Gevlucht naar onder de grond
Arc Raiders
Arc Raiders is geweldig. De game ziet er mooi uit, al kun je als je beter kijkt echt wel iets vinden van de textures die soms van lage kwaliteit zijn, van het gebrek aan destructability of van het feit dat veel objecten geen schaduwen hebben. Dat interesseert me echter werkelijk geen zier. Het zorgt namelijk voor een soepel draaiende, goed presterende game, die de verder gewoon prima graphics niet eens nodig heeft om een goede game te zijn. Arc Raiders scoort ook met zijn setting, zijn fijne gameplay en vooral met zijn community. De manier waarop spelers in solo's vaak vreedzaam met elkaar omgaan, is heel gaaf om mee te maken. Mensen helpen elkaar, bevechten samen Arcs, beschermen elkaar soms tegen kwaadwillende medespelers en ga zo maar door. Of dat zo zal blijven, durf ik niet te zeggen, maar ik heb de afgelopen weken zó veel bijzondere en memorabele momenten meegemaakt in Arc Raiders, dat ik niet anders kan dan stellen dat dit een van de grootste kanshebbers is voor een hele sloot aan Game of the Year-titels.
Mijn tijd met Arc Raiders was een emotionele achtbaan. Ik heb schitterende momenten beleefd, maar ook hartverscheurende. Ik maakte kennis met een wereld waarin dingen net even anders dan anders gingen en zag die wereld vervolgens veranderen. Het is de game waaraan ik op momenten ontzettend verslaafd ben geweest en ook een game die ik soms het liefst het raam uit wilde mieteren. Bovenal is Arc Raiders echter speciaal: niet alleen omdat het een game is die gevoelsmatig 'uit het niets' kwam, maar ook door wat de community tot nu toe van Arc Raiders heeft gemaakt.
Arc Raiders is een extractionshooter die gemaakt is door Embark Studios, een Zweedse ontwikkelstudio die eigendom is van de Koreaanse uitgever Nexon. De ontwikkelaar maakte eerder The Finals, een free-to-play shooter die vrij goed ontvangen werd, maar toch redelijk onder de radar is gebleven. Met Arc Raiders is Embark Studios er in elk geval wél in geslaagd om door te breken, want de game schoot de laatste weken omhoog in de Steam-lijsten. De game liet zich veelvuldig zien bij de populairste games en hoefde eigenlijk alleen bekende knallers als Counter-Strike 2, Dota 2, PUBG: Battlegrounds en Battlefield 6 vóór zich dulden. Die laatste is inmiddels zelfs weggezakt onder Arc Raiders en dat terwijl Arc Raiders geen free-to-play game is; je betaalt er vier tientjes voor.
We hebben het hier dus over een extractionshooter. Dat wil zeggen: je duikt een bepaald gebied in, zoekt daar naar waardevolle spullen en probeert dan met die spullen te ontsnappen via een van de extractielocaties. Dat is op zich makkelijk, maar wordt bemoeilijkt door de aanwezigheid van computergestuurde vijanden in de vorm van allerlei drones en robots, en door andere spelers, die jou kunnen neerknallen en je zuurverdiende loot van je kunnen afpakken. Deze insteek is vaker in games te zien. Verschillende games hebben een dergelijke modus – denk aan DMZ in Warzone en aan de Dark Zone in The Division – en er zijn al eerder populaire games geweest die op dit concept draaiden, zoals Escape from Tarkov.
Speranza: een stad onder de grond
Arc Raiders schotelt spelers daarbij een futuristische, postapocalyptische setting voor. De game speelt zich af na een oorlog tussen mens en machine, die gewonnen is door de machines. Het aardoppervlak was daardoor niet meer veilig en de mensheid vluchtte ondergronds. Deze plek, genaamd Speranza, is je thuisbasis. Hier heb je je huisje waar je je loot verzamelt en je werkbanken bouwt en upgradet. Ook kun je hier langs allerlei handelaren gaan, waar je natuurlijk spullen kunt kopen, maar zij voorzien je ook van quests die je moet zien te volbrengen in de bovenwereld.
