De smartphone steelt de stilte

We pakken ons mobieltje op elk loos moment

Inleiding

Een persoonlijke vraag: als je op de wc zit, neem je dan tegelijk je notificaties door, verstuur je WhatsApp-berichtjes en zit je nog even op Tweakers, Reddit, Nu.nl of allemaal? Wat je ook precies doet op de wc, als je er iets langer verblijft, is de kans groot dat je je smartphone erbij pakt. Het toiletbezoek is maar een van de momenten waarop we onze smartphone pakken, niet omdat we een trilling voelen of geluidje horen, maar simpelweg omdat we ons even vervelen. In de trein zitten of wachten op de lift zijn andere momenten. Op elk moment dat we even niets anders te doen hebben, staan velen van ons gelijk met de smartphone in hun hand.

Het is iets waar we eigenlijk niet bij stilstaan, maar langzaamaan zijn we alle stille hoekjes in ons leven gaan vullen met dat wonderlijke apparaat. De kerstdagen zijn traditioneel een tijd van reflectie, waarin we terugblikken op hoe en waarom we bepaalde dingen hebben gedaan, en hoe we in de toekomst dingen hetzelfde of anders willen doen.

Deze keer kijken we naar de ongelofelijke aantrekkingskracht van onze telefoons. Hoe komt het dat we onze telefoon zo vaak pakken, ook als we hem niet nodig hebben? En wat gebeurt er als je dat ineens niet meer doet en je telefoon beperkt gaat gebruiken? Hou je dan veel tijd over?

Gemaakt om aandacht te vragen

Er is geen gedegen onderzoek gedaan naar de processen die zich in ons hoofd afspelen als we een paar minuten van onze tijd, zoals wachtend op bus of trein, vullen met het checken van bijvoorbeeld WhatsApp of Reddit. We kunnen het echter wel nagaan op basis van eerder, verwant onderzoek.

Een van de kenmerken van smartphonegebruik is dat het een taak is die onze aandacht opeist, meer dan bijvoorbeeld het luisteren naar muziek. Het is niet voor niets dat de Belgische overheid het gebruik van telefoons op de fiets al langer verboden heeft en de Nederlandse overheid dat nu ook wil. Het verkeer eist aandacht, maar smartphones eisen al die aandacht op.

Een dergelijk probleem speelt niet als we verder niets doen wat onze aandacht nodig heeft. Vrijwel niemand zal de trein missen doordat hij te veel in beslag wordt genomen door het Grote Grappige Plaatjes-topic op GoT op zijn telefoon.

Toch kan er iets gebeuren; je kunt de werking van je geheugen onderbreken. Daar wijst althans een klein experiment van een paar jaar geleden op. Onderzoekers van de universiteiten van Edinburgh en Oxford lieten veertien oudere proefpersonen een kort verhaal lezen met de opdracht zoveel mogelijk details te onthouden. De helft van de proefpersonen ging daarna tien minuten een spel spelen, de andere helft mocht tien minuten zitten nadenken over wat ze maar wilden. Het bleek dat de proefpersonen die zelf mochten nadenken, na een halfuur en ook een week later meer details hadden onthouden.

Nu is een experiment van deze grootte nauwelijks meer dan een vage aanwijzing, maar het ondersteunt wel de theorie dat onze hersenen 'loze' tijd gebruiken om dingen op te slaan in het geheugen. Het lijkt alsof ons brein een computer is die alle bestanden gaat indexeren als er even geen cpu-cycles hoeven te worden ingezet voor andere taken.

Hetzelfde geldt voor het vinden van oplossingen van problemen. Het lijkt erop dat mensen beter worden in het vinden van oplossingen als ze even iets anders hebben gedaan dat weinig van hun concentratie vereist. Dat veronderstellen onderzoekers van de universiteit van Californië in de VS en de universiteit van Leipzig in Duitsland na hun onderzoek met 135 proefpersonen. Zij verdeelden de proefpersonen in groepen en gaven hun enkele opgaven. Een groep moest een taak doen die veel concentratie vereiste, een tweede groep moest een taak doen die weinig concentratie vereiste en de derde groep mocht rusten. Wat bleek? De groep die een taak deed die weinig concentratie vereiste, loste de opgaven vervolgens veel beter op. Dat bleek alleen te gelden voor opgaven die ze al hadden gezien; nieuwe opgaven deden ze niet beter dan de andere proefpersonen.

Er zijn wetenschappers die denken dat het voor een mens belangrijk is om nu en dan de gedachten te laten gaan om oude belevenissen te verwerken en nieuwe ideeën te krijgen. De Amerikaanse breinwetenschapper Daniel Levitin is er zo een. Volgens hem hebben smartphones invloed op de hoeveelheid tijd die we onszelf gunnen om onze gedachten te laten afdwalen. "Je kunt je gedachten laten afdwalen terwijl je bezig bent met Facebook, Twitter, Instagram of Pinterest, maar het gaat veel lastiger. Je concentreert je op iets en dus is het moeilijker om je gedachten de vrije loop te laten." En daardoor krijg je minder invallen, denkt hij. "De geschiedenis van wetenschap en cultuur wemelt van verhalen over grote ontdekkingen die zich voordeden toen de uitvinder niet dacht aan hetgeen waaraan hij werkte, in elk geval niet bewust. Het dagdromen loste het probleem op en het antwoord verscheen plotseling als een flits van inzicht."

Als het zo goed is om af en toe de gedachten de vrije loop te laten, waarom pakken we dan altijd onze smartphone erbij? Dat ligt aan een paar dingen. Ten eerste associëren velen niets te doen hebben met verveling. Dat is geen positieve associatie, want we zijn bang voor verveling, zegt de Britse wetenschapper Sandi Mann. Zij omschrijft verveling als een emotionele staat waarin het niveau van prikkels uit de omgeving 'onbevredigend laag' is. Het is makkelijk om te zien waarom we bang zijn voor verveling in de wachtkamer of wachtend op de trein; er is niet zoveel te doen, dus je moet jezelf bezighouden. En een smartphone is een probaat middel tegen verveling. Juist omdat het een Zwitsers zakmes van digitale technologie is, is het zo'n effectief middel om onszelf te entertainen. Je kunt er spelletjes op spelen, erop kijken wat je vrienden hebben gepost en er allerlei zaken mee nazoeken.

Bovendien is het een pretpark van entertainment dat altijd open is. Wanneer je je telefoon ook pakt, vrijwel altijd is er iets nieuws te zien, benadrukt de Vlaamse filosofe Katleen Gabriels, auteur van het onlangs verschenen boek Onlife. "Nadat we een update posten op sociale media, is het verleidelijk om te checken of iemand onze update leuk vindt. Zo wordt ons ego immers telkens weer gestreeld of net aan het wankelen gebracht als er niet of niet tijdig op onze berichten gereageerd wordt. Iedere vind-ik-leuk is een mogelijke bevestiging dat we grappig, mooi of simpelweg ‘leuk’ gevonden worden. Al die vind-ik-leuks komen tegemoet aan het beloningssysteem van ons brein en bieden instant behoeftebevrediging. De afleiding beloont ons dus."

Het is niet alleen een beloning in onze hersenen als we kijken en nieuwe 'vind-ik-leuks' zien, er is volgens sommige onderzoekers ook angst als we niet kijken, de zogenoemde fear of missing out of fomo. Dat is de angst om slecht op de hoogte te zijn wat er gebeurt in de sociale omgeving door te weinig online te kijken. Onderzoek daarnaar staat in de kinderschoenen, maar het is een gevoel dat veel mensen wellicht herkennen: het idee dat je een uitnodiging voor een feestje of een belangrijke post over iemands leven hebt gemist, omdat je een tijdje niet hebt kunnen kijken.

Afgezien van alle zaken die je kunt opzoeken op je smartphone en alle spelletjes die je kunt spelen, is de combinatie van angst om niet te kijken en de beloning bij wel kijken op de smartphone een krachtige stimulans om telkens weer de smartphone te pakken. Er zijn weinig apparaten met zoveel impact op hoe je je voelt in de sociale omgeving als de smartphone.

Wat eraan te doen is

De effectiefste oplossing om stiltes en verveling terug te krijgen in je leven is de eenvoudigste: de smartphone wegdoen, maar dat is voor de meesten van ons geen optie. Het volgende wat je kunt doen, is hem vaak thuis laten of alle notificaties uitzetten. Dat kan helpen, maar gooi je dan niet het kind met het badwater weg? De smartphone geeft ons ook veel goeds: dankzij WhatsApp of andere chatapps blijven veel mensen op de hoogte van wat er gebeurt in hun familie, hun buurt, op school of de school van hun kinderen, op hun werk en op sportclubs.

De smartphone biedt een constante verbinding met onze buitenwereld en die kunnen we anno nu niet meer doorknippen. De hiervoor al geciteerde Vlaamse filosofe Gabriels onderkent dat en pleit voor bewuster gebruik. "Als het gaat om het vermijden of reduceren van de vele prikkels, moet je nuttig en nadelig gebruik goed en duidelijk onderscheiden. Op individueel vlak kun je je bewustzijn verhogen door te tellen hoe vaak je op je smartphone kijkt, hoe vaak en hoe lang je op sociale media zit, et cetera. Ook kun je prioriteiten stellen en je bewust afsluiten van al die onlineverlokkingen, zodat je je beter kunt concentreren."

Dat klinkt leuk, maar hoe doe je dat? Om de proef op de som te nemen, heb ik ongeveer een maand lang met de app Quality Time het gebruik van mijn smartphone in de gaten gehouden. Als je een iPhone gebruikt, doet de app Moment hetzelfde. Quality Time stuurt standaard elke dag om acht uur 's ochtends een notificatie met de samenvatting van de vorige dag. Dat kan confronterend zijn. Eigenlijk had ik het idee dat ik alleen al door het installeren van de app de telefoon vaker in de zak hield. Desondanks kreeg ik elke ochtend een samenvatting waaruit bleek dat het scherm de dag ervoor meer dan een paar uur had aangestaan.

Na drie weken was het tijd voor de proef op de som: kon ik het gebruik met meer dan driekwart terugdringen? Dat betekende dat ik op alle momenten dat ik normaal mijn smartphone pakte, dat nu niet meer mocht. Het opzoeken van treinvertragingen en het bijhouden van chatgesprekken vond ik prima, maar eindeloos browsen zou ik niet meer doen. Alle pushnotificaties bleven aan.

Toen bleek hoe hardnekkig de neiging is om de smartphone te pakken. Ik betrapte mezelf erop dat ik op een gegeven moment op het perron de telefoon alweer in handen had en op het Chrome-icoontje had gedrukt; ik stopte hem snel weg. Bovendien zocht ik automatisch naar uitwegen; ik las en beantwoordde veel berichten vanaf mijn horloge en laptop. Mijn secundaire telefoon, die voornamelijk in mijn zak zit voor het maken van foto's, gebruikte ik ineens wat vaker. Zo zijn mensen: zodra we een ontsnappingsroute zien, slaan we die in.

Desondanks was het makkelijk om de verandering waar te nemen. Het is alsof je jezelf meer tijd geeft om simpelweg over dingen na te denken. Het is lastig te bewijzen, maar het leek erop dat ik details van gesprekken, zowel online als offline, beter onthield en dat kan komen doordat ik ze op stille momenten nog eens afspeelde in mijn hoofd. Er kwamen ook meer ideeën bij me op, zowel goede als slechte.

Het bleek ook wel eens ongemakkelijk, vooral in sociale situaties. Als je in een groep van vijf of zes collega's in het openbaar vervoer de enige bent die zijn telefoon er niet bij pakt om te chatten, dan is dat een vreemde gewaarwording, al went het snel. Het voelt snel als weer een momentje om bijvoorbeeld even de gedachten te laten gaan over een volgende review of een volgend achtergrondverhaal.

Uiteindelijk blijft het lastig om met zo'n experiment echt iets te bewijzen, maar het is de moeite waard om te proberen. Spreek van tevoren met jezelf af op welke momenten je de telefoon niet meer gaat pakken en hou je daaraan. Het zal vermoedelijk voor iedereen verschillen wat voor effect het heeft.

Tot slot

Wie altijd op loze momenten de smartphone pakt, zal merken dat het een hardnekkige gewoonte is. Het voelt als een tic, alsof je de hele tijd met een pen klikt of tijdens het lezen van een tekst op een computer herhaaldelijk tekst selecteert. Toch is er een groot verschil: wie met een pen klikt, doet dat ter verhoging van de concentratie en even je smartphone checken verlaagt de concentratie juist. De smartphone is een pretpark in je broekzak, dat altijd open is en altijd klaarstaat om te voorzien in een basisbehoefte, of dat nu het vangen van een Pokémon of het bekijken van je likes is. Juist omdat die smartphone zo nuttig is en zoveel van alles biedt, is het lastiger om hem weg te leggen. De aantrekkingskracht is heel groot voor veel mensen. Veel apps belonen je brein met nieuwe informatie of waardering, terwijl je bij het in de zak of tas laten van dat ding angst kunt hebben voor wat je mist.

Voor wie het gevoel heeft dat de smartphone te veel afleiding biedt, is het leuk om te meten hoeveel je die telefoon echt gebruikt. Dan kun je meten hoeveel tijd je kunt winnen door je telefoon minder te gebruiken. In mijn kleine experiment was dat een tot anderhalf uur per dag. De smartphone wegdoen is niet alleen ondoenlijk, het is ook geen goed idee. Het apparaatje brengt ons continu in contact met veel mensen van wie we dingen willen weten en om wie we geven. Het is daarnaast een van de indrukwekkendste stukken technologie; het is fijn om te gebruiken en bij Tweakers worden we vaak heel enthousiast van de nieuwe functies die smartphones in de afgelopen jaren hebben gekregen, van supersnelle internetverbindingen tot uitstekende camera's voor in de broekzak. Het heeft ons leven in veel opzichten verrijkt.

