Inleiding
De specificatierace is sinds een paar jaar volop aan de gang in smartphoneland. Ten tijde van de dumbphones van Nokia en Sony Ericsson wist bijna geen enkele gebruiker welke processor in zijn telefoon zat, hoeveel geheugen deze had of wat de schermresolutie was. Tegenwoordig is dat wel anders. Fabrikanten adverteren maar al te graag met typenummers, geheugenhoeveelheden, kloksnelheden en resoluties. Voor een aantal van die zaken geldt: hoe meer, hoe beter; telefoons mogen altijd wel wat sneller zijn en accu's kunnen nooit lang genoeg meegaan.
Het adagium 'meer is beter' gaat wellicht niet voor alle onderdelen op. Neem bijvoorbeeld het scherm. Toen Steve Jobs de iPhone 4 met Retina-scherm introduceerde, maakte hij de claim dat meer scherpte en hogere resoluties niet nodig waren. Pixeldichtheden groter dan grofweg 300 pixels per inch zouden door het menselijk oog niet te onderscheiden zijn. Dat andere fabrikanten het daarmee oneens waren, is overduidelijk. De recente topmodellen van bedrijven als HTC, Samsung en Sony hebben bijvoorbeeld schermen met pixeldichtheden tussen de 424 en 441ppi.
LG doet daar deze zomer nog een schepje bovenop met zijn G3-smartphone: een 5,5"-toestel met een resolutie van maar liefst 2560x1440 pixels, meer dan een hdtv en goed voor een pixeldichtheid van 531ppi. Volgens de Koreaanse fabrikant is het verschil met full-hd-schermen met het blote oog te zien en is het scherm van de G3 het eerste dat de kwaliteit van de beste drukkerijen weet te evenaren.
Wij liepen in de afgelopen weken rond met een G3 om te kijken of dat écht zo is, of dat de marketingafdeling van het bedrijf te hoog van de toren blaast. Buiten het scherm hebben we ook de grote behuizing, de flinke accu en de 13-megapixelcamera met laser-autofocus onder de loep genomen. Of al die zaken bij elkaar een goede smartphone vormen, kun je lezen op de volgende pagina's.
Scherm: veel pixels, maar niet zonder minpunten
Steve Jobs had het fout, aldus dr. Ram-chan Woo, de LG-topman die verantwoordelijk is voor de G3. Het idee dat mensen niet meer dan 300 pixels per inch zouden kunnen zien, zou gebaseerd zijn op een misverstand. Dat misverstand heeft volgens Woo te maken met de richtlijnen die aangehouden worden voor de printindustrie. Bij een afdruk op papier zouden 270 lijnen per inch een dergelijk scherp beeld opleveren, dat de individuele lijnen voor het menselijk oog niet te onderscheiden zijn. Daaruit zou het idee zijn voortgekomen dat een dergelijk getal ook geldt voor beeldschermen.
Volgens Woo heb je echter de dubbele hoeveelheid pixels nodig om die 270 lijnen op een beeldscherm weer te geven; tussen de lijnen moet namelijk ruimte overblijven om ze van elkaar te kunnen onderscheiden. Daarom zou een dichtheid van 540 pixels ideaal zijn en laat dat nou toevallig heel dicht in de buurt komen van de 538ppi die het scherm van de G3 weet weer te geven./i/1402916654.jpeg?f=imagenormal)
Hoewel het verhaal duidelijk is, komt het ook nodeloos ingewikkeld op ons over. Er is namelijk een veel simpelere manier om te bepalen of individuele pixels nog van elkaar te onderscheiden zijn: kijken met je ogen. Met onze neus op het scherm konden we bij de overstap van hd-ready naar full-hd nog wel verschil zien. Houden we de G2 en G3 echter naast elkaar, en vergelijken we zaken als tekst, dan moeten we toch echt concluderen dat we geen verschil in resolutie zien. En als we dat al niet zien met onze neus dicht op het scherm, dan ga je het zeker niet zien bij een normale kijkafstand.
/i/1403000838.jpeg?f=imagenormal)
Het Google Play-icoon op de G2 (links) en de G3 (klik voor vergroting)
De overstap naar quad hd lijkt ons dus onnodig, maar we snappen het wel van LG. Specificaties zijn belangrijk voor de marketingafdeling en het bedrijf kan nu pronken met het feit dat het een quad-hd-scherm in een smartphone gestopt heeft. Concurrenten als Samsung, Sony en HTC gaan die stap in de toekomst zeker ook zetten, maar zijn nu nog niet zo ver.
:fill(white)/i/1403094586.jpeg?f=thumbmedium)
Wie bang was dat schermen met de overstap naar een quad-hd-resolutie minder fel zouden worden, de backlights moeten immers harder werken om alles te verlichten, kan gerust ademhalen, in dit geval dan. Met een maximale helderheid van bijna 500cd/m², of nits, is het scherm van de G3 fel genoeg om ook in de buitenlucht goed te worden afgelezen.
Dan mag de zon niet te fel schijnen. Als de telefoon te warm wordt, is het namelijk niet mogelijk om de maximale helderheid te benutten. De maximumwaarde wordt dan begrensd op 90 procent. Dit euvel kwamen we tegen tijdens het benchmarken, waarbij het toestel klaarblijkelijk te warm werd. We kunnen ons goed voorstellen dat bij het navigeren in de auto, waarbij zowel scherm, cpu en gpu als gps actief zijn, en er er ook nog eens zon op de telefoon schijnt, het niet mogelijk zal zijn om de helderheid op maximaal te zetten. Het is in de praktijk geen enorm probleem, maar wel slordig.