:strip_exif()/i/2007889904.jpeg?f=imagearticlefull)
Die bovenwereld, genaamd de Rust Belt, is waar het allemaal te doen is. De spelwereld van Arc Raiders kent verschillende gebieden, die je stap voor stap opent. Je begint op Dam Battlegrounds en als je die map een keer of zes gespeeld hebt, gaat de volgende map open. Binnen een dagje spelen heb je waarschijnlijk wel toegang tot de vier voornaamste maps. Ze hebben allemaal een eigen stijl en bepaalde eigenschappen, maar ook overeenkomsten: er zijn veel vijanden te vinden en zeker rond plekken met veel kostbare loot zul je de aanwezigheid van Arc merken.
Arc? Yep. Arc is de naam van de grote vijand, de partij achter alle robots en drones die rondvliegen en die het vuur op je openen, zodra ze je opmerken. De quests die de handelaren je geven, vertellen af en toe iets over hoe de wereld geworden is tot zoals hij nu is. Je ziet dan ook flarden van wat grotere Arc-machines hebben aangericht op aarde. De missies zorgen er ook voor dat je steeds iets te doen hebt, anders dan lukraak een map in springen en op zoek gaan naar loot, andere Raiders of uitdagende Arc-vijanden. Inhoudelijk zijn de missies zelden heel boeiend, maar de combinatie van dat ze iets meer informatie bieden over wat er gebeurd is in de spelwereld van Arc Raiders en dat ze je een doel en een plek om heen te gaan geven, werkt goed.
Missies, gear, upgrades en een kip
Als je net begint in Arc Raiders, heb je nog niets – nou ja, bijna niets. Je begint met wat simpele spullen, waarmee je je eerste runs kunt doen. Al snel verzamel je credits en diverse grondstoffen, waarmee je je gear kunt uitbouwen. De handelaren hebben handige wapens of spullen in ruil voor credits en in je workshop kun je zelf ook van alles maken. Binnen de kortste keren heb je een aantal verschillende wapens, kun je die wapens al een beetje upgraden en ben je niet langer de beginneling die je een paar uur eerder nog was.
Gratis spullen
Tenminste, niet altijd: je kunt er in Arc Raiders ook voor kiezen om de wereld in te gaan met een standaardloadout. Elke keer dat je Speranza verlaat voor een run in een van de bovenwerelden, kun je dat doen met je eigen verzamelde gear of met een Free Loadout. Die is basic, dus echt sterk ben je dan niet, maar het is een heel laagdrempelige manier om even een run te doen zonder meteen je waardevolle spullen te riskeren. Hoewel mijn gear steeds beter werd, vond ik het toch lekker om af en toe een rondje zonder risico te spelen. Zeker als ik bezig was met verzamelquests, en me dus niet echt op Arcs of Raiders hoefde te richten, pakte ik vaak zo'n gratis uitrusting. Dat is echt een leuke optie om erbij te hebben.
:strip_exif()/i/2007889950.jpeg?f=imagearticlefull)
Spullen verzamelen hangt aan quests, maar ook aan je eigen wensen. Je diverse werkbanken kun je namelijk upgraden, zodat je er daarna betere gear mee kunt maken. Elke level-up vereist bepaalde spullen en grondstoffen die je moet zien te vinden. Na het eerste level komen daarbij ook al onderdelen van Arcs kijken die lastiger te verslaan zijn. Er zijn zat upgrades om op te jagen, dus je hoeft nooit stil te zitten, maar de snelheid kan hierdoor wel een beetje uit het levellen van je workshop gaan, zeker als je de game primair solo speelt. Leuk detail: een van de te upgraden onderdelen in je workshop is een kip. Deze kip, Scrappy, verzamelt elke ronde wat standaard grondstoffen voor je en hoe verder je hem upgradet, hoe meer hij voor je verzamelt.
