Inleiding
Pluspunten
-
Rap
-
Goede accuduur
-
Zelfhelende achterkant werkt voor kleine krasjes
Minpunten
-
Relatief duur
-
Matig scherm
-
Kromming voegt weinig toe
Eindoordeel
Als we Samsung en LG mogen geloven is de toekomst van het beeldscherm krom. Beide partijen kwamen in 2013 met de eerste kromme oled-tv's voor consumenten en beide kondigden telefoons aan met een gekromd scherm. Begin dit jaar lieten de twee grootmachten uit Zuid-Korea ook nog fitnessarmbandjes zien met gebogen schermen. Het nut in die laatste categorie laat zich makelijk raden. Een fitnessarmband met een krom scherm kan mooi om de pols krullen, wat de ergonomie en de grootte ten goede komt. Bij televisies leveren de kromme schermen volgens LG en Samsung een intensere kijkervaring op.
Maar waar zijn kromme smartphones goed voor? Dat ligt aan wie je het vraagt, want Samsung en LG hebben voor verschillende oplossingen gekozen. Samsung kromt zijn Galaxy Round rond de verticale as van het toestel, waardoor hij beter in de hand moet liggen. LG koos met zijn G Flex voor een kromming rond de horizontale as, waardoor de microfoon dichter bij de mond zou zitten en als je het scherm op zijn kant bekijkt, is de kromming dezelfde als die van een kromme televisie.
De Galaxy Round is vooralsnog alleen te krijgen in Azië, maar LG's G Flex is sinds kort gewoon in Nederland te koop, voor het forse bedrag van bijna zevenhonderd euro. Voor dat bedrag krijg je een grote 6"-telefoon met moderne hardware en natuurlijk dat bijzondere, gekromde scherm. Wij liepen een tijd lang met dit gevaarte rond om te kijken of het kromme scherm voordelen met zich meebrengt of niets meer is dan een gimmick.
Een kromme, flexibele, zelfhelende behuizing
Kort gezegd is de G Flex net een G2, maar dan groter en krom. De telefoon heeft dezelfde afgeronde hoeken en net als bij de G2 wordt een flink deel van de voorzijde, zo'n 76 procent, ingenomen door het scherm. Dat is meer dan bij veel concurrenten, die vaak rond de 70 procent blijven steken. Dus hoewel de G Flex vanwege het 6"-scherm een grote telefoon is, is hij in zijn klasse relatief compact. Toch is hij niet fijn met één hand te bedienen en kan je duim niet alle hoeken bereiken. Zoals bij alle reuzentelefoons is bedienen met twee handen veruit het handigst.
/i/1394104477.jpeg?f=imagenormal)
Vlnr: iPhone 5s (4"), Nexus 5 (5"), LG G2 (5,2"), Galaxy Note 3 (5,7") en LG G Flex (6")
Krom, maar nauwelijks buigbaar
De G Flex is niet alleen krom, maar zoals de naam aangeeft, is hij ook flexibel. Dan moet je niet denken aan een telefoon die eenvoudig te buigen is, want daar is hij veel te stug voor. Als je echter flink kracht uitoefent, bijvoorbeeld door de telefoon op tafel te leggen en erop te leunen, kun je hem inderdaad zover buigen dat hij vrijwel plat wordt. Dat zul je in de praktijk niet doen, maar mocht je de G Flex bijvoorbeeld in je achterzak hebben terwijl je gaat zitten, dan moet hij daartegen kunnen.
Daarnaast moet hij dankzij de flexibele behuizing meer kans hebben om een valpartij te overleven, omdat hij bij de impact kan meebewegen en zo de energie van de klap opvangt. Dat is althans de theorie; op YouTube zijn al verschillende droptests te zien waarin het scherm van de G Flex barst bij een impact. Het devies is dus nog steeds om voorzichtig te zijn met het toestel.
De kromming van de telefoon is behoorlijk en in het begin voelt hij daarom een beetje onwennig aan. Als je bijvoorbeeld een lange veegbeweging maakt om te scrollen, merk je dat je vinger niet over een plat oppervlak glijdt, maar langs een curve beweegt. Dat went echter snel. Hoewel de microfoon door de kromming wellicht iets dichter bij je mond zit, levert dat in de praktijk geen merkbare verschillen op in geluidskwaliteit.