Bovendien zal niet iedereen zich herkennen in de gewoonte om op elk loos moment de telefoon te pakken, hoewel veel mensen die gewoonte wel hebben. Vooral zij zullen het leuk en wellicht nuttig vinden om te kijken hoeveel tijd ze aan hun smartphone besteden. Vaak zal dat best veel zijn. Om de Romeinse filosoof Seneca te citeren: "Het leven dat we krijgen is niet kort, wij maken het kort; we hebben er niet te weinig van, we gooien het met bakken overboord." Kennelijk was dat in de tijd van Seneca, bijna tweeduizend jaar geleden, al waar. Het is nu, in de tijd waarin veel mensen enkele uren per dag besteden aan hun smartphone, meer waar dan ooit.

Reacties (262)

[Verwijderd]

Mooi artikel. Eindelijk eens een noot op Tweakers die gematigd kritisch durft te zijn richting dit soort devices. Wat ik wel mis in het artikel is een analyse van de ethiek. Uiteindelijk zijn smartphone en tablets gewoon vehikels. Het zijn niet de smart devices die ons als mens verder van ons zelf plaatsen, maar het is de content. Google, Apple, Facebook noem maar op, ze hebben stuk voor stuk psychologen in dienst om de content zo aan te bieden zodat wij gelijmd zitten. Gelijmd aan hun profiling pool en advertentienetwerk.
Dat is en blijf het hogere doel.
Het artikel doet een suggestie over hoe je het voor elkaar zou kunnen krijgen om minder naar het magische doosje te staren. Daarintegen kan het artikel nog veel beter worden als het iedereen, of in ieder geval veel mensen, in laat zien hoeveel gebrek aan ethiek er in die markt heerst.
Diep van binnen weten de meesten, en zeker het publiek hier, dat ze gewoon een slaaf zijn van contentaanbieders. Facebook bijvoorbeeld. Als lokkertje kun je in touch blijven met je vrienden en familie. Maar dat is helemaal niet de business case. Je wordt geprofileerd en bestookt met reclame.
Maar toch is dat lokkertje wel leuk.
Als ik in de trein zit of op het perron wacht, dan zie ik tegenwoordig hele hordes met zombies staan en zitten. Stuk voor stuk staren ze met hun hoofd in een hoek van een graad of 45 naar een plankje waar wat blauw licht uit komt. Sommigen al in slaap gevallen, maar nog steeds dat plankje vasthoudend. Dat hebben die contentproviders toch goed voor elkaar. In de evolutie van de mensheid is er nog geen virus geweest wat ons echt tot zombies maakte, maar Silicon Valley lukt het in een decennium.
Ik zelf geniet op het perron van de wind, de zonsopkomst, fluitende vogels. Ik kan ook nog een dag in de natuur lopen zonder dat ik maar 1 pixel in mijn ogen laat schijnen. Hoe komt dat nu?
Gewoon doen, gewoon die smartphone de deur uit. Je mist er uiteindelijk weinig aan. Dat klinkt ongelooflijk maar is echt waar. Ik had vroeger ook Android, iPhone en Windows Phones.
Enige wat ik nu soms nog echt mis, is NS reisinformatie als ik ergens gestrand ben. Verder niets. Helemaal niets.
Al 2 jaar gebruik ik telefoons in de klasse van de Nokia 100. Naast de telefoon ook geen social networking meer. Heerlijk. Ik heb tijd voor hobbies, tijd voor mijn dochter, tijd voor mijn vrouw (al zit die nog wel aan de social media).
De nieuwste trend is dat die zombies ook hun eigen ogen al niet meer goed genoeg vinden. Velen van hen willen ook nog zogenaamde augmented reality brillen op hun hoofd. Wat ze allemaal niet verzinnen die psychologen en techneuten in Silicon Valley.
Probeer je eens helemaal los te weken en lach samen met mij om al die zombies.

P.s. Voor iedereen die denkt dat ik een of andere wierrook snuivende bomenknuffelaar ben ipv een content snuivende smartphoneknuffelaar.. Dat valt reuze mee. Ik ben gewoon een ITer die graag met beide benen op de grond blijft staan.

[Hieronymus.B]

Wat leesvoer;

Uit de Economist: The scientists who make apps addictive
https://www.1843magazine.com/features/the-scientists-who-make-apps-addictive

Hint: het blijken dezelfde onderzoekers te zijn als die het gokken verslavend maken/maakten...

[Reactie gewijzigd door Hieronymus.B op 22 juli 2024 15:18]

[nehal3m]

Zo'n 3 weken geleden heb ik al mijn smartphones in de verkoop gezet en ben overgestapt op een Nokia 105. Wat een rust!

In tegenstelling tot Arnoud heb ik niet de discipline om die smartphone in mijn zak te laten zitten. Zelfs met die Nokia betrapte ik mezelf er regelmatig op hem even uit m'n broekzak te halen (om vervolgens wát te doen?! De ringtone te veranderen?).

Ik merk ook dat ik mijn gedachten wat meer laat varen, en in situaties als in de trein gemakkelijker een heel nieuwsartikel in de krant lees. Als ik thuis een boek lees kom ik daar ook veel makkelijker doorheen.

De voornaamste reden was voor mij de rust: Geen constante e-mail, WhatsApp, Telegram, pushnotificaties van van alles en nog wat. Wat dat betreft is dit een goede zet geweest.

Het enige dat ik echt mis is de camera, maar 9 van de 10 keer heb ik mijn rugtas met point-and-shoot camera mee als ik de deur uit ga. Telegram kan op een PC of laptop en daar zitten de meest hechte vrienden op.

En dan de accu: Ik hoef m'n telefoon maar eens in de 2 weken op te laden.

[Tweddy]

"Het leven dat we krijgen is niet kort, wij maken het kort; we hebben er niet te weinig van, we gooien het met bakken overboord."

En zo nomineer ik dit artikel tot het beste van 2016.

[Maestro J]

Het probleem is dat we nooit hebben leren omgaan met de smartphone omdat het binnen recordtijd een toppositie in ons dagelijks leven heeft ingenomen. Groter probleem is dat we de huidige generatie ook nog steeds niet bewust leren omgaan met een smartphone.

De smartphone heeft op zoveel aspecten van ons leven invloed dat bewustwording en handelen daarnaar een belangrijk punt is. Daar kan de in het artikel genoemde app een bijdrage aan leveren. Maar bij bewustwording heb ik het niet alleen over tijd maar nog meer over de gevolgen.

Het is een beetje als timemanagement. Timemanagement maakt je meer bewust van de wijze waarop je je tijd indeelt echter de grote valkuil is dat je het doel uit het oog verliest. Vaak is het doel zorgen dat je het minder druk krijgt maar wat gebeurd is dat je meer tijd overhoudt om verder in te vullen met andere zaken.

Vervolgens blijven we roepen dat we het maar druk, druk, druk hebben. Zeggen dat je het druk hebt (waarmee dan ook) is status verhogend. Dit is echter een gestoord feit. Je zou er naar toe moeten willen dat je je kan zeggen dat je het lekker rustig hebt en dat drukte een uitzondering is. Probeer dit maar eens te zeggen tegen de mensen om je heen.

De smartphone draagt bij het aan het druk, druk, druk gevoel. Zoals in het artikel al genoemd is verveling een belangrijk iets. Ook voor kinderen is het belangrijk dat ze zich vervelen en dat ze leren omgaan met verveling. Verveling draagt bij aan rust in je hoofd alsmede creativiteit.

Wat je tegenwoordig ziet is dat mensen zich niet meer kunnen vervelen en moeite hebben om zich volledig op een taak te richten. Wanneer heb je bijvoorbeeld voor het laatst een film gekeken waarbij je helemaal in het verhaal zat zonder ook maar enige aandacht aan je telefoon of tablet te besteden.
Hoevaak zit je nog helemaal in een moment en geniet je er volledig van zonder je te laten afleiden door je smartphone. Wie legt er tijdens het (uit)eten zijn smartphone op stille modus uit het zicht?

Het gebruik van tablets en smartphones in het onderwijs moet dan ook zeer verstandig worden ingezet en daarnaast moet de nieuwe generatie bewust worden gemaakt van alle directe en indirecte gevolgen die het gebruik van de smartphone kan hebben.

Verder draagt de smartphone en smartwatch er aan bij dat je je in een continue staat van fight or flight kunt gaan bevinden wat stress verhogend werkt en uiteindelijk invloed heeft op zowel je geestelijke als fysieke gezondheid.

De smartphone is een geweldig device wat een zeer positieve bijdrage aan de dagelijkse gang van zaken kan leveren en zelfs kan bijdragen aan minder drukte, meer vrijheid en dus meer rust. Uiteindelijk zou jij degene moeten zijn die bepaalt hoe of wat en niet de apps op je smartphone of je omgeving.

[sanderr]

Iemand wel eens het boek 'The End of Absence' gelezen? De ontwikkeling en acceptatie van internet (en de smartphone) gaat zo snel (binnen een generatie) dat de huidige twintigers en vroeg-dertigers niet meer weten hoe het is zonder internet. En dat de 35+ers zich in de uitzonderlijke positie bevinden dat ze weten hoe het is om met en zonder internet te leven. Uiteindelijk blijft het idee van het boek dat er altijd keus overblijft, en dat je zelf de baas kunt blijven van de technologie.

Het pakken van de telefoon bij elke *bliep*, dat is conditionering, en kun je ook weer afleren. Maar het wordt steeds moeilijker om offline te zijn, tenzij je er actief voor kiest.

[Reactie gewijzigd door sanderr op 22 juli 2024 15:18]

[MTVGN]

Ik werd twee maanden geleden bij de baas geroepen omdat hij me die dag meerdere keren met mijn telefoon in mijn hand had gezien terwijl er toch ook echt wel werk te doen was (we hebben het al een tijdje zo druk dat er voor de komende maanden nog genoeg werk ligt), waarop ik moest beloven mijn telefoon in het vervolg in mijn jas te laten en hem alleen in de pauze te gebruiken.

Ik houd me daar over het algemeen aan, alleen aan het eind van de dag haal ik hem er wel eens eerder uit als ik die avond heb afgesproken met vrienden of zo en wil kijken of er nog wijzigingen zijn in de afspraak, maar verder laat ik dat ding meestal in mijn jas zitten.

En, heel eerlijk, ik ben blij met deze 'maatregel', want ik ben nu vaker aan het werk en heb vaker het idee dat ik geconcentreerd bezig ben. Wel gebruik ik nog te veel websites als afleiding van mijn programmeerwerkzaamheden, deze post is daar het bewijs van , maar de helft van de afleiding is weggenomen en dat geeft eigenlijk best wel veel rust

P.S.: en ik ben dan nog een smartphonegebruiker die de meeste apps geen rechten geeft notificaties te tonen op het scherm, eigenlijk alleen whatsApp, en het komt nu dus ook best vaak voor dat ik aan het eind van de werkdag mijn telefoon pak en zie dat ik 0 alerts heb (oftewel: niks gemist), maar wedden dat ik dat ding meerdere keren had gepakt als ie in mijn broekzak had gezeten?

[Reactie gewijzigd door MTVGN op 22 juli 2024 15:18]

[JK]

Ik ben een beetje bang voor de komende/jonge generatie qua sociaal aspect.
De kinderen van mijn broer en zussen zaten vanaf hun 3e jaar al aan de iPad en die tablets gaan dus ook mee naar restaurants, verjaardagen en andere gezellige dagen met de familie. Dat geeft als resultaat dat de kinderen serieus na 2 minuten al zeggen 'ik verveel mij' en hup, pappa of mamma geeft ze de tablet en je hoort ze niet meer. Resultaat? Een paar zombies op de bank, waar je totaal geen contact mee hebt. Ik had het heel anders voorgesteld toen ik voor het eerst oom werd, nu heb ik gewoon echt jammer genoeg heel weinig contact met mijn jonge neefjes en nichtjes, omdat ze constant met de neus in de tablet of wel smartphone van pappie of mammie zitten.
Waar zijn de kleurpotloden en een vel papier gebleven? De ouders hebben geen zin in gezeik, geven een tablet en zijn van het gezeik af, ik denk dat de ellende dan begint voor de rest van het leven.

Ik ben dus heel benieuwd hoe deze generatie zal zijn als ze 15 of 20 zullen zijn. Straks overal de telefoon er uit en er op pielen en lichtelijk contactgestoord? Ik hoop dat als mijn vrouw en ik ooit nog kinderen mogen krijgen, we ze anders op zullen voeden (hoewel je ze nooit helemaal vrij van tablets/smartphones kan krijgen, maar ze wel duidelijk maken dat de sociale factor belangrijk is en smartphones en tablets op de tweede plaats komen).

[N8w8]

Verveling is onvrede over een gebrek aan het voelen van prikkels.
Maar dat je die prikkels niet voelt, wil niet zeggen dat die er niet zijn.
De wereld en jijzelf zit vol met allerlei moois (en naars), waar je je voor open kunt leren stellen.

Het probleem is juist, dat men bepaalde prikkels niet _wil_ voelen.
Die kan je vermijden door je aandacht te verplaatsen naar je telefoon en de input die dat geeft.
Maar, daardoor houd je de blokkade tussen jijzelf en de wereld om je heen, die constante onderstroom van verveling, juist in stand.

Dat zie ik ook op straat, mensen zijn constant bezig om sociaal te doen op hun telefoon, om maar niet eenzaam te hoeven zijn. Maar ondertussen durven ze hun medemens die recht langs hun loopt, niet eens aan te kijken, want dat is te moeilijk.

Zodra de telefoon weer in de zak verdwijnt, dient de wereld om je heen zich weer aan, en verlang je des te meer terug naar dat moment van net, waarin je dat even niet hoefde te voelen. Dus pak je hem er maar weer bij.
Dat mechanisme is vrij bekend van anderen terreinen, ik vind het dan ook typisch dat het woord verslaving niet 1 keer is gevallen, terwijl het hele artikel daar in essentie over gaat.

