Samengevat
Uncharted: The Lost Legacy is in alle opzichten minstens zo goed of zelfs beter dan Uncharted 4: A Thief's End. Binnen de pakweg acht uur dat het nieuwe avontuur in beslag neemt, weten hoofdpersonage Chloe Frazer en 'sidekick' Nadine Ross gamers voor zich te winnen met hun vermakelijke conversaties en bad-ass houding. In de gameplay ligt meer de nadruk op vrijheid, doordat spelers zelf kunnen bepalen in welke volgorde zij de opdrachten afronden. De ontdekkingstocht die dat oplevert, leidt spelers langs diverse prachtige plekken, zoals we dat gewend zijn van de Uncharted-serie. Een prima toevoeging dus, al was dit pakket gevoelsmatig beter tot zijn recht gekomen als - iets zachter geprijsd - dlc-pakket, want dat is het eigenlijk ook.
Eindoordeel
Uncharted 4: A Thief's End is een van de beste games tot nu toe voor de PlayStation 4, en een titel die zijn plaats in de roemruchte spelserie van Sony Computer Entertainment meer dan waard is. Het avontuur van Nathan Drake en de zijnen hield spelers weliswaar minder lang bezig dan games als Horizon: Zero Dawn, The Witcher III of The Legend of Zelda, maar maakte dat verschil goed met sfeer en presentatie. De game beschikte over de op dat moment beste graphics ooit op een console en combineerde dat met een leuk verhaal waarin Drakes ontdekkingsreis langs diverse bijzondere locaties centraal stond. Het leverde de game een 'must-play'-stempel op, en dat alleen al is genoeg reden om enthousiast te worden over de komst van Uncharted: The Lost Legacy. Meer is immers beter, als het om Uncharted gaat.
Getest op: PlayStation 4 (exclusieve titel)
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Bovenstaande klinkt logisch, maar kijkend naar The Lost Legacy komen er al snel wat haken en ogen om de hoek kijken. We hebben het hier namelijk niet over een uitbreidingspakket voor Uncharted 4, maar om een zogenaamde 'stand-alone uitbreiding'. Dat wil zeggen dat de content is bedoeld als aanvulling op Uncharted 4, maar dat je Uncharted 4 niet in bezit hoeft te hebben om deze game te kunnen spelen. Toeval of niet: zodra het predicaat 'stand-alone' verschijnt, kun je er meestal van uitgaan dat de game tien á twintig euro duurder uit zal vallen dan een normaal dlc-pakket. Uncharted: The Lost Legacy komt zodoende uit op 39,99 euro, wat best een stevig bedrag is voor content die als uitbreiding moet worden gezien.
Die content schotelt spelers desondanks een flinke nieuwe game voor. The Lost Legacy draait om andere personages, biedt een geheel nieuw verhaal en speelt zich af in een nieuwe omgeving. Natuurlijk is de techniek achter Uncharted 4 hier goed in terug te zien. The Lost Legacy kent dezelfde prachtige omgevingen als zijn eerder verschenen grote broer, en ook andere kenmerkende onderdelen, van de user interface tot de besturing, komen overeen. Het gaat in deze game dan ook niet om innovatie op het gebied van gameplay of techniek, maar om het nieuwe avontuur.
Chloe en Nadine
Dat nieuwe avontuur begint al met een nieuw hoofdpersonage. Of anders gezegd: een bekend personage dat eerder een brijrol vertolkte en nu terugkeert als protagonist. Chloe Frazer was in Uncharted 2 en 3 nog een 'love interest' voor de vaste hoofdpersoon Nathan Drake, maar The Lost Legacy draait om deze bijdehante dame van Indiaas-Australische komaf. Ze is samen met Nadine Ross in India terechtgekomen, waar het duo op jacht is naar een geheimzinnige, mythische slagtand. Ook Ross is een oude bekende. Ze speelde in Uncharted 4: A Thief's End nog een belangrijke bijrol als leider van de private military company Shoreline.
De aanwezigheid van Chloe en Nadine vormt een mooi bruggetje naar een vraag die bij elke stand-alone uitbreiding gesteld moet worden: is dit leuk om te spelen als je de overige games niet hebt gespeeld? Het antwoord is, zoals zo vaak, tweeledig. Ja, het is leuk om te spelen als je nog niets weet. Het is echter nog veel leuker als je wel weet wie de personages zijn en hoe de verhouding is met personages - met name Nathan Drake - die er níet zijn. Daar komt bij dat de multiplayer van The Lost Legacy dezelfde multiplayer is als die van Uncharted 4. Mocht je die game niet kennen, dan kom je in deze modus allerlei omgevingen tegen die je nooit eerder hebt gezien en die je dus ook niets zeggen.
Vanaf het eerste moment is duidelijk dat The Lost Legacy verder gaat waar Uncharted 4 gebleven was. Niet letterlijk, want het verhaal en de setting zijn flink anders, maar binnen de kortste keren speel je alsof je nooit gestopt bent met spelen. Goed, je tuurt niet meer naar het achterwerk van Nathan Drake maar naar dat van Chloe Frazer, maar verder verandert er eigenlijk niets. Chloe is in alles minstens zo bad-ass als Drake en bezit hetzelfde talent om verzeild te raken in situaties waarin een normaal mens het er waarschijnlijk niet levend vanaf zou brengen. Dat verklaart ook meteen de aanwezigheid van Nadine Ross, die vanwege haar militaire achtergrond is ingehuurd als een soort bodyguard.
