Inleiding
Hoewel systeemcamera's nog steeds geen groot marktaandeel hebben ten opzichte van dslr's, is het aantal verschillende systeemcamera's op de markt beduidend groter. Zo tellen we op het moment van schrijven in de Pricewatch 215 dslr-uitvoeringen, tegenover 333 systeemcamera's.
Voor de consument maakt dat het er niet makkelijker op. Vooral omdat er hardwarematig nogal wat verschillen zijn, waardoor je systeemcamera A lastig kunt vergelijken met systeemcamera B. Zo zijn er een paar systeemcamera's met fullframe-sensors (Sony A7-serie), maar het overgrote merendeel is uitgerust met een aps-c- (Sony, Canon, Samsung, Fujifilm) of mft-sensor (Olympus en Panasonic). Een aps-c-sensor is een stuk groter dan een mft-sensor en heeft bovendien een 3:2-verhouding. Daarnaast zijn er nog kleinere varianten, zoals de 1"-sensor van de Nikon 1-serie en de compactcamera-sensor van de Pentax Q-reeks. Door hun relatief kleine sensorformaat laten de desbetreffende toestellen zich lastig vergelijken met de andere camera's.
/i/2000553195.jpeg?f=imagenormal)
Wat body betreft zijn er ook significante verschillen. Weliswaar hebben de meeste systeemcamera's tegenwoordig een kantelbaar scherm, er zijn ook nog steeds modellen zonder. Hetzelfde geldt voor een elektronische zoeker: de evf. Instappers in het systeemcamerasegment hebben alleen een lcd-scherm en geen evf, al is die soms tegen een stevige meerprijs verkrijgbaar. Een evf kan erg prettig zijn om zonder afleidingen een compositie te maken en is ook ideaal als de zon fel schijnt.
In deze vergelijking hebben we ons dan ook geconcentreerd op 'compacte' systeemcamera's met een evf en een marktprijs onder de duizend euro, inclusief kitlens. Om de vergelijking eerlijk te houden hebben we alleen camera's met een aps-c- of mft-sensor opgenomen en dus geen camera's met een kleinere sensor, zoals de Nikon 1-serie.
Uiteindelijk kwamen we op de volgende selectie uit: de Olympus OM-D E-M10, de Panasonic GX7, de Samsung NX30 en de Sony A6000.
Specificatievergelijking
De vier systeemcamera's die we in deze round-up bespreken, zijn interessant voor een brede groep amateurfotografen, zowel beginners als gevorderden. Ze kosten inclusief kitlens 700 tot 800 euro en zijn dankzij de ingebouwde evf, het kantelbare scherm en een flink aantal knoppen en draaiwieltjes erg veelzijdig.
Ook zijn alle testcamera's voorzien van een flitsvoet, die soms daarnaast dienstdoet als accessoirepoort. In de meeste gevallen gaat het bovendien om een bijzonder compacte set, dankzij een speciale kitlens, waarvan de lenselementen in de uit-stand inschuiven, zodat een zeer compact objectief ontstaat. De camera's zijn daardoor makkelijk mee te nemen en passen probleemloos in een tas of zelfs jaszak. Daarmee dragen ze het klassieke voordeel van een systeemcamera uit: nagenoeg dezelfde beeldkwaliteit en mogelijkheden als een spiegelreflex, maar dan een stuk compacter.