Vechten tegen Arc-drones
Na het samenstellen van je gear of het kiezen voor een gratis uitrusting, is het tijd om aan de slag te gaan. Dan blijkt Arc Raiders ook gewoon een heel lekkere game om te spelen. Het is een thirdpersonshooter, dus je ziet je eigen Raider continu over de schouder. Dat is handig, want het zorgt dat je om hoekjes kunt kijken, terwijl je je schuilhoudt. Dat is weer handig omdat je niet altijd gespot wilt worden door Arcs of andere spelers. De Arc-drones die je het vaakst tegenkomt, de Wasps en Hornets, zijn best goed te verslaan. Ze vliegen echter vaak in elkaars buurt en het kan dan zomaar gebeuren dat er meerdere tegelijk op je af komen. Op die momenten kan Arc Raiders best lastig zijn en is dekking zoeken vaak je beste optie. Je hebt wel een schild en een levensbalk, maar een paar Arcs schieten die binnen de kortste keren van je af.
Klinkt dat al te intimiderend, dan heb je ook de keuze om de game met een team te spelen. Je kunt de spelwereld betreden in squads van drie spelers en als je niet al een groepje maatjes hebt dat dit wil spelen, dan kun je ook matchmaking zijn werk laten doen en met twee onbekenden aan de slag gaan. Arc Raiders beschikt over goede features om te kunnen communiceren met mensen die geen microfoon hebben, dus dat is best te doen. Houd er alleen rekening mee dat er in de squadsmodus veel meer op elkaar geschoten wordt dan in solomodus. Daarop kom ik later nog terug, want we blijven voor nu even bij de basics.
:strip_exif()/i/2007889958.jpeg?f=imagearticlefull)
Wanneer je de bovenwereld betreedt, zie je meteen een aflopende klok in beeld. Deze klok geeft aan hoe lang je hebt om de zone weer te verlaten met je loot. Doe je dat niet op tijd, dan sterf je wanneer een Arc Orbiter, waarschijnlijk een soort ruimteschip, een gigantische raket op de zone gooit. Hoe zo'n allesvernietigende explosie keer op keer kan inslaan en de bovenwereld er elke volgende run toch weer hetzelfde uitziet, is me een raadsel, maar duidelijk is dat je binnen de gestelde tijd je weg terug naar Speranza moet zien te vinden. Dat kan via enkele algemene extractielocaties of via speciale luiken waarvoor je een sleutel moet hebben. Die sleutels moet je maken of kopen, en vluchten via een extractielocatie is gratis. Het nadeel is echter dat er meer mensen op die locaties afkomen en er altijd een wachttijd is. Je roept bijvoorbeeld een lift op en het duurt even voordat die er is. In die tijd horen andere spelers dat er een lift opgeroepen is en dat trekt nog wel eens kwaadwillende Raiders aan. Ontsnappen via zo'n Raider-hatch is dus iets kostbaarder, maar wel veel veiliger.
Spanning
Hoe beter de loot is die je in een potje gevonden hebt, hoe spannender zo'n extractie uiteraard is. Spanning is toch al een belangrijk element voor elke extractionshooter. In een wereld waarin de Arc-robots je op elk moment kunnen overvleugelen of waar een kwaadwillende medespeler altijd op de loer kan liggen, gaat je hartslag al snel iets omhoog. Zeker wanneer je een run doet met je beste gear is het spannend. Oké, je bent beter in staat confrontaties met anderen te winnen, maar de pijn is ook groter als dat niet lukt en je je beste wapens kwijtraakt.
:strip_exif()/i/2007889940.jpeg?f=imagearticlefull)
Skills, Trials en Projects
Door herhaaldelijke runs te doen, verzamel je ook ervaringspunten, waarmee je je Raider via een skilltree permanente bonussen geeft. Hier kun je je uithoudingsvermogen vergroten, waardoor je langer kunt rennen. Je kunt de snelheid waarmee je kistjes doorzoekt verhogen en het geluid dat je maakt terwijl je dat doet juist verlagen.
