Op pc en tablet
Samengevat
In zekere zin is Sid Meier's Starships een vervolg op het eind vorig jaar verschenen Sid Meier's Civilization: Beyond Earth. Het speelt in dezelfde toekomstige setting, al land je hier niet op een planeet, maar speelt de strijd zich geheel in de ruimte af. De term Civilization ontbreekt echter in de titel van Starships en dat is niet voor niets. Het is een game die voor 15 euro te downloaden is voor iOS, OS X en Windows, en voor die prijs mag je geen volwaardige Civ verwachten. Ook met de lage prijs in het achterhoofd valt de Windows-versie van de game nog steeds enigszins tegen. De game mist diepgang en vooral ook variatie in het aantal verschillende ruimteschepen dat je kunt inzetten. Bovendien stelt het spel grafisch teleur. Het komt beter tot zijn recht op een tablet dan op een pc.
Eindoordeel
Gespeeld op: Windows
Ook verkrijgbaar voor: OS X, iOS
Fans van de games van good old Sid Meier hebben niets te klagen de laatste jaren. Firaxis, de studio van de veteraan, is opvallend productief, waarbij men nog durft te experimenteren ook. Vooral op mobiele platformen wordt het experiment gezocht, met games als Haunted Hollow en Sid Meier's Ace Patrol. De ervaring die Firaxis daarmee opdoet, sijpelt langzaam door naar de games voor traditionele platformen als Windows en OS X. Zo blijkt uit Sid Meier's Starships.
Op zich is Starships een soort van vervolg op het eind vorig jaar verschenen Sid Meier's Civilization: Beyond Earth. Om het simpel te stellen: Starships is Beyond Earth op een grotere schaal. In Beyond Earth verlaat je de vertrouwde historisch verantwoorde setting en zoek je je heil op een vreemde planeet, om daar de dominante beschaving te worden. In Starships is de schaal nog groter. Landen op een planeet is er niet meer bij; je probeert de baas te worden in het heelal, of in ieder geval in een deel ervan. De titel van de game maakt duidelijk wat je instrumentarium daarbij is.
Geen Civ
Daar komt ook het leergeld van de mobiele games van Firaxis om de hoek kijken, want Starships, dat niet alleen voor Windows en OS X verschijnt maar ook voor iOS, heeft misschien wel meer van Ace Patrol dan van Beyond Earth. De setting van de game en de grafische stijl is geleend van Beyond Earth, maar de gameplay heeft misschien wel meer weg van Ace Patrol. Starships houdt ook een beetje het midden tussen een volwaardige pc-game en een game voor tablets. Het is uitgebreid, maar niet zo uitgebreid als je van een Civilization-game verwacht. Dat is wellicht ook de reden waarom - ondanks dat de setting geleend is van Beyond Earth - de term Civilization niet in de titel voor komt.
Op twee niveaus
Anders dan in Civilization speelt Starships zich af op twee niveaus. Er zijn twee kaarten waar je op speelt, twee arena's waarin je strijd levert. Starships lijkt daarin een beetje op de Total War-games; er is een strategische kaart met een overzicht van het heelal, en een kleinere kaart waarop de ruimtegevechten plaatsvinden.
Je begint op de strategische kaart, met een vloot van twee ruimteschepen. Je hebt één planeet onder je hoede en een handvol planeten daar omheen om naartoe te vliegen. Als je naar een planeet vliegt, kun je daar een missie uitvoeren om zo invloed te winnen en de planeet uiteindelijk in je rijk op te nemen. Als je de planeet helemaal onder controle hebt, kun je er steden en gebouwen neerzetten om zo de verdediging op te krikken, en vooral ook om de productie van grondstoffen op te voeren.
/i/2000589248.jpeg?f=imagenormal)
Grondstoffen
Als grondstoffen kun je Energy, Metals, Science, Food en Credits winnen. Elke grondstof dient een ander doel. Energy gebruik je om ruimteschepen te bouwen, repareren en opwaarderen, Food gebruik je om steden te bouwen en zo het aantal inwoners in je rijk op te voeren. Met Metals zet je gebouwen en Wonders neer op je planeten en met Science onderzoek je nieuwe technologie. In dit geval technologie die volledig is gericht op de slagvaardigheid van je ruimteschepen. Credits kun je gebruiken om op de Market te besteden aan een grondstof naar keuze, daarmee spelen zij een minder belangrijke rol.