/i/2000553215.jpeg?f=imagenormal)
|
Sony Alpha 6000 |
Olympus OM-D E-M10 |
Samsung NX30 |
Panasonic Lumix DMC-GX7 |
Kitlens |
E PZ 16-50 mm F3.5-5.6 OSS |
M Zuiko ED 14-42mm F3.5-5.6 EZ |
18-55mm F3.5-5.6 |
7 + 14-42mm / F3.5-5.6 II ASPH |
Laagste prijs |
€ 691,90 |
€ 691,80,- |
€ 785,- |
€ 799,- |
Aantal aanbieders |
26 winkels |
20 winkels |
17 winkels |
17 winkels |
Mount |
Sony E-Mount |
Micro Four/Thirds |
Samsung NX |
Micro Four/Thirds |
Cameraresolutie |
24,3Mp |
16,1Mp |
21,6Mp |
16Mp |
Sensortype |
CMOS |
Live MOS |
CMOS |
Live MOS |
Sensorformaat |
APS-C |
Four/Thirds |
APS-C |
Four/Thirds |
Cropfactor |
1,5x |
2,0x |
1,5x |
2,0x |
Minimale ISO-gevoeligheid |
ISO 100 |
ISO 100 |
ISO 100 |
ISO 200 |
Maximale ISO-gevoeligheid |
ISO 25600 |
ISO 25600 |
ISO 25600 |
ISO 25600 |
Beelden per seconde |
11fps |
8fps |
9fps |
5fps |
Videoresolutie |
1920x1080 (Full HD 1080p) |
1920x1080 (Full HD 1080p) |
1920x1080 (Full HD 1080p) |
1920x1080 (Full HD 1080p) |
Videoframerate |
60fps |
30fps |
60fps |
60fps |
Aantal autofocuspunten |
179 |
81 |
105 |
23 |
Accuduur |
360 |
320 |
360 |
350 |
Eigenschappen body |
Ingebouwde flitser, Kantelbaar scherm, Live view, Video-opname |
Ingebouwde flitser, Kantelbaar scherm, Live view, Stabilisatie, Video-opname |
Ingebouwde flitser, Kantelbaar scherm, Video-opname |
Ingebouwde flitser, Kantelbaar scherm, Live view, Stabilisatie, Video-opname |
Schermdiagonaal |
3" |
3" |
3" |
3" |
Gewicht body |
344g |
396g |
375g |
402g |
Kleur body |
Zwart |
Zilver |
Zwart |
Zilver |
Geheugenkaarttype (camera) |
Memorystick Pro Duo, SD, SDHC, SDXC |
SD, SDHC, SDXC |
SD, SDHC, SDXC |
SD, SDHC, SDXC |
Verbinding (extern) |
Micro-HDMI, USB 2.0 |
Composiet, Micro-HDMI, USB 2.0 |
HDMI, Micro-HDMI, USB 2.0 |
Mini-HDMI, USB 2.0 |
Verbinding (wlan) |
802.11b, 802.11g, 802.11n |
802.11b, 802.11g, 802.11n |
802.11b, 802.11g, 802.11n |
802.11b, 802.11g, 802.11n |
Kitlens |
E PZ 16-50 mm F3.5-5.6 OSS |
M.ZD 14-150mm f/4.0-5.6 ED |
EX-S1855IB |
Panasonic Lumix G Vario 14-42mm / F3.5-5.6 II ASPH. / MEGA O.I.S. |
Zoom (wide) kitlens |
16mm |
14mm |
18mm |
14mm |
Zoom (tele) kitlens |
50mm |
42mm |
55mm |
42mm |
Diafragma (wide) kitlens |
3,5 |
3,5 |
3,5 |
3,5 |
Diafragma (tele) kitlens |
5,6 |
5,6 |
5,6 |
5,6 |
Stabilisatie |
Lens |
Body |
Lens |
Body |
Filtermaat kitlens |
40mm |
37mm |
58mm |
46mm |
Olympus OM-D E-M10
De OM-D E-M1 en de eerder aangekondigde E-M5 waren succesvolle modellen van Olympus, maar wel wat aan de prijs. Vandaar dat het bedrijf daarnaast op de proppen kwam met de E-M10: een meer betaalbare en kleinere versie van de E-M5, met een nieuw ontwikkelde, compacte pancake-zoom.
Body en bediening
De body van de Olympus OM-D E-M10 is de kleinste van de vier systeemcamera's in deze vergelijking. Dat is des te opmerkelijker als je beseft dat het om een serieuze camera gaat met slechts twee (top)modellen boven zich en een flinke evf. Los van de body is ook de nieuw ontwikkelde kitlens, de 14-42 pancake-zoom, bijzonder plat. Hij is beduidend platter dan de powerzooms van Sony en Panasonic, en dat is een knappe prestatie. Als de camera uitstaat, neemt hij daardoor relatief weinig ruimte in beslag. Je kunt zoomen via een grote elektronische ring rond de lens, waar overigens nog een smalle scherpstelring voor zit. Dat zoomen gaat overigens bijzonder traag. Voor videodoeleinden is het prima, maar voor fotografie loop je daardoor de kans om een bijzonder moment te missen. Waar de Sony A6000 nagenoeg direct reageert, heeft de E-M10 twee volle seconden nodig om volledig in- of uit te zoomen.