Na een tijdje speel je ook Trials en Projects vrij. Trials geven je specifieke doelen en belonen de score die je daarin haalt met gear. Elke Trial heeft drie sterren en afhankelijk van je score in een ronde haal je nul tot drie sterren. Drie sterren levert een epic beloning op, dus dat is zeker handig om eens te proberen. Projects is een spel voor de wat langere termijn. Hiermee laat je jouw Raider, door enorm veel spullen te investeren, bouwen aan een ruimteshuttle om de planeet mee te verlaten. Dit is Arc Raiders' versie van wat we in Call of Duty bijvoorbeeld kennen als 'prestige': je voortgang wordt gereset en je begint met een nieuwe Raider, maar houdt er permanente bonussen aan over. Zeker wanneer je Arc Raiders lang wilt blijven spelen, kan dat handig zijn.
Of het Arc Raiders gegeven gaat zijn zo lang populair te blijven, durf ik nog niet te zeggen. Er zijn in het verleden meer games geweest die heel even heel populair werden, maar ook al snel weer wegzakten. Lang relevant blijven betekent de game continu ondersteunen, liefst ook met een competitief element. Trials bieden dat – je score komt in een ranglijst – maar of dat voldoende is, valt af te wachten. Embark Studios heeft de koe overigens al bij de horens gevat en al nieuwe content aangekondigd. Sterker nog: er is afgelopen week al nieuwe content toegevoegd, met onder andere een nieuwe map.
Niet schieten!!
De basis is dus simpel en niet dermate origineel dat er geen andere games met een vergelijkbare insteek zijn. Het is de community die Arc Raiders speciaal maakt. De game maakt via tips duidelijk dat je problemen ook kunt oplossen door te praten en je hebt een "Don't shoot!"-emote, die je kunt gebruiken om kenbaar te maken dat je geen zin hebt in een vuurgevecht. De tools om vreedzaam te spelen zijn er dus, maar dan moeten spelers het nog wel oppikken. Dat gebeurt in Arc Raiders ook. In de eerste tien, twintig runs die ik deed, ben ik misschien twee of drie keer aangevallen door een andere Raider. Veel vaker hoorde ik "Don't shoot!" – soms als ik de andere speler nog niet eens gezien had – en gingen we beiden gewoon lekker onze gang, zonder elkaar lastig te vallen. Zo kun je je lekker focussen op het vinden van toffe spullen en het bevechten van Arc-vijanden.
Veel leuke momenten
Dat levert ontzettend leuke momenten op. Zo kwam ik eens een speler tegen die zonder wapen gespawnd was. Ik had net een extra wapen gevonden dat ik niet zou gebruiken, dus ik dropte dat wapen en wat ammo op de grond. In principe had hij die shotgun direct tegen me kunnen gebruiken, maar op de een of andere manier doen spelers dat gewoon niet zo snel in Arc Raiders. Veel spelers gaan beleefd en respectvol met elkaar om en dat is echt ontzettend leuk om mee te maken. Het zorgt ervoor dat vrijwel elke run die je doet in een van de gebieden boven Speranza gepaard gaat met een verhaal. Op een ander moment zat ik bij een raam te wachten tot ik naar buiten kon. Een andere speler had me in mijn rug kunnen schieten, maar begon een gesprek. Wat ik aan het doen was? Nou, er loopt buiten een Leaper, dus ik wacht even tot die voorbij is. Daarna ga ik naar die citroenboom om citroenen te rapen, zodat ik mijn kip kan upgraden. We lachten beide, hij ging weer wat doen met z'n leven en ik raapte wat later de citroenen op die ik nodig had.
:strip_exif()/i/2007889912.jpeg?f=imagearticlefull)
Dat ging zo maar door. Elke potje kom je Raiders tegen en ik heb veel leuke gesprekken met die Raiders gehad. We hielpen elkaar Arc-robots uit te schakelen, beantwoordden elkaars vragen ("Hé, weet jij waar ik paddenstoelen kan vinden?") en lieten elkaar toch vooral erg met rust. Zo af en toe kwam ik een kwaadwillende tegen en ja, dat zorgde er ook weleens voor dat ik afgeknald werd en mijn gear kwijtraakte: zuur. De positiviteit had echter zó sterk de overhand, dat het me niet zo heel veel deed.
