Crackdown 2

Futuristische zandbak

Begin 2007 maakten we kennis met Crackdown, een futuristische sandbox game die duidelijk inspiratie had gehaald uit Robocop en tal van superheldenfilms. De game was een aangename verrassing al mistten vrijwel alle elementen ervan enige subtiliteit. Dat maakte weinig uit, want de ijzersterke combinatie van explosieve actie, grenzeloze exploratie en vrijwel eindeloze mogelijkheden om het ingame alterego op te waarderen wist gamers wereldwijd lange tijd bezig te houden. Het is dan ook logisch dat een vervolg op Crackdown de nodige verwachtingen met zich meebrengt.

Voor iedereen die stiekem eigenlijk helemaal niet weet wat Crackdown voor game is, even een korte beschrijving. Pacific City, een fictieve stad in de nabije toekomst, is een uitzichtloze put vol geweld en misdaad. Gelukkig zijn de agenten die er rondlopen geenszins vergelijkbaar met de tammere variant zoals wij die kennen. In die tijd is het klonen van mensen namelijk allang geen taboe meer en wordt er door The Agency (een soort Interpol) vrolijk op los geëxperimenteerd om effectieve superagenten te creëren. De speler kruipt in de huid van zo’n kloonagent en begint qua vaardigheden op nul. Door de game heen doet de agent ervaringen op die zijn vaardigheden tot ronduit belachelijke proporties opblazen. Zo wordt over gebouwen springen en auto’s wegsmijten uiteindelijk heel gewoon. Crackdown combineerde op ingenieuze wijze explosieve actie, een lading minigames en een Orb-verzamelingsysteem dat slim inspeelt op de collectiewoede (die toch in veel van ons blijkt te zitten) tot een onverwacht aangename game die bij velen nog altijd warme gevoelens oproept.

Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.

Slecht voorgevoel

Omdat de originele Crackdown op een niet eens zo negatief bedoelde manier zo lekker 'lomp' was en werkelijk alle subtiliteit mistte, mocht toch op zijn minst worden aangenomen dat een sequel op de game op alle vlakken zou worden bijgeschaafd tot een gepolijste en uiteraard sterkere versie van zijn voorganger. Sterker, completer, grafisch mooier en wellicht dit keer voorzien van een echt verhaal. De ronduit slordige bediening en de audiovisuele afwerking die te wensen overliet, waren stuk voor stuk puntjes die met niet al te veel inspanning (en ruim drie jaar productietijd) beslist opgelost zouden moeten zijn om over de talrijke interessante mogelijkheden die een nieuwe speelwereld te bieden kan hebben nog maar te zwijgen. Ken je dat gevoel dat je bekruipt wanneer je een tekst leest die op een of andere manier verkeerd af gaat lopen? Zo’n verhaal waarbij je constant wilt weten waar de 'maar' blijft en dat gevoel van onbehagen dat vanwege het prettige hoofdonderwerp eigenlijk helemaal niet aanwezig zou moeten zijn? Dat gevoel krijgen je nu, toch? Helaas is dat volstrekt terecht, want Crackdown 2 doet alles wat de game had moeten doen juist helemaal niet.

Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.

Mager voordeelpak

Sterker nog, Crackdown 2 is eigenlijk niet eens echt een game. Het is stiekem een voordeelpak van downloadpacks dat in plaats van op de Xbox' Videogame Marketplace in de (echte) winkel terecht is gekomen. Overigens wel voor de volle prijs van een echte game. Wat de eerste Crackdown zo leuk maakte, was de handig geïmplementeerde motivatie tot exploratie in de reusachtige stad, met het Orb-jagen als hoofdingrediënt. Ook in de sequel vormt dit de basis van de game maar deze keer is het met name voor spelers die het origineel hebben gespeeld beslist niet meer zo leuk. Geloof het of niet, maar de game speelt zich in exact dezelfde stad af. Het woordje 'exact' dient helaas heel erg letterlijk genomen worden, Pacific City is namelijk op enkele cosmetische veranderingen en een groot aantal slap ontworpen nieuwe bewoners na hetzelfde gebleven. Aanvankelijk wilden we het niet geloven en gingen we naarstig op zoek naar verschillen in infrastructuur of zelfs de bekende plekken waar destijds Orbs verborgen lagen. Het resultaat van deze zoektocht was schokkend. Precies daar waar we nog wisten dat er verborgen Orbs waren, lagen ze nog altijd verstopt.

