Item: Unravel Two, PS4
Rating: 8
Author: Jurian Ubachs

Unravel Two Review

Unravel Two brengt een belangrijke vernieuwing: Yarny, het poppetje uit het eerste deel, krijgt gezelschap van een tweede Yarny. De game kan dan dus coöperatief gespeeld worden, maar ook het solo besturen van de twee Yarnys werkt prima. De gameplay richt zich wat meer op de mogelijkheden die samenhangen met het hebben van twee Yarnys, al komt een deel van het level design en de puzzels toch wat bekend voor. De basisgameplay voelt zo mogelijk nog soepeler aan dan in het eerste deel, maar waar dat deel nog uitblonk in het overbrengen van emotie, komt dat in Unravel Two juist wat minder uit de verf. Dat maakt Unravel Two wat minder memorabel dan het eerste deel, zelfs al is de gameplay misschien juist net wat beter.

Pluspunten

Minpunten

Eindoordeel

Getest

Unravel Two, PS4

Prijs bij publicatie: € 19,99

Bekijk product

Bekijk alle uitvoeringen (4)

Diversificatie is een groot goed. In een tijd waarin de grote uitgevers kiezen voor minder titels en inzetten op 'zekerheidjes', is het fijn dat er af en toe verfrissende titels voorbijkomen tussen al het 'standaardwerk'. Indie-ontwikkelaars spelen daar natuurlijk een belangrijke rol bij, maar af en toe helpen de grote uitgevers ook een handje. Electronic Arts doet dat via zijn EA Originals-programma. Na de aankondiging van dat programma was Unravel, van de Zweedse ontwikkelstudio ColdWood Interactive, de eerste titel die erin verscheen. Hij wist duizenden gamers te verrassen door zijn soepele gameplay en een gevoelige, emotionele setting.

Unravel draaide om het rode wolpoppetje Yarny. Zijn rode, zichzelf continu afwikkelende draadje was een metafoor voor het leven en hoe herinneringen soms in de vergetelheid raken. De game vertelde niet zozeer het verhaal van Yarny, het wollen mannetje dat moest overleven in de Scandinavische wildernis, als wel dat van een anonieme familie. In de voorgrond hielp de speler Yarny door de omgevingen en langs puzzels, en in de achtergrond was te zien wat de familie allemaal had meegemaakt. De verdrietige momenten van het leven werden daarbij visueel begeleid door steeds koudere en slechtere weersomstandigheden waar Yarny zich een weg door moest banen.

Kleuren kiezen

In deel twee krijgt Yarny gezelschap van een tweede figuurtje. Dat figuurtje is standaard blauw, maar in Unravel Two kunnen spelers zelf de kleur van hun Yarny kiezen. De komst van een tweede personage betekent dat er andere dingen gebeuren in de gameplay, maar het speelt ook een rol in het verhaal. Net als in het origineel speelt de game zich op de voorgrond af, terwijl in de achtergrond een ander - het 'echte' - verhaal is te zien. De Yarnys volgen dit keer de herinneringen van twee jonge kinderen. Vanuit de centrale hub van het spel open je steeds nieuwe levels, waarmee je dan weer nieuwe, haast vergeten herinneringen oppoetst. Wat er precies met de kinderen gebeurt en waarom, krijg je niet altijd helemaal mee. De beklemmende, opgejaagde sfeer komt echter goed over.

Waar de kinderen in het achtergrondverhaal worden opgejaagd door mensen, krijgen de Yarnys te maken met verschillende dieren. Al vroeg in de game moet je bijvoorbeeld op de vlucht voor een agressieve kip, en niet veel later moet je opletten dat je niet eindigt als vissenvoer. Net als in het origineel vormt elk obstakel een puzzel. Je moet uitvogelen hoe je de kip omzeilt zonder dat hij je te pakken krijgt, en een riviertje oversteken terwijl de vis continu heen en weer zwemt en steeds hapt naar waar jij staat. Later verschijnen er ook andere vijanden en obstakels die fataal kunnen zijn voor de Yarnys.

Die uitdagingen zijn op zich niet nieuw, en datzelfde geldt voor de basis van de gameplay. De manier waarop je springt en je draad gebruikt om te klimmen, te zwaaien en hogere sprongen te maken, zat ook al in deel één. Wel valt op dat ColdWood Interactive de gameplay verder heeft geperfectioneerd. Unravel Two speelt uitermate soepel. Met name in de stukken waarbij Yarny van haakje naar haakje kan zwaaien, voelt de game bijzonder prettig aan. Yarny lijkt net een kleine Tarzan, maar is uiteraard zachter en liever.