De kromming heeft als nadeel dat de effectieve dikte van het toestel in het midden behoorlijk is, meer dan een centimeter. Dat maakt dat hij in je broekzak een stuk forser aanvoelt dan platte telefoons van dit formaat. Toch zijn er ook voordelen. Als je de G Flex bijvoorbeeld plat op tafel legt, raakt het scherm de tafel niet en is er dus ook geen kans op krassen. Alles bij elkaar genomen voegt de kromming weinig toe en zouden we een kromme telefoon niet verkiezen boven een platte.
Knoppen aan de achterkant
Met de knoppenlay-out houdt LG vast aan de weg die het ingeslagen is met de G2. Dat betekent dat er geen knoppen in de randen verwerkt zijn, zoals bij heel veel andere smartphones wel het geval is, maar dat de aan-uit- en volumeknoppen achter op het toestel zitten, rondom de camera. Volgens LG is die plek veel logischer, omdat je vingers daar rusten als je de telefoon vasthoudt.
Dat laatste klopt, maar toch komt de positie van de knoppen niet lekker uit de verf. Je moet immers altijd blind de knoppen bedienen, terwijl je geen idee hebt waar ze zitten en dus moet tasten. Dat went na verloop van tijd, maar alsnog komt het voor dat je de volumeknop probeert te bedienen, maar in plaats daarvan op de cameraknop aan het drukken bent. Het feit dat de volumeknoppen erg plat zijn, helpt daar niet bij.
Een ander mogelijk probleem is dat de aan-uitknop in de broekzak gemakkelijk ingedrukt kan worden. Zo overkwam het ons dat we na een taxiritje de G Flex uit de broekzak haalden en begroet werden door het scherm van de recoverymodus.
Toch valt het werken met de knoppen in de praktijk mee. De aan-uitknop heb je nauwelijks nodig, omdat je het toestel kunt laten ontwaken door twee keer op het scherm te tikken, een feature die KnockOn heet. We moeten ook niet vergeten dat het weghalen van de knoppen aan de zijkant tot gevolg heeft dat LG de schermrandjes klein kan houden, waardoor het scherm een groot deel van de voorzijde uitmaakt.
Zelfhelende achterkant
Naast het kromme scherm heeft de G Flex nog een opvallende feature en dat is de achterkant. Op het eerste gezicht lijkt het dezelfde soort plastic achterkant als die van de G2. LG heeft echter bij de G Flex een ander materiaal gebruikt, een materiaal dat in staat zou zijn om zichzelf te 'helen' als het bekrast wordt. Volgens LG kun je de G Flex daardoor gemakkelijk met een bos sleutels in je broekzak houden zonder bang te hoeven zijn dat de achterkant wordt bekrast.
Het geheime ingrediënt daarbij is een speciale nanocoating die LG ontwikkeld heeft. Deze wordt als een dun laagje over de plastic achterkant heen gelegd en is niet geheel vast, maar ook niet geheel vloeibaar. Als er een klein krasje ontstaat, wordt dat vanzelf opgevuld door de coating, aldus LG. Dat wilden we natuurlijk meteen testen en de keukenmessen lagen al bijna klaar, maar LG drukte ons op het hart dat het niet de bedoeling was om het testexemplaar opzettelijk te beschadigen.
We hebben het dus gehouden bij een test met een bos sleutels en de resultaten zijn gemengd. Hele oppervlakkige krasjes verdwijnen inderdaad na een paar minuten, maar iets diepere krassen blijven zichtbaar. Je moet er dus niet vanuit gaan dat de achterzijde nooit beschadigd raakt.
Hoe zit een gekromd oled-scherm in elkaar?
De G Flex is de eerste telefoon met oled-scherm die door LG op grote schaal wordt uitgebracht. Daarmee loopt het bedrijf fors achter op Samsung, dat al sinds 2009 op grote schaal gebruiktmaakt van oled-panelen. Gezien de hoogwaardige lcd's die LG in de afgelopen jaren geproduceerd heeft, was de druk om over te stappen naar oled wellicht niet zo groot. Met de G Flex zet het bedrijf in ieder geval de eerste stappen.
Opvallend daarbij is dat LG voor het G Flex-paneel gebruikmaakt van een andere productietechniek dan bij zijn oled-tv's. De televisiepanelen van LG bestaan feitelijk uit enkel witte oleds, die worden afgedekt met afwisselend rode, groene en blauwe kleurfilters. Daarnaast zijn puur witte oleds aanwezig om de helderheid op te pompen. Dankzij die productiemethode hoeft LG zich weinig zorgen te maken over ongelijke slijtage van de verschillende oleds.

