Uncharted 2: Among Thieves

PlayStations stoerste avonturier is terug! Nathan Drake stal de show in het in 2007 uitgekomen Uncharted: Drake's Fortune, en sindsdien wachten veel gamers smachtend op het tweede deel. Na elke beurs en speelsessie kon Uncharted 2 al rekenen op lovende kritieken, dus de verwachtingen zijn hooggespannen. De jongere, hippere versie van Indiana Jones wacht een nieuw avontuur, inclusief nieuwe vijanden, nieuwe vrienden en de meest onvoorstelbare gebeurtenissen.

Getest op: PlayStation 3 (exclusieve titel)

Uncharted 2: Among Thieves start als Drake ontwaakt in een treinwrak. Tijd om rustig bij te komen heeft hij niet: hij bloedt hevig, terwijl de trein langzaam de afgrond in glijdt, en de speler heeft geen idee waarin hij terecht is gekomen. Na wat geklauter begint het avontuur pas echt, als een flashback je terugvoert naar een moment vier maanden eerder, als Nathan wordt benaderd door zijn oude vriend Flynn, die naar eigen zeggen een monsterlijke klus heeft binnengehaald. Doelwit: een oude olielamp die schijnbaar van Genghis Khan is geweest. Het duurt niet lang voordat Drake, Flynn en Drakes 'friend with benefits' Chloe in de gaten hebben dat hun opdrachtgever achter de schatten van ontdekkingsreiziger Marco Polo aan zit, en achter de geheimen van het legendarische verloren koninkrijk Shangri-La.

Dubbelrol

Vanaf hier ontspint zich een verhaal dat zich makkelijk kan meten met het verhaal van welke andere game dan ook. Net als het originele Uncharted weet deel twee de speler enorm mee te slepen. Dit wordt vooral veroorzaakt door het prima tempo dat het spel weet vast te houden, en dat heeft voor een aanzienlijk deel te maken met de diverse plottwists in het verhaal. Toegegeven: een deel van die plottwists is best te voorspellen, maar desalniettemin passen ze goed in het verhaal. Vooral de dubbelrol van een van de dames in het spel is meer dan interessant en laat de speler - en Drake zelf - regelmatig gissen naar haar ware aard.

De kracht van het verhaal zit niet alleen in de plottwists. Sterke personages vormen de basis voor elk goed verhaal, en dat is in Uncharted 2 niet anders. Opvallend genoeg is het niet zozeer Drake die hierin het voortouw neemt. Het personage van Nathan Drake kwam wat ons betreft in de eerste Uncharted zelfs beter naar voren. In dat spel werd je als speler meer meegesleept in het karakter van Drake, die eigenlijk een ordinaire schatjager was, maar tegen wil en dank uitgroeide tot held door zijn vrienden te redden en de wereld te ontdoen van slechteriken.

Niet minder, wel anders

Die inwendige strijd is in Uncharted 2 veel minder aanwezig. Drake is nu een personage dat primair reageert op wat er om hem heen gebeurt. Hij begint als een van zijn rust genietende schatjager, laat zich verleiden tot een nieuwe klus, en wordt daarna heen en weer geslingerd tussen zijn instinct, Chloe en, jawel, zijn oude vlam Elena. Het maakt zijn personage niet minder interessant, maar wel anders. De personages komen het best tot hun recht in de dialogen. Deze zijn vaak zo sterk uitgewerkt dat je niet eens hoeft te weten dat Drake een verleden heeft met de anderen; dat is te proeven uit de toon die aangeslagen wordt. Hulde!