Ook ligt de body net wat minder fijn in de hand dan de concurrenten, wat grotendeels te wijten is aan de smalle grip. Ondanks zijn kleine voorkomen is de camera best zwaar, wat in combinatie met de grip wat onwennig aanvoelt. Met de bediening zit het echter wel snor. Linksboven zit het programmawieltje en aan de rechtkant zitten twee losse grote draaiwielen, waarvan een om de ontspanknop heen. Opvallend genoeg bevat de programmaknop geen custom-standen, in tegenstelling tot de concurrentie. De videoknop zit helemaal aan de rechterkant, waardoor je met je wijsvinger een onnatuurlijke beweging moet maken om deze te activeren. Dit kan leiden tot ongewenste beweging aan het begin en het eind van een opname. Net als de Panasonic kan het lcd-scherm net geen 90 graden omhoog gekanteld worden,.
/i/2000553226.jpeg?f=imagenormal)
Een opvallende eigenschap van de E-M10 is de gestabiliseerde sensor. Dit is altijd een typische eigenschap geweest van Olympus-camera's, al is de Panasonic GX7 er ook mee uitgerust. Stabilisatie werkt daardoor met alle lenzen, dus ook met oude, handmatige objectieven. Een gevolg is wel dat de stabilisatie hoorbaar is. Het geluid laat zich lastig omschrijven, maar doet ons een beetje denken aan een stofzuiger in de verte.
Samengevat
De Olympus OM-D E-M10 is in combinatie met de platte pancake-lens een zeer compacte systeemcamera. Ondanks zijn kleine voorkomen laat hij zich goed bedienen en heeft Olympus een grote evf ingebouwd. Door de compacte body is de grip wel wat minder prettig dan bij andere camera's. Verder zoomt de lens bijzonder sloom en zit de aan-uitknop op een vreemde locatie.
Pluspunten
-
Zeer compact
-
In-body-stabilisatie
-
Goede evf
-
Touchscreen
Minpunten
-
Kitlens zoomt erg traag
-
Matige grip
-
Aan-uitknop vreemd gepositioneerd
-
Matige videokwaliteit
Eindoordeel
Panasonic Lumix GX7
De Panasonic GX7 is alweer even op de markt, maar was tijdens zijn introductie een opvallende verschijning. Voor het eerst had Panasonic een compacte body uitgerust met de laatste sensortechnologie, een evf en een flitsvoet. De kantelbare evf was op dat moment een unicum, al heeft Samsung dat ondertussen ook geïmplementeerd, in zijn NX30. De GX7 kan nog steeds goed meekomen met de concurrentie, al is de evf aan de kleine kant. Hij steekt bovendien behoorlijk uit, net als die van Olympus. Een andere overeenkomst met Olympus is dat Panasonic een gestabiliseerde sensor gebruikt. Dit werkt in combinatie met alle lenzen.
Body en bediening
De GX7 wordt standaard met de 14-42mm HD II-kitlens geleverd. Hoewel dit objectief kleiner is dan zijn voorgangers, is hij een stuk langer dan de 14-42mm powerzoom van Panasonic. Daardoor valt hij ook een beetje uit de toon in vergelijking met de Sony en Olympus, met pancake-zooms. De powerzoom is ook niet als optie leverbaar, maar een losse lens en body aanschaffen is theoretisch wel een optie.
Net als de andere camera's heeft de Panasonic twee draaiwieltjes, waarmee je razendsnel instellingen kunt aanpassen. Zo zit rondom de ontspanknop een klein wieltje waarmee je de diafragmawaarde kunt aanpassen, terwijl je dan met je duim de sluitertijd kunt wijzigen via de knop aan de achterzijde. De grip van de body is minder groot dan bij de meeste andere camera's, maar desondanks ligt hij goed in de hand. Verder valt op dat de lcd net geen 90 graden omhoog kan kantelen, in tegenstelling tot veel andere schermpjes, zoals dat van Sony. Ook de Olympus E-M10 heeft hier overigens last van.