Bij de G Flex is voor een traditionelere opbouw gekozen, enigszins vergelijkbaar met de techniek die Samsung hanteert. Waar Samsung echter gebruiktmaakt van subpixels met verschillende groottes en een afwijkende indeling, een zogenoemde PenTile- of Modified Stripe-matrix, heeft LG voor een simpele rgb-stripe-indeling gekozen. Elke pixel is dus opgebouwd uit een rode, groene en blauwe subpixel, en in dit geval gaat het daadwerkelijk om gekleurde oleds, dus niet om witte oleds met kleurfilters. Waarschijnlijk is deze productiemethode goedkoper, maar in theorie kan het op termijn problemen opleveren, omdat blauwe oleds sneller slijten dan de rode en groene varianten.
Plastic oled
LG noemt het scherm in de G Flex geen oled-, maar een poled-scherm, waarbij de 'p' staat voor plastic. Dat heeft geen betrekking op de bovenste laag van het scherm, want die is wel degelijk van glas, maar dan een speciaal soort glas van het bedrijf Corning, dat kan buigen. Corning is bekend van zijn Gorilla Glass, een krasvaste glassoort die door veel telefoonfabrikanten gebruikt wordt.
De 'p' in poled verwijst naar naar het gebruikte substraat. De kleine ledjes zijn namelijk niet op een substraat van glas geplaatst, maar op een van plastic, dat eenvoudig te buigen valt. Het losse scherm kan dan ook extreem ver gebogen worden. Onlangs kregen we van LG de kans om het losse paneel vast te houden en we konden het zonder problemen bijna dubbelvouwen. De kromming van de G Flex wordt dan ook goeddeels bepaald door de rest van de componenten, zoals de accu en het pcb.
/i/1393856183.jpeg?f=imagenormal)
Volgens LG levert de kromming van het scherm een unieke kijkervaring op en moeten foto's en video's er indrukwekkender uitzien dan ooit. Dat valt allemaal wel mee. Als je het scherm op zijn kant houdt om video's te bekijken, valt de kromming enigszins op, maar invloed op de kijkervaring heeft het eigenlijk niet.
Schermkwaliteit: matig, afgezien van het contrast
Omdat de G Flex een oled-scherm heeft, weten we op voorhand dat het met de contrastverhouding wel goed zit. Bij oled-schermen kunnen pixels namelijk compleet uitgeschakeld worden, waardoor extreem diep zwart weergegeven kan worden. Dankzij dat hoge contrast lijken kleuren van het scherm te spatten.
Er zijn echter nog een boel andere zaken die invloed hebben op de beeldkwaliteit, zoals resolutie, kleurweergave, grijsweergave en helderheid. We hebben de G Flex aan onze gebruikelijke tests onderworpen om die zaken uitgebreid te meten.
Resolutie
Om met de resolutie te beginnen: die is voor een telefoon in deze klasse aan de lage kant. Het 6"-paneel heeft een resolutie van 1280x720 pixels, terwijl alle high-end 5"-telefoons van het afgelopen jaar een resolutie van 1920x1080 pixels hebben. Die relatief lage resolutie betekent niet dat alles er extreem korrelig uitziet, maar vergelijk je de G Flex met zo'n kleiner toestel, dan is het verschil goed te zien, zeker bij tekst.
Telefoon | Schermgrootte | Resolutie | Pixels per inch |
LG G Flex |
6" |
1280x720 |
245 |
Nokia Lumia 1520 |
6" |
1920x1080 |
367 |
Samsung Galaxy Note 3 |
5,7" |
1920x1080 |
386 |
LG G2 |
5,2" |
1920x1080 |
423 |
Ruis en ghosting
Toen we de G Flex in december voor het eerst kortstondig in handen hadden, viel ons meteen iets geks op. Er leek ruis in het scherm te zitten, dezelfde soort ruis die je op donkere vlakken van een digitale foto ziet als er een hoge iso-waarde gebruikt is. Deze ruis was vooral goed te zien bij lage helderheidsniveaus en als er veel grijs weergegeven werd. Omdat we toen nog met een pre-productiemodel te maken hadden, hielden we rekening met een kleine afwijking die uiteindelijk weggewerkt zou worden.
Dat blijkt niet het geval; ons review-sample heeft last van hetzelfde probleem. Het valt vooral op bij het notificatiepaneel, dat een grijze achtergrond heeft. Die achtergrond hoort egaal te zijn, maar het is net alsof er spikkeltjes in zitten. Die spikkeltjes zijn statisch en veranderen dus niet van positie. Ook in de e-mailclient is het goed te zien en vrijwel in elke kleur met middelmatige helderheid valt het op. Zet je de helderheid voluit, dan is het effect moeilijker te zien.
