Inleiding
Samengevat
De Pixel C is wat uitvoering en vernuft betreft helemaal Google. Het toetsenbord, dat 149 euro extra kost, onderscheidt deze tablet van de concurrentie. Het zit met een magnetisch systeem stevig aan de tablet vast en typt voor een tabletaccessoire uitzonderlijk goed. Het scherm van de Pixel is goed; het kan fel, is scherp en heeft voldoende contrast. Ook de accuduur is top. De nadelen zitten zonder uitzondering in de software: Android is niet geoptimaliseerd voor tablets en zowel de interface als apps van derden schieten tekort. Tot slot stopt de tablet af en toe even met werken. Dat laatste is een bug die Google hopelijk snel oplost. Ondanks de minpunten is de Pixel C een indrukwekkende tablet met veel potentie.
Eindoordeel
Als een konijn uit een hoge hoed. Het was een behoorlijke verrassing dat Google tijdens het persevenement waarop het de nieuwe Nexus-telefoons aankondigde, ook met een tablet kwam. Bovendien bleek het niet zomaar een tablet, maar een met een aanhechtbaar toetsenbord. Het opvallendste waren echter de naam en het ontwerp: hij heet Pixel C en lijkt een beetje op een Chromebook Pixel.
Na de release kwam een mogelijke verklaring naar buiten en die klinkt heel logisch. Google wilde een variant van Chrome OS voor touchscreens en ontwikkelde de Pixel C als apparaat daarvoor. Toen die plannen in de ijskast gingen, wilde Google Chrome OS en Android op een apparaat zetten, onder de naam Frankenboard. Ook dat plan haalde het niet, maar het apparaat was inmiddels zo goed als klaar en dus kwakte Google er Android op en kondigde het aan.
/i/2000878148.jpeg?f=imagenormal)
'Kwakte Google er Android op' klinkt respectloos, maar er zijn redenen om aan te nemen dat het ongeveer zo ging. Functies die de vorige tablet van Google, de Nexus 9 van HTC uit 2014, vanaf de release had, ontbreken op de Pixel C. Dat geldt bijvoorbeeld voor de functie 'OK Google' tegen het apparaat te kunnen roepen als het scherm uitstaat. Dat is extra gek, omdat Google vier microfoons heeft ingebouwd, juist om vanaf de andere kant van de kamer te kunnen roepen.
Het is dus een beetje een gek ding, maar zeker ook een innovatieve tablet. De manier waarop het toetsenbord en de tablet aan elkaar zitten, hebben we nog niet eerder gezien. In deze review bespreken we Googles eerste tablet in de Pixel-lijn.
Toetsenbord, ontwerp en scherm
Het toetsenbord is een bijzonder dingetje. Bluetooth-toetsenborden zijn uiteraard niets nieuws en voor een paar tientjes koop je online al een ramplankje voor bij de tablet. Zou je bij deze tablet 150 euro moeten neerleggen voor het toetsenbord van Google? Ja, want het is echt een twee-eenheid en het is bovendien een uitstekend toetsenbord.
Om te beginnen blijkt het systeem vernuftig in elkaar te zitten. Het vergt een handleiding en wat gewenning, maar dan is duidelijk hoe het werkt. Boven de toetsen zit een klep die in allerlei standen kan en Google houdt het geheel bijeen met behoorlijk sterke magneten.
/i/2000878149.jpeg?f=imagenormal)
De magneten zijn zo sterk dat je, als ze eenmaal aan elkaar zitten, het geheel kunt vasthouden bij het toetsenbord of bij de tablet en in beide gevallen weerstaat het magnetisme de zwaartekracht. Eraf klikken gebeurt door de tablet naar achter te duwen, waardoor de klep plat gaat liggen en de magneten vervolgens loslaten als je een beetje duwt.
Daar zitten nog een paar mooie trucjes bij. Als je het toetsenbord op de juiste manier op de tablet legt, laadt de tablet het op met inductie. Met een paar minuten laden zou het toetsenbord bij gewoon dagelijks gebruik al maanden meegaan. De accu in het toetsenbord is klein, 0,5Wh. Dat komt neer op ongeveer 135mAh.