/i/2000553220.jpeg?f=imagenormal)
Evf
Tot enige tijd terug waren evf's bij Panasonic voorbehouden aan de G- en GH-bodies. De GX7 was de eerste compacte Lumix met een ingebouwde evf, wat onlangs is nagevolgd door de GM5. De evf steekt uit, maar daar staat tegenover dat hij naar boven kantelbaar is. Zo kun je onopvallend fotograferen, wat vooral fervente straatfotografen zal aanspreken. Overigens is dit niet uniek meer; de zoeker van de Samsung NX30 kan dit ook.
De evf biedt in totaal 1024x768 pixels, maar daar moeten we wel een paar kanttekeningen bij maken. De zoeker is weliswaar zeer scherp, maar het beeld is vrij klein. De informatie is daardoor minder prettig leesbaar dan in de evf's van de andere camera's. Daar komt bij dat de zoeker een 16:9 verhouding heeft, maar dat deze slechts 4:3 beeld weergeeft en aan de zijkanten zwarte balken toont, tenzij er in 16:9 gefotografeerd of gefilmd wordt. Samen met de toch al kleine zoeker is dat een onprettige combinatie. Panasonic benut de zwarte balken ook niet om informatie weer te geven. Verder heeft de evf last van een 'rainbow'-effect als je beweegt, al is dat niet zo erg als bij de Samsung.
Samengevat
Hoewel de Panasonic GX7 alweer even op de markt is, is het toch een compacte en veelzijdige systeemcamera. Hij biedt in-body-stabilisatie, een kantelbare evf en een kantelbaar en aanraakgevoelig scherm. Ook interessant zijn een stille modus, een veelvoud aan programmeerbare knoppen en drie standen op het programmawiel. De evf is wat aan de kleine kant en heeft last van het 'rainbow'-effect. Voor video is de camera wat minder geschikt vanwege het ontbreken van een microfooningang, een kitlens met elektronische zoom en stabilisatie in de videomodus.
Pluspunten
-
Kantelbare evf
-
In-body-stabilisatie
-
Stille modus
-
Veel programmeerbare knoppen
-
Touchscreen
Minpunten
-
Vrij kleine evf
-
Evf heeft last van 'rainbow'-effect
-
Geen sensor-shift in videomodus
-
Geen microfooningang
Eindoordeel
Samsung NX30
De Samsung NX30 is een beetje een vreemde eend in de bijt van deze round-up. Waar Panasonic, Sony en Olympus zich specifiek hebben gericht op een rijk uitgeruste systeemcamera met een compacte body, heeft de NX30 meer de vorm van een spiegelreflex of bridgecamera. De NX300 is wel een compacte csc, maar die heeft weer geen evf en was dus geen geschikte kandidaat voor deze vergelijking. Als gevolg van het design is de NX30 vrij fors, met een stevige grip en ruimte voor alle vingers. Ook de meegeleverde kitlens is fors voor systeemcamerabegrippen. De camera ligt door zijn omvang wel uitstekend in de hand. In hoeverre die omvang een afknapper is, is dan ook een persoonlijke afweging.
Body en bediening
Boven op de camera vinden we de programmaknop met twee programmeerbare standen. Daarnaast zit een klein wieltje voor het wijzigen van de transportmodus. Dat is een wat prominente positie voor een knop die de meesten niet dagelijks gebruiken. Persoonlijk hadden we hier liever een ander keuzewieltje gezien, zoals voor belichtingscompensatie. Tussen deze knoppen en de ontspanknop zit een klein draaiwieltje. In combinatie met een draaiwiel aan de achterkant kun je hiermee snel instellingen wijzigen.
Verder blijft Samsung zich onderscheiden met de iFn-knop op de lens. Net als met de Fn-knop achterop, kun je met de iFn-knop snel schakelen tussen de meest gebruikte instellingen en deze vervolgens aanpassen met een draaiwieltje. In de praktijk werkt dit snel en goed. De camera onthoudt bovendien welke stand je als laatste gebruikt hebt. Zo kun je bijvoorbeeld makkelijk de iso-stand variëren bij een reeks opnamen, zonder je oog van de camera te halen.
Wel vinden we het jammer dat Samsung het ondanks de grote body niet voor elkaar heeft gekregen om een apart sd-slot te maken. Nu zit de kaart naast de accu, wat weliswaar niet ongebruikelijk is bij csc's, maar soms wat onhandig.
