Canon EOS M5 Preview - Systeemcamera zonder concessies

Canon is een grote naam in cameraland, maar dan vooral op het gebied van dslr's en compactcamera's. Er is één categorie waaraan Canon niet veel aandacht schonk: systeemcamera's. De modellen werden vaak voorzien van oude technologie en lange tijd ontbrak het aan belangrijke functies, zoals kantelbare schermen, focus peaking en een ingebouwde zoeker. Tot nu dan, want de nieuwe EOS M5 lijkt een ware 80D te zijn in een kleiner jasje. In deze preview lees je of hij dat ook is.

Terugblik

Eerst een korte terugblik om de positie van de EOS M5 te duiden. Het begon allemaal met de eerste EOS M die in 2012 op de markt kwam. Dat is alweer vier jaar geleden, maar destijds stapte Canon vrij laat in de markt van spiegelloze systeemcamera's. Die bestonden toen immers al vier jaar, sinds 2008.

De eerste EOS M was tijdens zijn introductie al achterhaald als je de camera vergeleek met concurrerende systeemcamera's. Hij had namelijk geen PASM-wieltje, geen kantelbaar scherm, een losse, bulky flitser, een zeer beperkt lensaanbod, geen evf en geen compact zoomobjectief. Het belangrijkste struikelblok was echter de autofocus, die ronduit traag was, hoewel dat enige tijd later met een firmware-update wat werd verbeterd. Wat specs betreft was het een absolute instapcamera, maar Canon plakte er desondanks een adviesprijs van 849 euro op. Doordat de marktprijs snel in de richting van de 300 euro zakte, werd de EOS M alsnog aardig verkocht.

Na de introductie van de EOS M bleef het lang stil. Pas anderhalf jaar later, in december 2013, werd de EOS M2 aangekondigd, maar die kwam niet naar Europa, en werd voornamelijk in Japan en enkele andere Aziatische landen verkocht. De verbeteringen waren minimaal; de EOS M2 kreeg het iets snellere Hybrid CMOS AF II-systeem, wifi en een iets hogere burstsnelheid.

Pas met de introductie van de EOS M3 leek Canon aan een inhaalslag begonnen te zijn, want veel van de kritiekpunten werden aangepakt. Die camera kreeg een nieuwe sensor, verbeterde autofocus, een PASM-draaiwiel, kantelbaar scherm, ingebouwde flitser, multi-interface-flitsschoen en zelfs een belichtingscompensatiewieltje. Toch viel de snelheid tegen, liep de sensor achter en ontbrak een evf, hoewel er tegen een meerprijs van 240 euro wel een externe versie beschikbaar was.

EOS M5: driemaal is scheepsrecht

Wat je aan het bovenstaande kunt afleiden, is dat Canon - bewust of onbewust - de EOS M-serie tot nu toe niet van de nieuwste technologie heeft voorzien. Dat was gek, want sinds 2013 had Canon de razendsnelle DualPixel-sensor van de 70D tot zijn beschikking, maar deze werd niet ingezet voor de EOS M-serie, terwijl dit type camera voor de autofocus geheel van de sensor afhankelijk is.

Het tij lijkt nu te keren, want voor de EOS M5 is voorzien in de gloednieuwe 24-megapixelsensor van de 80D. Deze staat bekend om de hogere beeldkwaliteit, waaronder het dynamisch bereik, en is voorzien van de snelle DualPixel-cmos-autofocus. Daarbij bleef het niet, want ook de nieuwe Digic 7-processor is present, naast 1080p60-video én een ingebouwde oled-evf met een verversingssnelheid van 120fps. De camera heeft vijfassige stabilisatie, maar dat is vooral een reclamekreet; het is een combinatie van optische stabilisatie in het objectief en digitale stabilisatie op de sensor. Eveneens nieuw is digitale stabilisatie tijdens het filmen. De M5 filmt nu in 1080p-resolutie met maximaal 60fps. Filmen in 4k is overigens niet mogelijk.