Schieten voelt verkeerd?
Op een bepaald moment bedacht ik me dat ik toch echt een pvp-game zat te spelen. Zou ik niet ook eens de eikel moeten uithangen en een keer een andere Raider moeten aanvallen? Ik had al gevochten met andere spelers, maar altijd omdat zij op mij begonnen te schieten. Ik besloot dus tactisch positie te kiezen rond een extractiepunt op een map, om daar dan een nietsvermoedende speler uit te schakelen, diens loot te stelen en dan zelf te extracten. Yep, dat is een absolute naaiactie, maar je moet alles eens geprobeerd hebben. Toen ik de lift opgeroepen hoorde worden, zag ik iemand wegduiken in een huisje, wachtend tot de deuren open zouden gaan. Ik mikte mijn geweer op de opening, wachtte tot de Raider weer tevoorschijn kwam en … kon het niet over mijn hart verkrijgen om te schieten. De andere speler dook de lift in en keerde veilig terug naar Speranza.
Dat is dus wat Arc Raiders met je doet. De game straft je niet voor het aanvallen van andere Raiders; je eigen gevoel straft je. Nou ja, wellicht straffen andere spelers je ook. Er is op Reddit al een thread waarin spelers zichzelf aanwijzen als 'Arc Sheriffs'. Hun missie: in potjes op zoek gaan naar spelers die andere spelers aanvallen en die spelers dan straffen voor hun agressie. Een nobel streven, maar ik las dat deze zelfbenoemde bountyhunters ook weleens de verkeerde te pakken hebben en dan niet het slachtoffer helpen, maar juist de agressor. Oeps.
:strip_exif()/i/2007889938.jpeg?f=imagearticlefull)
Overigens: "dat is dus wat Arc Raiders met je doet" ... eigenlijk is dat wat ik tot ergens halverwege de afgelopen week zou hebben gezegd. Ik heb namelijk sterk het idee dat de sfeer in de spelwereld aan het omslaan is. De groeiende populariteit zorgt ervoor dat er steeds meer mensen de game spelen die wellicht niet echt op de hoogte zijn van de ongeschreven regels. Zij zien in Arc Raiders gewoon een pvpve-game en zien geen bezwaar in het schieten op anderen. Waar ik de eerste dagen dat ik speelde de meeste potjes zonder kleerscheuren doorkwam, daar eindigen de meeste potjes nu toch in een vuurgevecht met een andere Raider. Het veilige gevoel dat ik tot voor kort in solo's had, zakt steeds verder weg. Er zijn zelfs spelers die de "Don't shoot!"-emote gebruiken en je daarna alsnog onder vuur nemen. Er is een speciale laag in de hel gereserveerd voor deze lui, dat spreekt voor zich.
Vragen over matchmaking
Ik moet wel zeggen: nu het vreedzame van Arc Raiders af lijkt te glijden, verliest de game iets van zijn bijzonderheid. Nog steeds is er veel goed aan Arc Raiders, maar het speciale gevoel dat ik er de eerste periode aan overhield, is grotendeels weg. Los van de toestroom van nieuwe spelers kan het ook liggen aan de matchmaking. Er gaan online allerlei geruchten over waarmee het matchmakingsysteem in Arc Raiders allemaal wel of geen rekening houdt. Zo zou het kunnen dat de game kijkt naar je level of naar de kwaliteit van de gear die je meeneemt. Ik had zelf het idee dat ik vaker in een vriendelijke lobby terechtkwam als ik met een Free Loadout speelde, maar dat kan ook toeval zijn. Beide theorieën zijn in elk geval onbevestigd. In een chille of nare lobby terechtkomen kan dus simpelweg een kwestie van geluk en pech zijn. Zelf zou ik het mooi vinden als de matchmaking rekening houdt met hoe vaak een speler op andere spelers heeft geschoten, zodat de wat meer trigger-happy spelers lekker bij elkaar gegooid worden, maar daarvan is vooralsnog volgens mij ook geen sprake.
