelt ook een rol in het verhaal. Net als in het origineel speelt de game zich op de voorgrond af, terwijl in de achtergrond een ander - het 'echte' - verhaal is te zien. De Yarnys volgen dit keer de herinneringen van twee jonge kinderen. Vanuit de centrale hub van het spel open je steeds nieuwe levels, waarmee je dan weer nieuwe, haast vergeten herinneringen oppoetst. Wat er precies met de kinderen gebeurt en waarom, krijg je niet altijd helemaal mee. De beklemmende, opgejaagde sfeer komt echter goed over.
Waar de kinderen in het achtergrondverhaal worden opgejaagd door mensen, krijgen de Yarnys te maken met verschillende dieren. Al vroeg in de game moet je bijvoorbeeld op de vlucht voor een agressieve kip, en niet veel later moet je opletten dat je niet eindigt als vissenvoer. Net als in het origineel vormt elk obstakel een puzzel. Je moet uitvogelen hoe je de kip omzeilt zonder dat hij je te pakken krijgt, en een riviertje oversteken terwijl de vis continu heen en weer zwemt en steeds hapt naar waar jij staat. Later verschijnen er ook andere vijanden en obstakels die fataal kunnen zijn voor de Yarnys.
Die uitdagingen zijn op zich niet nieuw, en datzelfde geldt voor de basis van de gameplay. De manier waarop je springt en je draad gebruikt om te klimmen, te zwaaien en hogere sprongen te maken, zat ook al in deel één. Wel valt op dat ColdWood Interactive de gameplay verder heeft geperfectioneerd. Unravel Two speelt uitermate soepel. Met name in de stukken waarbij Yarny van haakje naar haakje kan zwaaien, voelt de game bijzonder prettig aan. Yarny lijkt net een kleine Tarzan, maar is uiteraard zachter en liever.