Wat daaraan te doen, nou dat is een lang verhaal en in de eerste plaats een kwestie van willen.
Vind je het wel best zo, nou have a nice life zal ik maar zeggen.
Maar ben je geinteresseerd in alles wat erachter schuilgaat, ikzelf heb bijvoorbeeld goede ervaring met "De verslaving voorbij" van Jan Geurtz.

De leegte en eenzaamheid is maar schijn, en door die te vermijden hou je dat juist in stand en maak je het erger.
Dat zie je het duidelijkst bij drugsverslavingen, bijvoorbeeld iemand gebruikt speed omdat ie zich zo futloos voelt, terwijl de ellende daarvan juist ervoor zorgt dat ie zich futloos voelt, en speed meent nodig te hebben.
En zo werkt dat bij alle verslavingen.

Nouja je moet het allemaal zelf weten natuurlijk, ga lekker appen als je je daar prettig bij voelt. Maar voor wie dit relevant is en geinteresseerd is kan ik je dat boek dus aanraden.

[nst6ldr]

In de tijd dat ik nog dagelijks met het openbaar vervoer moest begon de smartphone langzaam aan gemeengoed te worden. Ik kan je vertellen dat er weinig is veranderd, in plaats van verdiept zitten in de smartphone nam de reiziger gewoon de Spits, Metro, handheld of een eigen boek mee.

En dat is prima, want eenzaamheid los je niet op door je te mengen met willekeurige mensen. Er zijn mensen met gigantische sociale kringen die eenzaam zijn omdat ze een klik missen. Sociaal zijn is een lange tijd een plicht geweest, en als iemand vraagt "hoe is het?" dan is het niet de bedoeling dat je erkend dat je dit keer minder in je vel zit, want dat is een negatieve uitstraling en duwt mensen weg.

Zelf was ik blij toen ik mijn eerste smartphone kreeg, mocht ik de krant of een boek vergeten dan had ik nog altijd mijn telefoon om op terug te vallen, want het laatste waar ik in de trein op zat te wachten was iemand die tegen me ging praten. In die 8 jaar heb ik namelijk geleerd dat men vooral een gesprek initieert voor hun zichzelf. "Hoi, ik verveel me, vermaak mij".

En daar zit ik niet op te wachten. Ja, ik zie dat het regent, nee ik heb de wedstrijd gisteren niet gezien, ga liever ergens anders heen met dat oppervlakkige gedoe.

[Mick1990]

Helemaal waar wat betreft het OV en ook helemaal niets mis mee. Maar vroeger nam men bij echt contact zoals een verjaardag, uit eten gaan of wat voor afspraak dan ook, geen krant, handheld of boek mee om die er vervolgens bij te pakken als het even stil werd of de verveling toesloeg. Ik vind een smartphone prima voor momenten als je alleen bent zoals thuis of het ov, maar tegenwoordig hebben heel veel mensen al de neiging om hem bij elke notificatie of 1 seconde stilte er bij te pakken in sociaal gezelschap.

Zo was ik bijvoorbeeld een paar jaar terug uit eten met een grote groep vrienden & kennissen. Het eerste half uur was erg gezellig en er was nauwelijks een telefoon te zien. Toen vroeg iemand aan de ober om een foto te maken van ons allemaal. Die foto werd direct op facebook geplaatst en iedereen die aan tafel zat werd natuurlijk getagged. "Gezellig uit eten" als onderschrift. Iedereen aan tafel kreeg daar natuurlijk meteen een notificatie van en bijna iedereen pakte direct de telefoon er bij. Nu werd het gesprek aan tafel inees verplaatst naar een groot 'lollig' gesprek op facebook en om elkaars berichten te liken. Gezellig zeg met zijn allen uit eten als toch iedereen aan tafel als een zombie naar dat schermpje zit te staren om elkaar op facebook te vertellen hoe gezellig het wel niet is. Die avond is voor mij ook meteen de reden geweest om facebook te verwijderen en om alle onzinnige notificaties uit te schakelen. Dat is alweer zo'n drie jaar geleden en bevalt tot op heden ontzettend goed. Ik heb mezelf geleerd om in sociaal contact mijn telefoon er helemaal niet meer bij te pakken. Veel mensen leggen hun telefoon al standaard voor zich neer op tafel. Waarom eigenlijk?

[Referix]

Precies dit. Check ook zeker even deze video die daar over gaat, iets met kop en spijker:
https://www.youtube.com/watch?v=hER0Qp6QJNU

[xs4me]

Ik vind het ook een hele nare gewoonte inderdaad. Zit je met iemand te praten, pakt die ineens z'n telefoon erbij en weg is z'n aandacht. Of zit je een filmpje te kijken met een paar vrienden, zitten ze de hele tijd op dit telefoon te klooien. Dan denk ik echt van weet je, ga lekker naar huis. Als 't zo moet ...

Was ook al een onderzoek over geweest dat relaties die minder gebruik maken van de telefoon / sociale media ook veel leukere en gezondere relatie hebben.

Zou fijn zijn als mensen zich hier wat meer bewust van zijn en blijven. En dat er misschien een bepaalde beleefdheidsvorm ontstaat over 't appen in gezelschap. Je gaat niet op pad om iemand te zien om vervolgens te gaan zitten chatten.

[Vrijdag]

Dat was trouwens ook al voordat de telefoons "smart" waren. Was je met iemand in gesprek en de telefoon ging of er kwam een smsje binnen (kent u deze noch och och...) dan werd jij weggerangeerd en móest de persoon aan de andere kant metéén beantwoord worden. Wat niet zelden resulteerde in een bijzonder geanimeerd gesprek waar je dan een beetje voor spek en bonen bij stond.
Net zo onbeschoft als wat normaal ook wel eens gebeurt, dan mensen ineens in een gesprek inbreken en dan totaal iets anders komen vertellen. Nu zeg ik dan ook gewoon "zeg, wij waren in gesprek, zou je misschien even zo beleefd willen zijn om even te wachten" maar met een telefoon lijkt het wel alsof de ander ineens niet meer bestaat. Niet zelden loopt die persoon dan ook gewoon weg.

[Verwijderd]

Ik vind dat het "vroeger" eigenlijk veel asocialer was. Telefoongesprekken breken zomaar in in iemands leven. Tegenwoordig wordt veel vaker gecommuniceerd via tekst waardoor de ontvanger het kan oppakken als het uitkomt.

[Verwijderd]

Heel herkenbaar. Er wordt een excuus gevonden om de smartphone erbij te pakken, bijvoorbeeld die foto. En vervolgens moeten alle grappige filmpjes van de afgelopen week aan iedereen getoond worden.

Voor een deel is dat verslaving, maar er is ook een andere bittere werkelijkheid: veel sociale rituelen zijn om ons sociale gezicht te redden, om ons als sociaal voor te doen.

Als voorbeeld die verjaardag van die tante waar je eigenlijkheid niet heen wil. Zelfs bij een etentje met vrienden zullen er mensen zijn die er plichtmatig zijn.

[Cerberus_tm]

Ik heb wel het idee dat hier smartphone en Facebook een beetje door elkaar gehaald worden. Ik heb nooit Facebook op mijn telefoon gehad en gebruik mijn telefoon in het ov ook het grootste deel van de tijd om artikelen en boeken te lezen, niet om berichten te sturen. En als ik thuis of in gezelschap een bericht van iemand krijg hoef ik niet meteen mijn telefoon te pakken.

[stresstak]

Gezellig zeg met zijn allen uit eten als toch iedereen aan tafel als een zombie naar dat schermpje zit te staren om elkaar op facebook te vertellen hoe gezellig het wel niet is.

Op die momenten wil ik een ferme boer laten. Het lucht me op en is even asociaal.

Telefoons op een berg en wie hem pakt terwijl hij niet gaat, betaalt. Ik heb er geen.

[Tweak3D]

Ik heb gemerkt dat een praatje over niks, juist een opstap is naar een goed gesprek, niet altijd, soms is het niet meer dan ongemak uit de lucht halen. Maar meer dan eens is het het begin geweest van een goed gesprek met diepgang, waar de wederzijdse interesses veel aandacht krijgen. Maar ja als je het niet met een wildvreemde over niks kunt hebben, kun je ook geen grote gesprekken voeren. Stilzwijgen en negeren is dan het makkelijkst, niet confronterend. De enige confrontatie is dan diegene die we aangaan als we voelen dat ons iets onrechtmatigs is aangedaan. Met als mogelijk gevolg dat we verharden naar anderen toe.

[Verwijderd]

Als ik na een dag werken in de trein stap heb ik eigenlijk helemaal geen zin om nog te praten (heb ik de hele dag al gedaan). Dan zet ik toch echt het liefst even wat muziek op en ga ik de krant op mijn telefoon lezen.

[CurlyMo]

in plaats van verdiept zitten in de smartphone nam de reiziger gewoon de Spits, Metro, handheld of een eigen boek mee.

Er is wel een verschil tussen een smartphone en een krant of boek. In je smartphone ben je vooral bezig je eigen bubble in stand te houden en daarmee met de wereld zoals je hem zelf (deels) gecreëerd hebt. Door het lezen van een krant zijn mensen bezig met de wereld om hun heen, gevoed door (veelal) onafhankelijke media. Ik vermijd zelf juist media zoals nu.nl of Facebook en lees de Volkskrant tijdens mijn reis. Hoewel ik me dan nog steeds besef dat ik een linkse krant lees. Het is in ieder geval een stuk neutraler en professioneler geschreven dan alles wat ik op nu.nl of Facebook ooit zou lezen. In een boek lees je dingen waarvan je (meestal) niet vooraf al op anticipeert wat dat zal zijn. Het verrassingseffect van nieuwe inzichten, gedachtes en de tijd die het vergt om het allemaal te lezen is toch echt anders in een boek, dan het consumenten gedrag van 90% van de smartphone gebruiker.

[Reactie gewijzigd door CurlyMo op 22 juli 2024 15:18]

[sxbrentxs]

En toch is het verschil op een sociaal level er niet. Alle drie zijn medium om sociaal contact te mijden en zo wordt hij door velen ook gebruikt. Als je de krant gelezen hebt voor de stukken die jij zelf interessant vond ging je er opnieuw doorheen om alle kleine kopjes te lezen. En dit soms zo lang mogelijk vol te houden. En tegenwoordig dit tot er een nieuwe notificatie binnen is en je verder kunt met je smartphone.

Natuurlijk doet niet iedereen dit niet, maar de bottom-line is vaak nog hetzelfde. Waar velen vroeger gewoon nog om zich heen keken en graag tijdens het lezen van een boek een gesprek aan gingen zijn nu mensen naar een block gaan zoeken tegen het "vervelende" sociale contact aangezien mensen steeds compacter en minder standvastig zijn geworden. Dit komt ook van twee kanten, natuurlijk.

[Metro2002]

Er zit wel degelijk een verschil tussen een krant pakken om je even af te sluiten bv in de trein en een apparaat wat continu je aandacht vraagt door te piepen en trillen voor elke scheet. Je pakt als telefoon verslaafde als een soort pavlov reactie dat ding op, of het nou een gepast moment is of niet, bv tijdens het autorijden of tijdens het afrekenen bij de kassa.
en de krant lezen op de wc werd misschien wel gedaan maar niet zo vaak als dat er 'even' op facebook gescrolled wordt en er getwitterd wordt hoe hard je drol was op de wc.
Mensen zijn tegenwoordig zó geconditioneerd om áltijd maar bezig gehouden te worden dat hun hersens het niet aankunnen om even niks aan prikkels binnen te krijgen. er MOET en zal altijd iets te doen zijn. Even alleen zijn met je gedachten , zelfreflectie en domweg even nadenken om een probleem op te lossen is er niet meer bij. Dat is toch echt het gevolg van de mobiele telefoon en dat is iets dat de krant nooit kon doen.

Het mobiele telefoon gebruik van veel mensen is een zware verslaving, grenzend aan een ongezonde obsessie voor velen.

[Reactie gewijzigd door Metro2002 op 22 juli 2024 15:18]

[sxbrentxs]

Ik bedoelde het ook niet voor op de wc, tijdens het rijden of afrekenen, maar eerder om zo min mogelijk "blootgesteld" te zijn aan menselijk contact.

Maakt overigens wat je zegt niet enig minder waar.

[PolarBear]

Ik vermijd zelf juist media zoals nu.nl of Facebook en lees de Volkskrant tijdens mijn reis.

Alsof de Volkskrant een volledig beeld geeft van de werld. De Volkskrant is net zo gekleurd en je leeft net zo goed in een bubbel. Op een mobiel device zijn tal van nieuwbronnen te lezen, van de Volkskrant tot GeenStijl, van de Economist tot de New Yorker.

[CurlyMo]

Precies waarom die ene zin ook achter de door jou aangehaalde zin staat

[Adion]

Zoals je zelf al zegt, ook bij een krant kies je zelf welke krant je leest, en vervolgens kies je ook welke artikels je leest en welke je overslaat.
Als ik dan naar mijn Facebook-feed kijk is die eigenlijk net een stuk diverser, met vrienden die over bepaalde zaken andere standpunten hebben dan mij.

En net zoals de keuze van krant, heb je op je smartphone ook de keuze of je je beperkt tot nu.nl, of net bij sommige zaken meer achtergrondinformatie zoekt van andere bronnen.

[N8w8]

Er is inderdaad weinig veranderd, vroeger las men de krant, walkman luisteren etc.
Maar wil niet zeggen dat het nou eenmaal bij de menselijke aard hoort, tegen die mensen vroeger zou ik hetzelfde gezegd hebben.

Hoe je sociaal-emotioneel in contact staat, en alle issues daarin, is natuurlijk ook weer een hele studie. Zomaar de telefoon wegdoen en lege gesprekken met vreemden aanspreken, is niet iets dat helpt.

In feite is dat ook een soort vermijding, je bent eenzaam en door een nep lulverhaal ophangen tegen iemand, kan je je ervan overtuigen dat je toch niet zo eenzaam bent als je je stiekem eigenlijk voelt. Heeft de ander daar geen behoefte aan dan is dat inderdaad alleen maar irritant, dat gebedel om aandacht en vermaak zonder respect voor de grenzen van de ander.

