:fill(white)/i/2000972785.jpeg?f=imagegallery)
Na de hoogtijdagen in de jaren vijftig werden er een tijd lang nauwelijks nog films in 3d gemaakt, maar in de jaren zestig en zeventig nam de populariteit weer langzaam toe. Door de seksuele revolutie waren er steeds meer filmtheaters voor volwassenen gekomen, die erotisch getinte films en porno vertoonden. In dit soort bioscopen begon 3d aan een langzame maar zekere opmars. Zelfs gerenommeerd filmregisseur Francis Ford Coppola heeft zich in het begin van zijn carrière gewaagd aan een 3d-film die het vooral van het getoonde bloot moest hebben.
De opmars van 3d kwam in een stroomversnelling door de komst van de videorecorder, die langzaamaan steeds betaalbaarder werd. Doordat steeds meer mensen thuis op hun eigen tv naar films konden kijken, liep het bioscoopbezoek, net als bij de komst van de televisie in de jaren vijftig, in korte tijd enorm terug. Om te proberen het tij te keren zochten de grote Hollywood-studio's naar een oplossing en opnieuw werd 3d ingezet als middel om het publiek terug naar de bioscopen te lokken.
De lessen uit de jaren vijftig waren alweer vergeten, want dit keer waren de 3d-films nog slechter. De nieuwe golf 3d-filmmakers was (opnieuw) voornamelijk uit op makkelijk scoren en snel geld verdienen. Films als Comin' at Ya! en Jaws 3-D moesten het duidelijk niet hebben van het verhaal, maar van de vele 'in your face'-3d-effecten. Voor de tweede maal liep de populariteit van 3d-films sterk terug nadat het nieuwtje ervanaf was.
De derde en recentste succesperiode
Na de tweede succesperiode in de eerste helft van de jaren tachtig daalde de productie van 3d-films tot het nulpunt en opnieuw begon de 3d-film aan een langzame opmars. Weer niet in de normale bioscopen, maar vooral in de imaxbioscopen. Tegenwoordig zijn er digitale-imaxzalen die normale speelfilms vertonen, maar destijds werden er uitsluitend documentaires vertoond op zeer grote schermen vanaf 15/70-film. Dit is het grootste en scherpste filmformaat dat ooit is gemaakt en dat gebruikmaakte van horizontale 70mm-film met beelden van vijftien perforaties breed. Voor de 3d-versie werden er twee 15/70-projectoren gebruikt, met elk een 15kW-lamp voor een superhelder 3d-beeld.
Na de eeuwwisseling kwam de transitie van analoge naar digitale projectie in de bioscopen op gang. De nieuwe digitale projectoren bieden een veel constantere beeldkwaliteit, doordat er geen sprake meer is van filmslijtage. Bovendien zijn ze veel eenvoudiger te bedienen, waardoor er geen getrainde operateurs meer nodig zijn. Ook maakt digitale projectie het mogelijk om 3d weer te geven met slechts één projector, waardoor het aantal zalen die geschikt zijn voor 3d-weergave explosief toenam.
/i/2000972787.jpeg?f=imagegallery)
De 3d-bril werd eveneens verder ontwikkeld. Er kwamen brillen met circulaire polarisatie in plaats van horizontale en verticale, waardoor het niet langer nodig was om je hoofd rechtop te houden. Daarnaast kwamen er actieve shutterbrillen met twee lcd's die om en om een oog blokkeerden, waardoor de bioscopen niet langer hoefden te investeren in een verzilverd scherm, maar het bestaande witte doek kon worden gebruikt. Een derde type 3d-bril dat in de bioscoop wordt ingezet maakt gebruik van verschillende primaire kleuren voor het linker- en het rechteroog, waardoor ook hierbij geen speciaal doek nodig is. Een tijdje geleden hebben we een reportage gemaakt over een bioscoop die dit type brillen gebruikt in combinatie met laserlichtbronnen.
Langzaamaan werden er steeds meer 3d-films gemaakt, maar nadat in 2009 James Camerons Avatar in de bioscopen kwam, een film die alle bezoekersrecords verbrak, kwam de productie van 3d-films pas echt op gang en ontstond er een ware 3d-hype. En net zoals in de vorige succesperioden roken de grote Hollywoodstudio's geld en werden grote hoeveelheden 3d-films geproduceerd, die sterk wisselden in kwaliteit.
/i/2003037028.png?f=fpa_thumb)