Omdat de tablet zelf 24,2x17,9cm groot is, moest het toetsenbord ook binnen de 24,2x17,9cm passen. Dat is gelukt en Google heeft alle ruimte in de breedte benut. Wie een toetsenbord smaller wil maken, heeft enkele keuzes. Alle toetsen kunnen kleiner, maar dat beïnvloedt de gebruikservaring enorm. Immers, kleinere toetsen hebben tot gevolg dat veel mensen niet kunnen typen zoals ze gewend zijn. Google heeft de pitch op 18,85mm gezet. Een andere keuze is het kleiner maken van alleen de niet-lettertoetsen en dat is wat Google heeft gedaan. De letters aan de rechterkant van de toetsen, zoals Backspace, Enter en Shift, zijn veel kleiner dan op een regulier toetsenbord.
Dat kan een beetje irriteren in het dagelijks gebruik. Vooral de toets om een aanhalingsteken te maken is klein, hoewel de kleine Backspace eveneens een probleempje kan vormen. Daar komt bij dat het toetsenbord standaard op English (UK) bleek te staan, terwijl de indeling US International is. Dat klinkt als een klein dingetje, maar wie wil beginnen en probeert in te loggen op mailclients, merkt bijvoorbeeld dat de @ niet op de juiste plek zit. Gelukkig is via de drie stipjes een onscreen-symbolentoetsenbord op te roepen.
Ondanks die kleine puntjes van kritiek is het voor een tablet een uitstekend toetsenbord, bijna het toetsenbord van een gemiddelde laptop. De toetsen hebben genoeg travel en zitten op de juiste afstand van elkaar, wat blind typen mogelijk maakt. Het voelt daarom aan als een 'echt toetsenbord'. Met een trackpad eronder was het niet te onderscheiden geweest van een laptop.
Die trackpad zit er echter niet en dus verloopt invoer via het touchscreen. Dat zit stevig, maar wiebelt een beetje als je het aanraakt. Het is niet erg, maar valt wel op. Op schoot is de Pixel C in laptopstand nog bruikbaar, maar het scherm wiebelt dan ook bij het typen en dat gaat snel irriteren.
Ontwerp
De tablet heeft een stevig ontwerp en de behuizing is volledig van aluminium. Er zit geen speling in en de behuizing kraakt niet, wat de indruk wekt dat het gaat om een stevig apparaat. Google heeft het ontwerp opvallend strak gehouden, zonder opsmuk of tierelantijntjes.
Er zit aan weerszijden van de tablet een luidspreker. Die klinken behoorlijk goed voor als je even een filmpje wil aanzetten. In veel gevallen moet je dan wel je handen verplaatsen, want als je snel een filmpje wil kijken op de tablet, is de locatie van de luidsprekers een logische plek om hem vast te pakken.
Over vastpakken gesproken, het is een behoorlijk zware tablet voor een exemplaar van rond de 10". De tablet zelf weegt iets meer dan 500 gram, het toetsenbord weegt bijna 400 gram. Daarmee is het om mee te nemen iets lichter dan een laptop, maar zeker zwaarder dan veel tablets.
De usb-c-poort zit aan de linkerzijkant. In tegenstelling tot de Chromebook Pixel heeft de tablet slechts één usb-c-poort. Aan de rechterkant zit een 3,5mm-ingang voor headsets en dat is het.
Aan de achterkant zit de 'lightbar', die bij gebruik kort de kleuren van Google weergeeft. Aardig detail: met een dubbele tik op de achterkant geeft de lichtbalk aan hoe het staat met de accu. Het is wel even wennen om te lezen; vanaf ongeveer 65 procent lijkt hij aan te geven dat hij vol zit, terwijl hij als de accu rond de 20 procent staat nog heel positief twee van de vier streepjes laat oplichten. Het lijkt er dus op dat het geen lineaire schaal is, maar het is desondanks een leuke indicatie.
/i/2000878153.jpeg?f=imagenormal)
Scherm
Het scherm heeft een diagonaal van 10,2" en heeft, zoals de Chromebook Pixels, een beeldverhouding van ongeveer 1,41:1, oftewel √2:1. Dat is voor een tablet een afwijkende verhouding. Veel tablets, zoals de iPad van Apple en Tab S2 van Samsung, hebben 4:3-schermen; veel andere tablets hebben 16:9-schermen. Microsoft heeft voor zijn Surface-tablets een 3:2-verhouding gekozen. Op papier is het wel normaal; A4'tjes en A3'tjes hebben dezelfde verhouding als de Pixel C.