De contrastverhouding van het scherm valt ons tegen; een verhouding van 849:1 is niet geweldig hoog, zeker niet voor een toestel in deze prijsklasse. De G2 deed het op dit vlak beter en ook een concurrent als de HTC One (M8) laat een hoger contrast noteren. De Galaxy S5 heeft dankzij zijn amoled-scherm een vrijwel onmeetbaar contrast. Het lage contrast van de G3 vertaalt zich in een zwart dat minder diep is en kleuren die minder indrukwekkend zijn dan bij andere toestellen. Dat LG voor de interface weinig gesatureerde kleuren gebruikt, helpt daar niet bij.
Kleurreproductie
/i/1401435731.png?f=imagenormal)
/i/1401435746.png?f=imagenormal)
LG heeft duidelijk aandacht besteed aan de kleurreproductie van het beeldscherm, want de kleurechtheid is beter dan bij veel andere high-end smartphones. Hoewel de kleurtemperatuur een tikje aan de koele kant is, loopt de rgb-grafiek redelijk gelijk op en een foutmarge van 3,2 dE2000 vinden we bij een telefoon goed. Ook de weergave van de primaire en secundaire kleuren is dik in orde, met een gemiddelde afwijking van dE2000 van 2,79.
Behuizing: groot, maar ook compact
Met zijn 5,5"-beeldscherm is de G3 een forse telefoon en daarmee neemt het Koreaanse bedrijf een flinke gok. Niet dat een 5,5"-telefoon een nieuw verschijnsel is, maar voorheen werden ze in het portfolio gepositioneerd boven de echte flagship-telefoons. Zo had LG vorig jaar de G2 als topmodel en de G Pro als grote telefoon. Concurrent Samsung maakt elk jaar een Galaxy S-model, met als grotere variant de Galaxy Note. De G3 is echter niet de 'grote telefoon' voor LG dit jaar, maar het mainstreamtoestel. Dat betekent dat je bij LG niet kunt uitwijken naar een kleiner model met gelijke specs.
| Telefoon | Lengte | Breedte | Dikte | Gewicht |
|---|
| LG G3 |
146,3mm |
74,6mm |
8,9mm |
149g |
| LG G2 |
138,5mm |
70,9mm |
8,9mm |
142g |
| Sony Xperia Z2 |
146,8mm |
73,3mm |
8,2mm |
158g |
| Samsung Galaxy S5 |
142mm |
72,5mm |
8,1mm |
145g |
| HTC One (M8) |
146,4mm |
70,6mm |
9,35mm |
160g |
Hoe groot is de LG G3 dan? In ieder geval groter dan zijn directe concurrenten HTC One, Galaxy S5 en Xperia Z2. In de lengte is het verschil met die toestellen niet eens zo groot; LG heeft de randen onder het scherm erg klein gehouden en dat is een nette prestatie. Ook de randen aan de zijkanten van het scherm zijn klein, maar de telefoon is alsnog bijna 75mm breed en dat is erg fors, zo fors dat hij voor veel mensen echt te breed zal zijn om met één hand comfortabel te worden bediend.
Ben je echter liefhebber van grote toestellen en ben je niet vies van een beetje handacrobatiek of werken met twee handen, dat is de G3 een schot in de roos. Je krijgt namelijk een scherm dat behoorlijk groot is, in een behuizing die relatief klein is.
/i/1402996718.jpeg?f=imagenormal)
De LG G2 van vorig jaar naast de LG G3
Materialen, knoppen en aansluitingen
Als LG het heeft over het materiaal waarvan de G3 gemaakt is, gebruikt het steevast het woord 'metallic'. Dit doet vermoeden dat de achterkant van metaal is, maar dat is niet zo. LG gebruikt gewoon plastic, net als bij voorgaande toestellen, maar dan wel plastic dat er goed uitziet en fijne eigenschappen heeft. De afwerking doet denken aan geborsteld metaal en ziet er oké uit. Daarnaast zijn vingerafdrukken nauwelijks te zien en ook lijkt het materiaal nauwelijks te krassen. Vergeleken met het glanzende plastic van de G2 is het materiaal van de G3 veel mooier om te zien en daarnaast een stuk functioneler.
Een nieuwe feature ten opzichte van de G2 is de verwijderbare achterkant. Deze komt tamelijk makkelijk los en onthult een eveneens verwijderbare accu, het microsimkaartslot en een micro-sd-kaartlezer. Allemaal pluspunten wat ons betreft. Met deze constructie kunnen powerusers na verloop van tijd, als de accu aan vermogen heeft ingeboet, gewoon een nieuwe accu erin prikken. Het micro-sd-slot slikt kaartjes tot 128GB en zorgt ervoor dat je eigenlijk geen reden hebt om het duurdere 32GB-model van de G3 te kopen.