De opzet is vrij simpel. Neem de steden die je kunt bouwen. Die leveren inwoners op en als je 51% van de inwoners van het speelveld onder je hoede hebt, heb je de match gewonnen. Steden bouw je met Food. Je kunt daarbij niet kiezen wat voor stad en hebt dus geen invloed op de opbrengsten of productiesnelheid daarvan. Je krijgt de stad ook niet te zien. De steden die je bouwt zijn anonieme grootheden. Nadat je ze hebt gebouwd, zie je er niets van en kun je er ook geen invloed op uitoefenen.
/i/2000589243.jpeg?f=imagenormal)
Knokken
Het hart van de game wordt gevormd door de turn-based gevechten op de Battle Map. Daar krijg je een speelveld voorgeschoteld van zeshoekige tegels. Het is een zwart vlak met in het midden de planeet waarom gevochten wordt. Die speelt verder geen rol in het gevecht, al kun je er wel achter schuilen. Verspreid over het zwarte speelveld vind je verder het nodige ruimtepuin, en ook dat kun je gebruiken om achter te schuilen. Bovendien bevatten de meeste maps zogenaamde Warp Gates; een rode draaikolk. Als je daar overheen vliegt, komt je schip in één van de andere draaikolken weer naar buiten. Het voegt iets onverwachts toe aan gevechten, omdat niet te voorspellen is uit welke van de Warp Gates een schip tevoorschijn komt.
Om die reden zit er ook Stealth in de game. Als je wilt, kun je bij de schepen in je vloot een module opwaarderen die het mogelijk maakt om onzichtbaar te worden voor vijandelijke schepen. Aangezien de schepen van de andere partij dezelfde opties hebben als die van jou, kun je geconfronteerd worden met schepen die moeilijk detecteerbaar zijn. Dat kun je ondervangen door de Sensors van je schepen op te waarderen.
/i/2000589238.jpeg?f=imagenormal)
Gebrek aan diepgang
Toch komt in de Battle Map ook de grootste beperking van Starships naar voren; net als in de rest van de game is er hier eigenlijk vrij weinig diepgang. Alle ruimteschepen zijn hetzelfde. Je kunt je schepen opwaarderen, dat wel, maar dat kan bij alle schepen op dezelfde negen vlakken, waarbij het merendeel bestaat uit obligate categorieën als motorsnelheid, schild en vuurkracht. Je kunt wat variëren in wapentuig door in plaats van het 'lange afstand'-laserwapen het 'korte afstand'-Plasma Cannon op te waarderen, maar je schepen zijn dermate traag dat je eigenlijk niet zonder Lasers kunt.
Leuker zijn de Fighters die je los kunt laten; een groepje van drie kleine jagers die zwak maar snel zijn. Als je die opwaardeert kun je flinke hoeveelheden van dergelijke Fighters oproepen en kun je de schepen van je tegenstander met een snelle reactiemacht één voor één opjagen en overmeesteren. Een soort hyena-strategie die erg effectief is.
Het strategische geschuif met je ruimtevloot is het leukste onderdeel van de game. Schepen zijn kwetsbaarder aan de zij- en achterkant, wat maakt dat je goed moet positioneren, en daar zit dan ook de grootste uitdaging in. Dat geschuif is leuk. Het kan echter niet verhullen dat de game juist tijdens gevechten wel wat meer afwisseling had kunnen gebruiken. Vooral de kracht van de Fighters laat zien dat meer variatie in schepen welkom was geweest. Toch is die variatie er af en toe wel. Er zijn wat missies waarin je een groot en traag schip naar een punt op de kaart moet escorteren. Die extra schepen controleer je echter maar tijdelijk, en ze zullen geen blijvend onderdeel van je vloot uitmaken. Ook wat de missies betreft is er weinig variatie, en daarmee is ook het soort gevechten dat je levert wat eenvormig.
/i/2000589246.jpeg?f=imagenormal)
Planeten scoren
Toch zit de echte uitdaging van de game niet in de gevechten op de Battle Map, maar in het onder controle krijgen en vooral houden van planeten op de strategische kaart. Speel je potjes op een kleine kaart en tegen makkelijke computergestuurde opponenten, dan ben je in een uur vijf of heer en meester in het heelal, dat daarbij uit een stuk of twintig planeten bestaat. Als je er daar tien van onder je hoede weet te krijgen, heb je gewonnen.