Prestaties boven grafische details
Een originele setting, fijne gameplay, veel te doen en een bijzondere community, die de potjes in solo's vaak leuk weet te houden: wat wil je nog meer? Nou, mooie beelden natuurlijk! Je hebt vast al wat gezien van Arc Raiders, dus ik kan me niet voorstellen dat je dit niet wist, maar Arc Raiders oogt prachtig, zeker op het eerste gezicht. De game ziet er haarscherp uit, de draw distance is indrukwekkend en de lichteffecten zijn schitterend.
:strip_exif()/i/2007889930.jpeg?f=imagearticlefull)
Sfeervolle omgevingen
De eerste map waarop je speelt, Dam Battlegrounds, laat dit allemaal al zien, maar is eigenlijk maar een voorproefje. Ik was veel meer onder de indruk van The Blue Gate en Spaceport. Het heuvelachtige gebied van The Blue Gate, omringd door bergen, deed me wat visuele kwaliteit betreft denken aan de bergachtige maps in Battlefield 6. Spaceport maakt indruk met prachtige set pieces, zoals oude ruimtevaartonderdelen, die daar ogenschijnlijk al jaren liggen. Dat krijg je op alle maps goed mee: je ziet hoe de wereld er vroeger uitgezien heeft. Je komt in verlaten behandelkamers, waar medische apparatuur ligt te roesten. Een vertrekhal met door de hal verspreid liggende, ongeopende koffers, verraadt dat de mensen daar ooit plots op de vlucht zijn geslagen. De sporen van tragiek zijn zichtbaar.
Daarbij valt het detailniveau continu in positieve zin op en dat geldt eigenlijk voor alle grafische aspecten van de game. Ik vind de verschillende Arcs er bijvoorbeeld ook heel tof uitzien: gedetailleerd en, eigenlijk belangrijker, realistisch. De Wasps en Hornets hebben bijvoorbeeld vier rotorbladen, zoals de meeste drones dat hebben. Schiet je er daarvan twee kapot, dan storten ze meestal neer. Sterker nog, één goed schot kan een drone al neerhalen, afhankelijk van of de Arc zijn balans nog weet te herstellen voordat hij de grond raakt. Een medewerker van Tweakers stak ooit tijdens een Abodag een vinger in een van de rotors van een drone die wij hadden liggen, om te laten zien dat die daartegen kon. Spoileralert: de drone kon daar toch niet tegen en stortte neer – hartstikke realistisch dus, die drones in Arc Raiders!
:strip_exif()/i/2007889970.jpeg?f=imagearticlefull)
Geen Lumen en Nanite
Haarscherpe spelwereld en mooie lichteffecten in een Unreal Engine 5-game: dat moet komen door Nanite en Lumen, correct? Nee, niet correct. Arc Raiders gebruikt allerlei features van Unreal Engine 5 niet. Dat heeft gevolgen voor de beeldkwaliteit. Als je erop let, zul je zien dat er bijvoorbeeld veel lichtbronnen in Arc Raiders zitten die geen realistische schaduwen veroorzaken. Sommige objecten hebben zelfs in het geheel geen schaduw. Kijk je beter naar de omgeving, dan zul je soms textures van lagere kwaliteit zien op gebouwen en rotsen. Dat is zeker niet altijd zo; soms zien ze er wel goed uit. De grond ziet er ook vaak gedetailleerd uit, maar dat is dan ook niet meer dan een platte texture, die reliëf veinst. De wereld is amper interactief. Je kunt bijvoorbeeld ook geen voorwerpen kapotschieten.