De slagtand van Ganesh
Samen jagen de dames in The Lost Legacy op een grote, Indiase schat. Het gaat om de slagtand van Ganesh, een godheid uit het hindoeïsme, die door een krijger genaamd Parashurama zou zijn afgehakt. De slagtand zou daarna door de jonge koningen van het volk verborgen zijn, als artefact dat ten koste van alles beschermd moet worden. Dat maakt het een van de moeilijkst vindbare schatten ter wereld, en dat trekt uiteraard de aandacht van schattenjagers als Chloe. Zij is echter niet de enige geïnteresseerde partij. Al snel komen Chloe en Nadine in aanraking met Asav, die zijn eigen redenen heeft om de slagtand te bemachtigen. Zijn voordeel is dat hij zich gesteund weet door een heel rebellenleger, waarvan de soldaten regelmatig de dames op hun pad vinden.
/i/2001629513.jpeg?f=imagenormal)
Na de openingsfase van de game belanden Chloe en Nadine in het gebied waar het leeuwendeel van het spel zich afspeelt. Dat zorgt voor een leuke wijziging ten opzichte van Uncharted 4. We waren in dat spel positief over het iets meer open karakter van de game, maar dan nog was het vooral een lineaire aangelegenheid. Het verhaal verloopt lineair, maar Chloe en Nadine kunnen het gebied naar eigen inzicht verkennen. Dat gebied is niet overdreven omvangrijk, maar groot genoeg om je een aardig aantal uren bezig te houden met je verkenningstocht. Tijdens die tocht kom je uiteraard de nodige indrukwekkende omgevingen en vergezichten tegen, met her en der design zoals je dat eigenlijk alleen uit Uncharted-games kent.
Zelfde recept als Uncharted 4
Opvallend is wel dat het ritme in de game, ondanks de meer open opzet, vergelijkbaar blijft met dat uit de vorige Uncharted-games. Steeds wisselen stukjes ontdekken zich af met combat enerzijds en klimmen en klauteren anderzijds. Uncharted: The Lost Legacy slaagt er vaak in spelers op natuurlijke wijze de juiste kant op te sturen, zonder dat daar rare pijlen of andere interface-hulpjes voor nodig zijn. Mocht je toch vast komen te zitten, dan heeft Nadine na verloop van tijd wat tips die je kunnen helpen de juiste richting te vinden of een puzzel op te lossen. Uiteraard steekt Nadine ook haar handen uit de mouwen als het om knalwerk gaat. Hierin is ten opzichte van Uncharted 4 weinig veranderd. Nog steeds biedt de game spelers de optie om te kiezen voor stealth of voor actie, waarbij stealth-pogingen niet zelden veranderen in actie, als je toch gespot wordt.
/i/2001629503.jpeg?f=imagenormal)
Als we iets op de inhoud van The Lost Legacy zouden moeten aanmerken, dan is het dat het ritme redelijk voorspelbaar is. Je voelt van tevoren aan waar je tegenstand zult treffen en wordt daardoor zelden echt verrast. Dat is jammer, maar de mate van verrassing die de game alsnog wél weet toe te passen in het ontwerp van de wereld die je mag ontdekken, maakt dat eenvoudig goed. Datzelfde geldt voor de vermakelijke gesprekken tussen Chloe en Nadine, die je zowel tijdens gameplay als in tussenfilmpjes meekrijgt. Het verhaal, dat hand in hand gaat met de ontdekkingsreis, geldt ook als sterk punt. Het is knap dat Naughty Dog nog zo veel plot-twists kwijt kon in het dagje spelen dat nodig is om The Lost Legacy door te spelen.
Moest dit wel een stand-alone game zijn?
In die laatste alinea zit uiteraard een kritiekpunt verstopt. We noemden eerder al dat The Lost Legacy voor 39,99 euro wordt verkocht. Wij speelden de game in zeven á acht uur tijd uit, op de één na hoogste moeilijkheidsgraad. Daar komt bij dat de multiplayer dus 'gewoon' de multiplayer is van Uncharted 4, met de nodige extra toeters en bellen. Dat is geen al te groots contentpakket voor de prijs die je er voor neer moet tellen. The Lost Legacy had dan ook de geschiedenis in kunnen gaan als een van de beste dlc-pakketten ooit, maar voor een stand-alone game ziet de balans er iets minder fabelachtig uit.
Eigenlijk zat deze conclusie er al aan te komen sinds Sony bekendmaakte dat Uncharted: The Lost Legacy een stand-alone game zou worden: vooral dát is jammer. De extra euro's die je ervoor moet neertellen, maken de verhouding tussen prijs en kwaliteit net wat minder fijn. Los van die commerciële keuze is The Lost Legacy een prima extra hoofdstuk in de Uncharted-saga. Chloe is minstens zo vermakelijk om mee te spelen als Nathan Drake, en haar avontuur is net zo gevuld met gedenkwaardige momenten en omgevingen als de avonturen van Drake. Daarnaast legt The Lost Legacy de nadruk op een aantal zaken die we in Uncharted 4 als zeer positief bestempelden, zoals meer vrijheid om de wereld te ontdekken. Het prijsje had dus wat zachter gemogen, maar met de content is weinig mis.
Eindoordeel