We hebben bij LG nagevraagd waar dit door komt, maar de fabrikant kon ons geen opheldering geven. Toen we een paneel los mochten bekijken, bleek het ruiseffect nauwelijks aanwezig te zijn, maar het zou kunnen dat het losse paneel uit een compleet andere batch afkomstig was. Hoe het ook zij, in sommige gevallen is het storend en bij een telefoon van meer dan zeshonderd euro verwachten we dit niet te zien.
Een ander, maar kleiner, minpuntje is de sporadische beeldretentie. Als de telefoon voor langere tijd een statisch beeld laat zien en vervolgens iets anders toont, blijven contouren van het eerste beeld kortstondig zichtbaar.
Helderheid en contrast
Het contrast van het oled-scherm is met onze Spectracal C6-colorimeter eigenlijk niet te meten, omdat een zwart testpatroon geen licht uitstraalt. Voor het idee drukken we dat onmeetbare contrast in bovenstaande grafiek uit met het oneindigteken, al geven we toe dat dat technisch niet geheel klopt. Het geeft in ieder geval aan dat het contrast hoog is en dat is in de praktijk goed te zien aan het diepe zwart dat het scherm kan weergeven.
De maximale helderheid van het scherm valt met 318cd/m², of nits, tegen. Van onlangs uitgebrachte high-end smartphones laat alleen Samsungs Galaxy S4 een lagere helderheid noteren. Binnenshuis levert dat weinig problemen op, maar zodra de hoeveelheid omgevingslicht toeneemt, bijvoorbeeld als je buiten rondloopt, valt op dat het scherm van de G Flex soms moeilijk af te lezen is.
Kleurreproductie
/i/1393939221.png?f=imagenormal)
/i/1393939191.png?f=imagenormal)
De eerste telefoons met oled-schermen blonken niet uit op het vlak van kleurweergave. Wit zag er vaak niet uit als wit, kijkhoeken waren matig en kleuren werden veelal te gesatureerd weergegeven. Bij recente oled-telefoons, zoals de Galaxy S4 en de Nokia Lumia 1020, waren veel van die problemen opgelost.
Daarom is het jammer om te zien dat LG's oled-paneel al die 'oude' mankementen vertoont. Met een gemiddelde kleurtemperatuur van 8582 kelvin zit er te veel blauw in de kleurenmix en het gamut komt duidelijk niet in de buurt van wat het zou moeten zijn. Groen en cyaan in het bijzonder laten grote afwijkingen zien.
Deze waarden zijn allemaal gemeten in de 'standard'-modus. Er is ook een 'vivid'-modus, waar je beter helemaal van weg kunt blijven, en als laatste is er nog een 'natural'-modus. Zoals in onderstaande afbeeldingen te zien is, levert die een iets accuratere kleurweergave op, maar goed zouden we het nog steeds niet noemen.
/i/1393939212.png?f=imagenormal)
/i/1393939199.png?f=imagenormal)
Accuduur: buitengewoon goed
Omdat het stroomgebruik van de meeste hedendaagse smartphones niet extreem verschilt, speelt accucapaciteit een grote rol bij de uiteindelijke accuduur. In laboratoria wordt hard gewerkt aan nieuwe technieken om accu's beter te maken, maar momenteel geldt nog de simpele stelregel: groter = beter. Grote telefoons als de G Flex zijn daardoor in het voordeel. In de behuizing is veel ruimte voor een accu en telefoons van dit formaat hebben dan ook vaak een uitstekende accuduur.
De capaciteit van de accu in de G Flex bedraagt maar liefst 3500mAh, een flink vermogen vergeleken met andere telefoons van dit formaat. Niet alleen is de accu krachtig, maar net als de behuizing van de telefoon is hij gekromd. Niet zo sterk als de buitenkant, maar een lichte buiging was natuurlijk nodig om de accu passend te maken.
Tijdens de testperiode viel op dat de G Flex het lang uithoudt op een enkele acculading. Het einde van de dag halen zal voor veel mensen geen probleem zijn en als je de telefoon niet te zwaar belast of lang gebruikt, moet twee tot drie dagen in sommige gevallen ook haalbaar zijn.