:strip_exif()/i/2007889942.jpeg?f=imagearticlefull)
Bovenstaande kritiekpuntjes zijn op te lossen. Nanite kan een oplossing zijn voor de textures met een lage resolutie en Lumen kan de licht- en schaduweffecten verbeteren. Dat heeft echter wel een prijs. We weten immers dat er verschillende Unreal Engine 5-games met prestatieproblemen zijn. Je voelt hem aankomen: die heeft Arc Raiders amper. De game draait heel soepel, zelfs op wat oudere hardware. Dat geldt voor de set-ups waarmee ikzelf speel, met in het wat hogere segment een systeem met een Intel Core i9-12900KS-processor en een GeForce RTX 4090-videokaart, en daar net wat onder een systeem met een Intel i7-10700K en een Nvidia GeForce RTX 3080. Ik las echter ook posts van andere gamers, die op sites als Reddit aangaven dat ze op hun nog veel oudere hardware de game alsnog met settings op High konden spelen. Embark Studios is dus gegaan voor prestaties, optimalisatie en toegankelijkheid. De grafische kwaliteit die alsnog gehaald wordt, vind ik zeker in dat licht bezien echt heel sterk en ook een bewijs dat nieuwe games die allernieuwste grafische snufjes niet per se nodig hebben om toch heel goed te zijn.
Glitches en bugs
Nu blijft het zo dat Arc Raiders op bepaalde manieren nog wat onafgewerkt overkomt. Zo heb ik wat issues met clipping gezien en als je naast een hek zit en van dichtbij door het hek heen naar je personage kijkt, dan kan het zomaar gebeuren dat alles in beeld een beetje begint te trillen. Dat soort grafische bugs zit amper in de weg, maar je ziet ze af en toe wel. Erger was een bug waarbij ik in de zijkant van een gebouw kwam vast te zitten. Er kwam wel een knop voor 'Fix stuck player' in beeld, maar die knop deed niets. Ik kon niet anders dan de strijd staken en mijn loot achterlaten. Sinds dat moment heeft de game al twee updates gehad, dus het zou me niet verbazen als deze bug inmiddels al verholpen is, maar op dat moment was het eventjes vervelend.
Conclusie
Een game die als verrassing binnenkomt en als een raket omhoogschiet in de rankings, is het leukste dat er is. Eerder dit jaar hadden we natuurlijk al Clair Obscur: Expedition 33 en met Arc Raiders is het gamejaar 2025 nog maar eens een topgame rijker, want ja, ik vind dit absoluut een topgame. Embark Studios heeft iets speciaals neergezet. Je kunt eindeloos babbelen over gameplayelementen, graphics, features en ga zo maar door, maar onder aan de streep gaat het om verhalen en om momenten. Bijna elk potje maak je iets memorabels mee. Elke keer dat je terugkeert naar Speranza, zucht je even diep en heb je wel iets meegemaakt waarover je je gamende vrienden wilt vertellen. Die magie wordt veroorzaakt door een samenspel van een goed in elkaar zittende game en een community die er op een bijzondere manier mee omgaat. Ik heb deze review geschreven in de avonduren. Ik zou hem eigenlijk overdag afmaken, maar kon mezelf niet inhouden en ben overdag toch nog snel even wat potjes gaan spelen: de zin om verder te gaan is te groot. Een groter compliment kan ik Arc Raiders eigenlijk niet maken. Ik zie jullie in de Rust Belt!
Redactie: Jurian Ubachs • Eindredactie: Marger Verschuur
:fill(white):strip_exif()/i/2007890424.jpeg?f=thumblarge)
:strip_exif()/i/2007889916.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2007889914.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2007889900.jpeg?f=imagearticlefull)
:fill(white):strip_exif()/i/2007890424.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_exif()/i/2005280754.jpeg?f=fpa)
/u/554891/crop60be3f3e17b2a_cropped.png?f=community){kind=small}
/u/94596/crop643fb12fd4e6d.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/553088/crop61c85a14154d1_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/215526/b97286b06fc9a363a8961c6c.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/394909/e62787889f29f9bd1ab229604abd4f17.jpeg?f=community){kind=small}