:fill(white)/i/1402914094.jpeg?f=imagemedium)
Aan de achterzijde vinden we naast een behoorlijk luide luidspreker ook de tweede iteratie van LG's Back Button. Bij de introductie van de G2 claimde het bedrijf dat knoppen aan de achterkant een stuk natuurlijk en fijner werken dan knoppen aan de zijkant. De implementatie liet bij de G2 echter te wensen over. Het was moeilijk om op de tast de homeknop van de volumeknoppen te onderscheiden, deels door de gebruikte materialen en deels doordat de powerknop erg klein was.
Op de G3 komt het concept veel beter uit de verf. De homeknop is nu groter, rond, enigszins bol en glad. Daardoor valt hij goed te onderscheiden van de ingedeukte volumeknoppen met grove textuur. De wijzigingen zijn op zichzelf niet zo groot, maar in de praktijk werken de knoppen vele malen fijner dan bij de G2.
Accu: de keerzijde van het quad-hd-scherm
Schermen met meer pixels vreten meer energie; dat is een stelregel die in de meeste situaties opgaat. Het zou dus logisch zijn geweest als LG de G3 met een grotere accu had uitgerust, maar dat heeft het niet gedaan; de accu is met een capaciteit van 3000mAh even krachtig als die in de G2. Om ervoor te zorgen dat je de dag toch doorkomt, heeft LG naar eigen zeggen verschillende optimalisaties toegepast, die allemaal met de letter A beginnen, waardoor LG's marketingmateriaal spreekt van '3A Optimization'.
:fill(white)/i/1402914101.jpeg?f=imagemedium)
De eerste A staat voor Adaptive Framerate, een feature die al op de G2 aanwezig was en bijvoorbeeld ook in de Nexus 5 gebruikt wordt. Doordat er een klein stukje ram aan het beeldpaneel gekoppeld is, hoeft de gpu niet constant nieuwe frames naar het scherm te sturen als er statische content weergegeven wordt. De framebuffer wordt dan simpelweg in dat stukje ram bewaard en vandaaruit wordt het paneel ververst. Die feature staat ook bekend als panel self refresh.
De tweede A is die van Adaptive Clocking. Een feature die volgens LG 'batterijgebruik reduceert door optimalisatie van de cpu-kloksnelheid'. De fabrikant lijkt hier simpelweg te wijzen op clock gating en het bijbehorende power gating, oftewel het variabel regelen van de kloksnelheden en onderdelen binnen een system on a chip. Dat is niet echt nieuw te noemen. De laatste A staat voor Adaptive Timing, maar wat LG daarmee precies bedoelt, laat het niet weten.
Hoe lang gaat hij mee?
Het lijkt er dus niet op dat LG schokkende vernieuwingen op dit gebied heeft doorgevoerd en het batterijpercentage gaat daarom ook behoorlijk hard omlaag als je de telefoon actief gebruikt, zeker als de schermhelderheid hoog is. Op een gemiddelde dag gaat de G3 alsnog tamelijk lang mee. Dat komt door de goede stand-by-tijd, die op zijn beurt waarschijnlijk te danken is aan de Snapdragon 801-chip die bij idle maar weinig stroom vereist.
Die goede stand-by-tijd haalden we echter lang niet altijd. Meer dan eens kwam het voor dat de telefoon niet netjes in deep sleep ging, omdat het 'Android OS'-proces de telefoon wakker hield. Waarom dat zo was, kregen we niet boven water en dat is frusterend. We hebben dagen gehad waarop de G3 bij licht gebruik nauwelijks leegliep, evenals dagen waarop we hem uit de broekzak haalden en het batterijniveau meer gedaald was dan verwacht. Dit is puur een softwareprobleem en we hopen dat LG het snel oplost.
De accuduur getest
Om een goede vergelijking te maken met andere telefoons hebben we zoals gebruikelijk de accuduur getest met onze zelfontwikkelde browsing- en videotests. In beide grafieken is goed te zien hoe zwaar de impact van het qhd-scherm is op de accuduur: in de browsingtest moet de G3 een dik uur toegeven op de Galaxy S5 en maar liefst tweeneenhalf uur op de HTC One (M8). In de videotest loopt de G3 een nog grotere achterstand op. Het is verder interessant om te zien dat de G3 - ondanks de claims van LG - ook zijn meerdere moet erkennen in zijn voorganger, de LG G2.
Camera: scherpstellen met een laser
LG wilde het maken van een foto versimpelen en de camera-app is daarom erg kaal. Er is geen sluiterknop; scherpstellen en het maken van een foto gebeuren met één druk op het scherm. Wil je meer instellen, dan kan dat gelukkig via een menu dat je oproept via de drie puntjes in de linkerbovenhoek, waarin bekende zaken als resolutie, flitser, gridlines en de selftimer aanpast kunnen worden. Ook is het mogelijk om selfies te maken door eerst je handpalm open te houden voor de lens en vervolgens een vuist te maken. Dan worden drie seconden afgeteld en vervolgens een foto gemaakt.
Het licht van de laser
Voor de camera van de G3 heeft LG de 13-megapixelsensor uit de G2 behouden, maar naar eigen zeggen is de beeldkwaliteit verbeterd door aanpassingen in de software en de firmware. De lens is opnieuw voorzien van optische beeldstabilisatie en de camera wordt vergezeld door een dubbele led-flitser met twee kleuren, vergelijkbaar met de flitser op de iPhone 5s en HTC One (M8). Dat moet een natuurlijkere kleurtemperatuur opleveren bij het maken van foto's met flitslicht. Het opvallendst aan de camera is echter niet de sensor, lens of flitser, maar het autofocussysteem.