De burstsnelheid van de EOS M3 was met 4,2fps niet om over naar huis te schrijven voor een spiegelloze camera, te meer omdat dit zonder continue autofocus was, maar bij de M5 is dit probleem aangepakt. Hij schiet 7fps met continue autofocus en 9fps met eenmalige focus vanaf het eerste beeld. Ook wifi, nfc en bluetooth zijn present om de camera te koppelen met een smartphone. Daarmee kun je de camera op afstand bedienen, maar ook foto's doorsturen. De lcd is kantelbaar en aanraakgevoelig, net als die van de EOS M3. Het kan zowel omhoog als naar beneden uitklappen en in het laatste geval zelfs 180 graden, wat interessant is voor vloggers. Als hij op statief staat is dat naar beneden kantelen juist weer wat onhandig.

Als je door de zoeker kijkt, kun je met je duim op het scherm een scherpstelpunt kiezen en dat werkt vrij intuïtief. Het scherm is bovendien vrij te configureren, dus je kunt kiezen of je het hele scherm wil gebruiken of alleen het linker- of rechterdeel. Dat laatste is praktisch, omdat je neus in de weg zit als je door de zoeker kijkt. Panasonic had overigens al langer een dergelijke functie op Lumix G-camera's.

Body en bediening

De body is eveneens aangepakt. De grip van de M3 was al flink gegroeid ten opzichte van zijn voorgangers, maar die van de M5 is nog dieper. Hij houdt erg prettig vast. Er zijn bovendien meer knoppen en draaiwieltjes, wat de bediening ten goede komt. Zo zit er bovenop een extra wieltje met een Dial Func.-knop in het midden. Hiermee kun je snel een bepaalde functie oproepen, zoals de witbalans of de isowaarde, en deze vervolgens wisselen met het draaiwiel rondom. Dat werkt in de praktijk een stuk sneller en prettiger dan via het Quick-menu: de Q-knop aan de achterzijde.

Welke instellingsmogelijkheden je hier ziet, is bovendien helemaal zelf te configureren. In totaal zijn er vijf knoppen programmeerbaar, onder andere een M-Fn-knop aan de bovenkant en een knop nabij de lens aan de voorkant, die op de plek zit van de DoF-previewknop bij Canon-dslr's. Dat is geen toeval, want dat kun je er ook mee, al zijn er nog veel andere functies die je aan de knop kunt toekennen. Verder zit er nog een draaiwieltje rondom de ontspanknop en de d-pad aan de achterkant, en is er een draaiwiel voor belichtingscompensatie, evenals een programmaknop met twee programmeerbare standen.

Wij hebben de camera tijdens de Photokina geprobeerd met de nieuwe 18-150mm f/3.5-6.3. Deze superzoom is een welkome aanvulling op het wat karige EF-M-lensaanbod. Hij is duidelijk langer dan de meeste andere EF-M-lenzen, maar voor een 8,3x-zoomlens op aps-c-formaat valt hij niet tegen. De lens voelt degelijk aan, en zoomt vlot en soepel. De autofocus van de EOS M5 lijkt daadwerkelijk een flinke sprong voorwaarts te hebben gemaakt dankzij de Dual Pixel-sensor. Ook autofocustracking lijkt vrij goed te werken. Zo konden we probleemloos mensen in de drukke Photokina-hal volgen nadat we ze op het scherm als onderwerp gekozen hadden. Van een inhaalslag is dan ook zeker sprake, al moet een praktijktest in vergelijking met andere camera's uitwijzen hoe accuraat en snel de nieuwe camera echt is.

