Mooi en traag
Samengevat
Firewatch is een game waaraan je acht tot tien uur erg veel lol kan beleven.' Lol' is daarbij misschien niet de juiste term, want de game is niet altijd even vrolijk. Wel onderhoudend en zelfs meeslepend. Je gaat vast sympathie voelen voor hoofdrolspelers Henry en Delilah, terwijl ze toch echt niet altijd even aardig zijn. Alle lof daarbij voor de schrijver en stemacteurs. De relatie tussen de twee hoofdrolspelers komt bijzonder goed uit de verf, terwijl er ondertussen ook nog een mysterie opgelost dient te worden. Mooi is ook de open spelwereld. Daarin zie je de invloed van de wind en vooral van het licht dat gedurende de dag en het seizoen verandert. Als je een beetje kunt wennen aan de tekenfilmachtige grafische stijl van de game, zie je veel prachtige bostaferelen voor je, afgewisseld met even zoveel mooie vergezichten vanaf de bergtoppen in je kleine stukje park. Voor spectaculaire actie zit je hier verkeerd, voor mooie gesprekken en spectaculaire plaatjes des te beter. De grafische bugs mogen de pret daarbij niet drukken.
Eindoordeel
Zin om heerlijk in je eentje door de haast eindeloos grote natuurparken van Noord-Amerika te zwerven? Lekker weg van de bewoonde wereld om de prachtige natuur van de Rocky Mountains te verkennen? Het kan in Firewatch, waarin niet alleen mooie natuur, maar ook een mysterie op je wacht.
Firewatch is de eerste game van de kleine Amerikaanse studio Campo Santo. De game doet in de verte een beetje denken aan de games van Telltale, zoals The Walking Dead en The Wolf Among Us. Heel vreemd is dat niet niet, want twee van de oprichters van de studio speelden een prominente rol bij de ontwikkeling van de eerste Walking Dead-game. Wat de twee van The Walking Dead hebben meegenomen is het tempo van de game. Ook Firewatch is traag, al heeft het een andere opzet dan de Telltale-games.
/i/2000957413.png?f=imagenormal)
Het bos in
Waar je The Walking Dead eigenlijk van stilstaande scène naar stilstaande scène gaat, loop je hier rond in een driedimensionale wereld. In Shoshone National Forest om precies te zijn, een bos dat grenst aan het Yellowstone National Park. Dat Shoshone geen National Park is, betekent dat er wat meer vrijheid is en wat minder personeel. Dat betekent echter niet dat er helemaal niemand werkt, want je stapt in Firewatch in de stevige schoenen van een zeker Henry die een zomer lang Firewatch is in het park. 80 dagen lang bivakkeert hij in een uitkijktoren op een hoog gelegen punt in het bos, om alarm te kunnen slaan als hij een beginnende brand zou bespeuren. De game speelt zich af in 1989, een jaar nadat er in Yellowstone een enorme brand woedde, dus het belang van een Firewatch is duidelijk. Er zijn elk jaar branden in het bos. Het is aan de Firewatch om ervoor te zorgen dat die op tijd worden ontdekt, zodat ze snel in de kiem kunnen worden gesmoord.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Firewatch zoals te zien tijdens de E3 van 2015.
Een goed gesprek
Toch is dat niet eens waar het echt om draait in deze game. Het gaat in Firewatch om de gesprekken die je voert; een concept dat de makers hebben overgenomen uit de games van Telltale. Je hebt in die gesprekken voornamelijk te stellen met ene Delilah, die de wacht houdt in een naburige toren. Vanuit jouw toren kun je die van haar een heel stuk verderop zien staan, als een puntje bovenop een imposante berg. Je communiceert met Delilah via de walkie-talkie die voor je klaar ligt als je de hut voor het eerst betreedt. Delilah is gestationeerd in de centrale toren; zij is verantwoordelijk voor alle Firewatchers van het park. Ze is dus jouw baas en ze vertelt wat je moet doen. Dat begint direct op je eerste dag, als ze een pluimpje rook ziet in jouw deel van het bos en je op pad stuurt om de boel te onderzoeken. Het is het begin van een hele serie verwikkelingen die je samen met Delilah zult beleven. Het is de bedoeling dat je alle voorvallen onderweg via de walkie-talkie aan haar meldt, en aangezien er best veel voorvalt zul je uitvoerig contact met haar hebben. Het is de rode draad in de game.