:fill(white)/i/1402914095.jpeg?f=imagemedium)
De camera's in mobiele telefoons maken in de regel gebruik van een techniek die contrastdetectie is genaamd om scherp te stellen. Contrastdetectie kan snel werken als er voldoende licht voorhanden is, maar in donkere situaties schiet de focusmethode vaak te kort en kan er soms helemaal niet scherpgesteld worden. Samsung kwam daarom bij de Galaxy S5 met een nieuwe beeldsensor, die ook de snellere fasedetectietechniek ondersteunt. LG probeert de autofocus te verbeteren door de G3 te voorzien van een laser.
Volgens LG werd de lasertechniek oorspronkelijk bedacht door de home appliance-divisie van het bedrijf, als onderdeel van een oriëntatiesysteem voor automatische stofzuigers. Tijdens een gesprek bij de koffieautomaat met collega's van de telefoondivisie realiseerde men zich dat de techniek ook gebruikt zou kunnen worden om te assisteren bij het scherpstellen van een cameralens op een smartphone. En zo geschiedde.
De laser zendt infraroodlicht uit en meet vervolgens wat de afstand tot het te fotograferen object is. Dat ziet er op papier geweldig uit; met zo'n systeem moet het immers mogelijk zijn om in het pikkedonker foto's te maken. In de praktijk lukt dat helaas niet. Ook de G3 heeft in erg donkere situaties soms moeite met scherpstellen. Toch doet hij het voor een smartphone zeker niet slecht en in een directe vergelijking met andere high-end modellen valt op dat de G3 bij weinig licht minder hoeft te 'zoeken' naar het focuspunt en daadwerkelijk sneller scherp kan stellen, al gaat het niet om enorme verschillen.
Beeldkwaliteit en voorbeeldfoto's
De beeldkwaliteit van de camera stelt niet teleur. Ten opzichte van de G2 lijken foto's van de G3 wat gesatureerder en daarnaast kiest de camersoftware steevast voor lagere isowaarden, waardoor er minder ruis in de foto's terechtkomt en er dus minder noise reduction plaats hoeft te vinden. Ook is er in de foto's van de G3 net wat meer detail te ontdekken. Verder vonden we foto's van de G2 altijd een beetje aan de blauwe kant en ook dat lijkt bij de camerasoftware van de G3 opgelost.
In de videostand ondersteunt de G3 resoluties tot 4k, al is standaard full hd geselecteerd. Fijn is dat de telefoon in staat is om redelijk harde geluiden op te nemen zonder daarbij de audio te oversturen, zoals in onderstaande video te horen is. Verder voorkomt de optische beeldstabilisatie dat video's veel 'bibber'-effect vertonen, zoals we dat kennen van andere smartphones.
Hardware, prestaties en benchmarks
De G3 maakt, net als ongeveer alle andere high-end-Android-telefoons, gebruik van Qualcomms Snapdragon 801-soc, gekoppeld aan 2GB geheugen en 16GB opslagcapaciteit. De 801 is inmiddels bekende kost en voor een uitgebreidere analyse van deze soc verwijzen we je naar onze review van de HTC One (M8) van begin april. Op draadloos gebied ondersteunt de G3 wifi-netwerken met de nieuwe ac-standaard, bluetooth 4.0 en natuurlijk kan verbinding gemaakt worden met lte-netwerken.
Prestaties
:fill(white)/i/1402914098.jpeg?f=imagemedium)
Dezelfde hardware dus als zijn directe concurrenten, maar veel meer pixels om aan te sturen. Dat betekent dat de gpu een stuk meer werk moet verzetten en er meer data over de geheugenbus rondgepompt moet worden. We kunnen ons goed voorstellen dat LG daarom liever Qualcomms aankomende Snapdragon 805-soc had gebruikt, maar die was gewoonweg niet op tijd beschikbaar.
Of het aan al die extra pixels ligt weten we niet, maar de prestaties van de G3 doen in de praktijk onder voor die van telefoons als de HTC One, Galaxy S5 of Xperia Z2. De G3 doet in dagelijks gebruik ook onder voor zijn voorganger: de G2 verraste vorig jaar door de snelheid en soepelheid waarmee de interface gerenderd werd en de G3 weet dat helaas niet te evenaren.
Hij lijdt aan hetzelfde euvel als veel Samsung-apparaten: sporadische schokjes en haperingen bij het navigeren door de interface. Een notificatiescherm dat niet vloeiend naar beneden komt, animaties die niet vloeiend tonen, een multitaskingmenu dat even op zich laat wachten en een app-drawer die eerst leeg is en na een seconde pas icoontjes toont. Het zijn geen zaken die constant de kop opsteken, maar je wordt er wel af en toe mee geconfronteerd.
Of je dat echt als storend zal ervaren verschilt van persoon tot persoon; het ligt vooral aan je referentiekader. Heb je een wat oudere smartphone die je gaat vervangen, dan zal de G3 niet trager aanvoelen, maar gewoon sneller. Ben je echter gewend om te werken met een recente iPhone, een Nexus-telefoon, of eerdergenoemde G2, dan zullen de sporadische haperingen wel opvallen.