Identiteitscrisis

Toegegeven sommige gebouwen zijn door de makers zichtbaar in verval gegooid om te fungeren als uitvalsbasis voor de vijand maar daar houdt de vernieuwing dan ook meteen op. De verhaallijn is mogelijk nog warriger en onbelangrijker dan in het origineel. Tien jaar na het eerste avontuur is de stad in een diep verval geraakt waarbij de straten overdag geteisterd worden door de criminele organisatie Cell en 's nachts eindeloos veel mutanten tevoorschijn komen. Dit aanbod lijkt creatief en lekker gevarieerd maar is in geen enkel opzicht een verbetering ten opzichte van de eerste Crackdown. Cell is een kleurloze en ongeïnspireerde verzameling van criminelen die elke vorm van persoonlijkheid missen. De mutanten scoren nog lager en drukken eigenlijk alleen maar een nog duidelijker stempel op de game dat erom schreeuwt vooral niet serieus genomen te worden. Toch nemen de meeste gamers de gemiddelde verkoopprijs van games serieus genoeg om te vallen over de beschamende leegte die heerst in deze sequel. Het soort leegte dat ook sterk naar voren komt tijdens een doorsnee ritje door Pacific City. Op een of andere manier zijn de makers er namelijk zelfs in geslaagd het beetje persoonlijkheid dat dit oord van verderf ooit had ook weg te poetsen.

Review Crackdown 2

Regelrechte kopie

Erger wordt het wanneer we, nog steeds in ontkenningsfase, de eerste game weer eens opstarten en moeten concluderen dat Crackdown 1 bruist van persoonlijkheid vergeleken met de kleurloze sequel. Grafisch blijkt bij een dergelijke onderzoekssessie dat Crackdown 2 grafisch vrijwel identiek is aan het origineel. Goed, de animatie is versoepeld en bepaalde effecten komen beter tot hun recht, maar vandaag de dag mag je zoveel meer verwachten dan waar deze game mee op de proppen komt. Nagenoeg hetzelfde geldt voor de bediening die werkelijk niets is veranderd. Het gevechtssysteem is nog altijd heel erg lomp en onhandig en ook het proberen te locken van een doelwit tijdens vuurgevechten verloopt dermate treurig dat het maar goed is dat de kloonagenten zo gruwelijk veel afstraffingen kunnen doorstaan. Het autorijden is een van de weinige dingen waarbij we twijfelen of dat wellicht wel is aangepakt tijdens de productie, al moet gezegd worden dat deze nog altijd niet meer dan een magere voldoende scoort. De game wordt leuker naarmate de vaardigheden van de agent in kwestie verbeteren maar ook hier geldt weer dat een ieder die het origineel heeft doorgespeeld hoogstwaarschijnlijk niet verrast gaat worden.

Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.

Twijfelachtige comeback

Dan zijn er nog de tientallen technische foutjes en ontwerpblunders die niet alleen het origineel maar ook deze sequel teisteren. Van beide een voorbeeldje: op een bepaald moment in de game werden we ingesloten door een viertal grote mutanten die hoe ze ook hun best deden geen schade konden toebrengen. Het feit dat onze agent inmiddels niet meer normaal kon bewegen zou een tweede indicatie kunnen zijn dat er tijdens die sessie technisch iets niet goed ging. De ontwerpfouten zijn echter vele malen vervelender. Wie het origineel gespeeld heeft, weet wellicht nog van al die keren dat je een gebouw wilde beklimmen door van rand tot rand te springen, en je na een verdieping of vijftien ineens onder een ventilatie-unit blijkt te hangen waardoor je net die laatste sprong niet kan maken en weer naar beneden moet. Wees gewaarschuwd al deze ergernissen maken een comeback met dit keer een paar echt onvergetelijke pareltjes in onbeholpenheid. Dat de game geen indruk maakt op gebied van vooruitgang moge duidelijk zijn, dus laten we eens kijken naar de game op zich. Wat is de bedoeling in Crackdown 2 en belangrijker nog, werkt het?