De resolutie is 2560x1800 pixels, de 1,41:1-versie van 2560x1600 en 2560x1440 pixels. Beide zijn gangbare resoluties. Dat leidt tot 308 pixels per inch en dat is voor een tablet aan de hoge kant, maar niet krankzinnig hoog. Recente iPad mini's hebben bijvoorbeeld 326 pixels per inch. Het is een prima scherm in het dagelijks gebruik. Het scherm is scherp genoeg om geen pixels te onderscheiden op een normale gebruiksafstand en tekst ziet er dus scherp uit. De schermverhouding is prettig om op te werken, maar voor video kijken is het uiteraard minder ideaal.
Google claimt dat het scherm tot 500cd/m² komt en we rekenen het goed: met 477cd/m² zit het er namelijk dichtbij. Dat is meer dan redelijk en in vrijwel alle omstandigheden is het scherm dus prima af te lezen. Het voldoet op dat gebied uitstekend.
Het contrast is voor een lcd meer dan voldoende. Dankzij de ongeveer 1500:1 springen kleuren er echt uit en oogt het scherm goed. De Pixel C is op dit gebied een stuk beter dan bijvoorbeeld de Nexus 9. De Tab S2 van Samsung staat niet in dit rijtje, omdat het een oledscherm heeft met een contrast dat zo hoog is dat het niet vergeleken kan worden met deze tablets.
Gemiddelde grijswaardenfout |
Telefoon |
in ΔE2000, lager is beter |
Nvidia Shield Tablet |
**
2,90 |
iPad Pro |
**
3,46 |
Samsung Galaxy Tab S2 9,7" |
**
3,50 |
Nexus 9 |
**
4,20 |
Apple iPad Air 2 |
**
4,20 |
Xiaomi Mi Pad |
***
5,20 |
Google Pixel C |
****
6,30 |
Sony Xperia Z3 Tablet Compact |
*******
11,90 |
In de kleurmix zien we iets te weinig groen en iets te veel blauw terug en dat leidt ertoe dat grijstinten wat onnauwkeurig worden weergegeven. Het is zichtbaar, maar in het dagelijks gebruik is het geen storend element. De kleurtemperatuur komt uit op een keurige 6694 kelvin, iets boven het ideaal van 6509 kelvin, maar zeker niet veel.
Gemiddelde kleurfout |
Tablet |
in ΔE2000, lager is beter |
Google Pixel C |
**
2,50 |
Nexus 9 |
**
2,56 |
Apple iPad Air 2 |
***
2,85 |
Xiaomi Mi Pad |
***
3,15 |
Samsung Galaxy Tab S2 9,7" |
***
3,61 |
Nvidia Shield Tablet |
****
4,37 |
iPad Pro |
*****
5,60 |
Sony Xperia Z3 Tablet Compact |
*******
7,94 |
Bij verzadigde kleuren is de afwijking juist nauwelijks zichtbaar. Alleen wit wijkt dus een beetje af, maar voor de rest is de kleurweergave heel nauwkeurig. Google heeft al eerder veel aandacht gegeven aan kleurkalibratie en dat blijkt ook hier weer het geval.
Hardware: een Maxwell-gpu
De Pixel C heeft wat je noemt een bijzondere soc aan boord. De Tegra X1 is de krachtigste mobiele soc van Nvidia en de fabrikant zelf duidt hem aan als 'mobile superchip'. Met een dergelijke ronkende marketingterm verwacht je dus wat en die verwachtingen lijken grotendeels uit te komen.
/i/2000878114.jpeg?f=imagenormal)
De Tegra X1 heeft processorkernen die bekend genoeg zijn. Het is een octacore op basis van ARM's big.Little-ontwerp, met vier Cortex A57- en vier Cortex A53-kernen. Bij de gpu wordt het echt interessant, want de X1 heeft een Maxwell-gpu aan boord, met 256 Cuda-cores, en die heeft onder meer ondersteuning voor DirectX12.0 en OpenGL ES 4.5, naast OpenGL ES 3.1. Nu klinkt dat indrukwekkend, maar als je je realiseert dat de Titan X 3072 Cuda-cores heeft, dan besef je dat er in deze tablet geen high-end videokaart huist. Dat verwacht ook niemand en voor een tablet is dit een meer dan fatsoenlijke soc.