Benchmarks
Dit is het eerste toestel met qhd-scherm dat we testen en daarom is het interessant om te kijken wat voor invloed die extra pixels op de verschillende benchmarks hebben. Natuurlijk pakken we ook de gebruikelijke cpu-benchmarks mee.
In de cpu-benchmark AndEBench scoort de G3 minder hoog dan de andere telefoons met een Snapdragon 801-soc. Vermoedelijk heeft dat de maken met hogere hitte-ontwikkeling waardoor de G3 minder lang zijn maximale kloksnelheid aan kan houden.
De GFXBench-benchmark laat goed zien wat het gevolg is van het qhd-scherm. Omdat de G3 meer pixels moet berekenen daalt de framerate flink, van bijna 30fps bij andere telefoons met dezelfde gpu, naar 20fps. Er zijn gelukkig maar weinig mobiele games die een telefoon-gpu maximaal belasten, dus je hoeft niet bang te zijn dat moderne 3d-games niet goed zullen draaien op de G3. Er zijn door de hoge schermresolutie wel minder reserves beschikbaar, dus op het moment dat fabrikanten van mobiele games meer van de hardware gaan vragen, zal je dat bij de G3 sneller merken dan bij andere high-end-telefoons.
Software: handige features en mooiere skin
:fill(black)/i/1403095150.jpeg?f=imagemedium)
Het homescreen van de G2 (links) en de G3
Het wordt op hardwareniveau steeds moeilijker om je als fabrikant te onderscheiden en daarom proberen telefoonmakers steeds vaker om hun stempel te drukken op de software. Niet enkel door een eigen visuele stijl te ontwikkelen maar ook door extra features aan Android toe te voegen.
De G2 was op dat vlak een ruwe diamant. LG had enkele handige features toegevoegd, zoals het Guest Account, de functie om de telefoon wakker te maken door twee keer op het scherm te tikken (Knock On) en een afstandsbediening voor hifi-apparatuur, maar het toestel was ook voorzien van features die minder goed uit de verf kwamen, zoals Q Slide-apps en de Slide Aside-methode voor multitasking. Daarnaast was de vormgeving van de software weinig doordacht, druk en enigszins kinderlijk. Toppunt waren de irritante ringtones en notificatiegeluiden die ingezongen waren door een kinderkoor. De software had dus zeker potentie, maar LG was duidelijk nog op zoek naar een eenduidige richting, zowel visueel als functioneel.
Een nieuwe stijl
Bij de G3 hebben ze goede stappen in die richting gezet. De visuele stijl van de interface is subtieler; kleuren zijn minder fel, vormgeving is consistenter, schaduwen en 3d-effecten worden niet meer gebruikt en de kleuren van de interface zijn minder gesatureerd. Het heeft ergens wel wat weg van Samsungs Touchwiz gemengd met iOS 7. De standaardapps die LG meelevert, zoals de agenda-, de sms- en de telefoon-app, gebruiken allemaal een eigen hoofdkleur en houden zich qua layout netjes aan de designvoorschriften van Google. Of de interface mooi is kan iedereen voor zichzelf bepalen, maar het is duidelijk dat LG er ditmaal wat beter over nagedacht heeft.
Toch zijn er nog steeds zaken die wat ons betreft verbeterd mogen worden, zoals het multitaskingmenu. Deze toont normaal een grid van zes apps, waardoor het er enigszins druk uitziet. LG biedt de mogelijkheid om in te zoomen waardoor je een verticale lijst krijgt, net als op andere telefoons. De sortering van deze lijst is echter omgedraaid: de meest recente app staat dus boven in plaats van beneden, compleet tegenovergesteld aan andere Android-telefoons en daardoor behoorlijk verwarrend.
Oude en nieuwe functionaliteit
Gimmick-features als Slide Aside zijn gelukkig aan de kant gezet terwijl handige features behouden, of uitgebreid zijn. De Guest Mode is bijvoorbeeld nog steeds aanwezig. Hiermee kan een soort tweede account ingesteld worden waarin alleen specifieke apps beschikbaar zijn. Voor tijdens een feestje kan je bijvoorbeeld een Spotify-modus maken, zodat mensen muziek aan kunnen passen zonder bij je gegevens te kunnen. Voor mensen met kinderen is het handig om alle simpele games in de Guest Mode toegankelijk te maken. De functie is erg handig en zou van ons zo als standaard-functionaliteit in Android opgenomen mogen worden.
Bij de G2 kon de Guest Mode gekoppeld worden aan een speciaal ontgrendelpatroon op het lockscreen. Dat kan bij de G3 nog steeds, maar hij valt ook te koppelen aan een nieuwe manier van ontgrendelen: Knock Code, een functie die voortborduurt op Knock On. Met Knock Code kan je de telefoon ontgrendelen door simpelweg op het scherm van de vergrendelde telefoon een tikpatrooncode in te voeren. Het touchscreen wordt daarbij opgedeeld in vier kwadranten en gebruikers kunnen daarmee zelf een tikpatroon opbouwen, bijvoorbeeld 2x linksboven, 2x rechtsonder en 1x rechtsboven, om de telefoon te ontgrendelen.
