Je gear, en alles wat daarbij hoort, is belangrijk en de basis voor elk gevecht, maar niet per se doorslaggevend voor succes. Als we namelijk nader gaan kijken naar de gevechten zelf, blijkt dat Clair Obscur: Expedition 33 nog een stuk meer te bieden heeft. We hebben het hier primair over een turn-based game, waarin gevechten dus met beurten werken en elk personage dus steeds een actie mag doen. Dat is op zich niet heel schokkend: zeker Japanse rpg’s gebruiken dergelijke systemen al jaren. Nu is Clair Obscur: Expedition 33 geen echte jrpg, maar dat een deel van de inspiratie uit die hoek komt, is evident.
AP verdienen
Tijdens een beurt kun je kiezen voor een standaardaanval of, als een personage voldoende actiepunten (AP) heeft, voor een speciale actie. Die zijn vaak een stuk effectiever, maar ‘AP’ opbouwen kost soms ook tijd. Er zijn buffs die zorgen dat je standaard met meer AP begint aan een gevecht en diverse acties kunnen ook bijdragen aan de opbouw van AP. Er is bijvoorbeeld een Picto die een perfect dodge eens per beurt beloont met een extra actiepunt. Eenzelfde Picto is te vinden voor perfect parries, maar er zijn ook Pictos die juist actiepunten opleveren als een personage schade oploopt. Hier blijkt nog maar eens dat je keuzes in Pictos en Luminas heel bepalend kunnen zijn in Clair Obscur: Expedition 33.
:strip_exif()/i/2007460092.jpeg?f=imagearticlefull)
Bovenstaande alinea bevat echter al iets interessants: hoewel de game een turn-based vechtsysteem kent, bevatten de gevechten dus ook realtime elementen. Wanneer een vijand aanvalt, kun je zo goed mogelijk getimede dodges, parries en jumps uitvoeren, die op verschillende momenten kunnen zorgen dat jouw teamleden geen schade oplopen. Daarnaast moet je bij het uitvoeren van speciale acties vaak ook een paar keer op een knop drukken en ook daar gaat het dan om timing. Perfecte timing levert meer schade op. Hier lijkt Clair Obscur: Expedition 33 opnieuw een beetje op Soulslikes, of beter, op Sekiro: Shadows Die Twice. In die games draait het bij baasgevechten vaak om het leren van een bepaald ritme van de aanvallen van je vijand. Dat aspect zit hier ook in. Elk type vijand heeft een aantal aanvallen die je na verloop van tijd steeds beter leert kennen, waardoor het ontwijken of afweren steeds beter lukt.
Pittig
Dat is geen overbodige luxe, want Clair Obscur: Expedition 33 kan best pittig zijn. Je succes in dodgen en parryen kan daarin erg belangrijk zijn. Lukt het je niet of nauwelijks om aanvallen van vijanden tegen te houden, dan wordt het al snel een lastig spelletje. Ik besloot op een gegeven moment dan ook op de lagere moeilijkheidsgraad verder te gaan en zelfs op dat niveau kwam ik af en toe een vijand tegen die het me nog knap lastig maakte. Op de hogere niveaus komt het dan vooral neer op even de tijd nemen om de vijand te leren kennen, zodat je beter ingespeeld raakt op zijn aanvallen. Een goed getimede parry kan zorgen voor een counter en dat kunnen bepalende momenten zijn in zo’n gevecht. Je bepaalt natuurlijk zelf hoeveel uitdaging je hierin wilt, maar het is fijn om te merken dat Clair Obscur: Expedition 33 leuk blijft, ook als je ervoor kiest het niveau iets te verlagen, terwijl er voor geharde gamers ook voldoende extra uitdaging te vinden is.
:fill(white):strip_exif()/i/2007287746.jpeg?f=thumbmedium)