- AndEBench native
- AndEBench Java
De processorkernen doen het vooral op het gebied van Java-prestaties heel goed. De Pixels C scoort daarbij ver boven andere tablets. Hoe dat komt is niet helemaal duidelijk, want als de processorkernen dezelfde berekeningen native moeten doen, zien we geen indrukwekkende score terug. Het enige grote verschil is dat de Pixel C als enige Android 6.0 draait, maar de Nexus 9 vertoont geen groot verschil in Android 6 ten opzichte van Android 5. De score van de Pixel C vertaalt zich in elk geval wel naar de praktijk, want over het algemeen presteert de tablet prima.
Van de Maxwell-gpu hadden we hoge verwachtingen en die maakt hij waar. Op Ice Storm Unlimited komt de Pixel C tot 40.000 punten en zagen we de hele tijd 60fps in beeld. Dat hebben we bij andere apparaten nog niet gezien.
In een zwaardere test, de Manhattan-test van GFXBench, komt de Maxwell-gpu tot 26fps en dat is ook ontzettend goed. Let wel, hierbij telt de schermresolutie mee en de Pixel C heeft veel pixels om aan te sturen. Het is duidelijk dat de X1-soc een krachtige gpu aan boord heeft.
Dat betaalt zich uit in de dagelijkse praktijk, met games die op een hoge resolutie draaien en er vloeiend uitzien.
In de Offscreen-test draait de benchmark standaard op full-hd en dan is het verschil met andere tablets goed te zien. De Maxwell-gpu is simpelweg voor een tablet indrukwekkend en blaast veel concurrentie weg. De iPad Pro steekt er nog bovenuit en komt uit rond de 75fps.
- Seq read
- Seq write
- Random read
- Random write
De opslag bedraagt 32 of 64GB, afhankelijk van de variant die je kiest. Het is geen ufs-opslag, maar het traditionele emmc. Zeker als je in aanmerking neemt dat de data wordt versleuteld, zijn de prestaties meer dan redelijk in orde. De soc wordt bijgestaan door 3GB lpddr4-geheugen.
Google heeft twee camera's in de tablet geschroefd, al lijkt het meer een 'moetje' dan dat er echt een gedachte achter zit. De frontcamera is een IMX208 van Sony en heeft een maximale resolutie van 1952x1211 pixels. De schermresolutie is dus hoger dan de resolutie van de camera, iets wat voor videobellen al niet ideaal is. Het is een zelfs voor een frontcamera weinig indrukwekkende 1/5,8"-sensor met pixels van 1,4 micrometer groot.
De camera aan de achterkant is een IMX219, eveneens van Sony. Hij heeft een maximale resolutie van 8 megapixel, 3280x2464 pixels. Het zijn 1,12 micron grote pixels op een 1/4"-sensor en ook dat is op zijn zachtst gezegd weinig indrukwekkend. Wie net als in de Nexus-toestellen op zijn minst aardige camera's had verwacht, komt bedrogen uit. Daarbij geldt dat een goede frontcamera op een tablet leuke toepassingen heeft, maar het nut van een goede camera aan de achterkant van een tablet ontgaat ons een beetje.
Accuduur en software
De accuduur van de Pixel C is wat je noemt indrukwekkend. De Pixel C is niet de dunste tablet, maar Google heeft er een 9000mAh-accu ingestopt. Dat is de capaciteit van drie gemiddelde Android-smartphones of vijf iPhones en dat is te merken. Wie een hele avond film kijkt op de tablet, krijgt met veel moeite misschien een derde van de accu leeg. Dat is in het dagelijks gebruik een verademing. Hij gaat zo lang mee, dat het makkelijk is om er een hele dag mee te werken en vermoedelijk heb je dan nog wat over. Dankzij de optimalisatie in Android 6.0 met Doze en App Standby, waardoor de tablet apps beperkt als de gebruiker hem langer dan een uur laat liggen, is bovendien de standby-tijd dik in orde.
In onze browsetest is er vrijwel geen verschil tussen de Pixel C en de iPad Pro. Beide komen tot iets onder de 10 uur en dat is meer dan de andere tablets in deze vergelijking. Daarbij moeten we aantekenen dat de iPad Pro een stuk groter is en ook een grotere accu heeft.