Het voordeel ten opzichte van een pincode of ongrendelpatroon is natuurlijk dat je niet twee handelingen hoeft uit te voeren om het toestel aan te zetten en te ontgrendelen, maar slechts één. Daarnaast is Knock Code in theorie ook veiliger dan een ontgrendelpatroon omdat je via de vingerafdrukken op het scherm minder kan ontcijferen dan bij de veegstrepen die een ontgrendelpatroon achterlaat.
Een andere nieuwe 'feature' is Smart Notice, volgens LG een soort digitale assistent die de gebruiker van tijd tot tijd voorziet van nuttige tips en informatie. Daar zagen we in de praktijk vrij weinig van terug; heel af en toe kregen we een melding dat de Download-directory leeggegooid kon worden om wat ruimte vrij te maken, maar veel meer dan dat was het niet.
Onscreen toetsenbord en menuknoppen
Het toetsenbord komt daarentegen wel goed uit de verf, deels omdat LG gebruikers veel aanpassingsopties biedt. Zo is het mogelijk om de hoogte van het virtuele toetsenbord aan te passen en ook kan je van een aantal toetsen zelf bepalen waar ze weergegeven moeten worden. Standaard zit de komma bijvoorbeeld verstopt onder een long press van de punt, maar als je een losse komma-toets wil hebben - zoals wij - is dat mogelijk. Ook is het mogelijk om de losse rij met nummertoetsen boven aan het toetsenbord aan of uit te zetten en verder kunnen gebruikers kiezen uit een licht of donker thema.
Ook de tekstvoorspelling en autocorrect werken erg goed. LG biedt daarnaast zelfs de mogelijkheid om twee talen gelijktijdig te gebruiken, zoals dat bijvoorbeeld ook mogelijk is bij Swiftkey. Deze feature bevat helaas een bug waardoor het toetsenbord er extreem traag van wordt. Volgens LG is dat intern al gerepareerd en moet dat met een toekomstige softwareupdate gefixt worden.
LG geeft ook bij de menubalk de mogelijkheid om zaken aan te passen. Zo kan gekozen worden voor een donkere of lichte balk en gebruikers mogen zelf kiezen welke knoppen getoond worden en in welke volgorde die knoppen staan. Erg fijn daarbij vinden we dat LG de verouderde menuknop eindelijk met pensioen heeft gestuurd.
Alternatieven
LG is momenteel de enige fabrikant met een qhd-telefoon op de markt, dus op dat vlak zijn er geen alternatieven voorhanden. Natuurlijk zijn er genoeg andere telefoon in grofweg dezelfde prijsklasse, met vergelijkbare hardware en mogelijkheden. Hieronder bespreken we de belangrijkste.
De HTC One (M8) heeft een scherm van 5" en is daardoor wat kleiner dan de G3. Het verschil in grootte maakt dat de M8 een stuk fijner met één hand te gebruiken is. De twee telefoons delen een processor in de vorm van de Snapdragon 801 en hebben beide 2GB geheugen. De One (M8) heeft een kleinere accu dan de G3, maar omdat hij 'slechts' een full-hd-scherm heeft gaat hij een stuk langer mee op een enkele lading. Op cameragebied is de G3 voor ons de winnaar.
De Galaxy S5 is met zijn 5,1"-scherm net wat kleiner dan de G3 en heeft natuurlijk ook een lagere resolutie: 1920x1080 pixels. De gebruikte schermtechnologie is compleet anders waardoor de S5 een veel hoger contrast heeft en kleuren indrukwekkender ogen. De kleuren van de G3 zijn echter natuurgetrouwer. Op cameragebied ontlopen de toestellen elkaar niet veel, al is de laser-autofocus van de G3 in donkere situaties duidelijker sneller dan de focus van de S5. Op het gebied van accuduur komt de S5 als beste uit de bus.
De Xperia Z2 is aan de buitenkant slechts ietsjes kleiner dan de G3, maar biedt een scherm dat 0,3"-kleiner is. Het feit dat de behuizing waterdicht is, blijkt dan weer een voordeel bij Sony's telefoon. De processor is hetzelfde als bij de G3, maar de telefoon werkt net wat vlotter en daarnaast is de accuduur beter. Op cameragebied wint Sony het op resolutie, maar als we kijken naar de uiteindelijke beeldkwaliteit zijn de camera's erg aan elkaar gewaagd.
De G2 mag dan alweer van de vorige generatie zijn, het is nog steeds een telefoon die flink waar voor zijn geld biedt. De Snapdragon 800-chip is op papier wat trager dan de 801 uit de G3, maar in de praktijk voelt de G2 net wat vloeiender. Verder ziet het full-hd-scherm er mooit uit, is de camera is voorzien van optische beeldstabilisatie en gaat de telefoon lang mee op de accu. Van de software worden we echter niet wild en er is jammer genoeg geen micro-sd-slot aanwezig.
Het scherm van de Note 3 is met 5,7" nog net wat groter dan dat van de G3, en is verpakt in een behuizing die toch wel weer een maatje groter is. In die behuizing zit hardware die een klein beetje langzamer is dan de hardware in de G3, maar in de praktijk merk je daar weinig van. De grootste verschillen met de G3 zijn de betere accuduur van de Note 3, het feit dat je er een stylus bij krijgt, en het hoge contrast van het amoled-scherm.
