Sid Meier's Starships

Geen Civ

Dat Sid Meier zijn naam verbindt aan de games waar hij bij is betrokken, is al opvallend. Dat de naam Sid Meier genoemd wordt zonder dat in de titel van de game het woord Civilization voorkomt is helemaal bijzonder. Zeker in dit geval, want Sid Meier's Starships heeft veel van Civilization - al zijn er ook flinke verschillen.

Niet alleen de naam van de game is opvallend, ook de timing is verrassend. Een jaar geleden moest Civilization: Beyond Earth nog worden aangekondigd, en het is amper drie maanden geleden dat de game op de markt verscheen. Dat we nu al de eerste rondes Starships hebben gespeeld, is dan ook verbazingwekkend. Op een prettige manier, want voor de games van Meier zijn we al snel te porren.

Toch waren we lichtelijk teleurgesteld toen we een speelbare versie van Starships kregen toegeschoven. De demo die we konden spelen is kort, heel kort. We konden welgeteld drie beurten spelen, en wie de Civ-games een beetje kent, weet dat drie beurten daarin helemaal niets voorstelt. Een demo-versie van Beyond Earth konden we 250 beurten spelen, en dat vonden we destijds veel te kort om een beeld te krijgen van de game. Maar Starships is geen Civilization, zo blijkt als we aan de game beginnen, en de beurten in de nieuwe game zijn heel anders dan je uit Civilization gewend bent.

Geen voet aan de grond

Om te beginnen zet je in Starships geen voet aan de grond. Je bent de aanvoerder van een vloot ruimteschepen waarmee je een steeds groter deel van de ruimte onder je hoede moet zien te krijgen. Planeten spelen daarin een belangrijke rol, maar je blijft altijd op afstand, op duizenden kilometers van het oppervlak. Je ziet dus steeds een deel van het universum voor je, een zwart speelveld waarin diverse hemellichamen rondzwerven. Planeten en andere hemellichamen zijn niet meer dan kleine bollen in dat zwarte speelveld.

Toch zal de ervaren Civ-speler wel degelijk veel herkennen in Starships. Zeker de ervaren Beyond Earth-speler. Zo begin je in Starships met het kiezen van het hoofd van je beschaving. Je kunt kiezen uit acht leiders en eigenlijk kies je daarmee uit acht verschillende startbonussen. Zo geeft de exotische Sochua je twee willekeurige tech upgrades en krijg je van Bolivar een extra ruimteschip. Er zijn ook wat minder spectaculaire bonussen die vooral op de lange termijn voordeel geven. Zo geeft Kozlov 25% extra metaalproductie en krijg je van Fielding elke beurt 50 extra credits per stad. Andere verschillen tussen de leiders hebben we nog niet kunnen ontdekken.

Affinity

Voor je begint kies je ook een Affinity, een begrip dat de spelers van Beyond Earth bekend voor zal komen. Het staat voor een bepaalde speelstijl. Je geeft ermee aan hoe je met de computergestuurde beschavingen in de game - en daarmee met je concurrenten in de strijd om de macht in het heelal - om wilt gaan. Je kunt kiezen uit Supremacy, Harmony en Purity. Supremacy is duidelijk; daarbij kies je voor een agressieve speelstijl waarbij je ruzie zoekt met iedereen die voor je voeten loopt. Harmony is bedoeld voor spelers die graag de balans in het universum willen bewaren. De bonus die dit geeft is dat ruimteschepen gerepareerd kunnen worden voor de helft van de prijs. Purity is het tegenovergestelde. Daarin heb je juist weinig op met andere beschavingen, met als bonus dat je een dubbele portie grondstoffen krijgt voor elke missie die je uitvoert.

Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.

Aankondiging van Sid Meier's Starships.