Evf
Over de evf zijn we minder te spreken. Het beeld oogt een stuk kleiner dan je op basis van de enorme oogschelp zou vermoeden. Ook is het beeld in de hoeken wat onscherp. Verder is vertraging zichtbaar bij snelle bewegingen, het zogenaamde rainbow-effect. De Panasonic GX7 heeft hier ook wat last van, maar bij de NX30 is het ernstiger. Verder kun je last hebben van interne reflecties, doordat het glaasje voor de zoeker niet diep ligt en vrij fors is.
/i/2000553218.jpeg?f=imagenormal)
Kantelbaar scherm
Een grote plus van de NX30 is het flexibele scherm. Een kantelbaar scherm is bij systeemcamera's niets bijzonders, maar meestal kun je er alleen maar 90 graden mee omhoog en 45 graden omlaag. Het scherm van de NX30 is zowel uitklapbaar als draaibaar, zodat je het werkelijk vanuit alle hoeken kunt gebruiken. En als je het richting de voorzijde draait, kantelt de weergave netjes mee. Overigens is ook de evf kantelbaar. Je kunt hem uittrekken en vervolgens omhoog kantelen. Dit kan een voordeel zijn in bepaalde situaties. Het is in elk geval uniek bij een zoeker van deze omvang.
/i/2000553219.jpeg?f=imagenormal)
Wij kregen de NX30 geleverd met de standaard-18-55mm kitlens, die in vergelijking met de andere camera's relatief groot is. Hij is daardoor nauwelijks compacter dan een dslr. Overigens is er wel een andere compacte lens beschikbaar, de 16-50mm f3.5-5.6 powerzoom, maar die heeft een prijs boven de 300 euro.
Samengevat
De Samsung NX30 en de bijbehorende standaardlens zijn voor systeemcamerabegrippen wat fors. Hij ligt daardoor wel goed in de hand. De beeldkwaliteit is opvallend goed en de camera is zeer veelzijdig, met een kantelbare en draaibare lcd, een kantelbare evf en een microfoonaansluiting. De kwaliteit van de evf is in vergelijking met andere systeemcamera's onder de maat.
Pluspunten
-
Goede beeldkwaliteit
-
Kantelbare en uitklapbare lcd
-
Kantelbare zoeker
-
Goede grip
-
Microfooningang
Minpunten
-
Body wat fors voor een systeemcamera
-
Relatief grote kitlens
-
Evf met vertraging en 'rainbow'-effect
-
Continue af alleen tijdens video
Eindoordeel
Sony A6000
De Sony A6000 was de eerste systeemcamera die niet meer onder de noemer 'NEX' werd uitgebracht, maar onder de 'Alpha'-vlag. Hoewel de naam dat misschien niet doet vermoeden, is de A6000 de opvolger van de NEX-6 en min of meer ook van de NEX-7, aangezien daarvoor nog geen opvolger is uitgebracht.
Autofocus
Toen de A6000 geïntroduceerd werd, in februari 2014, stelde Sony dat de camera over de snelste autofocus ter wereld beschikte, dankzij de 179 geïntegreerde af-diodes. Deze claim werd vervolgens ook door andere camerafabrikanten gedaan, onder andere met de Samsung NX1, Fujifilm X30 en Nikon D4S. Het is lastig de autofocussnelheid accuraat te testen met vier camera's tegelijk, maar onze praktijktests lijken te bevestigen dat de A6000 wat sneller scherpstelt dan de andere camera's in de vergelijking, al is geen van alle echt traag te noemen. Ook wat beeldverwerking betreft is hij snel; met elf foto's per seconde kan menig actiefotograaf uit de voeten. Op dit vlak onderscheidt de A6000 zich duidelijk van de concurrentie.