Maar, dat wil niet zeggen dat dat zo hoeft te zijn, daar kan je zelf ook verschil in maken. Er zijn genoeg andere mensen die wel een gezond sociaal-emotioneel gevoelsleven hebben, waar je een prettig contact mee kan hebben. Die kunnen aanvoelen waar jij wel of niet behoefte aan hebt in contact. Voor mij is alleen een blik of glimlach of groet al heel waardevol, als ongeveinsde oprechte vorm van erkenning.
Maar die mensen kan je pas tegenkomen als je je daarvoor openstelt, mensen durft aan te kijken.
De dwangmatig sociale mensen stoot je daar ook mee af, want die zijn bang voor echt contact en durven jou ook niet echt aan te kijken. Want dan valt hun illusie in duigen en kunnen ze niet meer onoprecht zijn. En als er toch iemand je grenzen overgaat, kan je dat ook aangeven. Maar dat alles is een kwestie van oefenen.

Hmm ik geloof niet dat dit onderwerpen zijn voor tweakers.net, nouja, ik heb er iig erg veel aan

[Lennie]

Waarom past een discussie over the impact van technologie op de samenleving niet op tweakers.net ?

Ik kan het zo niet terug vinden, maar ik zag laatst een heel oud krantenartikel uit 1800 of zo over lezen in de trein en sociaal gedrag. Dus het is ook echt een oude discussie. :-)

En aangezien het gedrag van mensen dus waarschijnlijk niet heel veel aan te doen is, ben ik wel voor de zelf-rijdende auto en ook zelf-rijdende fiets. Dat scheelt hopelijk ongelukken.

Google maakte er een grapje over, maar er zijn echt mensen mee bezig:

https://www.youtube.com/watch?v=LSZPNwZex9s

http://www.thebetterindia...gpur-driver-less-bicycle/

http://www.roboticstrends..._to_change_public_transit

[Verwijderd]

Ik schrijf al jaren hier over technorealisme, ofwel de insteek hebbend na te denken over technologie wat betreft voor- en nadelen en de invloed op de samenleving.

Nog geen twee dagen terug vroeg iemand me wat ik hier deed... Als ik vragen stel over technologie dan krijg ik doorgaans een boel shit over me heen. En nu is er dit technorealistische artikel en komen er allerlei ondersteunende geluiden.

Dit is bij uitstek de plek voor discussie over technologie. Zeker als tweakers.net meerwaarde en verdieping zou willen bieden.

[Hkuit]

Waarom past een discussie over the impact van technologie op de samenleving niet op tweakers.net ?

Ik kan het zo niet terug vinden, maar ik zag laatst een heel oud krantenartikel uit 1800 of zo over lezen in de trein en sociaal gedrag. Dus het is ook echt een oude discussie. :-)

Haha, weet je wanneer de eerste treinen gingen rijden? Een hele tijd ná 1800 in ieder geval!
Maar je hebt natuurlijk een goed punt, dit is niets nieuws. Echt sociaal gedrag, in het moment leven, de volle aandacht hebben voor de mensen die je om je heen hebt, je leest er nu veel over, maar vroeger ook hoor.

[Lennie]

Sorry, misschien was ik niet helemaal duidelijk, ik bedoelde de periode tussen 1800 en 1900. En het was een Engelstalig artikel, ik weet niet meer of het VS of UK was, maar:

"Mechanised rail transport systems first appeared in England in the 1820s."

https://en.wikipedia.org/wiki/History_of_rail_transport

[Hkuit]

Klopt, en Nederland liep een stuk achter: "De geschiedenis van de spoorwegen in Nederland begon op 20 september 1839, met de opening van de spoorlijn Amsterdam - Haarlem". Ondermeer omdat wij al zoveel water hadden, met trekschuiten e.d.

[aetios]

Overigens vind ik 20 jaar niet zo ontzettend lang voor een nieuwe technologie om aan te slaan wereldwijd. Hetzelfde zien we nog steeds met smartphones, computers, elektrische auto's...

[WillySis]

Ik vind het mooi om juist hier een artikel te zien dat ons tweakers een spiegel voorhoudt.
De smartphone is momenteel erg aanwezig en maakt van de sociale mens een mens die in een eigen bubble leeft. De omgeving waar we ooit van afhankelijk waren is vervangen door een klein scherm.
In de tijd dat ik nog voornamelijk per openbaar vervoer reisde bestond er nog geen zaktelefoon. Op langere reizen leverde dat soms hele persoonlijke en mooie gesprekken op met wild vreemde mensen. De lange trajecten waren mooie gelegenheden om je hart eens te luchten, of een ander daarbij te helpen.

Nu loopt het contact van persoon tot persoon via een scherm. Zelfs voor het vinden van een relatie worden we steeds meer afhankelijk van het schermpje van de telefoon. Ik heb mijn vrouw ooit door een spontaan gesprek in het vliegtuig leren kennen. Zo'n contact wordt steeds minder mogelijk, juist doordat iedereen in een eigen bubble gaat leven.
Als je bedenkt hoe diep de smartphone in het leven van een mens is doorgedrongen (en bij ons tweakers misschien wel het ergst) is het mooi als iemand die spiegel eens voorhoudt.

[Edgarz]

Of juist voor Tweakers... Hoge doelgroep score

update: Schot in de roos aan de moderatie te zien :-)

[Reactie gewijzigd door Edgarz op 22 juli 2024 15:18]

[Executor16]

Volgende week bezoekersaantal Tweakers gehalveerd xD

[sxbrentxs]

Locatie en uitstraling spelen een grote factor. Het OV is bijvoorbeeld een vrij slecht voorbeeld. Sinds dat we de trein (zoals in uw voorbeeld) gebruiken, werd er vrijwel overal wel een oplossing gezocht om mensen met een vervelende en eisende uitstraling te vermijden. Vaak door een krant of boek. Maar de onderliggende gedachte missen de meeste mensen naar mijn vermoede. Waarom is dat ding nodig als ik met je aan het eten ben? Of als je een film aan het kijken bent? Nog niet te spreken over het gebruik midden in de bioscoop. Laatst hoorde ik nog dat de vriendin van een vriend de mobiel erbij pakte tijdens "bedtijd".

In dit artikel gaat het om de smartphone. En deze maakt een serieus probleem: "Zonder dat ding kan ik niet leven.". Hoezo niet? Wat is er nou zo erg om als je aan het eten bent met je ouders of vrienden dat dat ding zo nodig als water en brood voor je neus moet zitten? Wat is de reden dat ik niet een gesprek met je kan aangaan voordat ie weer voor je neus hangt?

Al die vragen lijden mij tot het denken dat ik met zo'n persoon geen goede connectie kan maken. En ik zie dit steeds vaker en dichterbij komen. Steeds meer mensen om mij heen verdrinken letterlijk in het gebruiik van hun smartphone. Ik heb zelf ook een smartphone. Een "oude" Samsung Galaxy S3 met een prachtig maanscheurtje rechts-bovenin het scherm van een klunzige stunt. Erstaan een handvol apps op die een veelvuldig genruik zien: Spotify, Whats-app, FireFox browser, Imgur, Shazam en een paar utility apps voor het manage van Android zelf. Met 1 batterij vulling doe ik ongeveer 2 tot 3 dagen (ligt er aan of ik veel aan het reizen ben(muziek in de auto, op de fiets, trein, etc.) waar vrienden met hetzelfde model misschien net een halve dag halen. Af en toe even de openingstijden of extra informatie bekijken en wellicht GPS gebruiken als ik iets niet vinden kan.

Mijn punt: Waar ik misschien een tiental aan apps heb die in verhouding al zelden gebruikt worden, hebben anderen 30, 40 misschien wel 50 apps die allenmaal een notificatie over het uur heen sturen. Leuk, maar waar haal je de tijd vandaan om goed je bestemming te vinden, op te letten wat je aan het doen bent, misschien nog leren/werken en bijtijds en genoeg slaap pakken?

Het stadium van "Ga liever een ander lastig vallen want ik zit op m'n smartphone." zijn we allang voorbij. Dat is bij lange na niet meer de reden bij de meeste en zij vinden dit zelf ook moeilijk op te merken. Nog zou het een must moeten zijn om überhaupt de krant, boek of iets dergelijks erbij te willen pakken. Wat is er mis met het kijken naar buiten/genieten van de omgeving? Je kan mij niet wijs maken dat ik daar een van de weinigen in ben.

Ik denk dat het probleem zeer strek hangt bij het willen spelen van verstoppertje. Ik "zie" jou niet, dus jij mij ook niet. Maar zo werkt de wereld niet en dit zie je goed terug bij een simpele presentatie van iets waar je al jaren aan werkt bijvoorbeeld. De volgende generatie groeit op met zo veel technologie dat we vrijwel de gemeenschap van Wall-E aan het worden zijn. Alleen maar contact over social media en dat met honderden tegelijk zonder enige werkelijke emotie. De film op zich is btw een echte oog opener als de opmerking niet echt klikt.

Gewoon jezelf zijn en zonder je smartphone het ov gebruiken is natuurlijk niet een instant fix. Oefening baart kunst. En aangezien je het jezelf hebt aangeleerd zal het nu afleren worden - of op z'n minst minderen.

[Ikke_Niels]

Je kan per app aangeven of je notifications wil.
Daarnaast kan je aangeven of deze prioriteit hebben en bijvoorbeeld op de lockscreen Mogen komen of je telefoon uit standby Mogen halen.

Persoonlijk heb ik al tijden facebook uitstaan om de "loze" onbrekingen te minimaliseren voor een "herinnering" van een paar jaar geleden. (Dat is trouwens echt een feature van facebook om je terug te lokken om te kijken maar dat even ter zijde).

(Het aanpassen van notifications is bij Android vrij uitbreid vanaf Lollipop, ik heb vernomen dat het bij IOS nog niet helemaal optimaal is...)

[klaasraak]

Kan me prima vinden in je tekst,.. echter heb ik best een paar leuke vrouwen ontmoet in de bus, gewoon een uur mee zitten praten, het klikte hartstikke goed. Zo kan dat ook gewoon in het openbaar vervoer hoor. (ervaringen verschillen).

Verder zat ik ook vaak sudoku's ed te doen, je moet toch wat doen.

[nst6ldr]

Uiteraard is er altijd uitzondering op de regel, maar er zijn doeltreffender en efficiëntere manieren om leuke mensen te ontmoeten. Om te beginnen zijn er sociale gelegenheden als kroegen, clubs voor bezigheden, teamsports en apps die toegespitst zijn op het ontmoeten van anderen (nee, niet facebook).

Ten opzichte van die dingen schiet het OV te kort in een heel belangrijk aspect: de bewuste keuze. Mensen die gebruik maken van die gelegenheden doen dat omdat ze contact zoeken, en aan de hand van het soort gelegenheid kunnen ze tevens afstemmen wat voor mensen en de context. Het OV is echter voor nagenoeg iedereen een noodzakelijk kwaad, men doet het om ergens te komen, vrijwel nooit voor hun plezier.

[tweaker2010]

Het OV is echter voor nagenoeg iedereen een noodzakelijk kwaad, men doet het om ergens te komen, vrijwel nooit voor hun plezier.

Los daarvan, iedereen heeft haast in het OV. En als je een keertje moet wachten vanwege een wisselstoring pak je toch gewoon je smartphone erbij... echt zo sociaal dit...NOT.

De samenleving gaat langzaam aan kapot aan iedereen die continue met zijn mobiel online bereikbaar moet zijn en alles moet delen. Ook al heb je wel tijd (denk aan een restaurant bijvoorbeeld) komt altijd dat mobieltje boven tafel. Tijd verslindend en contact belemmerend als je er echt over na gaat denken.

[nst6ldr]

Dat van een restaurant of verjaardag kan ik me voorstellen, dat is bij uitstek het verkeerde moment om je te isoleren van anderen, maar kan iemand me concreet vertellen wat er zo erg is aan isolatie in het OV?

Ik heb het echt geprobeerd hoor, maar de oppervlakkigheid komt me zó snel m'n strot uit, en zo asociaal ben ik niet. Ik heb vrienden, een bloedmooie vriendin, en heb twee banen waar ik juist communicatief sterk moet zijn (bij één van de twee sta ik voor de klas). In al die jaren is het in mijn omgeving nog nooit voorgekomen dat iemand me aan sprak om wat interessants te delen, vrijwel altijd is het motief "ik verveel me, vermaak mij!" of dat iemand met mij wil drinken/een beschuitje wil eten zonder me überhaupt te kennen. Dat getuigt, naar mijn mening, van egoïsme. De enige reden dat ik iemand in de trein of bus heb aangesproken is als deze persoon hulpbehoevend blijkt te zijn. Verveling valt daar echt niet onder vind ik.

[timmiej93]

Ik werd ooit aangesproken in de trein door een oudere man. Hij vroeg zich oprecht af waarom iedereen tegenwoordig altijd op z'n telefoon zit te kijken in het OV. Ik heb toen de rest van de reis met de man gepraat over dit punt. Dat veel mensen in de trein hun rust willen, dat ze dagelijks die route volgen en buiten dus ook niets interessants meer kunnen zien, en dat mensen vroeger ook de krant lazen in de trein. De man was het snel genoeg met me eens dat de trein, zeker als het een dagelijkse reis is, niet zo spannend is, en iets te doen dus prima is.