De videotest is even indrukwekkend, want hij komt tot maar liefst 12,5 uur. De Z3 Tablet Compact en Tab S2 doen het beide nog iets beter, maar voor een tablet van het formaat van de Pixel C is het indrukwekkend.
Tablets doen er over het algemeen lang over om op te laden en de Pixel C is geen uitzondering. Wie het gaat omrekenen naar hoe lang het duurt ten opzichte van de grootte van de accu, ziet dat de Pixel C wel snel laadt. De usb-c-aansluiting staat laden met 3A toe en dat verschil is te merken.
Software
De tablet draait op Android 6.0 Marshmallow, dezelfde Android-versie als op de recente Nexus-toestellen die Google samen met LG en Huawei uitbracht. Zoals gezegd had het in een parallel universum zomaar Chrome OS kunnen zijn.
Dus wat heeft Google gedaan om Android aan te passen aan een groot scherm? Verrassend weinig: in een ver verleden probeerde Google met 3.0 Honeycomb - wie heeft dat nog draaien? - de interface voor tablets los te trekken van die van smartphones, maar met Android 4.x kwam het daarop terug. De interface is dus goeddeels dezelfde. Onderaan zit de onscreen-balk met knoppen, waarbij 'terug' en 'home' aan de linkerkant zitten, en de multitaskknop aan de rechterkant. De notificatiebalk zit bovenaan en is ongeveer even breed als op smartphones. Het maakt niet uit waar je naar beneden veegt, het werkt overal.
Google werkt aan een splitscreenmodus en het moet gezegd worden: de tablet vraagt daarom. Het is een ideale tablet om bijvoorbeeld tegelijk te chatten en aan een document te werken, maar nu moet je de hele tijd wisselen tussen apps. Google heeft wel een alt-tab-functie ingebouwd, waardoor je voor het wisselen tussen apps alleen het toetsenbord nodig hebt. Met alt-tab krijgen gebruikers het gewone menu te zien om tussen apps te wisselen, terwijl een blauwe gloed aangeeft welke app je gaat selecteren. Nog een keer op de tabtoets drukken en je selecteert de app die erachter zit.
Het menu om tussen apps te wisselen schiet daarmee wel een beetje tekort. Het werkt wel, maar er zouden makkelijk acht thumbnails in twee rijen van vier op het scherm passen en daarmee zou je meer overzicht hebben.
Waarin Android echt ongeschikt blijkt voor een covertible tablet, zijn de apps. Het is veelzeggend dat Microsoft Office beter geoptimaliseerd is en er beter uitziet op de tablet dan Googles eigen kantoorsoftware. Andere tools die veel mensen gebruiken, chat-apps zoals Slack, en sociale media zoals Facebook en Twitter, zien er ook uit als uitgerekte telefoon-apps. Sommige apps werken zelfs alleen in portrait-modus.
En o ja, de software bevriest af en toe, niet bij het uitvoeren van de handelingen die het meest van de processor vragen, maar gewoon in het instellingenmenu bijvoorbeeld. Na een tijdje wachten, twee minuten is het record tot nu toe, geeft hij alle keren dat je op het scherm hebt getikt in een keer weer en dan gaat hij verder alsof er niets aan de hand is. Je zou haast denken dat de tablet boos op je is en je moedwillig negeert; een betere verklaring hebben we vooralsnog niet. Google brengt elke zes weken updates uit, dus dit is hopelijk snel verholpen. Het is wel slordig dat een dergelijke bug er bij de release nog inzit. Lag troffen we verder zelden aan.
Specificaties en fotogalerij
Product |
Google Pixel C |
Schermdiagonaal |
10,2" |
Resolutie |
2560x1800 |
Beeldverhouding |
3:2 |
Schermtype |
Lcd |
Touchscreentechniek |
Capacitief |
Multitouch |
Ja |
Cpu/soc |
Nvidia Tegra X1 |
Aantal cores |
Quadcore |
Geheugengrootte |
3GB |
Opslagcapaciteit |
32GB |
Opslagtype |
Flash |
Mobiel internet (3g/4g) |
Nee |
Besturingssysteem |
Google Android 6.0 |
Bijzonderheden |
Lightbar 4, microfoons, software-updates iedere 6 weken, optioneel toetsenbord |
Alternatieven
De Pixel C is een vreemde eend in de tablet-bijt en er zijn dus ook maar weinig gelijke tablets. De Surface Pro 4 is eveneens een tablet met aanhechtbaar toetsenbord en daar houdt de vergelijking op. De Pro 4 draait een volledig desktopbesturingssysteem, is een stuk groter en bovendien veel duurder. Wie op zoek is naar een tablet om ook serieus op te kunnen tikken, kan naast de Pixel C de Surface-tablets overwegen.