Dit is niet de eerste keer dat LG met een 5,5"-telefoon komt; begin 2013 kwamen ze met de G Pro. Die kan zich nu natuurlijk niet meer helemaal meten met de G3, de processor is wat trager, de resolutie lager en de accuduur wat minder. Daar staat tegenover dat hij tegenwoordig niet zo veel meer kost en daarmee zou het een alternatief kunnen zijn voor wie niet per se het nieuwste hoeft te hebben en een wat kleiner budget heeft.
Specificaties en foto's
| Merk en uitvoering |
|
| Categorie |
Smartphones |
| Merk |
LG |
| Product |
LG G3 |
| Uitvoering |
16GB Zwart |
| Prijs en beoordeling |
|
| Laagste prijs |
€ 542,- Vergelijk prijzen |
| Aantal aanbieders |
9 winkels |
| Eerste prijsvermelding |
woensdag 28 mei 2014 |
| Besturingssysteem |
|
| Gsm-besturingssysteem |
Android |
| Versie besturingssysteem |
Google Android 4.4 |
| Beeldscherm |
|
| Schermdiagonaal |
5,5" |
| Schermresolutie |
2560x1440 |
| Invoermethode |
Touchscreen |
| Multitouch |
Ja |
| Touchscreentechniek |
Capacitief |
| Secundair scherm |
Nee |
| Technische kenmerken |
|
| SoC (System-on-a-chip) |
Qualcomm Snapdragon 801 |
| Aantal cores |
Quad Core |
| Processorsnelheid |
2,5GHz |
| Werkgeheugen |
2GB |
| Opslaggeheugen |
16GB |
| Geheugenkaart (Mobiel) |
Micro-sd, micro-sdhc, micro-sdxc |
| Simkaart |
Micro-sim |
| Camera |
|
| Cameraresolutie |
13MP |
| Cameraresolutie (voor) |
2,1MP |
| Camera autofocus |
Ja |
| Gsm-flitsertype |
Dubbele led |
| Resolutie video-opname |
3840x2160 (Ultra-HD) |
| Stabilisatie |
Optische stabilisatie |
| Verbindingen |
|
| Mobiele netwerken |
edge, gprs, hsdpa, hspa, hspa+, hsupa, lte, lte-a, umts |
| Frequentiebereik (mobiel) |
800MHz, 900MHz, 1800MHz , 2100MHz , 2600MHz |
| Verbinding (wlan) |
802.11a, 802.11ac, 802.11b, 802.11g, 802.11n |
| 5GHz-ondersteuning |
Ja |
| Bluetooth-versie |
Bluetooth 4.0 |
| Overige draadloze verbindingen |
Infrarood, near field communication (nfc) |
| GSM-Connector |
3.5mm, micro-usb |
| Functionaliteit |
|
| Berichten |
E-mail, mms, sms |
| Afspeelmogelijkheden |
Audio, Video |
| Gps |
Ja |
| Gsm-functies |
A2DP (Bluetooth stereo), Bewegingssensor, DLNA, Kompas, Swype-tekstinvoer, Tril, Voicerecorder, WiFi Direct |
| Accu |
|
| Accucapaciteit (mAh) |
3.000mAh |
| Accutype |
Li-ion |
| Inclusief accessoires |
|
| Meegeleverde gsm accessoires |
Datakabel, Headset bedraad, Oplader |
| Uiterlijke kenmerken |
|
| Telefoonmodel |
Bar |
| Gewicht (gram) |
149g |
| Lengte |
146,3mm |
| Breedte |
74,6mm |
| Hoogte / Diepte |
8,9mm |
| Kleuren |
Zwart |
Conclusie
De G3 is een knap staaltje technisch vernuft. Terwijl de meeste hdtv's die je kan kopen 'slechts' full-hd bieden, heeft LG meer pixels op een scherm gepropt dat vele malen kleiner is. Zelfs in vergelijking met 4k-schermen is de pixeldichtheid flink hoger.
En toch zijn we niet compleet ondersteboven van de G3. De schermresolutie is op papier erg indrukwekkend, maar in de praktijk zijn de extra pixels eigenlijk niet te onderscheiden. Van een echt voordeel valt dus niet te spreken, terwijl de hoge schermresolutie wel minpunten met zich meebrengt, zoals mogelijke oververhitting en een accuduur die onderdoet voor de concurrentie. Ook op het vlak van vloeiendheid moet de G3 zijn meerdere erkennen in andere recente toestellen, al is het zeker geen trage telefoon.
Maakt dat van de G3 een slechte telefoon? Nee, dat zeker niet. De camera presteert namelijk erg goed, extra softwarefeatures zoals Knock Code zijn in de praktijk een uitkomst, voor een grote telefoon is hij relatief compact en de infraroodlaser biedt zeker voordeel bij scherpstellen bij weinig licht. Daarnaast werken de verbeterde knoppen aan de achterkant fijn, is de speaker behoorlijk krachtig en een verwisselbare accu en micro-sd-slot leveren bij ons altijd pluspunten op. Met een adviesprijs van 549 euro is hij daarnaast niet duur voor een toestel in deze klasse.
We vinden accuduur en een soepele interface belangrijk bij een smartphone en hoewel de G3 op die vlakken zijn meerdere moet erkennen in veel concurrenten, zijn de prestaties in absolute zin niet zo slecht dat we het noodzakelijk vinden om de telefoon er keihard op af te rekenen. Dankzij de vele sterke punten sleept de G3 uiteindelijk met de hakken over de sloot een 'Goed'-beoordeling binnen en blijven we achter met de vraag of de telefoon met een full-hd-scherm - of een krachtigere accu en processor - toch niet beter uit de verf was gekomen.