[Goldlady1]

Erg interessante reactie !
Aan de ene kant ben ik volledig met je eens aan de andere kant getuigd het van jouw kant ook wel een geestelijke armoe en een onwil om naar andere mensen hun verhalen te luisteren.
Je geeft hier misschien onbedoeld aan wat er wat dieper mis is met de mensheid vandaag de dag. Inlevingsvermogen, compassie, een luisterend oor, je menselijkheid tonen...het is er niet meer blijkbaar.
Iemand doet een kreet om hulp en jij geeft niet thuis.
Daarnaast geeft het ook een klein kijkje in jouw belevingswereld, als mensen erkennen dat het minder gaat is dat " negatief" volgens jou.
Als mensen tegen je praten is dat " oppervlakkig gedoe" Je geeft aan dat je zelf liever de echte wereld vermijd...
.
En toch begrijp ik je volkomen. Leuk stukje denkwerk op 1ste kerstdag.
Groet, Glady

[nst6ldr]

Daarnaast geeft het ook een klein kijkje in jouw belevingswereld, als mensen erkennen dat het minder gaat is dat " negatief" volgens jou.
Als mensen tegen je praten is dat " oppervlakkig gedoe" Je geeft aan dat je zelf liever de echte wereld vermijd...

Ik heb jammergenoeg niet de tijd om alle punten aan te halen (ironisch genoeg ligt mijn telefoon nu alleen kerstmuziek te spelen over een bluetooth speaker terwijl ik met mijn familie bezig ben), maar ik kan me niet vinden in de lijnen die hier getrokken worden. Je lijkt een aantal dingen niet goed te hebben begrepen.

Wat ik geschreven heb is voornamelijk mijn ervaring, zelf meegemaakt of observatie uit de 8 jaar die ik met het OV heb gereisd. Sociale interactie word al snel een verplichting, gecombineerd met het feit dat men alleen positieve dingen wilt horen als er gevraagd word hoe het gaat, doet me geloven dat praatgrage reizigers alleen zelf vermaakt willen worden omdat ze zich vervelen.

Lees mijn verhaal nog eens door, de andere tweakers die hebben gereageerd hebben het verhaal goed begrepen.

[Comp_Lex]

De leegte en eenzaamheid is maar schijn, en door die te vermijden hou je dat juist in stand en maak je het erger.

De leegte en eenzaamheid is zeker geen schijn. Dat probleem mag je niet negeren. Voor de persoon die dat ervaart is het levensecht. Je kunt daar een stoornis door krijgen. Geloof me, daar kies je niet voor en het wordt veroorzaakt door een vijandige omgeving, die niet de verantwoordelijkheid wil nemen voor wat het een ander aandoet. Een verslaving begint daarmee en het is ook vaak een gevolg van onderliggende problemen. Het verbaast me dat je dat niet benoemd.

[N8w8]

Je hebt zeker gelijk, inderdaad had ik dat onvoldoende toegelicht, omdat ik niet wist hoe dat te doen, en bang was dat ik mijn kijk erop toch niet zou kunnen overbrengen.
Het was iig niet mijn bedoeling dat te bagatelliseren, zo van "het is bullshit, zet het uit je hoofd". Maar meer dat zelfs als alles verloren lijkt en er geen uitweg meer is, dan nog zijn er mogelijkheden, zelfs als je die niet kunt zien.
Ikzelf heb ook veel ellende moeten doorstaan op dit vlak, heb de dood wel een paar keer recht in de ogen gekeken zal ik maar zeggen.
Maar toen ik geen keus meer had rechtstreeks door de hel te kruipen richting wat ik zag als totale definitieve verdoemenis, kwam ik erachter dat het niet echt was. Wat ik ervaarde, was niet de realiteit, maar mijn angst voor wat de realiteit zou kunnen zijn.
En kwam ik erachter dat er nog andere mogelijkheden waren, die uiteindelijk bij mij hebben geleid tot het besef dat in werkelijkheid alles tot diep in de kern verbonden is en vol van leven enzovoort.
Maar ja, wat realiteit is en wat niet, is natuurlijk een onderwerp van heb ik jou daar dus als iemand dat anders ziet dan accepteer ik dat.

Wat betreft dat het wordt veroorzaakt door een vijandige omgeving; in beginne is dat waar, je ouders leren je wie je bent enzovoort. Gaandeweg neem je dat alles over en vorm je een zelfbeeld, wat je verder uitontwikkelt en waarnaar je je gaat gedragen. En het is fijn als dat een mooi zelfbeeld is, en naar als dat een naar zelfbeeld is.
Maar, het is niet de realiteit van wat je bent, maar een BEELD.
En dat is een beeld dat je zelf hebt gemaakt en tot op de dag van vandaag zelf onderhoudt, aan de hand van input van de omgeving in het verleden.
Wil niet zeggen dat het allemaal "je eigen stomme schuld" is, zelfs niet eens dat daar iets mis mee is. Maar wel degelijk dat het helemaal aan jou is daar zelf verandering in aan te brengen. In de zin dat het jouw verantwoordelijkheid is. En dat je daar ook toe in staat bent, ook al zegt je illusie misschien van niet.

[Comp_Lex]

Er zijn stoornissen waarbij er amper sprake is van een zelfbeeld of een illusie. Ik heb zo'n stoornis en daar valt op latere leeftijd niets aan te doen. Er is bij mij niet iets waar aan valt te werken of iets onlogisch waar op ingehaakt kan worden.

[TerraGuy]

Een verslaving is volgens mij heel vaak het gevolg van eenzaamheid en leegte. En richten op de verslaving heeft weinig zin als de oorzaak, bijv de eenzaamheid en leegte niet wordt aangepakt.
Het probleem van leegte en eenzaamheid is wel een tricky one, heb ik gemerkt bij mezelf en bij anderen. Ik kan het heel sterk ervaren, zelf terwijl ik bij m'n beste vrienden ben die het beste met me voor hebben. Andersom ook: mensen die zich heel eenzaam en niet 'erbij' voelen terwijl ik, als buitenstaander, denk: je hoort er echt bij en ik geef om je! Het gevoel is dat je er niet bij hoort en dat je je eenzaam voelt, terwijl anderen in dezelfde groep er echt wel voor je zijn en zij het dus ook heel anders voelen. Voelen en werkelijkheid komen niet overeen, tegelijk is het inderdaad levensecht als je het wel zo voelt.

Bij mezelf en bij wat anderen heb ik 't voor een (groot?) deel kunnen traceren op de relatie ouder-kind: emotioneel afstandelijke, afwezige of ontwijkende ouders kunnen het voor het kind heel lastig maken om zich emotioneel te verbinden met een ander; ik en zij hebben domweg geen goed voorbeeld gehad. Het hangt dan erg af van de rest van de omgeving en eigen inzichten/sociaal-emotionele talenten om het dan anders te doen, in plaats van dezelfde emotionele barrières voort te zetten. Vaak hebben de ouders ook geen goed voorbeeld gehad overigens, ze voeden naar beste weten op zonder te weten wat ze soms kunnen aanrichten. Zo kan het meerdere generaties doorgaan.

Jan Geurtz heeft goede punten die mij veel geholpen hebben, al is het een lange weg geweest waar ik nog steeds mee bezig ben. Het gaat dan ook over tientallen jaren conditionering die ik nu aan het omvormen ben.

Hier een korte video-uitleg over het idee dat verslaving een gebrek aan verbinding is: https://www.youtube.com/watch?v=ao8L-0nSYzg Als je in een fijne omgeving zit, waar je je gewaardeerd, gehoord, nuttig, geliefd etc voelt, is er voor verslaving weinig kans meer. In onze individualistischer wordende samenleving, gedreven door cijfertjes, individuele prestaties, economisch nut en kortetermijndenken creëren we een grote voedingsbodem voor (o.a.) verslaving.
Ik ben er eens op gaan letten: wanneer voel ik een drang naar afleiding of verslavende middelen? Nooit op momenten dat ik mij verbonden voelde met mensen om mij heen en met mijzelf. Altijd als er iets was wat die verbinding tegenhield: bij angst, ongenoegen, boosheid, hopeloosheid, en voornamelijk het niet erkennen/willen voelen daarvan, laat staan op een fatsoenlijke manier uiten naar de ander.

Een mobieltje is niet de oorzaak, wel een heel makkelijke bron om in te vluchten van je gevoelens van eenzaamheid en leegte, en het helpt uiteindelijk niet. Het is de kunst om de smartphone te gebruiken voor al het nuttige wat het te bieden heeft, maar niet te verzanden in de verslavende kanten ervan. Een experiment zoals de schrijver hier heeft gedaan lost in de eerste instantie niks op, maar kan je wel laten zien waar de pijnpunten kunnen liggen in je leven, waar je mee aan de slag kunt.

[Manie Riets]

Elke Tweaker die je post leest moet die +2en want je slaat de spijker volledig op z'n kop.

Mensen zitten dwangmatig verslaafd op hun telefoon in een schijnrealiteit omdat ze zichzelf niet voldoende hebben ontwikkelt de echte realiteit (waar ze dus ook zichzelf en hun ervaring van zichzelf tegenkomen) onder ogen te komen. Dat er mbt tot dat gegeven geen waarschuwing stickers op mobieltjes zitten en dat er geen reclame spotjes over zijn is heel beroerd.

Toegeven aan verslaving is het groter maken van de verslaving dus de enige optie is minderen maar dat horen alleen zal sommige mensen al in paniek doen raken, zelfde reactie als bijvoorbeeld wanneer iemand die rookt die opeens geen sigaretten meer heeft.

[TMC]

Vind het erg kort door de bocht overkomen. Iedereen die veel op z'n telefoon zit leeft in een schijnrealiteit? Lijkt me stug. Daarnaast: een telefoon brengt ook veel goede dingen voort. Je staat met alles en iedereen in contact waar je maar wilt. Dat vind ik positief.

[blorf]

Dat is in ieder geval bij mij een dilemma. Ik deed tot nu tot alles met een Nokia-tje van 30 euro maar op mijn werk begint nu ook eea van me verwacht te worden waar ik voor online moet zijn: Whatsapp-groepen, snel doorsturen van documenten en foto's. Het gaat er waarschijnlijk op neerkomen dat ik een beetje interne 24/7-helpdesk-kenmerken ga krijgen. Er ligt er nu een smartphone op tafel waar mijn simkaart nog te groot voor is, maar volgend jaar moet ik eraan geloven. En om eerlijk te zijn zit ik daar helemaal niet op te wachten. Overal en nergens staan gestalten op een schermpje te turen naar allemaal inhoudsloze troep, zelfs in fysiek groepsverband en tijdens fysieke gesprekken. Daar wil ik niet bij gaan horen, ik heb nog een leven.

[TMC]

Als jij continu geconfronteerd wordt met "inhoudsloze troep" zegt dat iets over de mensen waarmee je communiceert, dat heeft niks met de smartphone te maken.

Daarnaast loop je al te klagen zonder dat je het überhaupt geprobeerd hebt. Dat vind ik erg raar. Waarom zo zuur doen?

Je zit toch op Tweakers, dan lijkt het me dat je van techniek houdt en de mogelijkheden ervan omarmt. Maar in plaats daarvan doe je zuur.

[blorf]

Daar gaan we al. Nu wordt het een 'ervaring' die ik niet zou kennen. Ik vind dat gewoon verkapt 'heilig verklaren' van deze apparaten waar de eindgebruiker niet eens echt controle over heeft. Kom op, het is een computer, niks meer en niks minder. En daar heb ik er al zat van.

[Reactie gewijzigd door blorf op 22 juli 2024 15:18]

[Rabelais]

Je reacties spreken mij erg aan.
Ook ik zit in een werkomgeving waarin er toch enige druk op me wordt gelegd om mijn dumbphone in te wisselen voor een smartphone (al vraag ik mij regelmatig af of die termen niet juist door elkaar zijn gehaald).
En al weet ik dat het niet vervelend bedoeld is, die eeuwige geintjes over dat ik waarschijnlijk nog geen elektriciteit thuis heb en dergelijke beginnen mij behoorlijk de keel uit te hangen.

Ik ben niet belangrijk genoeg om de hele dag toegang tot mijn e-mail te moeten hebben, contacten met vrienden en familie in het buitenland onderhoud ik per mail, tijdens een concert geniet ik gewoon van de visuals en de muziek in plaats van deze indirect via een muur van schermpjes te volgen, ik vind verdwalen heerlijk omdat ik zo op plekken kom waar ik niet zou komen als mijn mobiel de route exact uit zou stippelen, het apparaat hoeft maar één keer per week opgeladen te worden, ik denk dat er weinig mensen zijn die slechts € 7,50 per maand kwijt zijn aan hun mobiel en ik houd verdomd veel tijd over voor al mijn hobby's en interesses.

[torp]

Ik heb daar ook jarenlang genoeg aan gehad. Sinds de zomer heb ik zelf een smartphone en ik bemerk nu ook soms een neiging om hem "zomaar" even te pakken, zelfs in gezelschap (dan krijgt het de functie van "escape", en uit mijn dumbphone-tijd weet ik hoe irritant dat overkomt...). Naast een geestelijke verslaving denk ik dat je ook kans loopt op een fysieke verslaving: het voelt gewoon lekker in je hand. In het straatbeeld heeft de smartphone de plek ingenomen van het pakje shag van destijds.

Uitstekend artikel, Arnoud! Maar we zijn van jou niet anders gewend.

[Reactie gewijzigd door torp op 22 juli 2024 15:18]

[klaasraak]

Eens, echter heb ik gewoon wel een smartphone.. eens gekregen omdat ik een maat had geholpen in de tuin (moest een boom er af)

Ik heb gewoon een sim-only abbo met 200 mb internet, kost 9 euro per maand (kan je elke maand wijzigen), zo kan je gewoon nog wel wat apps gebruiken, foto's maken en meedoen met de rest Ik ben dus wel gewoon bereikbaar na een hoop geklaag van vrienden. Maar ik betaal niet zoveel meer... Verder laad ik mijn telefoon ook elke 5-6 dagen op ik gebruik hem immers verder niet zoveel... paar keer per dag even. De mail/facebook wil ik er niet op hebben, dat zie ik thuis/op het werk wel weer als ik er aan toekom, daar wil ik niet de hele dag mee worden lastig gevallen.

[Shaedys]

Ik vind het fijn om bijna altijd een smartphone bij me te hebben. Ik kan er mijn to-do lijst in opzoeken en items aan toevoegen en ik kan afspraken aan mijn calender/agenda toevoegen als ik ergens ben of naar podcasts kan luisteren als ik ergens heen reis.