3.5 van 5 sterren
(12 reviews)
De iPad Pro is net als de Surface Pro 4 een veel grotere tablet, maar heeft eveneens een toetsenbord van de fabrikant zelf, dat je voor veel te veel geld kunt bijkopen. Apple zet bovendien de grote iPad neer als tekentablet, iets wat de Pixel C niet is. Desondanks zal iedereen die een tablet met toetsenbord zoekt, kijken naar dit exemplaar.
4 van 5 sterren
(3 reviews)
De Tab S2 is net als de Pixel C een tablet van de middenklasse. Hij draait eveneens op Android, en heeft ongeveer dezelfde grootte en, als je het toetsenbord wegdenkt, ongeveer dezelfde prijs. Grote verschillen zijn onder meer de software, de soc en de display; de Tab S2 heeft een amoledscherm.
4 van 5 sterren
(13 reviews)
Wie een Google-tablet zoekt, kan ook nog terecht bij de Nexus 9. Hij zal niet op veel plekken meer te vinden zijn, maar hij is nog best vergelijkbaar. De Nexus 9 heeft, zoals de naam doet vermoeden, een 9"-scherm en is de recentste tablet uit de Nexus-lijn. Nog een opvallende gelijkenis: ook de Nexus 9 heeft een Nvidia-soc, in dit geval de K1.
4 van 5 sterren
(18 reviews)
Vroeger waren Nexus-tablets goed en goedkoop, maar nu is die kroon overgenomen door een andere fabrikant. De Nvidia Shield K1 heeft net als de Nexus 9 een K1-soc en is volgens de fabrikant vooral geschikt voor gaming. Dankzij een recente prijsverlaging is hij in de Pricewatch uitgegroeid tot de populairste tablet van deze feestdagen.
4 van 5 sterren
(2 reviews)
Conclusie
Het is je goed voor te stellen dat een aantal technici op het hoofdkantoor van Google in Mountain View zich momenteel zit op te vreten van frustratie. Ze hebben met de hardware van deze tablet een puik stuk werk afgeleverd, maar de software is helaas niet even ver ontwikkeld.
Google heeft geprobeerd een convertible te bouwen, maar is daarbij vergeten om de software zo aan te passen dat die productief is. Het ecosysteem van Android is al jaren vrijwel alleen op smartphones gericht, maar ook Googles eigen software en diensten zijn veelal slecht geoptimaliseerd voor het grotere scherm. En de tablet heeft weliswaar vier microfoons, zodat je van overal in je huis 'OK Google' kunt roepen, maar de bijbehorende functie om dat te laten werken als het scherm uitstaat, ontbreekt.
Dat is een enorme gemiste kans, want de hardware is om je vingers bij af te likken. Het is een tablet die stevig in elkaar zit, met een vernuftige en goed werkende aansluiting op het bluetooth-toetsenbord. Dat toetsenbord is uitzonderlijk goed en typt haast als een fullsize-toetsenbord. Je hoeft het bovendien nooit op te laden. Daar houdt het niet op. Het scherm heeft een goede beeldverhouding, kan fel genoeg om altijd goed afleesbaar te zijn, en is mooi en scherp. Als klap op de vuurpijl is de accuduur uitstekend.
Alle dingen die je verlangt van een tablet zitten dus goed. De prijs is wel een belemmering; de combinatie van toetsenbord en tablet kost 649 euro voor de 32GB-versie en 749 euro voor de 64GB-variant. Zonder toetsenbord is hij 499 euro, maar het zou zonde zijn om deze tablet zonder toetsenbord aan te schaffen.
Google heeft al te kennen gegeven dat het werkt aan functies die bedoeld zijn voor deze convertible en die updates zullen hoog op de lijst met goede voornemens staan. Daarmee zou het bedrijf in de komende tijd veel van de minpunten kunnen wegpoetsen en kan de Pixel C op termijn met afstand de beste Android-tablet worden. Nu is het vooral een schitterend voorbeeld van een nog niet ingeloste belofte.
Eindoordeel