/i/2000553217.jpeg?f=imagenormal)
Body en bediening
De body van de NEX-6 is zeer compact, maar ligt dankzij de grip aan de voorzijde goed in de hand. Je pink komt in de meeste gevallen onder de grip te zitten, maar daardoor kun je de camera wel stabiel in de hand houden. De ontspanknop is goed te bereiken, alleen de videoknop zit op een wat onhandige locatie, verzonken aan de zijkant, waardoor je je duim onnatuurlijk moet strekken en bovendien in gevecht kunt komen met het draagriempje. Wat wel prettig is, is het draaiwieltje naast de programmaknop aan de bovenzijde. Daarmee beschik je in totaal over twee draaiwieltjes, waarmee je bijvoorbeeld in de M-stand snel de diafragmawaarde en de sluitertijd kunt aanpassen. Via de Fn-knop zijn de meest gebruikte instellingen makkelijk onder handbereik. Het kantelbare schermpje werkt prettig, maar is in tegenstelling tot bij de A5100 en NEX-camera's niet aanraakgevoelig.
De lens heeft wel flink wat last van vertekening, vooral in de uiterste groothoekstand. In de raw-opnamen is hinderlijke vignettering in de hoeken te zien. In de jpeg-versie is dit softwarematig weggewerkt, maar daardoor verlies je een stukje groothoek. Desondanks biedt de A6000 met 24mm kleinbeeldequivalent de grootste beeldhoek.
Apps
Uniek aan de Sony is de camerafunctionaliteit uitbreidbaar is met PlayMemories-apps. Bij camera's ben je voor nieuwe functionaliteit afhankelijk van eventuele firmware-updates van de fabrikant. Maar deze bieden meestal geen nieuwe opties en stoppen als er een opvolger is uitgebracht. Met apps kun je de softwarematige functionaliteit van de camera uitbreiden. Zo is er bijvoorbeeld een app om een timelapse te maken of meervoudige belichting te gebruiken. Sommige zijn gratis, anderen kosten geld (€ 4,99 tot € 9,99). Sommige apps zijn niets meer dan voorgeprogrammeerde instellingen, maar de gedachte achter dergelijke uitbreidbaarheid is goed. Alleen zou het aanbod nog wel uitgebreider mogen zijn en zou het interessant zijn als Sony ook apps van derden toe zou laten.
Overig
We kunnen er niet omheen de A6000 even te vergelijken met zijn voorganger, de NEX-6 en niet-officieel ook de NEX-7. Het nieuwe af-systeem is een enorme verbetering, maar Sony heeft wat ons betreft ook een paar vreemde keuzes gemaakt. Zo is de resolutie van de evf lager dan bij de NEX-6 en 7. Verder is de microfoonaansluiting om een of andere reden weggelaten. Jammer, want dat had de camera toch een stukje veelzijdiger gemaakt, vooral op videogebied. Daar staat echter tegenover dat de adviesprijs fors lager is; de NEX-6 moest nog 950 euro opbrengen, terwijl de A6000 een prijs van 650 euro heeft meegekregen.
Samengevat
Body en kitlens van de Sony A6000 zijn zeer compact, maar toch zit de camera bomvol technologie. Zo is de autofocussnelheid bijzonder rap, evenals de burst van 11fps. De powerzoom van 16-50mm biedt een grote hoek van 24mm en zoomt erg snel. De ingebouwde evf is mooi compact gebouden, maar biedt toch voldoende details. Minpunten zijn het ontbreken van een microfooningang en een wat lastig te bereiken videoknop.
Pluspunten
-
Compact
-
Zeer snelle autofocus
-
Elektronische zoomlens werkt zeer vlot
-
11fps burstsnelheid
-
Goede evf
-
Uitbreidbaar met apps
-
24mm groothoek
Minpunten
-
Videoknop wat lastig bereikbaar
-
Geen microfooningang
Eindoordeel
Update 11:35: Alinea Apps toegevoegd
Beeldkwaliteit
Wat beeldkwaliteit betreft hebben de Samsung en de Sony de beste papieren. Olympus komt er het slechtst vanaf en de Panasonic zit er een beetje tussenin. De daglichtfoto's van de Samsung NX30 en Sony A6000 tonen de meeste details. Bij Sony is dat niet verwonderlijk, omdat de resolutie van de 24-megapixelsensor met afstand het grootst is, maar het verschil met de 20-megapixelsensor van de Samsung is verwaarloosbaar klein. Wel zijn de jpeg-foto's van de Sony een beetje oververzadigd en lopen de schaduwen soms wat dicht door een hoger contrast.