Daar staat wel tegenover dat mensen en bedrijven je altijd notificaties kunnen sturen, en dat zien als normaal. En als ik niet verslaafd wil zijn aan mijn smartphone (net zo goed als verslaafd zijn aan het nieuws/reddit checken) dan moet ik daarvoor oppassen en soms duidelijk over zijn dat ik vaak mijn telefoon op stil heb en niet altijd maar notificaties check.

Ik vind het het waard, maar soms is het makkelijker om gewoon een oude nokia te hebben.

[TMC]

Dit is iets heel anders dan wat je net zei.

Net ging je klagen over een situatie die je nog niet eens hebt geprobeerd, dat is gewoon zeuren om het zeuren.

[8bitfanaat]

Ik denk dat Blorf bedoelt dat whattsapp goed werkt om feiten over te brengen (zoals werk en afspraken) en uitermate niet geschikt is voor het hebben van een echt gesprek. Je zou een gesprek inhoud kunnen noemen....

Verder bestaat de neiging met whattsapp om maar data en berichtjes te pushen omdat het kan en uit verveling of tijd doden allerlei onzin wordt gedeeld die je ook kan bestempelen als inhoudsloos. Niet verkeerd maar ook niets toevoegend aan een blijkbaar tevreden mens.

[TMC]

Whatsapp is veelal aanvullend en niet vervangend. Dat heeft veel waarde, anders zou men er niet massaal aan beginnen.

[HansKeesom]

Houden van vind ik een groot woord. Ik wil me zelf en anderen voorhouden dat ik op tweeakters zit om goed geïnformeerd te zijn over technology vooral op het moment dat ik overweeg tot aanschaf over te gaan.
"Houden van" doe ik van mensen en ideeën, soms is dat het idee achter een stuk techniek, maar nooit is het het ding zelf.

Ik heb een mobiele telefoon uit het jaar nul en een smartphone (iPhone 4s) in een bijna onverwoestbare case.
De eerste gaat een week mee en past in elke broek of jaszak, de tweede hou ik in m'n rugzak en laad ik bij iedere gelegenheid weer op. Geen van beide gaat mee naar het toilet, ik kijk wel uit, het lijkt me gezonder en hygiënischer om je daar te concentreren op wat je daar gaat doen ;-)

[shiptronic]

Als je werk dat van je verwacht , mag je van het werk het volgende verwachten:
Dat zie dan maar je internet regellen/betalen.
De benodigde apparatuur regellen router telefoon/tablet/PC
Al die uren dat je online bent ook vergoeden.

Niet? Jammer dan , ik ben er niet.

Ik verbaas me vaak, hoe mensen reageren. Mij telefoon staat regelmatig op stil, of helemaal uit. Dan word er opeens boos tegen je gedaan. "je reageerde gisteren niet op mijn berichtje" "waarom reageer je zo laat" ? ik snap dat niet, ik leid mijn eigen leven op mijn manier en mijn tempo, en ik bepaal wanneer er ruimte is voor meer. Niet wanner een ander dat uit komt. Ik ben geen hondje die een baas heeft, en laat me al helemaal niet sturen door een af ander apparaat.

Verjaardagen/ feestjes zijn ook een ramp, en ik heb al meermaals ergens gevraagd waarom ik er ben, iedereen zit op dat scherm te koekeloeren en te wrijven, maar geen benul wat er om zich heen gebeurt, Was thuis gebleven, zit je in gesprek kan men niet eens het fatsoen nemen om het af te maken er moet ala munute op het bliepje gereageerd worden

[Pay]

Bij verjaardagen is het nog enigszins begrijpelijk, want zoiets vieren wordt vaak genoeg gedaan omdat dat gewoon van je verwacht wordt. Het bijwonen van zo'n gebeurtenis is ook nauwelijks te vermijden.

Het wordt pas triest als je eens kijkt naar hoe het er in restaurants aan toe gaat; een volledig vrijwillige uitstap. Hoewel er nog veel mensen zijn die wél een gesprek voeren, zijn er ook mensen die of een gesprek voeren en ondertussen naar het scherm van hun telefoon kijken, of gewoon niks zeggen en het gesprek met een ander voeren, door middel van WhatsApp. Het ergste om te zien vind ik dan nog situaties waarin één iemand regelmatig iets zegt terwijl de ander duidelijk bezig is met andere dingen op zijn telefoon.

Het is natuurlijk een cliché voorbeeld, maar gek genoeg gebeurt het nog vaak ook.

[JT]

Bij verjaardagen is het nog enigszins begrijpelijk, want zoiets vieren wordt vaak genoeg gedaan omdat dat gewoon van je verwacht wordt.

Of je conformeert is nog steeds een eigen keuze Vind ik geen goede reden om je dan toch maar terug te trekken in je eigen wereldje op je telefoon.

[Verwijderd]

Het zijn ook vaak de vrouwen en meisjes die op verjaardagen de hele tijd op hun mobiel zitten

[shiptronic]

Check v

[Undersound3]

ik snap dat niet, ik leid mijn eigen leven op mijn manier en mijn tempo, en ik bepaal wanneer er ruimte is voor meer.

Well said ! Van binnen naar buiten leven en niet van buiten naar binnen. Ik heb zelf het recht en de mogelijkheid om te bepalen hoe ik leef en niet mijn omgeving

[Pay]

Het erge is nog dat het op een gegeven moment vrijwel onmogelijk zal worden om er niet aan mee te doen. Naarmate dit steeds normaler gevonden wordt zullen mensen ook steeds verder gaan in hun verwachtingen. Waar je nu nog redelijk weg komt met het gebruiken van een telefoon waar dit noodzakelijk is, wordt dit steeds moeilijker; denk maar aan het gebruik van telefoons op middelbare en hoge scholen en universiteiten, of het bericht dat onlangs op Tweakers verscheen waarin werd gezegd dat het NL-alert over een aantal jaar telefoon exclusief is. Of gewoon je eigen werkplek. Ouderen in mijn omgeving doen er overigens vrolijk aan mee, want smartphones zijn lekker makkelijk.

Ergens is dit goed te praten. Het biedt zoveel mogelijkheden en het is fijn dat hier gebruik van wordt gemaakt. Dit bevordert de ontwikkeling ervan alleen nog maar. Kwestie van tijd en we hebben met onze smartphone alle pasjes, al hoop ik toch echt dat de ID niet bij dat lijstje gaat horen.
Maar zoals je zegt moet je dus wel een duidelijke grens kunnen leggen, wil je jezelf niet gaan herkennen in de persoon zoals beschreven in het artikel. Ik doe zelf niet aan Facebook en heb hier eigenlijk geen last van. Het gebruik van WhatsApp is echter nauwelijks te vermijden.
Ik heb zelf overigens ook geen probleem met gewoon ergens te wachten zónder mijn telefoon. Ik vind mijn omgeving wat dat betreft interessant genoeg om het een kwartier lang te observeren. In de trein zelfs makkelijk 2 uur lang, want zo'n ding staat niet stil. Maar ik heb het idee dat dit voor sommigen ondenkbaar is, en waarschijnlijk vormen zij de grote meerderheid.

[JT]

Het erge is nog dat het op een gegeven moment vrijwel onmogelijk zal worden om er niet aan mee te doen. Naarmate dit steeds normaler gevonden wordt zullen mensen ook steeds verder gaan in hun verwachtingen.

Als je kijkt naar alleen al de reacties hier zie ik het nog wel gebeuren dat er een tegenbeweging gaat ontstaan. Dat gebeurt met alle bewegingen die naar een kant doorslaan. Zie bijvoorbeeld de oprichting als Denk als tegenhanger van de PVV. De voedselbank als tegenhanger van de steeds verder gaande individualisering. Zo heb je bijvoorbeeld tegenwoordig ook al offline vakanties. Op vakantie in een gebied waar je gewoon geen ontvangst van wat voor media dan ook hebt. Eigenlijk is die tegenbeweging er al een beetje.

[jiriw]

Daar zijn verschillende 'oplossingen' voor. Als het werk je privéleven binnendringt: Werktelefoon - Privételefoon. Zet je werktelefoon uit buiten werktijden. Als je werkgever wilt dat je bereikbaar blijft: Standby-tijd laten uitbetalen.

Andere oplossing: standaard niet meteen reageren op sociale berichten. Ik heb 7 IM apps op mijn mobiel voor verschillende sociale 'kringen'. Maar iedereen weet dat ik alleen reageer als het belangrijk is of als ik toevallig echt niets anders te doen heb... Zoals nu eigenlijk Nou, ja niet helemaal. Ik wordt net geroepen voor het kerstontbijt dus ik ga nu echt afloggen

[Undersound3]

maar op mijn werk begint nu ook eea van me verwacht te worden waar ik voor online moet zijn: Whatsapp-groepen, snel doorsturen van documenten en foto's. Het gaat er waarschijnlijk op neerkomen dat ik een beetje interne 24/7-helpdesk-kenmerken ga krijgen.

Gewoon niet doen. Nee zeggen. Je bedrijf mag dat niet van je verwachten. Doordat iedereen er maar in meegaat word het gewoon goed terwijl we onszelf allemaal gek zitten te maken. Alles moet maar snel en nu, oh ja en het moet ook nog goed. Snel en goed zijn vaak zaken die elkaar nogal bijten. De tijd nemen voor dingen. Zoals de opa van Toon Hermans al zei: Als je wil dat het snel gaat moet je het wat langzamer doen

Wij hebben op werk ook een whatsapp groep. Resultaat was dat ik in het weekend door alle berichtjes met mijn werk bezig ben. Het lijkt allemaal zo onschuldig maar de ouderwetse scheiding en balans tussen werk en prive is mijns inziens belangrijk en noodzakelijk voor een gezond en gelukkig leven. Ik zit niet in whatsapp groepen, heb mijn facebook 2 jaar geleden opgezegd en het bevalt me uitstekend.

[Maestro J]

Zit het probleem hier dan niet ergens anders dan bij de smartphone?
Als je werkgever het eist zal hij daar werk gerelateerde redenen voor hebben. Lijkt mij gewoon een kwestie van afspraken maken met je werkgever. Als jij geen smartphone wilt gebruiken moet dat kunnen. Als je werkgever dit van je eist en jij wilt hier niet in mee dan moet je opzoek gaan naar een andere werkgever.

Hij kan niet eisen dat jij buiten werktijden beschikbaar bent, tenzij hier duidelijk afspraken over gemaakt zijn bij je aanstelling. Een smartphone is daarnaast net zo smart als jijzelf wilt. Als je niet meer instelt dan het hoognodige dan doet hij niet veel meer dan een dumbphone.

Dus kortom. Het probleem ligt niet bij de telefoon maar bij jou en de werkgever en wat jullie contractuele afspraken zijn en in hoeverre jij dan nog wel bij de juiste werkgever in dienst bent.

[WhatsappHack]

Elke WhatsApp groep die niet uitsluitend gebruikt wordt als functionele groep (tuurlijk mag een grapje soms) trap ik eruit, en mensen voegen me er ook niet aan toe. Kwestie van elkaar respecteren, ik zit er namelijk ook niet op te wachten om alle memes van 2000-2016 opnieuw voorbij te zien komen; en slap gelul over insignificante zaken. De groepen hier worden dan ook enkel gebruikt als er iets is of iemand een inhoudelijke vraag heeft - misschien op de familie app na omdat m'n directe familie daar nog wel eens status updates geven van wat ze meemaken en bezig houdt; en dat interesseert me (meestal) ook wel - doch staat die groep wel op mute.
Soms krijg ik nog wel eens mensen in de buurt-WhatsApp die bullshit gaan delen of volslagen paranoide zijn en redelijk compulsief alles wat ze zien in de buurt integraal op WhatsApp gooien - die worden er na een waarschuwing uitgebonjourd. Heerlijk rustig!

Het is dus maar net wat je zelf doet en afdwingt. Niemand kan je dwingen mee te doen aan een groep vol achterlijk gezever; als iemand wil dat je lid wordt van een groep voor collegae, en er wordt enkel onzin gedeeld: dan zou ik er lekker uitstappen of eisen dat ze dan een spamvrije groep maken.

Best simpel. Je hoeft dus nergens aan te geloven, gewoon met de tijd mee wat nieuwe techniek - en schijt hebben aan peer pressure binnen die techniek, dan is t net als SMS maar iets sneller, veiliger en uitgebreider.

[Manie Riets]

Het is positief in de zin dat je met de mensen waar je irl mee omgaat in contact staat. Wanneer echter mensen (en dan vooral jongeren) geloven dat ze 'contact hebben gehad' omdat iemand ze een like gaf dan wordt het al snel erg droevig. Als jij je telefoon op een gezonde manier gebruikt is dat mooi maar voor een groot deel mensen is het voornamelijk ongezond gedrag.

[TMC]

De meeste mensen gebruiken hun telefoon voor intensief Whatsapp contact. Dat is wel iets anders dan een like en daar is niks mis mee.

Snap niet helemaal waar die neiging vandaan komt om gewoontes van jongeren als oppervlakkig te bestempelen zonder goede onderbouwing.

Ik proef rondom deze discussie een zuur 'vroeger was alles beter'-sfeertje.

[Manie Riets]

Bedoel je Whatsapp contact met iemand die je IRL ook kent of juist niet?

[TMC]

Maakt dat uit? Dankzij de smartphone hebben mensen meer contact met een bredere groep mensen. Dat vind ik absoluut positief en ik ben benieuwd hoe je daar iets negatiefs van kan maken.

[JT]

Maakt dat uit? Dankzij de smartphone hebben mensen meer contact met een bredere groep mensen. Dat vind ik absoluut positief en ik ben benieuwd hoe je daar iets negatiefs van kan maken.

In het geval dat jij noemt niet. Ik denk dat jij en Manie beide over iets anders praten dat beide voorkomt. Jij hebt het over uitbreiding van je sociale contacten via social media. Dikke prima, een deel van mijn sociaal leven is ook uitgebreid dankzij dit fenomeen. Gezellig met tweakerts hangen op wat toen de HCC dagen was bijvoorbeeld Of een automeeting met medeliefhebbers.