Het wordt leuker als je de uitdaging wat groter maakt, op een grotere kaart met meer planeten, maar vooral ook met agressievere tegenstanders. In dat geval zullen je tegenstanders er niet voor terugdeinzen om de planeten aan de rand van je territorium aan te vallen. Helaas kun je je vloot niet splitsen. Je kunt dus niet op twee plekken tegelijk zijn, wat maakt dat de randen van je rijk kwetsbaar blijven. Het is daarom zaak om goed op je tegenstanders te letten en hun kracht in te schatten. Je zult ervoor moeten zorgen dat je tegenstanders niet sneller groeien dan jij. De beste manier om dat voor elkaar te krijgen, is door zelf op oorlogspad te gaan en de juiste planeten op het juiste moment aan te vallen.
/i/2000589240.jpeg?f=imagenormal)
Cryptolabs
Daarbij zul je ook goed je inkomsten in de gaten moeten houden. Eigenlijk zijn ze allemaal even belangrijk, al kun je daarin keuzes maken. Als je op je planeten veel Aquifers neerzet, produceer je veel Food en kun je dus vlot steden bouwen om zo snel mogelijk aan 51% van de inwoners in het heelal te komen. Als je ervoor kiest om meer Cryptolabs te bouwen, produceer je meer Science en kun je sneller je schepen opwaarderen en dus beter presteren op de Battle Map. Daarmee zijn er twee manieren om je speelstijl te kiezen. Je kunt kiezen welke van de negen onderdelen van je ruimteschepen je opwaardeert, en - ter ondersteuning daarvan - hoe je de Science-punten besteedt die je hebt verdiend in de Cryptolabs die je hebt gebouwd.
Met de gebouwen die je neerzet kies je een type overwinning. Science is voor de militaire of de wetenschappelijke weg, met Food ga je voor de meeste inwoners en met Metals kun je Wonders bouwen -en ook daar kun je de game mee winnen. Je kunt uiteraard ook diplomatie gebruiken, maar de opties daarvan zijn zo beperkt dat dit weinig toevoegt aan de game. Diplomatie is ook niet gekoppeld aan een manier om te winnen.
/i/2000589237.jpeg?f=imagenormal)
Conclusie
Sid Meier's Starships heeft niet de diepgang van een echte Civilization-game en heet daarom dus ook geen Civ. Het is echter wel een eenvoudige game om onder de knie te krijgen. En als je de basis eenmaal onder knie hebt, is het verleidelijk om nog een potje te spelen, op een grotere kaart, met lastiger tegenstanders. Pas dan ga je inzien dat het leuk is om te experimenteren met de samenstelling van je schepen en de gebouwen die je neerzet op je planeten. Vooral het strategische spelletje op de Battle Map is leuk, als je eenmaal een strategie hebt uitgedokterd. Het is hier dus niet zozeer 'nog één beurt', maar eerder 'nog één potje' - al was het prettig geweest als er meer variatie en ontwikkeling zat in de schepen die je in kunt zetten.
/i/2000589244.jpeg?f=imagenormal)
Starships is dus niet de nieuwe Civ waar je misschien op had gehoopt. Het is ook niet de uitbreiding die Beyond Earth naar een hoger plan tilt. Maar voor een game die voor 15 euro via Steam of de App Store is te downloaden, mag je dat ook niet verwachten. Voor dat geld krijg je wel een lekker spelende turn-based tactische game waar je heel wat uren aan kunt spenderen. Dat hangt echter wel af van het apparaat waarop je speelt. Het gebrek aan diepgang stoort veel minder als je de game op een tablet speelt; daarop komt Starships dan ook het best tot zijn recht. Wie op een pc speelt, merkt niet alleen dat er diepgang mist, maar ook dat de game grafisch tekort schiet. Voor een tablet-game is het prima, maar op een groot scherm mis je het nodige detail.
Starships ziet er op pc uit als een gepimpte tablet-game. Dat komt ook doordat er wel heel erg weinig is in te stellen; zelfs de resolutie kun je niet veranderen. Je kunt alleen kiezen tussen spelen in een venster of in full screen. Bij die laatste optie blijft overigens de menubalk van Windows onder in beeld zichtbaar, en ook dat is niet in te stellen. Ook jammer is dat cloud saving niet werkt, zodat je niet op je laptop verder kunt spelen als je op je desktop bent begonnen - en je kunt dus ook niet cross-platform gebruikmaken van je savegames. De Windows-versie - die wij speelden - schiet dus zelfs voor de prijs van 15 euro tekort, zowel op grafisch gebied als op het vlak van gameplay. Op een tablet komt de game veel beter tot zijn recht; die 'ondergrond' raden we dan ook aan.
Eindoordeel