/i/2000957391.jpeg?f=imagenormal)
Net als in de games van Telltale heb je daarbij vaak een aantal keuzemogelijkheden en krijg je kort de tijd om daaruit te kiezen. Bij veel antwoorden die je aan Delilah geeft krijg je twee of drie opties. Dat beïnvloedt uiteraard de reactie die je terugkrijgt. Zo ontstaat er een uitgebreid spel van vraag en antwoord tussen de twee, dat verschillende kanten op kan gaan. Je relatie met Delilah wordt in sterke mate beïnvloed door de dialoogkeuzes die je maakt. De relatie die je op basis van je antwoorden opbouwt met Delilah is het centrale thema van de game.
Die dialogen!
Alle lof daarbij voor Sean Vanaman, een van de oprichters van de studio. Bij Telltale had hij al bewezen een onderhoudend en zelfs emotionerend verhaal te kunnen schrijven, en dat doet hij hier dunnetjes over. Wie het eerste deel van The Walking Dead heeft gespeeld, zal Lee en Clementine niet snel vergeten. Dat is hier niet anders. Henry en Delilah hebben een veel volwassener relatie en dito gesprekken, maar ook met hen zul je snel een band voelen. Alle lof daarbij ook voor stemacteurs Rich Sommer en Cissy Jones. Zij hebben de dialogen tussen Henry en Delilah samen opgenomen, zodat ze goed op elkaar konden reageren. Dat is te horen. Wat goed tot uiting komt is dat Henry en Delilah allebei een verleden met zich meedragen. Ze zijn ieder op hun eigen manier kwetsbaar, en dat sijpelt langzaam in de gesprekken door. Het komt goed tot uiting in de zeer realistische dialogen, waarvan je het verloop dus kunt beïnvloeden. Het geheel is hier nog realistischer doordat Firewatch niet bestaat uit een serie interactieve grofkorrelige tekeningen, maar uit een driedimensionale wereld waar je vrij doorheen kunt lopen.
/i/2000957399.jpeg?f=imagenormal)
Spel van licht
Die wereld is de andere pijler waar de game op rust. Campo Santo gebruikte de Unity-engine om een prachtige spelwereld te bouwen waarin vooral het weer een centrale rol speelt. Je zit dus 80 dagen in de Two Forks-uitkijktoren, van het begin van de zomer tot het begin van de herfst. Dat zie je. Niet zozeer aan de flora, maar vooral aan het licht. Als je aankomt, is er helder blauw licht, waardoor de groene natuur goed tot zijn recht komt. Naarmate de dagen vorderen, zie je dat de zon lager gaat staan, waardoor hij geler licht afgeeft. Je ziet ook steeds meer zonnestralen door het bladerdak breken, wat een erg mooi visueel effect oplevert. De game doet daarin aan Flower en The Journey denken. Niet dat in Firewatch het gras zo realistisch beweegt als in Flower, maar je zult wel de bomen zien bewegen, wat precies het juiste effect heeft op het zonlicht. Het wil zeggen dat de zonnestralen die zo mooi door het bladerdek breken een seconde later alweer verdwenen kunnen, zijn doordat de bomen heen en weer wiegen en de stand van de zon langzaam verandert.
Minstens zo mooi is de rook en mist die regelmatig opdoemt. Aan het begin van je verblijf zie je vooral ochtendmist in flarden over de paden dwarrelen. Later in het seizoen dienen de eerste jaarlijks terugkerende bosbranden zich aan en zie je steeds vaker rookwolken voorbij trekken. Mooi is daarbij dat het effect zo is dat je van veraf een heuse wolk ziet, terwijl er weinig aan de hand lijkt als je er middenin staat, eigenlijk net als in het echt. Ook de rook trekt langzaam in dikker en dunner wordende wolken voorbij.