De Panasonic en de Olympus tonen de minste details, ook omdat de sensor kleiner is. Verder zien we duidelijk in de foto's terug dat de scherptediepte van deze camera's wat groter is. Toch is het verschil bij normaal gebruik niet extreem groot. De foto's van de Olympus zijn op detailniveau een beetje aan de softe kant, zichtbaar meer dan die van de Panasonic. In de onderstaande detailopname is dat duidelijk zichtbaar.
/i/2000553252.png?f=imagenormal)
Vlnr: Panasonic, Olympus, Samsung, Sony
Bij slecht licht
Op iso 6400 leveren alle camera's in deze vergelijking nog bruikbare resultaten. Daarmee bewijzen deze systeemcamera's hun meerwaarde ten opzichte van compactcamera's, die op deze lichtgevoeligheid veel slechter presteren door hun kleinere sensoren. Samsung levert de schoonste resultaten op, waarbij ruis, zelfs in raw, minimaal zichtbaar is. De andere camera's zijn op dit vlak redelijk aan elkaar gewaagd, waarbij de Sony nipt wint, mede dankzij de extra hoeveelheid detail.
/i/2000553294.png?f=imagenormal)
Iso 6400 (raw) - Vlnr: Panasonic, Olympus, Samsung, Sony
Op de maximale stand, iso 25.600, zijn de beelden voor serieuze doeleinden niet meer bruikbaar. De Olympus en met name de Sony hebben op deze lichtgevoeligheid veel kleur verloren, waardoor ze een beetje monochroom ogen. Bij de Sony zijn groene vlekken te zien in raw. De Panasonic doet het net een fractie beter in raw; de kleuren en details zijn intact, alleen de hoeveelheid luminantieruis is flink.
Samsung vertoont met afstand de minste ruis op iso 25.600 in raw. De foto's zijn op deze lichtgevoeligheid vrij schoon en op zich nog goed bruikbaar. Ook de kleuren zijn redelijk intact. Wel zijn details wat zachter dan bij de andere camera's, waardoor het lijkt alsof er ook in raw wat ruisreductie wordt toegepast.
De jpeg-foto's op iso 25.600 zijn een ander verhaal. Samsung gebruikt uitzonderlijk veel ruisreductie, waardoor de ruis weliswaar absent is, maar er ook nog maar weinig details over zijn. Het hele beeld is vlak en glad. Olympus heeft de ruis op dit niveau redelijk gereduceerd, maar het beeld oogt nog steeds wat monochroom. Sony gebruikt een nogal agressieve vorm van ruisreductie, waardoor een blokkerige structuur ontstaat. Het resultaat van Panasonic ziet er naar omstandigheden redelijk uit, maar details zijn zeer grof en er is een rode kleurzweem zichtbaar. De jpeg-beelden zijn wat ons betreft niet bruikbaar, maar uit de raws valt met handmatige ruisreductie nog wel wat te redden, zeker bij de Samsung.
Video
Bij de beeldkwaliteit van video, scoren Sony en Samsung het best, gevolgd door Panasonic. Olympus valt een beetje uit de toon doordat donkere delen van het beeld wat dichtlopen en de autofocus relatief sloom is. Het zoomen gaat bij de Olympus en de Sony wel heel vloeiend. Bij de standaardkitlenzen van Panasonic en Samsung moet er handmatig gezoomd worden en dat gaat wat schokkerig. Met een microfoonaansluiting en het kantel- en draaibare scherm heeft de NX30 ook goede papieren voor video. De Sony A6000 is wel beduidend sneller met scherpstellen.
ISO 200 (raw) - Vlnr: Olympus, Panasonic, Samsung, Sony
ISO 6400 (raw) - Vlnr: Olympus, Panasonic, Samsung, Sony
/i/2000553290.png?f=imagenormal)
ISO 25600 (raw) - Vlnr: Olympus, Panasonic, Samsung, Sony
/i/2000553291.png?f=imagenormal)
ISO 25600 (jpeg) - Vlnr: Olympus, Panasonic, Samsung, Sony
/i/2000553292.png?f=imagenormal)
Voorbeeldfotos
Vlnr: Olympus E-M10, Panasonic GX7, Samsung NX30, Sony A6000
Alternatieven
Behalve de vier systeemcamera's in deze round-up zijn er nog meer camera's in deze prijsklasse die het overwegen waard zijn.