Accuduur gemeten
Om een goede vergelijking te maken met andere toestellen hebben we onze gebruikelijke twee accutests gedraaid. In het eerste scenario moet de telefoon continu door een vaste lijst met webpagina's browsen, net zo lang tot de accu leeg is. In het tweede scenario pakken we een 1080p-videobestand en spelen deze herhaaldelijk af tot de telefoon het begeeft.
In de browsetest houdt de G Flex het net geen vijf en een half uur vol. In vergelijking met high-end telefoons als de iPhone 5s/c en de Nexus 5 is dat lang geen slechte score. De LG G2 en Lumia 1520 doen het echter significant beter. We vermoeden dat het oled-scherm de G Flex hier parten speelt. Oled-panelen slurpen namelijk flink wat stroom als wit weergegeven moet worden en veel websites gebruiken wit als achtergrondkleur.
In de videotest voelt de G Flex zich duidelijk beter thuis en de score van een dikke 13 uur is indrukwekkend. Het grote verschil tussen de scores in de twee tests is goed te verklaren. Allereerst moet de Snapdragon 800-soc in de browsetest veel harder aan de bak, terwijl hij in de videotest nagenoeg compleet kan slapen. Daarnaast komt in de video bijna geen puur wit voor en zijn er juist veel donkere kleuren, waardoor het verbruik van het oled-paneel binnen de perken blijft.
Hardware en prestaties
LG lijkt het binnenwerk van de G Flex grotendeels overgenomen te hebben van zijn G2-smartphone. De G Flex beschikt over dezelfde quadcore-Snapdragon 800-soc, 2GB werkgeheugen en een 13-megapixelcamera. Hoewel er inmiddels iets snellere onderdelen voorhanden zijn, hoeft de G Flex zich nergens voor te schamen op dit gebied en dankzij de Snapdragon 800-soc is het in het dagelijks gebruik een rappe telefoon. Alle componenten zitten overigens op een doodnormale printplaat die, in tegenstelling tot de accu en behuizing, kaarsrecht is.
Op draadloos gebied heeft de G Flex ondersteuning voor 4g op alle frequenties die de Nederlandse providers hanteren. Daarnaast is er support voor bluetooth 4.0 en wifi b/g/n/ac. Opladen gebeurt via een standaard-micro-usb 2.0-connector en er is 32GB opslaggeheugen aanwezig. Uitbreiden via een micro-sd-slot kan helaas niet, maar we zijn wel blij dat LG een 16GB-model achterwege laat.
Benchmarks
Met de benchmark AndEBench kijken we naar de rauwe rekenkracht van de vier Krait 400-processorkernen die in de Snapdragon 800-soc zitten. De G Flex scoort hier zoals verwacht. De verschillen met andere Snapdragon 800-telefoons hebben te maken met de afstelling van de software en de mate van hitteontwikkeling die plaatsvindt. Als een telefoon te warm wordt, zal hij de processor eerder terugklokken.
In het Java-onderdeel worden dezelfde tests uitgevoerd als in het native-onderdeel, maar dan via Androids Dalvik VM, die Java-code vertaalt. Diezelfde Dalvik VM wordt gebruikt door het gros van de Android-apps. Hier scoort de G Flex het minst van de geteste Snapdragon 800-telefoons. Dat komt hoogstwaarschijnlijk doordat hij een relatief oude versie van Android draait, die dus een oudere, minder snelle versie van de Dalvik VM bevat.
Diezelfde Android-versie lijkt de G Flex in onze twee webbased browserbenchmarks ook parten te spelen. LG maakt gebruikt van Androids eigen browser in plaats van Google Chrome, en de versie uit Android 4.2.2 is niet de nieuwste meer en bevat waarschijnlijk dus ook niet de laatste optimalisaties. We moeten hierbij wel opmerken dat de verschillen uit bovenstaande benchmarks in de dagelijkse praktijk niet te merken zijn.
Grafische prestaties
In theorie moet de G Flex op grafisch vlak buitengewoon goed presteren. Ga maar na, hij heeft evenveel grafische rekenkracht als veel andere topmodellen, maar hoeft minder pixels aan te sturen. Datzelfde effect zagen we eerder bij de Xperia Z1 Compact, die ook over een Snapdragon 800 beschikt en een resolutie van slechts 1280x720 pixels heeft.
Van dat theoretische voordeel is in de praktijk bar weinig te zien. In GFXBench, dat zich puur op de prestaties van de grafische chip richt, scoort de G Flex ongeveer even goed als een Note 3, terwijl hij dankzij zijn lagere resolutie een stuk hoger zou moeten eindigen. Ook in het Ice Storm-onderdeel van 3DMark scoort hij ongeveer hetzelfde als de toestellen die hij op papier achter zich zou moeten laten.