Lege ruimte

Als je een leider en Affinity hebt gekozen, kun je aan de slag en krijg je een vrijwel leeg stuk ruimte voorgeschoteld. Je ziet alleen je eigen thuisbasis voor je; een planeet met een naam als Centauri 24, Aquarii 68 of Normae 61. De namen doen er weinig toe, ze zijn random gekozen. Je ziet verder in de bijna lege ruimte nog een handvol andere planeten, keurig netjes gegroepeerd rond je thuisplaneet. Elke planeet kun je onder controle krijgen. Dat is ook precies de opzet van de game; als je ervoor zorg dat je meer dan de helft van de planeten in het universum onder je hoede krijgt, heb je gewonnen. Of je dat op hardhandige wijze doet of via andere middelen is zoals gebruikelijk in de games van Sid Meier geheel aan jou.

Startkapitaal

Voor je de reis naar een van de naburige planeten aanvangt, kun je eerst je startkapitaal spenderen aan het opwaarderen van je ruimteschepen. Die heb je nog niet direct nodig, maar dat kan snel veranderen. Je begint met twee schepen, beide van het type Fast Corvette. Je kunt ze op negen onderdelen opwaarderen, al heb je daar aan het begin van de game uiteraard niet voldoende kapitaal voor. Toch gaat het opwaarderen verrassend snel. We schatten in dat het mogelijk is om beide schepen na vijf speelbeurten volledig te hebben opgewaardeerd.

De onderdelen van je schepen zijn ruwweg te verdelen in drie categorieën. Er zijn verdedigende eigenschappen, waarbij je je valuta kunt besteden aan Engine, Shields en Armor. Daarnaast zijn er aanvallende onderdelen, met Lasers, Plasma Canon en Torpedoes, en tot slot is er de funky sectie, waarbij je geld kunt besteden aan Sensors, Stealth en de kleine Fighters die je kunt lanceren. De eerste sectie spreekt voor zich en de wapens daarvan eigenlijk ook, al hebben vooral de Torpedoes wel een kleine gebruiksaanwijzing. Zoals dat hoort bij torpedo's richten ze enorm veel schade aan, maar ze zijn lastig in gebruik. Ze vliegen namelijk erg traag. Zo traag dat ze pas één of twee beurten later impact hebben. Het lastige is dat je uiteraard vooraf niet weet welke route de vijandelijke schepen af gaan leggen. Torpedoes zijn dus handig als het gevecht zich zo ontvouwt dat je daar enige zekerheid in hebt.

Fighters loslaten

Leuker zijn de Sensors, Fighters en Stealth. Sensors en Stealth horen bij elkaar. Juist doordat schepen - uiteraard niet alleen die van jou, maar ook die van de vijand - in meer of mindere mate onzichtbaar kunnen worden, is het handig om de Sensors van je schip op te waarderen, zodat je onzichtbare schepen kunt detecteren. Het bereik van je Sensors is echter wel beperkt. Als je je schepen van Fighters voorziet, kun je een kleine vloot van drie snelle gevechtsvliegtuigen op pad sturen, die je naar believen kunt besturen. De Fighters zijn zwak en gemakkelijk uit de lucht te schieten door de gemiddelde Corvette. Fighters hebben echter een indrukwekkende fire power en vormen daardoor alsnog een prettige uitbreiding van je vloot.

Meteen knokken

De vloot met ruimteschepen is je arsenaal en vormt je leger tijdens de game. Je begint met twee Corvettes, maar het is duidelijk dat je de vloot later in de game uit kunt breiden. We weten alleen nog niet hoe en we weten ook niet of je de vloot kunt splitsen om zo in verschillende delen van het universum tegelijk op pad te gaan. Tijdens de eerste beurten is dat nog niet aan de orde, maar ben je wel direct op oorlogspad. Dat is ook een groot verschil met de Civilization-games; in Starships ga je meteen de strijd aan. Eigenlijk levert elke stap die je zet onmiddelijk heibel op.