De Panasonic Lumix G6 komt wat specificaties betreft grotendeels overeen met de GX7, maar heeft een compleet andere vormgeving, die meer doet denken aan een dslr. Hij ligt daardoor ook net wat beter in de hand en is uitgerust met een kantelbaar en uitklapbaar scherm. Hij is echter minder compact.
De E-M5 is de grote broer van de E-M10. Dat merk je doordat hij een slag groter is. Ook de specificaties zijn wat uitgebreider, met een behuizing die bestand is tegen weersinvloeden en vijfassige stabilisatie. De E-M5 is echter alweer twee jaar oud en de E-M10 biedt dezelfde beeldkwaliteit in een meer compacte body.
De NX300 is een iets slankere uitvoering van de NX30, maar heeft geen elektronische zoeker. Door zijn vorm ligt hij iets minder prettig in de hand, maar daar staat tegenover dat hij een stuk compacter is. De sensor is identiek, maar de autofocus van de NX30 is een stukje rapper.
De Sony A5100 is uitgerust met exact dezelfde sensor als de A6000 en ook het snelle autofocussysteem is identiek. Daarmee is deze camera een goedkoper alternatief, maar een elektronische zoeker ontbreekt.
Wie toch liever met een spiegelreflexcamera fotografeert, kan de Canon EOS 70D in overweging nemen. Net als de meeste systeemcamera's is deze uitgerust met een kantelbaar en aanraakgevoelig scherm, en dankzij de dualpixel-autofocus stelt hij tijdens live view en video ook snel scherp.
Een andere interessante spiegelreflexcamera is de Nikon D5300. Ook deze camera is uitgerust met een kantelbaar scherm, al is dit niet aanraakgevoelig. Andere bijzonderheden zijn een ingebouwde gps-module en wifi.
De systeemcamera's van Fujifilm zijn populair onder gevorderde gebruikers. De X-E2 is net als de camera's in deze round-up uitgerust met een evf en een kantelbaar scherm, en ook de specificaties en bedieningsmogelijkheden zijn vrij uitgebreid. Inclusief kitlens is hij echter een stukje duurder.
Conclusie
/i/2000553197.jpeg?f=imagenormal)
Onderlinge vergelijkingen zijn bij systeemcamera's een uitdaging, omdat er zoveel variabelen zijn. Ook al zitten alle camera's in deze vergelijking in hetzelfde prijssegment, en hebben ze allemaal een evf en een kantelbaar scherm, er blijven genoeg verschillen over. Bijvoorbeeld de kleinere mft-sensor, die het op het vlak van resolutie en detail in de meeste gevallen moet afleggen aps-c-sensors. Ook het body-ontwerp en de compactheid van de kitlens, de beschikbare hoeveelheid objectieven, de kwaliteit van de gebruikte evf's, de snelheid en prestaties, en ten slotte de beeldkwaliteit verschillen soms sterk.
Wat dat laatste betreft heeft de Samsung NX30 de beste papieren. Het detailniveau is goed en op hogere lichtgevoeligheden presteert de camera uitstekend, althans in raw. De body en de kitlens zijn echter vrij groot, zeker in vergelijking met de drie andere camera's. De zoeker van de NX30, die nogal prominent aanwezig is, presteert matig en is wat ons betreft niet prettig in gebruik. Net als de evf van de Panasonic GX7 heeft hij last van het rainbow-effect. De kantelbare zoeker van de Panasonic is aan de kleine kant, waardoor de meerwaarde beperkt is. De evf's van de Olympus en de Sony zijn een klasse beter.
Van de hier besproken camera's zijn de Olympus E-M10 en de Sony A6000 het meest compact. Ondanks zijn kleine voorkomen is de E-M10 uitgerust met een behoorlijke zoeker en voldoende draaiwieltjes. Deze camera gooit daardoor hoge ogen, ondanks de matige grip, trage zoomlens en de wat lagere foto- en videokwaliteit.
Alles bij elkaar opgeteld is de Sony Alpha 6000 wat ons betreft de beste systeemcamera van deze vier. De camera is razendsnel, heeft een vlotte en compacte elektronische zoomlens en is uitbreidbaar met apps.