Het is niet duidelijk waar dit door komt. Wellicht heeft LG de gpu fors lager geklokt om zo wat energie te besparen, maar dat kunnen we niet verifiëren. LG kon ons ook niet vertellen waarom de G Flex relatief laag scoort op grafisch vlak. Een groot probleem is het in de dagelijkse praktijk overigens niet, want high-end games draaien prima. Merkwaardig is het wel.
Camera: 13 megapixels
De G Flex is uitgerust met een 13-megapixelcamera. Hoogstwaarschijnlijk gaat het om dezelfde module als in de G2 zit. Er is echter een duidelijk verschil: de lens van de G2 is voorzien van optische beeldstabilisatie, terwijl de G Flex dat niet heeft. In donkere situaties zul je met de G Flex dus iets sneller last hebben van bewogen foto's. De camera schiet zijn plaatjes standaard in een 10-megapixelbreedbeeldmodus, maar je kunt ervoor kiezen om in 2:3 de volledige 13-megapixel van de sensor te benutten. Video's kunnen opgenomen worden in 1080p bij 30 of 60fps en ook is het mogelijk om beelden in udh te schieten met 30 beeldjes per seconde.
In ons korte snelheidstestje kwam de G Flex goed uit de bus. Hierbij keken we hoe lang het duurt om de camera-app te starten en een foto te maken. De G Flex heeft daarvoor net geen 2,5 seconde nodig en dat vinden we rap genoeg.
De interface wijkt niet van de gebaande paden af en zit logisch in elkaar. Rechts zit de knop om een foto te maken en daarboven zit een schuifje om naar de videostand te schakelen. Een los knopje was sneller geweest, maar echt storend is dat niet. Aan de linkerzijde kun je via een knopje het instellingenmenu oproepen en er zijn losse knoppen beschikbaar om naar de frontcamera te wisselen en de led-flitser te regelen.
Beeldkwaliteit
De kwaliteit en karakteristieken van de foto's komen vrijwel overeen met wat we vorig jaar bij de LG G2 zagen. De G Flex maakt goede foto's zolang er genoeg licht voorhanden is en de gevoeligheid van de sensor dus laag gehouden kan worden. Het dynamisch bereik is dan redelijk tot goed, hoewel schaduwen de neiging hebben om snel dicht te lopen. Over de scherpte hebben we in dat soort situaties niets te klagen. In onderstaande foto's hebben we telkens twee 100%-crops naast de foto getoond om een idee te geven van de scherpte en het detailniveau.
/i/1394014856.jpeg?f=imagenormal)
Klik voor vergroting
/i/1394015052.jpeg?f=imagenormal)
Klik voor vergroting
Als er echter minder licht aanwezig is, schakelt de G Flex snel over naar agressieve ruisonderdrukking. Bekijk je de foto's op klein formaat, bijvoorbeeld nadat ze op Facebook geplaatst zijn, dan maakt dat weinig uit. Ben je echter op zoek naar wat detail, omdat je wellicht wil croppen of zoomen, dan kom je van een koude kermis thuis; de foto's hebben van dichtbij namelijk wel wat weg van een impressionistisch schilderij.
/i/1394015316.jpeg?f=imagenormal)
Klik voor vergroting
Samplefoto's
Onderstaande galerij bestaat uit foto's die we gedurende de reviewperiode met de G Flex hebben gemaakt. In de galerij kun je nogmaals op een foto klikken om volledig in te zoomen en de details te bekijken.
Software: weinig vernieuwing
De G Flex draait Android 4.2.2 met daaroverheen LG's eigen schil. Versie 4.2.2 van Android kwam meer dan een jaar geleden uit en we hadden eigenlijk verwacht op de G Flex een nieuwere versie te zien. Een update naar versie 4.4.2 staat volgens LG op de planning voor het tweede kwartaal van dit jaar, maar de Koreaanse fabrikant heeft geen goede reputatie op dit vlak en updates zijn in het verleden vaak uitgesteld. Laten we hopen dat LG dit jaar goede stappen zet hiermee.
Bij eerdere reviews hebben we al opgemerkt dat de skin van Android niet veel indruk wekt. Voor de G Flex heeft LG een nieuw thema gemaakt, genaamd Flex, dat een stuk donkerder is dan het thema dat we van de G2 kennen. Dat begrijpen we maar al te goed, want zwarte elementen komen op het contrastrijke oled-scherm mooi uit de verf. De algehele stijl ligt nog steeds in de lijn die we kennen van LG: veel kleurtjes, een beetje speelse/kinderlijke icoontjes en soms behoorlijk drukke elementen.
