Het eerste dat ons opviel aan Stalker: Call of Pripyat is de titel. 'Call of..' - dat moet je maar durven, nu de verkooplijsten worden gedomineerd door de nieuwste Call of Duty. Hoewel de namen op elkaar lijken is Stalker, zo weten de kenners, echter totaal niet te vergelijken met Call of Duty, dus dat bruggetje verbranden we snel weer achter ons.
Getest op: pc (exclusieve titel)
/i/1242805253.jpg?f=imagenormal)
Stalker: Call of Pripyat gaat verder waar de eerste Stalker, 'Shadow of Chernobyl', gebleven was. Blijkbaar is het gebied rond de ontplofte kernreactor inmiddels weer aardig toegankelijk, en dus vindt de overheid in Oekraïne dat het leger bezit van deze regio moet nemen. De expeditie die erop af wordt gestuurd, verdwijnt echter in zijn geheel. De helikopers storten neer, de soldaten komen om: er is duidelijk iets niet in de haak in het gebied. Voordat er sprake kan zijn van een nieuwe expeditie, moet er eerst onderzoek worden gedaan naar wat de helikopters precies heeft neergehaald. En dat onderzoek - je voelt het al aankomen - mag jij uitvoeren.
Crash-sites
Alexander Degtyaryov, zoals de hoofdpersoon heet, wordt letterlijk aan de rand van het gebied gedropt met niet meer informatie dan zijn opdracht: "Ga uitzoeken wat er gebeurd is." Daarmee begint een lange speurtocht langs diverse gevaarlijke gebieden, waarbij de crashlocaties van de helikopters centraal staan. Je kunt op je vingers natellen dat juist die plekken lastig te bereiken zijn. Zo moet je om een van de gecrashte heli's te bereiken, dwars door een gebied met veel straling, en een andere crashssite ligt midden in een giftig moeras. Een lekker dagje uit is anders.
/i/1241165465.jpeg?f=imagenormal)
Tijdens je avonturen doorkruis je voornamelijk het gebied waar ooit de rivier Pripyat stroomde - inderdaad dezelfde naam als het nabijgelegen dorpje. Het gebied waarin Call of Pripyat zich in de eerste uren afspeelt, wordt gekenmerkt door schepen die in de drooggevallen rivier liggen. Deze schepen zijn door Stalkers en bandieten omgetoverd tot bases. Je zult ze dus regelmatig bezoeken, om nieuwe missies te krijgen en om spullen te verhandelen.
Tot zover is er in feite niets nieuws onder de zon. Stalker ging altijd al om geheimzinnige gebieden waarin Stalkers, bandieten en rare beesten het met elkaar aan de stok hadden. Dat is ook de hoofdmoot van Call of Pripyat. Tijdens ons bezoek aan ontwikkelaar GSC GameWorld in Kiev werd ons meerdere malen duidelijk gemaakt dat het spel weliswaar een volwaardige game wordt met uren gameplay, maar dat het vooral ook de opmaat is naar een volgende Stalker-game. Het spel maakt bijvoorbeeld gebruik van een aantal DirectX 11-features, maar nog lang niet allemaal. Het is voorwerk: GSC 'speelt' alvast met DX11-optimalisaties om de volgende Stalker vlekkeloos te kunnen produceren.
Grotendeels hetzelfde
Daarmee willen we overigens niet stellen dat Call of Pripyat op welke manier dan ook goedkoop of afgeraffeld aanvoelt. Wel hadden we eerder het gevoel een add-on te spelen dan een geheel nieuwe game. De gameplay is namelijk grotendeels hetzelfde als de gameplay in Stalker: Clear Sky en Shadow of Chernobyl. Nog steeds kun je met schroeven een route vinden door de anomalies, waar de straling voor levensgevaarlijke omstandigheden heeft gezorgd. Ook speelt het zoeken van artefacten in de anomalies weer een grote rol. Deze waardevolle objecten respawnen soms als er een radioactieve storm over het gebied trekt.
/i/1242805252.jpg?f=imagenormal)
Met de gameplay rond de artefacten is slechts één voorbeeld genoemd; de gelijkenissen met 'Shadow of Chernobyl' en 'Clear Sky' houden daar niet op. Zo werkt bijvoorbeeld ook het systeem voor inventory en wapens hetzelfde. Nog steeds vormt het verzamelen van spullen de sleutel tot succes, want alleen met goede wapens en de juiste uitrusting kan je het in Call of Pripyat ver schoppen. Net als in de vorige delen is het daarbij belangrijk dat je je spullen laat upgraden. Dat proces is iets eenvoudiger geworden; je hebt voor elke upgrade alleen een standaard soort 'tools' nodig. Naast het laten upgraden van je uitrusting is het ook mogelijk om, tegen betaling, wapens te bestellen. Dit hadden wij in onze speelsessie nog niet nodig, maar we kunnen ons voorstellen dat zulke wapens wat later in het spel het verschil zouden kunnen maken.
DirectX 11 nauwelijks merkbaar
In de gameplay is Call of Pripyat, op enkele wijzigingen in de details na, dus niet heel erg veranderd ten opzichte van zijn voorgangers. Dat zou in audiovisueel opzicht echter wel het geval moeten zijn. De eerlijkheid gebiedt ons echter te zeggen dat wij daarover op basis van onze speelsessie niet al te veel zinnigs kunnen zeggen. We speelden namelijk op een verouderde CRT-monitor met afmetingen waar je vandaag de dag niet vrolijk van wordt. Desondanks zagen de effecten er mooi uit. Uiteraard zijn alle grafische pluspunten van Stalker: Clear Sky behouden. Er zijn ook enkele DirectX 11-features in Call of Pripyat verwerkt, maar het verschil is niet duidelijk zichtbaar. Overigens ondersteunt het spel elke DirectX-versie vanaf DX8.
De samenvatting van onze speelsessie met Call of Pripyat is eenvoudig: er is in de nieuwe Stalker veel hetzelfde gebleven. De vrijwel onveranderde gameplay is een pluspunt voor spelers die bekend zijn met de franchise, al zullen ze niet de ervaring krijgen een nieuwe game te spelen. Call of Pripyat voelt vooral aan als een gigantische uitbreiding. Het lijkt erop dat GSC GameWorld met Call of Pripyat vooral de levensloop van de huidige versie van de engine afsluit; pas in een volgende game mogen echt vernieuwingen worden verwacht. Dat houdt in dat Call of Pripyat net als zijn voorgangers een prima game wordt, maar ook dat daarmee het meeste wel gezegd is.
Titel |
Stalker: Call of Pripyat
|
 |
Platform |
pc |
Ontwikkelaar |
GSC GameWorld
|
Uitgever |
nog niet bekend
|
Releasedatum |
eerste kwartaal 2010 |
GSC GameWorld