Je begint dus op je eigen planeet en kunt je kleine vloot in de eerste beurt naar een van de omliggende planeten sturen. Die zijn allemaal neutraal en hebben ook allemaal hulp nodig. Elke planeet heeft een missie voor je, en daarin zul je in alle gevallen moeten knokken met andere ruimteschepen. Op een neutrale planeet zijn dat ook neutrale ruimteschepen, meestal van anonieme Marauders of iets dergelijks. Val je een planeet van één van de andere leiders aan, dan vecht je tegen zijn of haar schepen. Tijdens dat gevecht krijg je een ander speelveld voorgeschoteld, een beetje zoals je in de Total War-games een scherm hebt waarop de landkaart te zien is met een apart scherm voor het slagveld waarop je strijd gaat leveren. Dat is hier ook zo. Het gevecht vindt plaats rond de planeet waar je naartoe vloog, en dat deel van de ruimte wordt voor het gevecht uitvergroot.

Zeshoeken

Je ziet vervolgens een speelveld dat verdeeld is in de vertrouwde zeshoekige vlakken. Het is een zwarte ruimte waarin je niet geheel vrij kunt bewegen, want de omgeving van de planeet is bezaaid met obstakels, in de vorm van rondzwevende rotsblokken. Die zijn er in grotere en kleinere vormen. Je bekijkt de kaart van boven, dus je kunt zien wat er zich achter het ruimtepuin bevindt, maar de rotsblokken beperken wel de route die je kunt vliegen en de inzet van je wapens. Zo ontstaat een random gegenereerd tactisch speelveld. De rotsen maken dat je moet laveren om de vijand op de korrel te kunnen nemen, maar geven je tegelijk de mogelijkheid om dekking te zoeken.

De gevechten zijn uiteraard turn-based. Met elk schip kun je per beurt twee handelingen uitvoeren; je kunt een stuk vliegen en een actie ondernemen. De opties bij dat laatste hangen af van de upgrades van je schip. Je kunt een van je wapens gebruiken, maar je kunt - als je die aangeschaft hebt - ook je Sensors inzetten, Stealth inschakelen of je Fighters lanceren. Doordat het slagveld vrij groot is, komt het niet elke beurt aan op schieten. In veel beurten ben je je schepen aan het positioneren. Van belang daarbij is dat het ruimtepuin niet alle schoten tegenhoudt. Afhankelijk van de omvang van de rotsblokken wordt een percentage van de schotkracht afgesnoept. Je ziet voordat je het schot gaat lossen welk percentage van de oorspronkelijke kracht overblijft en hoeveel schade het schot aanricht. Bovendien bevatten de grotere wolken rotsblokken vaak smalle passages waar niet alleen je schoten, maar zelfs je schepen doorheen kunnen glippen.

Tactisch steekspel

Zo ontstaat een vrij tactisch steekspel waarin het vooral op slim positioneren aankomt. Bij ervaren Civ-spelers zal opvallen dat de bonussen zijn verdwenen die je 'normaal gesproken' krijgt als je eenheden op aangrenzende zeshoeken zet. Toch maakt het wel uit van welke kant je een schip aanvalt. Aan de achterkant zijn schepen veel kwetsbaarder dan van voren. De kwetsbaarheid wordt met een klein en wat onhandig gekozen icoon onder het schip aangegeven. De kwetsbaarheid geldt uiteraard net zo goed voor je eigen schepen als voor die van de vijand.

Loyaliteit

Als je op die manier je eerste gevecht weet te winnen, zal de neutrale planeet die je te hulp bent geschoten uiteraard zeer dankbaar zijn. Die dankbaarheid uit zich in loyaliteit, die op de overzichtskaart van het heelal wordt weergegeven. In het jou bekende deel van het heelal zie je dus direct hoe de verhoudingen liggen en hoe de machtsblokken zijn verdeeld. Elke planeet is omgeven door een cirkel die uit vier secties bestaat. Als alle vier de secties de kleur van jouw mogendheid hebben gekregen, valt de planeet volledig onder jouw beheer en kun je er doen en laten wat je wilt. Als maar een deel van de secties jouw kleur heeft, heb je slechts een handelsovereenkomst met de planeet. Dat werkt dus een beetje zoals de Trade Routes in Beyond Earth: je haalt er wel grondstoffen vandaan, maar je kunt niet beslissen over de toekomst van de planeet. Je wint meer loyaliteit door tijdens de volgende rondes meer missies voor de betreffende planeet op te pakken.