Manie heeft het over een groep mensen die irl sociaal contact met zogenaamde "rijke" communicatie vervangen voor online contact met "arme" communicatie. Vluchtig contact waarbij het vooral belangrijk is hoeveel vrienden je hebt en tentoonstellen hoe geweldig jouw leven is. Waar niemand écht geinteresseerd is in jouw leven, je je gevoels niet in kwijt kan en diepgang waar je nieuwe inzichten uit haalt ontbreekt.

Ik denk niet dat je een van de twee uit moet sluiten, ik ben ervan overtuigd dat ze naast elkaar bestaan

[Reactie gewijzigd door JT op 22 juli 2024 15:18]

[T_elic]

Ik kan het onderzoek zo snel even niet naar boven halen, maar ik heb het afgelopen jaar meerdere artikelen gelezen over hoe steeds meer jongeren zich eenzaam voelen juist door het constante contact via social media. Omdat jongeren zoveel communiceren via whatsapp/facebook/snapchat leren ze steeds minder hoe ze in echte situaties met elkaar om moeten gaan wat kan leiden tot gevoelens van eenzaamheid, ondanks dat je misschien een grote online kenniskring hebt.

[Atomsk]

Lees "It's Complicated:
The Social Lives of Networked Teens" van Dana Boyd eens. Die heeft er uitgebreid onderzoek naar gedaan. Wat veel volwassenen, met een uitgebreid netwerk van vrienden en kennissen, zich niet realiseren is dat jongeren ook een netwerk willen opbouwen. De smartphone is daar nu een belangrijke tool voor.

Dat zal best ook wel eens frustratie opleveren, maar het simplificeren alsof je van apps maar depri wordt en "maar iets anders moet gaan doen", is ook niet echt een oplossing.

[TMC]

Toch zou ik erg graag een bron zien voordat we overhaast conclusies trekken.

[Reactie gewijzigd door TMC op 22 juli 2024 15:18]

[Xogah]

Klopt inderdaad, ik had ook zoiets al gelezen. Ik ken inderdaad genoeg mensen die zich alleen voelen en wanneer ze bij vrienden zijn zitten ze alleen maar op Facebook.

[ironx]

Vergeet niet dat communicatie ook wel veel meer is dan alleen wat woorden die over en weer vliegen...

Communicatie is ook oogcontact. Elkaar bij het zien een hand geven. Elkaar een aai over de bol geven. Bij emotionele gebeurtenissen elkaar een knuffel geven, noem maar op...

En dat soort communicatie zie ik niet bepaald gebeuren via Whatsapp waarbij men elkaar maar wat emoji's toestuurt...

Communicatie is zowel verbaal als non-verbaal.
En iemand kan dagenlang tegen je chatten, als je heel lang geen non-verbale communicatie hebt kan ik me best indenken dat je je alsnog verdomd eenzaam voelt...

Maar dat is natuurlijk mijn mening

[Manie Riets]

Het maakt uit in de zin dat als je iemand alleen 'kent' van Whatsapp je alleen kent wat van diegene op je scherm in letters verschijnt nadat diegene dat waarschijnlijk meerdere keren heeft ge edit. Dat is geen echte communicatie, echte communicatie is vaak rommelig en ongepolijst.
Hoe meer in je de schijncommunicatie zit hoe minder goed je word met echte communicatie en dan kan de telefoon gebruikt worden om daarvoor weg te vluchten. Dat is kwalijk want dan maak je jezelf minder geschikt voor de echte wereld en daar beperk je jezelf mee. Helemaal als je jezelf presenteert met een bewerkte foto met filters eroverheen en vervolgens bang wordt om mensen in het echt tegen te komen omdat je er minder goed uitziet dan op je foto's.

[TMC]

Communicatie is communicatie. Deze is anders dan vroeger maar het is geen schijn of nep. Daarnaast communiceert 95% met vrienden die ze ook in het echt kennen dus dit argument is naar mijn mening niet relevant.

[Manie Riets]

Je stelt nu ''communicatie is communicatie'' en zegt daarnet nog ''Snap niet helemaal waar die neiging vandaan komt om gewoontes van jongeren als oppervlakkig te bestempelen zonder goede onderbouwing.''

Als je dat niet snapt nadat je de ''communicatie is communicatie'' uitspraak doet dan moet je daar misschien nog eens over nadenken. Maar goed, zonder goede onderbouwing vind je niet okay dus het volgende; vind je communicatie met iemand die je alleen kent van whatsapp of iemand die je IRL kent en bij op visite gaat en waar jee daadwerkelijk iemands aanwezigheid ervaart hetzelfde?

[TMC]

Nee, is per definitie anders.

[Manie Riets]

Okay, dus communicatie = communicatie gaat niet altijd op?

Edit: weetje, het is Kerst, laten we dit laten voor wat het is. Fijne dagen!

[Reactie gewijzigd door Manie Riets op 22 juli 2024 15:18]

[TMC]

Jawel. Jij tracht een context te schetsen waarin de ene vorm minderwaardig is t.o.v. een andere. Ik bestrijd dat, men zal altijd de middelen die er zijn gebruiken om te communiceren op een manier die als prettig wordt ervaren en vind dat je daarom niet kan stellen dat de ene vorm minderwaardig is aan een andere vorm.

[nld1st]

Mag ik je er ook op wijzen dat een breder netwerk niet per definitie beter is? Naar mijn idee ontbreekt de diep gang steeds vaker omdat iedereen maar contact houd met zo veel mogelijk mensen.
Maar niet meer echt de diepte in gaan men een relatie.
Fijn dat je weet dat iemand zegt dat het goed gaat met hem maar als je die persoon beter zou kennen zou je wellicht weten dat het een front is dat hij/zij op houdt voor de buitenwereld.

[TMC]

Pure speculatie die imo totaal nergens op gebaseerd is.

Het lijkt erop dat je gewoontes van anderen kritisch benadert puur omdat het anders is maar de feitelijke onderbouwing ontbreekt.

[nld1st]

Ik deel slechts mijn observaties en mijn conclusie daar uit. Dat is natuurlijk geen wetenschappelijk onderzoek maar omdat speculatie te noemen...

Maar oké laten we niet gaan ruziën fijne kerst

[Verwijderd]

Ik moet wel zeggen dat 'contact' via whatsapp erg oppervlakkig is.
Echt gesprekken zijn het niet. Meer het dumpen van wat foto's of dingetjes en wat reacties erop. (Let wel, dit is hoe ik het ervaar).

Echt een zinvol gesprek zie ik via whatsapp zelden voorkomen.
Ik zie digitale entrypoints van mensen die ik ken, maar echt contact heb ik via die digitale weg niet.

[stresstak]

Vind het erg kort door de bocht overkomen. Iedereen die veel op z'n telefoon zit leeft in een schijnrealiteit? Lijkt me stug.

Ah. Jij zit in de ontkenningsfase.

[Metro2002]

Behalve met de mensen die recht voor je neus staan. Kortom: Schijnrealiteit dus.

[polthemol]

samengevat sneuvel je massaal voor de designteams die _alles_ doen zowat om maar aandacht te trekken en je in hun app te houden VPRO Tegenlicht heeft er een erg boeiende repo over gemaakt, het is dus niet alleen de "user" die het issue is (als het al een issue is, maar dat is een vraag van meer filosofische aard imo).

http://www.vpro.nl/progra...what-makes-you-click.html

[Manie Riets]

Moment dat je je er bewust van bent dat iets je aandacht wil trekken kun je beslissen, of in ieder geval gaan leren beslissen, daar niet in mee te gaan. Dat houdt dan natuurlijk wel in dat je je in moet laten met woorden als discipline en doorzetten wat zo'n beetje de tegenhangers zijn van de apathische gezapigheid van het nodeloos wegscrollen van je tijd hier op aarde op een telefoon

[polthemol]

mwah niet helemaal eens met je stelling. Aandacht werkt op een funny manier imo. Sommige details zul jij bv niet zien terwijl ik ze wel opmerk (en omgekeerd). Je focus is niet iets wat je per definitie altijd richt (of in alle gevallen kunt richten), er speelt ook een biologisch stukje mee: het is nuttig dat je focus zich spontaan kan verleggen op je omgeving of opmerkelijke dingen, zo zijn we deels bedraad in ons hoofd.

Echter, als je de link hierboven bekijkt, zie je dat wat veel bedrijven doen, in feite een vorm van social engineering/hacking is. Je eigen manier van werken, hoe je brein in elkaar zit, wordt vrij hard tegen je gebruikt. In sommige gevallen is dat nuttig voor jezelf ook, in andere gevallen net niet. Als online gebruiker is voor veel bedrijven het meest waardevolle wat we kunnen bieden als consument van hun product/dienst, simpelweg onze tijd (en dus informatie vanuit hun perspectief ).

[Manie Riets]

Als het goed is ben jij je bewust van je focus en de impuls ergens je aandacht op te richten, zo niet is dat iets wat je kunt ontwikkelen. Als je weet hoe je brein wat dat betreft werkt weet je ook waar je op moet letten.

[polthemol]

het punt is dat je aandacht nog altijd getrokken wordt naar iets en dat je daar niet altijd controle over hebt.

Pak de telefoon die over gaat als eenvoudig iets: hij staat op trillen, het rammelt in mijn broekzak, het trekt mijn aandacht. Pas vanaf dat moment kan ik de keuze maken of ik er iets mee doe of niet, maar mijn aandacht is dan al verlegd van waar ik mee bezig was, naar het signaal van de telefoon. Daar is niet veel aan te ontwikkelen voor de rest, dat is gewoon hoe je reageert, hoe de interactie tussen jou en je omgeving werkt op dat gebied.

(je kunt wel bv. voorkomen dat het signaal in sommige gevallen er ooit is, op dat punt ben ik het wel eens Als ik naar mijn eigen werk kijk, de meest productieve uren draai ik als ik gewoon mijn telefoon uit zet, een lync uit zet en me basically afsluit voor mijn omgeving en zoveel mogelijk focus op "the stuff to do". )

[Manie Riets]

Als ik aan het werk ben en mijn telefoon gaat dan merk ik op ''m'n telefoon gaat'' en als ik op dat moment door wil werken werk ik door. Ik kan zoiets kleins niet echt als een probleem ervaren. Het is denk meer het ''mijn telefoon gaat dus nu moet ik daar aandacht aan besteden'' idee wat het tot een probleem maakt. Ik heb hier wel over iets simpels als een email of whatsapp notificatie of de impuls om te gaan scrollen, niet over gebeld worden, wat dat betreft is het wel opnemen of em helemaal op stil/uit zetten.

[polthemol]

er zijn wel wat onderzoeken die al onderstrepen dat het issue al begint bij "mijn telefoon gaat" vaststellen, dat is al je signaal wat je aandacht pakt

[PerlinNoise]

Het meest vervelende is dat voor de jeugd > 10 jaar, deze verslaving vanzelfsprekend is en daar absoluut niet mee geconfronteerd wordt. Het verbaasd mij dat daar op scholen niet meer aandacht aan besteed wordt evenals het omgaan met "sociale" media.

[Reactie gewijzigd door PerlinNoise op 22 juli 2024 15:18]

[andreetje]

Je hebt enerzijds gelijk, maar anderzijds geldt de verslaving net zo hard voor volwassenen.

In die zin raakt het artikel mij wel.

[shiptronic]

Mij valt het omgekeerde op, ouders zijn erger dan de kinderen !

[tERRiON]

Scherp opgemerkt dat het woord verslaving niet is gevallen, dat viel mij ook al op. Ik had verwacht dit tegen te komen in het deel dat over het beloningssysteem in onze hersenen gaat. Het "snacken" van social media is een verschijnsel dat duidelijk in de categorie verslaving zou mogen vallen.

Ik werd er bij mezelf op een gegeven moment bewust van omdat ik merkte dat ik erg onrustig werd van alle notificaties. Ook als ik mijn telefoon gebruikte voor iets dat niets met een sociaal medium (meer specifiek Facebook) te maken had, werd ik toch afgeleid wanneer ik een like of reactie had. In die tijd zat ik veel op FB en postte en reageerde behoorlijk veel, met een stortvloed aan notificaties tot gevolg.

Daarop ben ik begonnen álle mogelijke notificaties van FB uit te schakelen. Dit bracht al een aardige verlichting, maar ik merkte dat ik (voor mijn gevoel) vaker dan voorheen de app dan maar opende om te zien wat de reacties e.d. waren.

Volgende stap was de FB-app verwijderen en FB via de browser gebruiken. Firefox op Android heeft de handigheid cookies te kunnen weggooien na een browse-sessie. Dit heeft me in korte tijd enorm geholpen. Keer op keer de inloggegevens invullen maakte me ervan bewust wat ik aan het doen was. Ik gunde me af en toe best even een FB-momentje en vulde dan mijn gegevens in. Op de andere momenten sloot ik het venster weer. Het venster dat na een week nog slechts een enkele keer per dag verscheen in plaats van de vele tientallen FB-momenten die ik daarvoor dagelijks had.

Het heeft me enorm veel rust gebracht, en daarnaast wandel ik tegenwoordig ook meermaals per week. Als er iets is dat ik mensen kan aanraden dan is het wel een wandeling, al is het maar als vervanger voor een busritje of iets dergelijks. (bijkomend voordeel is dat je wat extra lichaamsbeweging hebt )

[Undersound3]

Mooi om je verhaal te horen. Dank je. Veel herkenning, zelf heb ik facebook helemaal opgezegd en ik mis het tot op heden geen moment.

Ik gunde me af en toe best even een FB-momentje

Ik merk ook dat ik het woord gunde gebruikte terwijl als ik erop lette hoe ik mijzelf voelde tijdens en na het facebook dan was dat, in vergelijking met bv wandelen, eigenlijk vooral onrustig.
Dus ik begon mij af te vragen of dat was wat ik mijzelf echt gunde, onrust of de rust van een wandeling.