Dag en nacht dienst

Uiteraard rust de toekomst van de stad en alle inwoners wederom op de schouders van een naam-, en identiteit-loze kloonagent die eigenhandig de gehele tegenpartij dient uit te roeien. Deze tegenpartij bestaat in wezen uit twee hordes, de agenten van Cell en de mutanten ook wel freaks genoemd. Overdag zie je geen freaks want die liggen veilig in hun schuilplaatsen te slapen. Cell regeert de straten en is veruit in de meerderheid. Zodra de nachtcyclus aanbreekt wordt het Cell-gehalte drastisch verlaagd en duiken overal ineens duizenden freaks op. Het idee erachter is simpel: Infiltreer overdag de Cell-bouwwerken omdat men zich als de nacht valt massaal terug trekt in hun bunkers en je weinig kans hebt speciale bakens te activeren die het zolang ze ‘uit’ staan onmogelijk maken om de anti-freak bommen te dumpen. Infiltreer vooral ’s nachts de leeggestroomde schuilplaatsen van de freaks om een flinke UV-bom te planten die het nest compleet wegvaagt. Dit proces herhaal je ongeveer negen keer en dan begint het wachten op Crackdown 3. Met andere woorden, de singleplayer campaign is veel van hetzelfde. Alleen maar dom naar wat Orbs zoeken is natuurlijk zonde van een ieders vrije tijd.

Review Crackdown 2

Online in orde

En toch gaan we deze ellende ondanks alles afsluiten met positieve gedachte. Om maximaal van Crackdown 2 te kunnen genieten heb je namelijk maar een ding nodig: vrienden die de game ook leuk vinden. In een multiplayer co-op game met maximaal vier tot bespottelijke hoogtes ongewaardeerde kloonagenten de stad compleet de vernieling in blazen of met vier krankzinnig snelle voertuigen duizenden freaks aan gort rijden is beslist een paar uurtjes leuk, wat de game van een dikke onvoldoende redt. De multiplayer-arena waar met maximaal 16 spelers huisgehouden kan worden mist zijn doel simpelweg vanwege de hopeloze controls die zuivere gevechten onmogelijk maken. Leuk voor een paar keer, maar de co-op modus scoort hoger. Verwacht overigens ook weer niet teveel van deze online multiplayer aangezien alle eerdergenoemde minpunten nu ook weer voorkomen en er ook in deze modus onmogelijk domme foutjes verwerkt zitten die de op zich fantastische ervaring tot 'iets meer dan redelijk' weten te degraderen. Al met al is dit wel degelijk het beste dat de game te bieden heeft zeker wanneer je de eerste game intensief doorgespeeld hebt.

Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.

Conclusie

Bekijken we Crackdown 2 ten slotte vanuit het oogpunt van een nietsvermoedende nieuwkomer tot de serie, dan nog is de game geen directe aanrader maar meer de stoere aanvoerder van de budgetbak van morgen. Qua gameplay en op audiovisueel gebied was dit niveau acceptabel ten tijde van het uitbrengen van de eerste game. Ruim drie jaar later echter is dit een hopeloos verouderde, slordig afgewerkte, verhaalloze wannabe die scoort op gebied van hersenloos geweld, explosieve actie en een tamelijk vermakelijke multiplayer. Veteranen dienen dit ding te vermijden en eventuele warme gedachten aan het origineel te koesteren in afwachting van een mogelijk waardiger derde deel.