Lensaanbod

Een van de redenen waarom de EOS M-serie tot nu toe niet heel serieus werd genomen als systeemcameraplatform, was het beperkte lensaanbod. Dat argument staat nog steeds overeind, al zijn er nu met de introductie van de 18-150mm in totaal zeven lenzen beschikbaar. Als we de twee kitlenzen daarvan aftrekken, blijven er vijf lenzen over om je camera mee uit te breiden. Hoewel dat ruim vier jaar na de introductie van de EOS M maar een karige oogst is, wordt het wel langzaam wat completer. Er is nu dus een macrolens, al is deze vrij wijd, en er zijn een supergroothoek, een tele- en een superzoom. Dit verraadt de doelgroep die Canon voor ogen heeft: de beginner en minder veeleisende fotograaf. Op een na zijn de lenzen niet lichtsterk, waardoor je maar beperkt met scherptediepte kunt spelen en in situaties met weinig licht vrij beperkt bent. Wat meer lichtsterke primes zouden welkom zijn, zeker voor de nieuwe EOS M5.

Overigens lijkt Canon te hinten op het gebruik van EF-glas om dit probleem te tackelen. Een Canon-medewerker wist ons te vertellen dat de EOS-EF-M-adapter in de eerste drie maanden gratis wordt meegeleverd, waarmee het hele lenzengamma binnen bereik komt. Het is dus de vraag of Canon ooit meer geavanceerde lenzen gaat uitbrengen voor zijn EOS M-lijn. Dat zou immers ook de duurdere EF-lenzen in de weg zitten, terwijl de twee werelden met de adapter juist complementair zijn. Daar staat tegenover dat een adapter niet ideaal is voor het compacte formaat van een systeemcamera, zeker niet voor dagelijks gebruik.

Dit zijn de EF-M-lenzen tot nu toe:

• 18-55 f/3.5-5.6 IS STM-kitlens
• 15-45mm f/3.5-6.3 IS STM-kitlens (collapsible)
• 22mm f/2 STM-prime
• 28mm f/3.5 IS STM-macro
• 11-22 f/4-5.6 IS STM-supergroothoek
• 55-200mm f/4.5-6.3 IS STM
• 18-150mm f/3.5-6.3 IS STM-superzoom

En verder

De LP-E17-accu wordt al langer in EOS M-camera's gebruikt en ook in bepaalde EOS-dslr's, zoals de 700D. Bij de laatstgenoemde kun je ongeveer 450 foto's maken op een enkele acculading, maar bij de EOS M ligt dat een stuk lager. Dat komt voornamelijk doordat de lcd of de zoeker continu in gebruik is en dat zijn grote stroomvreters. De accuduur van de EOS M3 lag op ongeveer 250 foto's en dankzij verbeteringen zou dat nu zijn opgevoerd tot 295 beelden volgens de CIPA-teststandaard. Met de ecomodus aan zou dat oplopen tot 420 shots.

Voorlopige conclusie

Deze specificaties zijn een kleine revolutie voor de EOS M-serie. De nieuwe sensor stelt de camera in staat om razendsnel scherp te stellen en de beeldkwaliteit is een sprong voorwaarts ten opzichte van eerdere EOS-camera's. Dankzij de ingebouwde evf heb je een serieuze camera in handen, die wat specs betreft min of meer op gelijke voet staat met de Sony A6000, Fujifilm X-T10, Panasonic GX80 en Olympus OM-D E-M10 II. Hij presteert vermoedelijk nagenoeg hetzelfde als de EOS 80D en dat maakt hem een interessant en compacter alternatief voor die camera.

Tegelijk is het gekozen prijspunt van de Canon EOS M5 best pittig. Met een adviesprijs van 1150 euro zit hij in het vaarwater van de Fujifilm X-T1, de Sony A6300, en de Panasonic GH4 en GX80, en de camera's in de vorige alinea bieden vergelijkbare specificaties voor een lagere prijs. Het beperkte lensaanbod breekt de camera ook een beetje op, want er is slechts één lichtsterke lens beschikbaar: de 22mm f/2, laat staan een lichtsterke f/2.8- of f/4-zoom. Bij vorige EOS M's daalde de marktprijs snel na de introductie, maar of dat voor de EOS M5 ook gaat gelden, valt nog te bezien. In november komt hij op de markt en kunnen we hem in de praktijk op de proef stellen.