Nog meer knokken

Opvallend is dat na het gevecht bij de naburige planeet de speelronde nog niet is afgelopen. Als het gevecht is afgerond en je weer de overzichtskaart voor je hebt, kun je een volgende zet doen. Je kunt je schepen naar een andere planeert sturen als je dat wilt. Dat kan steeds alleen een naburige planeet zijn, en elke keer dat je naar een nieuwe planeet vliegt blijkt dat je daarmee een iets groter deel van het heelal verkent. Als je bij een volgende planeet bent aangekomen, doemen er opeens nieuwe planeten op uit de duisternis. Je kunt per speelronde dus verschillende planeten aandoen en zo ook verschillende missies uitvoeren. Je kunt op deze manier verschillende gevechten per speelronde voeren.

Er is wel een limiet aan wat je per speelronde kunt doen. Die limiet wordt bepaald door het uithoudingsvermogen van de bemanning aan boord van je schepen. Na elke reis en zeker na elk gevecht neemt die af. Linksonder in de overzichtskaart zie je hoe je crew ervoor staat en kun je dus ook inschatten of het nog zin heeft een volgende missie aan te gaan. Tijdens onze eerste potjes kwamen we steeds tot twee of drie missies per speelbeurt. Vandaar dat onze limiet van drie beurten in eerste instantie minder speeltijd leek op te leveren dan in werkelijkheid het geval is. In Starships heeft een beetje agressieve speler na drie beurten al acht gevechten geleverd. Tijdens een van onze potjes wisten we zelfs al twee van de concurrerende leiders te verslaan binnen de eerste drie beurten, maar in de demo kom je de nog zeer zwakke concurrenten vrijwel direct tegen. Dat is in de uiteindelijke game wellicht anders.

Planeten opwaarderen

Als je een planeet volledig onder controle hebt, kun je proberen de waarde ervan te vergroten. Je kunt er steden andere Improvements bouwen, bijvoorbeeld gebouwen als een Biofuel Plant en een Warp Nexus. Op die manier kun je de productie van grondstoffen op de planeet opschroeven. Er zijn Credits, dat is geld dat je voor van alles en nog wat kunt gebruiken, en grondstoffen die één specifiek doel dienen. Zo kun je Energy winnen, de grondstof die je gebruikt om schepen te bouwen en op te waarderen. Daarnaast is er Food om steden te bouwen en het aantal inwoners uit te breiden, Metal om in die steden Improvements en Wonders te bouwen, en Science om nieuwe technologie te onderzoeken. Credits kun je gebruiken om op een zwarte markt de grondstoffen te kopen die je tekortkomt.

Die Intergalactic Market is een van de zijwegen die je kunt bewandelen. Je kunt er elke grondstof ruilen tegen een andere. Naast de Market is er ook de optie om diplomatie te bedrijven. Je kunt op elk gewenst moment een gesprek aangaan met een van de andere leiders, op voorwaarde dat je het territorium van de ander al hebt ontdekt. Heel veel valt er op dit moment nog niet te onderhandelen. Je kunt eigenlijk alleen proberen vrede te sluiten, al kunnen de opties in de komende maanden uiteraard nog worden uitgebreid.