LG maakt gebruik van virtuele knoppen en toont standaard een terugknop, een homeknop en een menuknop. Nu Samsung met zijn nieuwste apparaten van die menuknop afgestapt is, blijft LG over als enige die dit oude interface-element nog gebruikt. Het zou ons dan ook niets verbazen als deze knop snel vervangen wordt door een multitaskingknop, zoals Google voorschrijft.
De ontwerpers van LG houden er op sommige vlakken een eigenaardige smaak op na en van alle bekende Android-skins vinden we die van LG het lelijkst. Ook de notificatiegeluiden zouden we zelf nooit uitgekozen hebben. Zo hoor je een Weens kinderkoor bij sommige notificaties 'Life is good', de slogan van LG, zingen en bij een nieuwe e-mail zingen ze in koor 'You've got mail'. Gelukkig valt dat uit te schakelen.
Ook op featuregebied zetten we vraagtekens bij sommige mogelijkheden. Zo is er Slide Aside, een alternatieve manier van multitasken. Door met drie vingers naar links te vegen kun je een app 'opslaan' en in totaal kun je dat met drie apps doen. Veeg je vervolgens met drie vingers naar rechts, dan roep je het overzicht van opgeslagen apps op en kun je er weer eentje openen. Deze manier van multitasken werkt trager dan de normale Android-manier, is beperkter en de veegbeweging met drie vingers voelt een beetje ongemakkelijk aan.
Gelukkig is het niet allemaal kommer en kwel; LG heeft ook een paar hele nuttige features toegevoegd. Via KnockOn kun je de telefoon wakker maken door tweemaal op het scherm te tikken en dat werkt behoorlijk goed. In een toekomstige update wordt daar waarschijnlijk KnockCode aan toegevoegd. Dat is een uitbreiding op die feature waarmee je het toestel meteen ontgrendelt als je het goede patroon op het scherm 'klopt'.
Ook de feature Guest Mode, die we al kennen van de G2, is weer aanwezig. Hiermee kan een tweede account aangemaakt worden met eventueel restricties, bijvoorbeeld een account voor de kinderen, waarin alleen een paar spelletjes toegankelijk zijn. Dit account kan dan weer gekoppeld worden aan een eigen ontgrendelpatroon. Vanaf het lockscreen kun je zo, door het bijpassende ontgrendelpatroon te gebruiken, kiezen welk account je wil gebruiken en dat werkt erg handig.
Specificaties en fotogalerij
Merk en uitvoering |
|
Categorie |
Mobiele telefoons |
Merk |
LG |
Uitvoering |
LG G Flex Zwart |
Prijs en beoordeling |
|
Laagste prijs |
€ 649,- Vergelijk prijzen |
Aantal aanbieders |
23 winkels |
Eerste prijsvermelding |
Woensdag 22 januari 2014 |
Beoordeling |
Score: 4 (1 review) |
Besturingssysteem |
|
Gsm-besturingssysteem |
Android |
Versie besturingssysteem |
Google Android 4.2 |
Beeldscherm |
|
Schermdiagonaal |
6" |
Schermresolutie |
1280x720 (HD Ready 720p) |
Invoermethode |
Touchscreen |
Schermtype |
Oled |
Multitouch |
Ja |
Touchscreentechniek |
Capacitief |
Secundair scherm |
Nee |
Technische kenmerken |
|
SoC (system on a chip) |
Qualcomm Snapdragon 800 (MSM8974) |
Aantal cores |
Quadcore |
Processorsnelheid |
2,26GHz |
Werkgeheugen |
2GB |
Opslaggeheugen |
32GB |
Camera |
|
Cameraresolutie |
13Mp |
Cameraresolutie (voor) |
2,1Mp |
Camera-autofocus |
Ja |
Gsm-flitsertype |
Enkele led |
Resolutie video-opname |
1920x1080 (Full HD 1080p) |
Verbindingen |
|
Mobiele netwerken |
Lte |
Verbinding (wlan) |
802.11a, 802.11ac, 802.11b, 802.11g, 802.11n |
GSM-connector |
3,5mm-headset |
Functionaliteit |
|
Berichten |
E-mail, mms, sms |
Afspeelmogelijkheden |
Audio, video |
GPS |
Ja |
Gsm-functies |
Bewegingssensor, DLNA, FM-radio (headset), Handsfree, RDS, Tril |
Accu |
|
Accucapaciteit (mAh) |
3.500mAh |
Accutype |
Li-Ion |
Inclusief accessoires |
|
Meegeleverde gsm-accessoires |
Datakabel |
Uiterlijke kenmerken |
|
Telefoonmodel |
Bar |
Gewicht (gram) |
177g |
Lengte |
160,5mm |
Breedte |
81,6mm |
Hoogte / Diepte |
8,7mm |
Kleuren |
Zwart |
Alternatieven
Wie de G Flex te groot vindt, maar wel een high-end telefoon van LG wil hebben, kan prima terecht bij de G2. Hij heeft een iets kleiner scherm, maar dan met een veel hogere beeldkwaliteit. Op snelheidsvlak is er weinig verschil en de camera is grotendeels identiek, al heeft de G2 optische beeldstabilisatie. Ook is de G2 fors goedkoper.