Samengevat
LG's G3-smartphone valt op omdat het één van de eerste telefoons is met een qhd-scherm, oftewel een scherm met een resolutie van 2560x1440 pixels. Op het 5,5"-scherm is het verschil met de gangbaardere full-hd-resolutie echter niet te zien waardoor de hoge resolutie in de praktijk weinig nut heeft. Voor een 5,5"-toestel is de behuizing van de G3 redelijk compact, al zal hij mensen die van kleine telefoons houden niet aanspreken, en we zijn blij dat de achterkant van de telefoon verwijderbaar is. Gebruikers kunnen daardoor de accu wisselen en een micro-sd-kaart inprikken.
De G3 heeft een rappe Snapdragon 801-chip, maar is niet zo vloeiend als zijn directe concurrenten en omdat het scherm veel stroom vreet blijft ook de accuduur wat achter. Over de camera zijn we zeer positief: de beeldkwaliteit is dik in orde en dankzij de infraroodlaser aan de achterzijde kan de camera bij weinig licht ook goed scherpstellen. Als laatste valt ook de prijs in positieve zin op: bij zijn introductie kost de G3 549 euro en dat is voor een high-end-smartphone een zeer strakke prijs.
Pluspunten
-
Goede camera met snelle focus
-
Verwisselbare accu en uitbreidbaar geheugen
-
Scherp geprijsd
Minpunten
-
Accuduur niet bijzonder en inconsistent
-
Interface hapert soms
-
Verschil met full-hd-scherm niet te zien
Eindoordeel
/i/1402999709.jpeg?f=imagegallery)
:fill(white)/i/1403094586.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/1402914095.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/1402914097.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/1403004298.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/1403004520.jpeg?f=imagegallery)
/i/1402996718.jpeg?f=imagegallery)
/i/1402914094.jpeg?f=imagegallery)
:fill(white)/i/1402914101.jpeg?f=imagegallery)
/i/1403094588.png?f=imagegallery)
/i/1403094590.png?f=imagegallery)
/i/1403094591.png?f=imagegallery)
:fill(white)/i/1402914095.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/1403096684.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/1403096685.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/1403096686.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/1403096687.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/1403096688.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/1403096689.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/1403096690.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/1403096691.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/1403096692.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/1403096693.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/1403096694.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/1403096797.jpeg?f=imagegallery)
:fill(white)/i/1402914098.jpeg?f=imagegallery)
:fill(black)/i/1403095150.jpeg?f=imagegallery)
/i/1403094592.png?f=imagegallery)
/i/1403094593.png?f=imagegallery)
/i/1403094594.png?f=imagegallery)
/i/1403094595.png?f=imagegallery)
/i/1403094598.png?f=imagegallery)
/i/1403094599.png?f=imagegallery)
/i/1403094600.png?f=imagegallery)
/i/1403095252.png?f=imagegallery)
/i/1403094601.png?f=imagegallery)
/i/1403094603.png?f=imagegallery)
/i/1403094604.png?f=imagegallery)
/i/1403094605.png?f=imagegallery)
/i/1403094606.png?f=imagegallery)
/i/1403094607.png?f=imagegallery)
:fill(white)/i/1395749163.jpeg?f=thumbsmall)
:fill(white)/i/1393277319.jpeg?f=thumbsmall)
:fill(white)/i/1393338395.jpeg?f=thumbsmall)
:fill(white)/i/1375899440.jpeg?f=thumbsmall)
:fill(white)/i/1380809094.jpeg?f=thumbsmall)
:fill(white)/i/1372672672.jpeg?f=thumbsmall)
:strip_exif()/i/1402914092.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/1402914093.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/1402914094.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/1402914096.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/1402914098.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/1402914099.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/1402914100.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/1402914101.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/1401285961.png?f=thumblarge)
:strip_exif()/i/1401285961.png?f=thumbmedium)
:strip_exif()/i/1377062847.jpeg?f=fpa)
:strip_exif()/i/1323684051.gif?f=fpa)
:strip_exif()/i/1394113162.jpeg?f=fpa)
/i/1379078213.png?f=fpa)
:strip_exif()/u/331588/Louise-Brooks-style1.gif?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/4795/pics_18_ziza.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/294301/crop57601646bd092.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/219059/crop5efafd1bd64af_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
Terwijl het toestel ook nog eens extreem populair is./u/111174/sachiel-small.png?f=community){kind=small}
/u/416523/fotos_in_de_cloud_android.png?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/27216/bosmonster_dropdown.gif?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/492949/crop627d0c893ea0e_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/80624/crop56269c878c330.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/295228/cortana.gif?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/302313/crop58766c1b38923_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/227038/samsungapple1.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/18115/crop61cacaa1b5fa6_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/435516/crop6596ad6d651f2.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/86805/avatar_1649.jpg?f=community){kind=avatar}
/u/350964/crop5fb6c43152bba_cropped.png?f=community){kind=small}
/u/361659/crop5d36b9b72087f_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/6267/blobby.jpg?f=community){kind=small}