[P. vd Loo]

Goed gezegd. Er zijn zoveel mooie dingen om een. Je moet ze alleen willen zien.

Er zijn diverse boeken over verslavingen en ze komen in de kern allemaal op hetzelfde neer. Door het nuttigen van het genotsmiddel doe je in feite niets anders dan terugkeren naar de staat van voordat je het middel gebruikte. Je hebt echter steeds meer nodig om die staat te bereiken. Daarom hebben verslavingen de neiging om toe te nemen. gelukkig zijn er ook factiren die de groei van de verslaving beperken. Zo kunnen dat bijvoorbeeld zijn: geld, gezondheid, tijd.
Heel interessant en direct van toepassing op het gebruik van de smartphone.
Ik zou graag eens wat wetenschappelijk onderzoek naar het gebruik zien.

[majic]

Dit zal best zo werken bij een deel van de smartphone gebruikers. Maar ik zelf herken mij hier bijvoorbeeld volledig niet in. Ik heb veel sociale contacten, en gebruik m'n telefoon met name om die mensen te ontmoeten - we spreken af, we houden elkaar soms een beetje op de hoogte met een fototje of een paar korte zinnen. Alleen wanneer er geen optie is elkaar te zien (of te bellen, desnoods) dan zal chat de manier zijn om te communiceren.

Verder zit ik er echt best wel wat uurtjes aan vast - maar imho toch vrij functioneel. Instagram is half m'n werk (kunstfotograaf) en een marketing tool dus. Google maps voor het vinden van van alles (Ben toevallig nu op zoek naar woonruimte in het buitenland ,of uberhaupt om in een grote stad makkelijk plekken te vinden), whatsapp/fb om met mensen af te spreken of juist kennis te maken, bijv. via FB groepen. Dan nog couchsurfing, airbnb wat ook weer functionele of sociale netwerken zijn effectief - woonruimte vinden en mensen ontmoeten, vrienden opdoen.

Ik zit pas een weekje in Cyprus maar heb nu al 3-4 mensen waar ik mee afgesproken heb, leuke dingen gedaan, gepraat, ze hebben me met 1001 dingen geholpen. Effectief gewoon vriendschap, wat erg lastig was geweest zonder een mobieltje.

Het is dus maar hoe je het gebruikt. Ik maak fotos met m'n mobiel, notities, afspraken. Ik gebruik het als een bibliotheek, kaart, woordenboek en toeristengids. Daarnaast vervangt het de vaste telefoon en traditionele email.

Ja, ik zit gerust 2-3 uur per dag naar het schermpje te staren. Maar niet als ik met mensen ben (veelvuldig) en ik heb geen afkickverschijnselen als ik een keer een paar uur het ding ergens in een hoek heb liggen.

Er zijn mensen die kunnen prima een flesje wijn wegdrinken op een avond, en daarna weken geen alcohol meer aanraken. En er zijn mensen die dat niet kunnen. Mobieltjes en alcohol zitten wdb in een zelfde hoekje - ja ze kunnen verslavend zijn, maar dat hangt volledig van je eigen aanpak en karakter af.

[totaalgeenhard]

Verveling is onvrede over een gebrek aan het voelen van prikkels.

Wat een onzin.

Als je tijd invulling niet efficient hebt ingeregeld (of eigenlijk heel onnatuurlijk door het juist te plannen) en derhalve tussen activiteiten geen raad met je zelf weet, krijg je het idee van verveling.

Dat er een waarde oordeel zou zijn zoals "onvrede" slaat nergens op.

Dat mensen naar telefoon grijpen heeft eerder te maken met gebrek aan opvoeding en inhoud in combinatie met een laag zelfbeeld & zelfvertrouwen, zonder zich bewust te zijn van een verslaving.

Als men eens de ogen van je telefoon af zou houden zie je voornamelijk dat jongere mensen alleen maar mobiel bezig zijn, terwijl mensen die of ouder zijn of hoger onderwezen een telefoon als TOOL gebruiken en zich niet gedragen als SLAAF van hun telefoon.

Zoals een bepaalde gezegde luid, de meest simplistische mensen zijn het makkelijkst te bereiken.

Verder zou het me niets verbazen als sollicitatie commissies gedetailleerd willen weten hoe vaak en hoe je je telefoon gebruikt, want het laatste wat je wil is dat je iemand in dienst neemt die 30% van zijn tijd met zijn facebook erkenning bezig is. (tenzij hij/zij bij facebook zou solliciteren )


Verder snap ik aanleiding van artikel niet, ik krijg het idee dat auteur een app ontdekte, dat een paar weken heeft gebruikt en dacht laat ik er een verhaal om heen schrijven.

Psychologische problemen bij smartphone junkies in combinatie met gebrek aan opvoeding is juist de oorzaak van deze a-sociale afwijking bij steeds meer mensen.

En aangezien soort-soort-zoekt krijg je mensen die elkaar slaafs maken en houden. Terwijl je bij mensen die elkaars tijd wel respecteren veel minder ziet dat ze telefoon anders gebruiken dan een tool.

Het erge is dat die onzekerheid bij mensen juist toe zal nemen door het gebruik van erkenningsmiddelen (apps/social media) via een smartphone en vanuit diens perspectief mensen die er niet aan mee doen/confirmeren a-sociaal zijn....

Ik denk dat het een epidemie is die onze mensheid geen goed doet.

Gisterenavond speelden we monopolie, 3 volwassenen, 2 pubers en 2 kinderen van 10.
Na een uur haakten er al 1 kind, 1 puber en 1 volwassen af en zaten ze vanaf dat moment uren afzijdig op hun telefoon..... spanningsboog is afwezig.... terwijl in veel beroepen je lang moet kunnen concentreren, ook als het je niet voor de wind gaat of het je niet echt interesseert.

ps: Mensen betalen geld om te leren mediteren. Wij hebben gewoon buiten slaap om momenten van rust nodig.

[Reactie gewijzigd door totaalgeenhard op 22 juli 2024 15:18]

[BarôZZa]

Comedian Louis CK verwoordde iets soortgelijks het ook al eens heel mooi op een manier zoals alleen hij dat kan: https://www.youtube.com/watch?v=5HbYScltf1c

Nu is dat een bekende invalshoek, maar zelf vraag ik me af of er geen andere mogelijkheid is: namelijk dat het perfect onze onbewuste verlangens bevredigt om vooral geen contact met andere mensen te hoeven maken.

Het idee dat we allemaal hele sociale vriendelijke wezens zijn valt prima te betwisten als je kijkt naar hoe samenlevingen werken. In kleine sociale kring zijn we vriendelijk en kunnen we goed samenwerken, maar daarbuiten is het meer concurrentie en competitie. Of het nu sport is, werk (bedrijven onderling of de afdelingen daarbinnen bij een groter bedrijf), familie, vrienden. Hoeveel we om een ander geven is een complexe samenloop van overeenkomsten en banden die we met anderen hebben. Verschrikkelijk leed dat een ander wordt aangedaan kan ons min of meer geheel koud laten als we vrijwel geen banden hebben met die groep.

Mijn theorie is dat we vaker contact met vreemden uit de weg gaan(want eng, onbekend potentieel gevaar vanuit evolutionair oogpunt) dan dat we er actief naar op zoek gaan en dat de smartphone daar uitermate handig voor kan zijn. En wanneer we wel actief op zoek gaan naar contact, dan doen we dat vaak met een reden (partner vinden, je sociale status opvijzelen etc)

Dit sluit overigens het verhaal over leegte niet uit en ook gewoonte kan een prima oorzaak zijn. Maar het hoeft niet altijd als iets negatiefs te worden gezien als het een heel normaal ding kan zijn.

Als ik de trein terug pak van werk heb ik ook geen zin in gezelligheid en wil ik vooral snel thuis zijn. Soms voelt niets dan lekkerder dan een koptelefoon op te zetten en voor de rest wat afleiding op je telefoon te zoeken.

[Reactie gewijzigd door BarôZZa op 22 juli 2024 15:18]

[Stijn Weijters]

Ik moet bekenen ik begin mijn telefoon steeds meer te zien als verslaving dan als bron van informatie. Wat ik jammer vind aangezien ik sociaal was/ben en dat nu steeds minder is...

[firest0rm]

Ik vind het irritant als er naar mij gestaard word. Ik vind dit soort onderzoeken en conclusies bvb al lul koek iedereen is een individu leer daar maar eens mee leven

[spaceboy]

Thanks voor je reactie. Ik ben nu met dat boek bezig. Erg goed, nu al.

Sowieso, Tweakers/Arnoud: erg goed artikel. Misschien wel de beste van de afgelopen 20 jaar. Mooi dat jullie hier ook aandacht aan besteden.

[foleor81]

Ik erger mij er ook mateloos aan. Dit is ook de reden waarom ik geen smartphone meer heb. Op een regenachtige zondagmiddag heb ik er het volgende over geschreven.

Digital Addiction

Je kent ze vast wel, mensen die als een volstrekte dwang neuroot om de paar minuten dwangmatig hun telefoon moeten checken op appjes, snapjes, Facebook en weet ik veel wat nog allemaal meer.
In mijn ogen de SmartPhone junk. Een aantal symptomen van deze verslaving zijn namelijk identiek aan iemand die flink verslaafd is aan de drugs, in de volksmond ook wel junk genoemd. Ik heb het niet over de mensen die op recreatiebases een snoepje nemen met een mooi kleurtje en een of andere rare opdruk of die op zijn tijd een streepje snelheid nemen of een ander verboden middel. Nee dan spreek ik echt over mensen die compleet zijn bezeten door het genotsmiddel, bij deze mensen kun je volgens mij niet meer spreken over genotsmiddelen. Lijkt mij namelijk niet echt een genot om stelend en bedriegend door het leven te gaan om aan je (genot)middel te komen.

Gelukkig spelen deze laatste zaken niet bij de SmartPhone junk. Echter zijn sommige van deze mensen al wel zo verslaafd dat ze niet eens het fatsoen meer hebben om de kassière bij het afrekenen aan te kijken. Ze komen bij je op visite en lijken meer interesse te hebben in de SmartPhone dan in jou en eventueel ander aanwezigen. Als ze om wat voor reden even niet naar het scherm kunnen turen worden ze heel onrustig. Om even terug te komen op de Junk, dit noemt men ontwenningsverschijnselen. Sommige van deze mensen zijn al zover gezonken dat ze een naaste feliciteren via Facebook gelijkwaardig vinden aan daadwerkelijk iemand de hand te schudden.

Misschien kom ik wel over als de oude man die gaat roepen dat vroeger alles beter was. Dat ga ik zeker niet doen want dat is niet zo. Heb alleen wel het idee dat het vroeger wat gezelliger was. Als ik tegenwoordig de kroeg in ga valt het mij op dat bijna iedereen onder de twintig constant naar zijn of haar SmartPhone zit te gluren. Dan kijk om mij heen en constateer dat ik qua leeftijd toch wel een beetje oud begin te worden. Gelukkig is dit geen enge ziekte maar worden we dit hopelijk allemaal en bovendien bestaat er de uitspraak “je ben zo oud als jij je voelt” . Misschien ben ik zelf soms ook nog wel die twintiger die zich opstap op een sociaal aanvaardbare manier misdraagt en zijn bonky-bonky muziek veel te hard zet zodat de buurman er helemaal tureluurs van wordt. Aan de andere kant kan ik mijn niet vinden in het door sommige gebruikers gedrag, het ge-staar, het dwangmatig handelen en het altijd maar bereikbaar zijn. Wordt ik dan ondanks hierboven genoemde uitspraak toch oud?? Gelukkig bestaan er net als bij middelen gebruik ook recreatieve gebruikers die hun telefoon met mate gebruiken zonder te veranderen in een Junk met bijbehorende horken gedrag.

#STOM APARAAT

[Verwijderd]

Gelukkig bestaan er net als bij middelen gebruik ook recreatieve gebruikers die hun telefoon met mate gebruiken zonder te veranderen in een Junk met bijbehorende horken gedrag.

#STOM APARAAT

Dat gedrag komt dan niet door dat stomme apparaat, maar net als bij andere verslavingen door een bepaalde aanleg bij de gebruiker. Veel drugs (incl. alcohol) zijn ook pas verslavend als de gebruiker daarvoor vatbaar is.

[L0g0ff]

Nog een Android tip om alle WhatsApp, Facebook, mail en andere notificaties in de bulk uit te zetten.

Installeer Greenify (liefst geroot). Gooi alles in de sluimer modus en knip alle wakeups door. Je contacten start bijvoorbeeld altijd je WhatsApp op.

Als je dat gedaan hebt dan heb jij weer controle over je telefoon ipv andersom. En als klap op de vuurpijl gaat je accu ook nog uren langer mee omdat je telefoon sneller in deep sleep modus gaat.

[Undersound3]

Nog een Android tip om alle WhatsApp, Facebook, mail en andere notificaties in de bulk uit te zetten.

Installeer Greenify (liefst geroot). Gooi alles in de sluimer modus en knip alle wakeups door. Je contacten start bijvoorbeeld altijd je WhatsApp op.

Als je dat gedaan hebt dan heb jij weer controle over je telefoon ipv andersom. En als klap op de vuurpijl gaat je accu ook nog uren langer mee omdat je telefoon sneller in deep sleep modus gaat.

Bedankt voor de tip
Icm Tasker ook een goede

[JJ93]

Ik ben zelf betrokken bij een project om smartphone afleiding te verminderen. Dit proberen we te bereiken met behulp van de Pomodoro techniek.

25 minuten zonder internet en vervolgens 5 minuten internet om al de nieuwtjes te lezen.

Wij kunnen ook notificaties blokkeren zonder root. Namelijk met een VPN die al het internet blokkeert (ook iOS)

Mocht je alles willen blokkeren heb je bijvoorbeeld NoRoot Firewall op Android. Per app kan je internet toegang en notificaties blokkeren.