Samsungs Galaxy Note 3 is met zijn 5,7"-scherm maar iets kleiner dan de G Flex, maar biedt wel een hogere schermresolutie en een hogere beeldkwaliteit. Op het gebied van processorkracht en camera ontlopen de twee telefoons elkaar niet veel, maar de Note 3 is wel significant goedkoper.
Een echt alternatief is Samsungs Galaxy Round niet, omdat hij op het moment van schrijven niet te koop is in Nederland. Het is echter de enige andere kromme smartphone die momenteel op de markt is, zij het enkel in Zuid-Korea. De telefoons zijn vrijwel even groot en bevatten grotendeels dezelfde hardware. Het scherm van de round is, afgaande op de specificaties, wel een stuk beter.
In het Windows Phone-kamp zijn er niet veel grote telefoons te vinden, maar Nokia bracht onlangs zijn 6"-Lumia 1520 uit, die voorzien is van indrukwekkende onderdelen. Met een Snapdragon 800-soc, een full-hd-scherm en een 20-megapixelcamera doet hij het beter dan de G Flex. Ook is hij iets goedkoper.
Conclusie
De G Flex is voor LG een paradepaardje, een vehikel waarmee het bedrijf kan laten zien waartoe het op het gebied van design, hardware en constructie in staat is. Het bouwen van zo'n toestel is geen simpele klus geweest. Het is indrukwekkend dat LG een kromme telefoon heeft weten te maken, omdat zowel de accu en de behuizing als natuurlijk het scherm gekromd moesten worden. We moeten toegeven, toen we het losse scherm in handen kregen en bleek dat het alle kanten op kan buigen, ging ons Tweakers-hart even sneller kloppen.
In de praktijk heb je echter weinig aan die kromme vorm en zien we nauwelijks voordelen ten opzichte van een reguliere, platte telefoon. Daarnaast zijn we niet onder de indruk van het kromme oled-scherm. Hoewel het in theorie minder snel beschadigd raakt, is het nog maar de vraag of dat ook in de praktijk zo is. Daarnaast is de resolutie relatief laag, net als de helderheid. De ruis in het scherm en in mindere mate de beeldretentie vinden we een telefoon in deze klasse onwaardig. Het contrast is, zoals we van een oled-scherm gewend zijn, indrukwekkend, maar dat weegt niet op tegen eerdergenoemde kritiekpunten en de matige kleurreproductie.
Er zijn gelukkig ook dingen die de G Flex wel goed doet. Dank zij de Snapdragon 800-soc is hij rap en de 3500mAh-accu zorgt ervoor dat bijna iedereen de dag doorkomt op een enkele acculading. Ook op de camera hebben we weinig aan te merken, al is die geen leider in zijn klasse.
Onder de streep is de G Flex geen onaangename telefoon om mee te werken, maar daarmee is dan ook alles gezegd. Zijn grootste probleem is dat hij het niet kan opnemen tegen de concurrentie. Samsungs Galaxy Note 3 heeft vergelijkbare hardware, een beter scherm en is flink goedkoper. LG's eigen G2 is ook een veel betere telefoon dan de G Flex en kost eveneens minder. En zo zijn er wel meer telefoons waarvoor dat geldt. We hopen dat LG blijft innoveren en proberen, want dat is belangrijk. Wie echter waar voor zijn geld wil, moet niet bij de G Flex zijn.
Pluspunten
-
Rap
-
Goede accuduur
-
Zelfhelende achterkant werkt voor kleine krasjes
Minpunten
-
Relatief duur
-
Matig scherm
-
Kromming voegt weinig toe
Eindoordeel