Je invloedssfeer uitbreiden

Zo breid je dus je territorium uit. Je bezoekt een aangrenzende planeet, voert wat missies uit en haalt de betreffende planeet zo binnen je invloedssfeer. Bij elke planeet dien je twee of drie missies uit te voeren voordat je de volledige controle hebt. Je kunt dus kiezen wat je liever doet. De eerste optie is snel je territorium uitbreiden door op zoveel mogelijk verschillende planeten een missie uit te voeren. Het gevolg is dat de planeten die je hebt aangedaan hooguit loyaal zijn, maar meer niet. Het kost je tegenstanders dan weinig moeite om de planeten op je te veroveren. De tweede optie is behoudender. Daarbij kies je ervoor om de planeten die je aandoet eerst volledig onder controle te krijgen en er bijvoorbeeld een extra Planetary Defense te bouwen.

Hetzelfde geldt voor je schepen. Je kunt eerst wat eenvoudiger missies uitvoeren tot je voldoende Energy hebt om je schepen volledig op te waarderen, maar je kunt ook meteen het diepe in en moeilijkere missies aanvaarden. Dat laatste wordt makkelijk gemaakt doordat je je schepen niet definitief kunt verliezen. Na elke speelronde - waarin je dus verschillende missies kunt doen - krijg je eventueel verloren ruimteschepen weer terug. Na elke speelronde is bovendien je bemanning weer volledig uitgerust en is de bijdrage van al je steden en planeten in je kas gestort. Aan het begin van elke speelronde kun je dus je schepen verder opwaarderen en een moeilijke missie uitkiezen, om bij de tweede of derde planeet die je die speelronde aandoet een makkelijke missie te kiezen.

Zo werk je toe naar een overwinning. Die kun je uiteraard op verschillende manieren behalen. De militaire hadden we al genoemd; zorg dat meer dan 50% van het universum onder je controle is. Een andere mogelijkheid is om alle andere leiders van de kaart te vegen. Daarnaast kun je winnen door zeven Planetary Wonders te bouwen of door in zes verschillende technologieën het hoogste level te bereiken.

Voorlopige conclusie

Het maakt van Starships een heel andere game dan de gemiddelde Civilization. Je speelt nog steeds om beurten. Dat geldt voor de reizen die je maakt op de overzichtskaart en vooral ook voor de gevechten die je levert op de detailkaarten. Verder is de manier waarop je kunt winnen ongeveer gelijk aan die van de voorgaande games. Maar er zijn ook veel verschillen, zoals de splitsing tussen een overzichtskaart en de detailkaart. De gevechten lijken in eerste instantie wellicht wat saai doordat je maar weinig verschillende eenheden lijkt te hebben en doordat het even kan duren voor de vechtende partijen elkaar gevonden hebben. Door de zwevende rotsblokken ontstaan er echter toch leuke tactische mogelijkheden, vooral doordat er sluipweggetjes tussen de blokken zijn te vinden. Verder zijn er zogenaamde Warp Portals, waarmee je onverwacht naar een andere deel van het slagveld kunt verhuizen.

Bovendien zijn er verschillende soorten missies, al hebben we er daar in de demo die we konden spelen maar twee van kunnen ontdekken. De eerste is simpelweg knokken met de tegenstander. In de tweede soort dien je een groot, log en kwetsbaar transportschip te begeleiden, dat je moet zien te beschermen tegen de aanvallen van je tegenstanders. Juist bij die missies zit het random karakter van de maps en de missies een beetje in de weg, want we hebben ook begeleidingsmissies gehad waarin het vrachtschip in twee beurten op de plaats van bestemming aan kon komen, zonder dat de vijand toe kon slaan. Er valt dus hier en daar nog wat te sleutelen aan de game. Hoeveel tijd Sid Meier en consorten daarvoor hebben, is niet duidelijk. Bij de aankondiging liet uitgever 2K Games weten dat het Starships al begin 2015 op de markt wil brengen. Vanaf welke datum de game daadwerkelijk te koop is, is echter nog niet bekend. Wel duidelijk is dat 2K de game enkel als download aan wil gaan bieden; voor Windows, OS X en iOS. Voor een zeer schappelijk prijs. De game gaat € 14,99 kosten, op alle drie de platformen.