/i/2000957411.png?f=imagenormal)
Felle kleuren
Toch is de wereld in Firewatch verre van realistisch. Dat kom met name door de grafische stijl die Campo Santo gekozen heeft. Alles is lichtelijk overgeproportioneerd, waardoor de wereld een beetje het uiterlijk van een Pixar-film krijgt. De kleuren van bomen, bloemen, planten, rotsen en andere elementen in de omgeving zijn allemaal net wat feller dan in het echt en de proporties zijn allemaal net een beetje opgerekt. Voor de gebruikte textures geldt iets vergelijkbaars. De textures doen denken aan die van World of Warcraft; voorwerpen hebben vaak maar weinig polygonen, wat gecompenseerd wordt door slim gebruik van in textures getekende schaduw. Hetzelfde geldt voor de personen die in beeld komen. Dat zijn er weinig en je ziet ze lang niet altijd van dichtbij. Ook Henry zelf zie je eigenlijk nooit echt vol in beeld. Je kijkt door zijn ogen, je ziet dus alleen af en toe wat ledematen voorbij komen. Die zijn opvallend chubby. Dat past ook perfect bij het verhaal. Henry en Delilah zijn bepaald geen actiehelden en aan de ledematen van Henry die in beeld komen is dat duidelijk af te zien.
Het is een stijl die je aan moet spreken. Wie van realistisch houdt, ziet een low poly-wereld met onrealistische verhoudingen en kleuren. Wie van sfeervol houdt, ziet een prachtig gekleurde wereld vol mooie weersinvloeden en vergezichten. Want ook daar is de game goed voor; in het Shoshone National Forest zijn de bergen misschien wat minder hoog dan in Yellowstone, maar het uitzicht is er niet minder om. Toch is het niet alleen maar hosanna, want er gaat technisch hier en daar wat mis. We zagen bomen die boven de grond zweefden, gras dat dwars door stenen bleek te groeien, paperassen die in de lucht bleven zweven en elektriciteitskabels die bleven zweven terwijl ze niet waren aangesloten op de palen die ze in de lucht moesten houden. Verder liepen we iets te vaak tegen onzichtbare muren aan, bij hindernissen die Henry ondanks zijn overgewicht makkelijk moest kunnen nemen. Bovendien hadden we regelmatig last van drops in de framerate die de game bijna tot stilstand brachten. Er wordt door Campo Santo hard aan gewerkt, via Steam worden er bijna dagelijks kleine updates verspreid, maar dat heeft de problemen in de week na release nog niet geheel verholpen.
Conclusie
De grafische bugs mogen de pret echter niet drukken. Firewatch is een game die je acht tot tien uur erg veel lol kan brengen. 'Lol' is daarbij misschien niet eens de juiste term, want de game is niet altijd even vrolijk, maar hij is wel onderhoudend en zelfs meeslepend. Wie zich in The Walking Dead ging hechten aan Lee en Clem, zal ook sympathie gaan voelen voor Henry en Delilah, terwijl ze toch echt niet altijd even aardig zijn. Het zijn mensen met nukken en kuren en het is aan jou om te bepalen hoe de verhouding tussen de twee gaat worden. Alle lof daarbij voor tekstschrijver Sean Vanaman en stemacteurs Rich Sommer en Cissy Jones, die alle drie bijzonder goed op dreef zijn. De relatie tussen de twee hoofdrolspelers komt bijzonder goed uit de verf, terwijl er ondertussen ook nog een mysterie moet worden opgelost.
Mooi is verder dat je in Firewatch vrij rond kunt lopen, waar dat in de The Walking Dead-games - toch de serie waar ontwikkelaar Campo Santo de mosterd geleend heeft - niet het geval is. Daar zie je losse plaatjes die nooit een geheel gaan vormen. Hier wel, en langzaam maar zeker zul je je steeds meer thuis voelen in het bos, zoals dat hoort bij iemand die maandenlang Firewatch is in zijn eigen stukje natuurpark. Mooi is vooral hoe met het licht en het weer wordt gespeeld. Je ziet de invloed van de wind en je ziet vooral het licht veranderen gedurende de dag en het seizoen. Als je een beetje kunt wennen aan de tekenfilmachtige grafische stijl van de game, zie je veel prachtige bostaferelen voor je, afgewisseld met even zoveel mooie vergezichten vanaf de bergtoppen in je kleine stukje park. Voor spectaculaire actie zit je hier verkeerd, voor mooie gesprekken en spectaculaire plaatjes des te beter. Firewatch is daarmee een mooi emotioneel avontuur voor wie games ook kan waarderen als ze wat minder actie bevatten.
Eindoordeel