De manier waarop je allerlei obstakels moet omzeilen, is weliswaar geperfectioneerd, maar dus niet nieuw. De vernieuwing in de gameplay van Unravel Two moet dan ook vooral komen van de komst van de tweede Yarny. In de vorige game wikkelde Yarny zelf steeds verder af en moest je je bolletje wol bereiken om dat weer aan te vullen en zo verder te komen. Nu zitten de twee Yarnys aan elkaar vast. De enige beperkende factor in hoe ver je kunt lopen zonder te worden tegengehouden, is dus de andere Yarny. Ze moeten daarom redelijk bij elkaar in de buurt blijven. De exacte maximale lengte van de draad is echter zodanig lang dat de twee poppetjes binnen een scherm genoeg afzonderlijk van elkaar kunnen doen.

Samenwerkende Yarnys

Voor diverse puzzels is dat laatste ook nodig. Regelmatig moet de ene Yarny de andere helpen om de overkant te bereiken. Dat kan bijvoorbeeld door een van de twee op een platform te laten staan en de ander zich een stukje af te laten zakken, waarna het touwtje tussen beide gebruikt kan worden als liaan om aan te zwaaien. De zwaaiende Yarny kan zo een hoger gelegen punt bereiken, waarna de tweede Yarny zich aan het touw kan optrekken. Op deze manier spelen met het touwtje en met de omgeving komt in allerlei verschillende vormen terug en vraagt iets van de vindingrijkheid van de speler. Soms ligt een oplossing best voor de hand, maar duurt het toch even voor je door hebt wat precies de bedoeling is. Als je de eerste game hebt gespeeld ben je overigens wel duidelijk in het voordeel, want dan denk je over het algemeen wat sneller in de juiste richting.

Unravel Two

Twee Yarnys betekent dus andere manieren van puzzels oplossen, maar de meest ingrijpende verandering is toch dat beide Yarnys bestuurd kunnen worden door een andere speler. Unravel Two is ook een coöperatief speelbare game, en dat maakt het allemaal een stuk leuker. Heel handig daarbij is dat je beide Yarnys met een druk op de knop kunt samenvoegen. Op dat moment hoeft maar een speler Yarny te besturen, en dat is handig als je bijvoorbeeld een lastig platformstukje voor je kiezen krijgt. Slechts een van de twee hoeft dat dan te doen, en daarna kun je weer verder. De platformelementen in Unravel Two overstijgen regelmatig de moeilijkheidsgraad van het eerste spel, dus dat is voor sommige coöppartners wellicht geen overbodige luxe.

Ook goed in je eentje

Die manier van switchen is waarschijnlijk vooral bedoeld voor gamers die de game alleen spelen. De game laat spelers moeiteloos switchen van het ene naar het andere poppetje, waarbij het poppetje dat wordt achtergelaten gewoon in positie blijft. Zo kun je ook solo dus de obstakels overwinnen waarbij de Yarnys elkaar moeten helpen. Door dan af en toe te kiezen voor de samengevoegde versie van Yarny bespaar je tijd, want je hoeft niet alles twee keer te doen.

Over 'twee keer doen' gesproken: net als het origineel biedt Unravel Two niet overdreven veel herspeelwaarde. Ja, elk level is voorzien van een serie uitdagingen die je kunt volbrengen. Je moet dan bijvoorbeeld een level uitspelen zonder onderweg dood te gaan, en dan ook nog binnen een bepaalde tijd. Dat is uitdagend en wellicht leuk voor gamers die echt verslingerd zijn aan Unravel, maar aangezien het toch steeds om dezelfde levels en puzzels gaat, wist het ons uiteindelijk niet echt te boeien.

Unravel Two biedt een soepele spelervaring die je desgewenst met twee spelers kunt meemaken, terwijl daar omheen de basisingrediënten van het eerste deel vooral gehandhaafd blijven. Dat houdt in dat de spelwereld opnieuw met veel oog voor detail ontworpen is. Toch zijn het de animaties van de Yarnys die voor het grafische hoogtepunt zorgen. Bijvoorbeeld de manier waarop de Yarnys elkaar omhoog helpen, of even knuffelen na het overwinnen van een lastig obstakel, weet te raken. Toch ligt daarin misschien ook wel het grootste kritiekpunt op Unravel Two. Want hoewel de Yarnys nog steeds schattig zijn en de game nog zeker sfeer en emotie overbrengt, laat het zich amper vergelijken met het veel meer ontroerende eerste deel. Wellicht komt het omdat we het concept nu al kenden, of wellicht slaagt Unravel Two er simpelweg minder goed in die emotie over te brengen. Dat maakt de game minder memorabel dan het origineel, maar nog steeds behoorlijk goed.